Ferdinand von Schirach - Schuld (2011)

De dingen zijn zoals ze zijn


(Door Maarten Moll)

Ferdinand van Schirach is een Duitse strafadvocaat uit Berlijn. Hij schrijft korte verhalen over waargebeurde zaken waarbij hij al dan niet direct bij was betrokken.

Fictieve true crime. Van een ongekend hoog niveau.

Schuld is, na het in 2009 verschenen Misdaden, zijn tweede boek. De bundel opent met een verhaal, Volksfeest, dat je razend maakt. Een zeventienjarig meisje wordt verkracht en mishandeld door de leden van een Beierse blaaskapel. Ze wordt onder het podium gegooid en dan urineren de muzikanten ook nog eens over haar heen.

Ze worden uiteindelijk niet vervolgd. Von Schirach legt dat uit, nadat hij op bijna zakelijke wijze de omstandigheden rond de verkrachting uit de doeken heeft gedaan. Niet sensationeel, niet met grote woorden. Dat maakt dat zijn proza extra hard aankomt.

Von Schirach is nog een jonge advocaat als hij, met een vriend, aan de verdediging van de mannen meewerkt. 'We wisten dat we onze onschuld waren verloren', schrijft Von Schirach, 'en dat dat er niet toe deed.' Die laatste woorden zijn van een grote illusieloosheid.

Die illusieloosheid is terug te vinden in veel verhalen. Dat je er niet altijd heel treurig van wordt, is omdat Von Schirach zich niet moreel uitspreekt. Het leven is zoals het is; bizar en soms rechtvaardig. Of, zoals het motto van dit boek luidt: 'De dingen zijn zoals ze zijn' (Aristoteles).

Ook fraai is het verhaal De sleutel, dat begint in Amsterdam. Over een uit de hand gelopen pillendeal. Ongetwijfeld gebaseerd op de werkelijkheid, maar het leest als een verzonnen, spannend kort verhaal dat door de schrijver ervan met veel plezier moet zijn opgeschreven.

Met dit soort bijna vrolijke verhalen brengt Von Schirach bovendien een mooie balans in de bundel. Ze vormen een tegenwicht voor de kleine, trieste geschiedenissen. Heel knap.

Ferdinand von Schirach - Schuld. Vertaling: Marion Hardoar en Hans Driessen. Uitgeverij De Arbeiderspers, 148 pag.

(Bron: Het Parool)