Marion Pauw - Hemelen (2014)

PA DOET EEN BEETJE VREEMD DE LAATSTE TIJD

(Door Peter Kuijt)

Het is bijna traditie dat nieuwsrubrieken slechts één keer per jaar aandacht besteden aan het thrillergenre. En dat is doorgaans aan de vooravond van de Maand van het Spannende Boek. Zo boog het actualiteitenprogramma Nieuwsuur zich over de vraag waarom de thriller het commercieel gezien nog zo goed doet, terwijl het crisis is voor 'de gewone roman'.

Aan het woord kwamen auteurs, een boekverkoper en de samensteller van de VN Detective & Thrillergids. De laatste dacht dat de thriller aan kwaliteit heeft gewonnen nu er veel meer vrouwen het genre beoefenen. De boekverkoper was echter vol loftuitingen over de thriller in serievorm, waardoor lezers met het hoofdpersonage kunnen meegroeien. De kijker werd er al met al niet veel wijzer van.

Ook Gouden Stropwinnares Marion Pauw werd de microfoon voorgehouden. Zij zei: ,,Ik denk dat een thriller gewoon makkelijker verkoopt. Mijn roman ('De wilden', red.) heeft het echt minder gedaan dan mijn thrillers. Terwijl  ik die net zo goed vind als de thrillers.''

De statistieken geven Pauw enigszins gelijk. 'De wilden' hield het vorig jaar vijf weken vol in de Bestseller 60 met als hoogste positie plek 18. Haar thrillers 'Daglicht' en 'Jetset' reikten daarentegen tot respectievelijk plaats 2 en 5. De bekroonde thriller verbleef 39 weken in de CPNB-lijst en 'Jetset' bijna een half jaar. 'Zondaarskind' was een bescheiden succes: de thriller hield het veertien weken vol in de 'charts' en kwam niet hoger dan plaats 15. Of haar nieuwste, 'Hemelen', het succes van 'Daglicht' zal evenaren, is nog zeer de vraag. Het boek staat pas twee weken in de Bestseller 60, met 44 als hoogste positie.

Uitgeverij Anthos noemt 'Hemelen'  een 'grootse thriller over verstoorde familierelaties'. Over dat laatste is geen woord gelogen. De sfeer in de familie van de 76-jarige Ron Casper is behoorlijk verziekt. De pater familias, die als puber door de vrouw van zijn scheikundeleraar werd ontmaagd, maakte zijn fortuin met een anti-acnelotion, maar het bleek dat-ie de laatste tijd zijn kapitaal uitbundig stuksloeg in luxe bordelen. Een teken van beginnende dementie misschien? Hoe dan ook, Caspers drie kinderen vinden dat hij - of in ieder geval zijn libido - moet worden afgeremd. Een van hen oppert zelfs: 'Het wordt tijd dat pa gaat hemelen.'

In korte, cursief afgedrukte stukjes tekst ontdekt de lezer dat er gewerkt wordt aan een plan om pa Casper voortijdig het tijdelijke met het eeuwige te laten verwisselen. Hoe een en ander tot stand komt, wordt in de ik-persoon verteld. Pauw creëert hiermee iets van een whodunit. Maar een 'grootse thriller' wordt het niet. De twist aan het eind blijkt er met de haren bijgesleept en bijzonder spannend zijn de cursiefjes nu ook weer niet.

Blijft over: een tragische familiegeschiedenis. Die overigens op een hilarische wijze verteld wordt door Pauw. Al vrees je even het ergste als ze Caspers zoon Willem al in de tweede zin van het boek beschrijft als 'het menselijk equivalent van Zwitserland' en je uit de context absoluut niet kunt opmaken wat ze bedoelt. Maar de auteur heeft voor de rest een lekkere, losse stijl en het jaloersmakende talent om de lezer regelmatig aan het lachen te krijgen. Met passages over zoon Willem bijvoorbeeld, die zich elke dinsdagmiddag door strenge meesteres Miriana gewillig laat opsluiten in een bench. Of over zus Marloes, jong weduwe geworden, maar nu in de ban van een schilder die alleen maar voeten portretteert. En over hun halfzus Lot, die ontdekt dat manlief Ruben zijn gerief haalt bij een yogalerares met een eigen Facebookpagina (Yo van yoga!). 'Hemelen' is, kortom, als roman uitermate lezenswaardig, maar als thriller een tegenvaller.

Marion Pauw - Hemelen.Uitgeverij Ambo|Anthos, 286 pag.