Een koersvaste professional
(Door Hans Knegtmans)
Het is prettig een romanpersonage te ontmoeten dat vrijwel meteen sympathie inboezemt. Inspecteur George Hastings mist zijn weggelopen vrouw Eileen. Toch koestert hij geen wrok tegen haar of haar nieuwe vrijer Ted. Die dingen gebeuren. Eileen wilde kennelijk niet meer met hem getrouwd zijn. 'Een beetje zoals mensen die op iedereen willen stemmen, behalve op Bush.'Ook zijn werk bij de politie van St Louis gaat niet over rozen. Om redenen die hem ontgaan, heeft rijkeluiszoon Bobby Cain een politiecarrière verkozen boven een baan met meer toekomstperspectief. Hastings ziet grimmig toe hoe de praatjesmaker hem voor de voeten loopt, met instemming van de korpsleiding.
Ondanks zijn persoonlijke beslommeringen en relationele gestuntel is Hastings een koersvaste professional. Maar goed ook, want de koelbloedige moord - met een machinegeweer - op twee leden van de regionale politie tart ieders verbeelding. Iedereen met een beetje hersens weet dat het doden van een politieman op even weinig bijval kan rekenen als de verkrachting van een vijfjarig kind. Dus de dader was of niet goed bij zijn hoofd, of hij had een grote hekel aan een van de slachtoffers. Hastings vermoedt het laatste.
Zoals zijn gelauwerde voorgangers Charles Willeford en Elmore Leonard kan James Patrick Hunt in een paar woorden een personage typeren, ongeacht aan welke kant van de wet hij opereert. Zo verneemt de lezer dat de sadistische gangster Mike Dillon ooit een man heeft doodgeschoten omdat die hem telkens 'Rex' noemde. En wanneer Hastings zijn collega Murphy vertelt dat hij drie vrouwen gaat verhoren, 'net als in een datingshow op tv', adviseert deze hem, ze toch maar afzonderlijk te ondervragen. Geintje onder vrienden.
Hunt heeft nog geen driehonderd pagina's nodig om, in een onthaaste stijl, een gelaagd verhaal te vertellen dat staat als een huis.
James Patrick Hunt - De verraders. Vertaling: Sanne van de Ven. Uitgeverij L.J. Veen, 285 pag.
(Bron: Het Parool)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten