Kruisen in de sneeuw
De redactie van VN's Detective & Thrillergids schreef in het jongste nummer dat er drie soorten thrillercovers de laatste jaren de boventoon voeren: omslagen met drijvende vrouwenlichamen, het opengesperde, dreigende dan wel onheilspellende vrouwenoog én het silhouet dat in de verte verdwijnt.

Je zou het een en ander overigens wel eens verkeerd kunnen interpreteren. Waarom geen streepje gezet tussen 'schijn' en 'dood'? Want anders zou je het kunnen opvatten als een gebod: 'Schijn dood!'. René Appel liet een paar jaar geleden bij een herdruk van zijn thriller 'Weerzin' op de cover een streepje plaatsen tussen 'Weer' en 'zin', want lezers die het op 'Weer' 'zin' hielden, kwamen volgens hem op verkeerde gedachten.
Enfin, genoeg gezeverd. De hamvraag is: slaat de cover wel op de inhoud? Enger schrijft over een misdaadverslaggever, die twee jaar uit de roulatie is geweest, nadat hij bij een brand zijn zoontje kwijtraakte. Als er in Oslo een meisje wordt gestenigd, gaat de journalist op eigen houtje op zoek naar de waarheid. Er wordt wel weer een dode gevonden, maar zo veel als er kruisen in de sneeuw staan, lijkt ons wat overdreven. Maar intrigerend is het omslag wel.
Het ontwerp is overigens van de hand van Wil Immink uit Sittard. Ook de man achter de covers van de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson. En degene die een foto van zijn zoontje gebruikte voor het omslag van 'Honingval' van Unni Lindell.
Rapportcijfer: 7+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten