Hengelen in dezelfde vijver
(Door Peter Kuijt)
Het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP) geeft sinds jaar en dag met enige regelmaat een persalarm af wanneer er sprake is van een belangrijk en veelal onverwacht nieuwsfeit. Zoals 'Lid Nederlands koninklijk huis bedolven onder lawine', 'Bisdom Roermond erkent misbruik jongens door voormalig bisschop' of 'Explosie en grote brand bij Shell Moerdijk'.
Gisteren kreeg het persbureau het op de sociale media flink te verduren nadat het alarm had geslagen over het volgende feit: 'Presentator NOS Journaal Annechien Steenhuizen zwanger'. Hier en daar was er verbazing, maar alom hoorde je vooral hoongelach. Columniste Sylvia Witteman vroeg zich in een tweet af: 'Wordt de menopauze van weervrouwen binnenkort ook met een ANP persalarm aangekondigd?'.
De zwangerschap van Steenhuizen is natuurlijk uitermate belangrijk nieuws. Voor de nieuwslezeres zelf. En voor haar naasten. Maar het zal de rest van Nederland waarschijnlijk aan de derrière oxideren. Het zal zestien miljoen landgenoten in ieder geval niet naar de schuilkelders doen rennen.
De uitglijder van het ANP is exemplarisch voor de spastische manier waarop wij met het fenomeen BN'er omgaan. Alles wat een BN'er (een landgenoot die wat vaker dan gemiddeld op tv te zien is) uitvoert, wordt belangrijk gemaakt dan wel buitenproportioneel uitvergroot en vervolgens tot breaking news verheven.
De boekenbranche doet daar ook van harte aan mee. Schrijft een BN'er een thriller, dan zit hij of zij geheid bij, laten we zeggen, Humberto 'Goeienavund!' Tan aan tafel. Zo zagen we er laatst een actrice uit Celblok H', ooit voorzitter van de Gouden Stropjury en kennelijk toen besmet geraakt 'met de schrijfbacterie' haar debuut pluggen. Ook de diskjockey van Q-Music schoof hier en daar aan ter promotie van zijn misdaadroman. En als achter de ene helft van het duo Anna Levander niet de politiek duider van Nieuwsuur had gezeten, dan hadden de redacties van RTL Late Night en Spijkers met Koppen het koppel geheid overgeslagen.
Op de Avond van het Spannende Boek, waar debutant Donald Nolet, tot ontsteltenis van een enkele uitgever ('dat geeft geen boost aan de business'), vorige week met de Schaduwprijs en de Gouden Strop een dubbelslag sloeg, was het ook een en al uiterlijke schijn. Of het met het charisma van Jaap Jongbloed van doen had, is niet wetenschappelijk vastgesteld, maar de mooiste meisjes van de klas liepen rond in Pakhuis De Zwijger en dat waren niet alleen maar schrijfsters.
Wie herinnert zich nog de tijd dat je bij zo'n Stropuitreiking binnen mocht roken en het publiek voor het merendeel bestond uit mannen in ribbroek en sjofele colberts met roos op de schouders? Vandaag de dag zie je in een glossy het standaardinterview met de vakkundig opgemaakte thrillerschrijfster, wier verhaal er eigenlijk niet zo veel meer toe doet, maar of ze goed oogt in creaties van Tara Jarmon, Karen Millen of Caroline Bliss des te meer.
Even terzijde over de noodlocatie die door de CPNB werd gehuurd, nadat eerder dit jaar Felix Meritis failliet was gegaan: 'Beste CPNB, zorg volgend jaar alstublieft voor een ander onderkomen. De Zwijger is niet berekend op dit soort manifestaties. Het is er te warm, het bier smaakt elders beter, je wordt tegen je zin tegen andere lichamen gedrukt en de smalle trappen zijn uiterst naaldhakonvriendelijk'. We durven hier wel te stellen dat het aan de meneer van De Spanningsblog te danken is dat Judith Visser tot in lengte van dagen kan blijven doorschrijven. Dankzij een uitgestoken arm werd voorkomen dat zij een doodsmak maakte in de garderobe.
Goed, terug naar de Avond van het Spannende Boek. Dubbelwinnaar Nolet kon bij de prijsuitreiking van verbazing haast geen woorden vinden. Maar een paar biertjes later had hij tegenover journaliste Marjon Kok van Tubantia (die verslag deed in een prettig leesbare blog op Dizzie.nl) een goed verhaal paraat. Het is het dagelijks werk van de copywriter om producten aan te prijzen. 'Maar bij mijn eigen werk had ik een soort blinde vlek', zei Nolet. 'En het blijft moeilijk om als debutant de aandacht te trekken. 'Hallo, ik heb een goed boek geschreven!' Who cares!' Nolets thriller Versleuteld verscheen onder het strenge doch goedkeurend oog van Tomas Ross. 'Dan denk je dat dat helpt', aldus Nolet. Maar op een bijeenkomst in een bibliotheek in Den Bosch waar hij zou spreken, kwamen maar tien mensen af. Nolet: 'Ik heb wel eens gedacht: is dit het nou?'
Ja, Donald, dat is het nou. Je hebt een positie in de Bestseller 60 veroverd dankzij de keuze van twee jury's. Of het BN'erschap voor je in het verschiet ligt, valt te betwijfelen. Je bent per slot van rekening copywriter, geen radiomaker. En de jongens en meisjes van de media hengelen nu eenmaal in dezelfde vijver uit angst dat ze de populaire vissen niet aan de haak slaan. Ze vergeten maar al te vaak dat in het nevelige meertje verderop wellicht nog mooiere en interessantere exemplaren rondzwemmen.
Gisteren kreeg het persbureau het op de sociale media flink te verduren nadat het alarm had geslagen over het volgende feit: 'Presentator NOS Journaal Annechien Steenhuizen zwanger'. Hier en daar was er verbazing, maar alom hoorde je vooral hoongelach. Columniste Sylvia Witteman vroeg zich in een tweet af: 'Wordt de menopauze van weervrouwen binnenkort ook met een ANP persalarm aangekondigd?'.
De zwangerschap van Steenhuizen is natuurlijk uitermate belangrijk nieuws. Voor de nieuwslezeres zelf. En voor haar naasten. Maar het zal de rest van Nederland waarschijnlijk aan de derrière oxideren. Het zal zestien miljoen landgenoten in ieder geval niet naar de schuilkelders doen rennen.
De uitglijder van het ANP is exemplarisch voor de spastische manier waarop wij met het fenomeen BN'er omgaan. Alles wat een BN'er (een landgenoot die wat vaker dan gemiddeld op tv te zien is) uitvoert, wordt belangrijk gemaakt dan wel buitenproportioneel uitvergroot en vervolgens tot breaking news verheven.
De boekenbranche doet daar ook van harte aan mee. Schrijft een BN'er een thriller, dan zit hij of zij geheid bij, laten we zeggen, Humberto 'Goeienavund!' Tan aan tafel. Zo zagen we er laatst een actrice uit Celblok H', ooit voorzitter van de Gouden Stropjury en kennelijk toen besmet geraakt 'met de schrijfbacterie' haar debuut pluggen. Ook de diskjockey van Q-Music schoof hier en daar aan ter promotie van zijn misdaadroman. En als achter de ene helft van het duo Anna Levander niet de politiek duider van Nieuwsuur had gezeten, dan hadden de redacties van RTL Late Night en Spijkers met Koppen het koppel geheid overgeslagen.
Op de Avond van het Spannende Boek, waar debutant Donald Nolet, tot ontsteltenis van een enkele uitgever ('dat geeft geen boost aan de business'), vorige week met de Schaduwprijs en de Gouden Strop een dubbelslag sloeg, was het ook een en al uiterlijke schijn. Of het met het charisma van Jaap Jongbloed van doen had, is niet wetenschappelijk vastgesteld, maar de mooiste meisjes van de klas liepen rond in Pakhuis De Zwijger en dat waren niet alleen maar schrijfsters.
Wie herinnert zich nog de tijd dat je bij zo'n Stropuitreiking binnen mocht roken en het publiek voor het merendeel bestond uit mannen in ribbroek en sjofele colberts met roos op de schouders? Vandaag de dag zie je in een glossy het standaardinterview met de vakkundig opgemaakte thrillerschrijfster, wier verhaal er eigenlijk niet zo veel meer toe doet, maar of ze goed oogt in creaties van Tara Jarmon, Karen Millen of Caroline Bliss des te meer.
Even terzijde over de noodlocatie die door de CPNB werd gehuurd, nadat eerder dit jaar Felix Meritis failliet was gegaan: 'Beste CPNB, zorg volgend jaar alstublieft voor een ander onderkomen. De Zwijger is niet berekend op dit soort manifestaties. Het is er te warm, het bier smaakt elders beter, je wordt tegen je zin tegen andere lichamen gedrukt en de smalle trappen zijn uiterst naaldhakonvriendelijk'. We durven hier wel te stellen dat het aan de meneer van De Spanningsblog te danken is dat Judith Visser tot in lengte van dagen kan blijven doorschrijven. Dankzij een uitgestoken arm werd voorkomen dat zij een doodsmak maakte in de garderobe.
Goed, terug naar de Avond van het Spannende Boek. Dubbelwinnaar Nolet kon bij de prijsuitreiking van verbazing haast geen woorden vinden. Maar een paar biertjes later had hij tegenover journaliste Marjon Kok van Tubantia (die verslag deed in een prettig leesbare blog op Dizzie.nl) een goed verhaal paraat. Het is het dagelijks werk van de copywriter om producten aan te prijzen. 'Maar bij mijn eigen werk had ik een soort blinde vlek', zei Nolet. 'En het blijft moeilijk om als debutant de aandacht te trekken. 'Hallo, ik heb een goed boek geschreven!' Who cares!' Nolets thriller Versleuteld verscheen onder het strenge doch goedkeurend oog van Tomas Ross. 'Dan denk je dat dat helpt', aldus Nolet. Maar op een bijeenkomst in een bibliotheek in Den Bosch waar hij zou spreken, kwamen maar tien mensen af. Nolet: 'Ik heb wel eens gedacht: is dit het nou?'
Ja, Donald, dat is het nou. Je hebt een positie in de Bestseller 60 veroverd dankzij de keuze van twee jury's. Of het BN'erschap voor je in het verschiet ligt, valt te betwijfelen. Je bent per slot van rekening copywriter, geen radiomaker. En de jongens en meisjes van de media hengelen nu eenmaal in dezelfde vijver uit angst dat ze de populaire vissen niet aan de haak slaan. Ze vergeten maar al te vaak dat in het nevelige meertje verderop wellicht nog mooiere en interessantere exemplaren rondzwemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten