Zonder onnodige poespas
(Door Sonja deJong)
Wat is dat toch met die Scandinavische thrillerschrijvers? Ligt het aan het klimaat in het hoge Noorden of aan de volksaard, dat zij vrijwel zonder uitzondering zulke mooie, onderkoelde thrillers weten te produceren? Ook de in Finland wonende Jan Costin Wagner (1972) beschikt over dat subtiele talent om zonder bloederige details toch een enorme spanning op te wekken. En dan is Wagner van oorsprong nog wel Duits.Net als zijn vorige boek IJsmaan is ook in Voor de leeuwen de jonge, maar droevige commissaris Kimmo Joentaa de hoofdpersoon. Een paar jaar geleden overleed de vrouw van wie hij zielsveel hield en sindsdien doet hij zijn werk min of meer op de automatische piloot.
Maar dan wordt een patholoog-anatoom uit Joentaas eigen politieteam vermoord. Kort daarna is een poppenmaker die levensechte lijken van papiermaché voor films boetseert, hetzelfde lot beschoren. Als blijkt dat beiden kort daarvoor in dezelfde televisieshow optraden, en als dan bovendien ook op de presentator van die show een aanslag gepleegd wordt, staan Joentaa en zijn team voor de onmogelijke opgave om zonder enige aanwijzing de dader te vinden.
Wagner vertelt zijn verhaal zonder onnodige poespas. Hij blijft heel dicht bij het echte politiewerk en weet juist daardoor te overtuigen. Van meet af aan is het voor de lezer duidelijk dat de dader een vrouw is, want Wagner laat haar in tussenhoofdstukken aan het woord. En beetje bij beetje ontdekt die lezer hoe zij tot haar daad kwam.
Het niveau van zijn eerste Joentaa-thriller IJsmaan (nu verkrijgbaar in een goedkope herdruk van 4,95 euro) haalt Wagner dit keer niet. Maar hij komt er wel heel dichtbij.
Jan Costin Wagner - Voor de leeuwen. Vertaling: Gerda Meijerink. Uitgeverij Cossee, 320 pag.
(Bron: Noordhollands Dagblad)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten