(Door Hans Knegtmans)
Op het eerste gezicht speelt het leven van deze Márek Borewicz zich op een andere planeet af. De alcoholistische junk wordt niet door enig levensdoel gedreven, of het moet zijn een vriendin ter beschikking te hebben die hem niet met prietpraat stoort. Die zijn niet eenvoudig te krijgen, zeker niet voor een kansarme Pool met een hazenlip. Maar misschien is die graatmagere blondine uit het juiste hout gesneden. Hoe pakken we dat aan?
De lelieblanke Mercedes ten slotte belandt vanuit Bogotá in de harde wereld van de Amsterdamse prostitutie. Foute boel: uit de media weten we hoe men in die kringen de handelswaar aan de leiband houdt.
Taalkundige Suzanne Hazenberg is een doorknede scenarioschrijfster. Je kunt haar het in elkaar steken van een plot wel toevertrouwen en 'bruggetjes' tussen verhaallijnen maakt ze met haar ogen dicht. Zelfs de wel erg toevallige manier waarop Mercedes met Márek en Anouk in contact komt.
Alleen laten de lotgevallen van de arme Mercedes, compleet met smartlapclichés ('ik voelde me net een prinses') zich lastig combineren met de cynische verteltrant die Hazenberg voor de andere personages reserveert. Die kunnen wel een stootje hebben, zie je haar denken. Daardoor is 'Eet' een weliswaar onderhoudende en spannende, maar ook een onevenwichtige vertelling geworden. Het adagium 'voor elk wat wils' werkt niet in de literatuur.
Suzanne Hazenberg - Eet. Uitgeverij Anthos, 368 pag.
(Bron: Het Parool)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten