Arnaldur Indriðason - Verdwijnpunt (2012)

Graven in de oostfjorden



(Door Maarten Moll)

Erlendur is terug! Goed nieuws voor de liefhebbers van de politieromans van de IJslandse schrijver Arnaldur Indriðason. 'Verdwijnpunt' heet de 'literaie thriller', waarin we de inspecteur uit Reykjavik weer tegenkomen. Alleen is het decor niet de IJslandse hoofdstad, maar de geboortestreek van Erlendur; de oostfjorden.

In de laatste politieromans, van Indriðason, 'Onderstroom' (2010) en 'Doodskap' (2011) speelden rechercheurs uit het team van Erlendur de hoofdrol. Erlendur was in die boeken afwezig. In 'Verdwijnpunt' zijn die rechercheurs afwezig.

Erlendur is naar de oostfjorden gegaan om eindelijk uit te zoeken wat er is gebeurd met zijn broertje Bergur. Die is op achtjarige leeftijd samen met de twee jaar oudere Erlendur, in een poging schapen van het hoogland te halen, in een sneeuwstorm terecht gekomen. Erlendur raakte zijn broertje kwijt, en overleefde. Bergur werd nooit teruggevonden.

In alle voorgaande policiers met Erlendur denkt deze terug aan die verschrikkelijke dag. Hij lijdt, voelt zich schuldig. ,,Die sneeuwstorm achtervolgt hem, kwelt hem. Vanuit dat gevoel begrijpt hij slachtoffers, voelt hij hun pijn. Het maakt hem menselijk. Hij roept sympathie op. Hij is vooral geïnteresseerd in mensen die zijn verdwenen. Erlendur trekt zich het lot van de achterblijvers aan, omdat hij, in meerdere opzichten, ook een achterblijver is'', zei Indriðason in een interview.

In 'Verdwijnpunt' moet Erlendur eindelijk in het reine zien te komen met dat verleden. Hij verblijft in de ouderlijke boerderij, waar hij 's nachts, in sluimertoestand, wordt bezocht door een 'reiziger'. Overdag doolt hij rond.

Omdat hij niet precies weet hoe hij meer te weten kan komen over de verdwijning van zijn broertje, doet hij tegelijkertijd onderzoek naar een andere verdwijning, die van een jonge vrouw in 1942. Erlendur graaft letterlijk en figuurlijk in het leven en de verledens van de stugge, wantrouwige bewoners van de oostfjorden. De beschrijving van de mensen, het landschap en de sfeer zijn prachtig.

'Verdwijnpunt' is geen klassieke politieroman. Erlendur onderzoekt op eigen houtje, buiten de officiële instanties om, een verdwijning. Indriðason weet dat, omdat hij zo goed opbouwt en schrijft, bijzonder spannend te maken. Ook omdat op de achtergrond zijn zoektocht naar zijn broertje blijft meespelen. Dat is heel knap. Nu maar hopen dat Indriðason nog niet klaar is met zijn inspecteur.

Arnaldur Indriðason - Verdwijnpunt. Vertaling: Adriaan Faber, uitgeverij Q, 272 pag.

(Bron: Het Parool)