(Door Peter Kuijt)
Zou de in Kroatië geboren en in Berlijn opgegroeide Zoran Drvenkar (1967) ooit in de jaren negentig naar RTL4 hebben gekeken? En daarbij zijn gestuit op het huilprogramma Het spijt me, dat zes seizoenen lang door het tv-station werd uitgemolken en Caroline Tensen haar finest hours opleverde?Het zijn vragen die komen bovendrijven bij het lezen van Sorry, na Du bist zu schnell de tweede thriller van jeugdboekenschrijver Drvenkar. Want de auteur bedacht een winstgevende variant van de excuusshow en schreef daar een ijzingwekkende thriller over.
Sorry draait om vier vrienden in Berlijn, Frauke, Tamara en de broers Wolf en Kris, die weinig uitzicht hebben op een glanzende carrière of een bevredigende baan. Totdat een van hen op het lumineuze idee komt om verontschuldigingen commercieel uit te buiten. Ze richten SORRY op: een agentschap dat namens personen en bedrijven die er zelf te laf voor zijn excuses aanbiedt. De zaken gaan goed: het sorrykwartet krijgt opdrachten van ondernemingen die hun werknemers slecht hebben behandeld of zakenmensen die hun relaties hebben bedonderd.
Maar dan wordt Wolf op een dag naar een appartement gestuurd waar hij een vrouw aantreft die aan de muur zit vastgenageld: met een spijker door haar handen en een door haar voorhoofdsbeen. De opdrachtgever laat het hier niet bij: na de excuses aan de dode vrouw te hebben aangeboden, moeten ze haar ook begraven. Naar de politie gaan is er niet bij, want de opdrachtgever heeft alles en iedereen in de smiezen. Elke dag wordt vervolgens een nachtmerrie voor de vier, die al gauw spijt krijgen van SORRY.
Sorry'is geen voer voor diegenen die de makkelijke weglezertjes van Suzanne Vermeer of Baantjer gewend zijn. Drvenkar vertelt het verhaal vanuit verschillende perspectieven en werkt geregeld met flashbacks. Het duurt vaak even voor de auteur prijsgeeft wie er 'aan het woord' is.
Maar wie doorbijt, wordt getrakteerd op een prachtig verwoord verhaal met een indringend plot, waarin Drvenkar diep in de psyche duikt van de vier vrienden en anderen die er in Sorry toe doen. Grote thema's als kindermisbruik, schuld en boete, vriendschap en liefde, gaat Drvenkar niet uit de weg. Na Sorry kijk je heel anders aan tegen het thema dat de auteur heeft meegegeven: 'Een goede verontschuldiging is als een afscheid waarbij je weet dat elkaar niet meer terug zult zien'.
Zoran Drvenkar – Sorry. Vertaling: Henk Schreuder. Uitgeverij De Arbeiderspers, 392 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten