01 november 2013

Jonathan Coe - Expo 58 (recensie, 2013)

LICHTVOETIG SPIONAGEDRAMA ZONDER RAFELRANDJES


(Door Guido Huisintveld)

Een interview met de Belgische radio in het Atomium prikkelde de fantasie van de Engelse auteur Jonathan Coe. Uiteindelijk resulteerde dit in Expo 58, een lichtvoetige spionageroman, die minder indruk maakt dan Coe’s vorige boek De afschuwelijke eenzaamheid van Maxwell Sim.

We schrijven 1958. Thomas Foley is een jonge naïeve ambtenaar, in dienst van het Centraal Bureau Informatievoorziening in London. Hij wordt voor een half jaar naar Brussel gestuurd, waar de wereldtentoonstelling Expo 58 zal plaatsvinden. Hij krijgt een vage opdracht om bepaalde zaken in de gaten te houden op het Engelse paviljoen. Foley heeft echter meer oog voor Anneke, de mooie Belgische gastvrouw. Hierdoor heeft hij te laat door dat hij als speelbal wordt gebruikt tussen Amerikaanse en Russische afgevaardigden.

Expo 58 is een geslaagde weergave van de sfeer gedurende de Koude Oorlog eind jaren vijftig. Hoewel begrippen als spionage, contraspionage en afluisterpraktijken de revue passeren, dienen ze vooral als achtergrond voor het kluchtige drama dat Thomas Foley doorloopt. Jonathan Coe beschrijft dit met een flinke dosis typisch Engelse humor. Het verhaal ontbeert helaas scherpe randjes en verrassende plotontwikkelingen. Het boek is uit en vergeten voordat je er erg in hebt.

Jonathan Coe - Expo 58. Vertaling: Luud Dorresteijn en Otto Biersma. Uitgeverij De Bezige Bij, 319 pag.

Geen opmerkingen: