Brullende bierpompen (nieuws, 2012)

Thrillerschrijver Jac. Toes woonde traditiegetrouw de Criminale bij, het jaarlijkse congres van Duitse vakgenoten. Ziehier zijn verslag.


HERRIE IN DE HEIMAT

(Door Jac. Toes)

Honderden misdaadauteurs uit Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Luxemburg en Liechtenstein, gechaperonneerd door hun 'amigo's' en 'amiga's' (uitgevers, recensenten en ander 'angehaucht' volk) kwamen vorige week bijeen in het toeristenplaatsje Olsberg, Hochsauerland. Het was weer tijd voor de Criminale, het jaarlijkse congres van het Syndikat, de internationale beroepsorganisatie van Krimiautoren.

Zoals gebruikelijk duurde dat samenzijn vijf dagen en vier nachten en dat kan alleen goed gaan als de bierpompen in topconditie zijn. Dat waren ze dus, in de enorme bar alsmede het ondergronds gelegen Stammtischcafé. Samen met de speciale Criminalewijn (wit én rood) haalden ze het mooiste boven in zowel bestsellerauteurs als 'Lokalmatadoren', zoals de regio/stadsauteurs worden genoemd.

Maar niet alleen 's nachts werd de nodige inzet geëist. Terwijl de Criminalevlaggen vrolijk in een lentebriesje wapperden, volgden de auteurs overdag een stevig programma van workshops, 'Podiumsdiskussionen' en vergaderbijeenkomsten.

Een heet hangijzer was dit jaar de dreigende aantasting op het zogeheten 'Urheberecht'. Onder aanvoering van de Duitse Piratenpartij wordt er flink geknabbeld aan de rechten die een kunstenaar over zijn eigen kunstwerken heeft. In die politieke beweging gaan zelfs stemmen op om over te gaan tot totale afschaffing van dit intellectuele of geestelijke eigendom. Anderen willen de termijn drastisch inperken tot bijvoorbeeld tien jaar na de geboorte van het kunstwerk.

Ter vergelijking: het huidige auteursrecht, ook in Nederland, geldt tot 70 jaar na de dood van de schrijver. Het hoofdargument voor deze aanval luidt 1) alles wat een kunstenaar maakt, komt voor uit een culturele traditie, 2) deze culturele traditie is van iedereen, 3) dus élk artistiek product is van iedereen en 4) dan mag dat kunstwerk ook door iedereen geëxploiteerd worden.

Dat er sprake is van een stevig eigenbelang moge duidelijk zijn. De Piratenpartij is een echte internetpartij en deze digitale nerds hebben groot belang bij het onbeperkt en gratis up- en downloaden van alles wat er op het web voorhanden is, inclusief e-books. Nu kunnen ze er wel op wijzen dat de macht van grote uitgeef- en muziekconcerns op deze manier wordt ingeperkt, maar de Krimiautoren vinden het allemaal maar 'scheisse'. Tot overmaat van ramp stijgt de Piratenpartij met stip in de verkiezingenpolls en de andere politieke partijen zijn nu ineens veel minder stellig over de bescherming van het auteursrecht. Dus tijd voor een flinke protestbeweging, zie bijvoorbeeld hier.

In andere workshops werd een poging gedaan nut en onnut van de social media voor misdaadauteurs uit elkaar te houden. Geheimptipp 1: wat je ook bij mekaar facebookt, hineintwittert of weglinkint, laat je eigen website altijd de spin in je informatieweb blijven. Geheimtipp 2: als je er het type niet voor bent om dagdelen lang communities te bedienen, ga dan in godsnaam gewoon aan je boek schrijven.

De Algemene Vergadering op zaterdagochtend vroeg werd een highlight van gedisciplineerd besluiten nemen. Omdat de meeste ego's nog niet waren bijgekomen van de nachtelijke prestaties in de krimibar, werden de discussiepunten kort en toch kernachtig besproken. Op de agenda stond o.a. de toelating van e-bookauteurs tot de Syndikatgelederen. Even laaiden de gemoederen op. Elke flapdrol die een toets kan aanslaan, mag zich via een obscuur internetuitgeverijtje misdaadauteur noemen. Aan de andere kant: er zijn auteurs die bewust voor een e-book kiezen en die in kwaliteit niet onderdoen voor hun papieren collega's. Omdat de stemmen staakten, moeten de e-bookauteurs nog een jaartje wachten op nader bericht. Ondanks deze wegversperring bleken er toch nog 121 misdaadauteurs te zijn bijgekomen in het laatste jaar.

Een opmerkelijk agendapunt waren de beroerde prestaties van de voetballende misdaadromanciers, de FC Criminale. Aanvoerder Andreas Izquierdo (foto) putte zich uit in excuses voor de talloze nederlagen maar koos voor een vlucht voorwaarts door zijn uitdaging aan de Nederlandstalige misdaadauteurs te herhalen. Kom toch wraak nemen, bijvoorbeeld voor de verloren WK-finale in 1974, bezwoer hij. Ook vrouwen en kinderen mochten worden opgesteld, liet hij grootmoedig weten, zelfs Belgen zijn welkom, en we mochten wisselen zo vaak we wilden.

Dat deed de Krimimannschaft zelf ook, bleek die middag in het stadion van Olsberg, toen ze het opnamen tegen een lokaal damesteam. Het mocht allemaal niet baten. Ondanks de hartstochtelijke toejuichingen van het cheerleadercommando Syndicats, aangevoerd door de Oostenrijkse Sabine Naber (foto), werden ze met 4-2 in de pan gehakt.

Op de slotavond werden tijdens een heus gala (glitterglimmende jurken en kekke pakken) de jaarlijkse prijzen voor o.a. de beste misdaaddebuutroman (89 inzendingen – winnares Lena Avanzini met 'Tod in Innsbruck') en de beste misdaadroman (299 inzendingen – winnaar Michael Theurillat met 'Rütlischwur', hier op de foto in het midden) uitgereikt. Het zijn allemaal auteursprijzen, ze worden dan ook door collega's aan collega's uitgereikt. Tijdens het openingsbal was al de prijs voor het Ultrakorte Misdaadverhaal vergeven. Hoe kort is ultra? Deze crimestory moest op een ansichtkaart passen.

Die nacht bleef de krimibar tot vijf uur 's ochtends open. Volgens sommigen was dat belachelijk vroeg en er dreigde zelfs een bezetting. In dit geval liepen de plannen met een sisser af. Een paar halveliters uit het naburige Warstein waren voldoende om iedereen te bewegen de kamers maar eens op te zoeken.