De favoriet van... Peter de Zwaan
De Spanningsblog bestaat op 14 april vijftien jaar. En wie (bijna) jarig is, trakteert. Maar in boeken weggeven zijn we niet zo bedreven, daar zijn andere websites beter in. Waar deze blog zijn volgers wel blij mee hoopt te maken, is een lijst met de allerbeste thrillers, gekozen door tientallen spannendeboekenschrijvers uit Vlaanderen en Nederland. In de aanloop naar het derde lustrum haalt De Spanningsblog telkens een boek naar voren dat volgens in ieder geval één auteur boven al het andere spannende leesvoer uitstijgt. Uiteindelijk komt daar een favorietenlijst van heb ik jou daar tot wasdom. Vandaag: schrijver Peter de Zwaan.
Gavin Lyall - Tylers oorlog
Op het randje van de zelfkant
(Door Peter de Zwaan)
Maar bovenaan mijn top tien staat een schrijver die met de hardboiled boeken van de Californische school niets te maken heeft: Gavin Lyall.
Hij was een Engelsman (1932-2003) die straaljagerpiloot was en journalist en die niet alleen beschikte over een ongelooflijk gevoel vol humor, maar die dat ook over wist te brengen in zijn boeken. Alleen al door dat gevoel voor humor zou hij nog steeds gelezen moeten worden, vooral door de misdaadschrijvers die humor in hun boeken weren onder het motto: bij moord en doodslag hoort geen lachen.
Lyall had geen last van dit soort malle opvattingen. Zijn taalgebruik is heel verzorgd, de opbouw van zijn boeken is altijd knap en dwingend en de personages die hij uittekent, zie je voor je. Die personages deugen... min of meer. Meestal houden ze zich staande op het randje van de zelfkant. Ze buigen als het niet anders kan, maar staan rechtop als hun tegenstanders denken dat ze de genadeklap hebben uitgedeeld.
De boeken van Lyall zijn in vertaling uitgegeven door Bruna en Luitingh-Sijthoff en zijn soms op rommelmarkten te vinden. Niet vaak: wie een boek van Lyall heeft, doet het pas weg als-ie is overleden. Niet te missen titels zijn: De achterkant van de hemel, Het allergevaarlijkste spel en Venus met pistool.
Lyall schreef een aantal boeken met als hoofdpersoon majoor Maxim die werkt voor de Engelse regering. Wie Tylers oorlog tegenkomt in een winkel met tweedehandsen is spekkoper: niet kijken naar de prijs, meenemen.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Flaptekst:
In Tylers oorlog introduceert Gavin Lyall zijn hoofdpersoon Harry Maxim, veiligheidsofficier in 10 Downing Street, de ambtswoning van de Engelse premier. Harry moet zien te voorkomen dat professor Tyler, een belangrijke Engelse defensiespecialist uit de weg geruimd wordt. Niet alleen hebben buitenlandse geheime diensten belangstelling voor de prof, maar ook voor anderen is hij een vaak gekozen doelwit. Aan Harry de taak de professor in leven te houden, en om door te dringen tot de zwarte bladzijden uit Tylers verleden die hij al zo lang en genadeloos verborgen heeft weten te houden. De eerste Nederlandse uitgave van dit was in 1980 door Luitingh-Sijthoff.
Peter de Zwaan (1944) had al veel kinder- en jeugdboeken (hij zette onder meer de Bob Evers-serie van Willy van der Heide voort) op zijn naam staan, toen hij in 1992 debuteerde met Dietz. Tot dusver heeft hij zo'n dertig thrillers geschreven. In 2000 won hij de Gouden Strop voor Het alibibureau.
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Zie ook:
De beste thrillers aller tijden (werk in uitvoering):
Isabel Allende - Het Huis met de Geesten; favoriet van Anya Niewierra
John le Carré - Spion aan de muur; favoriet van Willem Asman
Raymond Chandler - Het lange afscheid; favoriet van Bavo Dhooge
James Ellroy - Bloed op de maan; favoriet van Jos Pierreux
Stephen King - Misery; favoriet van Wim Bax
Sjöwall & Wahlöö - Man op het balkon; favoriet van Joop van Riessen
1 opmerking:
Als Peter de Zwaan het zegt dan geloof ik dat. Ik ben nl. nogal weg, wat zeg ik nogal ? Zeg maar helemaal weg van de auteur de Zwaan. Er staan 17 boeken van hem in mijn kast(en) misdaadliteratuur. Behalve zijn mooie plots en aantrekkelijke schrijfstijl, heeft ook de ontnuchterende, soms bijtende humor mij over de streep getrokken. Zijn opmerking over het gemis daaraan bij veel auteurs en hun ongelijk dat zoiets not done is in thrillers, is volkomen terecht. Dat is uiteraard een persoonlijke mening maar zijn bewondering voor de baanbrekende Californische school bewijst zijn (ons) gelijk. Ik heb gebrek aan humor bij mensen altijd verdacht gevonden en maakt mij wantrouwig. De grote Leider Adolf was niet bepaald een lachebek.
Wat Gavin Lyalll betreft, dat is voor mij een soort ontdekking. Ik heb geen enkel boek van hem in mijn collectie van 1.600 titels. Midnight plus one staat wel op mijn verlanglijstje. Ben onmiddellijk op zoek gegaan.
P.S. Hartelijk proficiat voor de 15de verjaardag van De Spanningsblog en diens geestelijke vader. Een zegen voor ons, thrillerfanaten. Zou het toeval zijn dat 'papa' Kuijt dezelfde voornaam heeft ?
Een reactie posten