Plopmoment (nieuws, 2012)

EEN BLIJMOEDIGE PADVINDER IN HET THRILLERBOS

(Door Peter Kuijt)

De Spanningsblog bestaat vandaag vijf jaar. Op zaterdag 14 april 2007 eigende ik me een plekje in cyberspace toe, waar ik mijn thrillerrecensies en interviews met misdaadschrijvers kon verzamelen. De blog groeide gaandeweg uit tot een site waar behalve de besprekingen en de interviews, ook columns, achtergrondverhalen en nieuws uit het thrillergenre een plek kregen. En daar hoop ik vooralsnog nog eventjes mee door te gaan. Met de gewaardeerde hulp en bijdragen van onder anderen Monique Brandt, Hans Knegtmans, Guido Huisintveld, Theo Hakkert, Maarten Moll en Arno Ruitenbeek.

Om dit eerste lustrum enige luister bij te zetten, heb ik vijfendertig thrillerschrijvers uit het Nederlandse taalgebied gevraagd of zij eens De Spanningsblog de maat wilden nemen. Om het werk van de recensent te recenseren. Zij mochten de site afbranden of ophemelen (of iets ertussenin). Zij mochten ook op de persoon spelen, alles was geoorloofd. Een paar regels was voldoende. Maar het mochten er ook wat meer zijn.

De thrillerschrijvers hebben me niet teleurgesteld. Integendeel, 24 van hen namen de moeite om te reageren en leverden een bijdrage. Van enkele zinnen tot meerdere alinea's. Waarvoor hartelijk dank.

Natuurlijk waren er ook bij die niet reageerden. Namen ga ik niet noemen. Maar zowel van de voorzitter als de vicevoorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs werd taal noch teken vernomen. Evenmin van de auteur die zijn boek eens promootte vanuit een kliko, hetzelfde geldt voor de 'pain in the ass' van het koninklijk huis. Er waren er een paar bij die een toezegging deden, zoals de bestverkopende thrillerschrijfster van Nederland, maar die hun belofte toch om een of andere reden niet nakwamen. It's a shame, but it's all in the game.

Uit de bijdragen blijkt overigens overduidelijk hoe fatsoenlijk het gilde der thrillerauteurs is. Geef je ze een keer de kans om de recensent tot aan de veters toe af te branden, blijven ze met een brandende lucifer in de vingers staan tot het vlammetje de huid schroeit. Het is gebleven bij hier en daar een speldenprikje. Positieve geluiden voerden de boventoon. John Brosens maakte een grappige vergelijking: hij ziet de initiatiefnemer van De Spanningsblog als een blijmoedige padvinder in het thrillerbos. Mag ik daar aan toevoegen dat deze woudloper er niet voor terugdeinst er kond van te doen als hij de hopman met de akela in het struweel heeft zien rotzooien?

Nogmaals, een diepe buiging voor de thrillerschrijvers die voor deze ene keer het vak van recensent uitoefenden. U heeft zo veel veren in mij gestoken, dat het nog weken zal duren voor ik weer normaal kan lopen.

Hier volgen de bijdragen van de auteurs:

SIMONE VAN DER VLUGT: ,,Begonnen als nieuwssite heeft De Spanningsblog zich ontwikkeld tot de Privé van thrillerland. Soms staan er vooral roddels en flauwe grappen op, maar meestal voldoet het aan zijn journalistieke taak en wordt er nieuws vermeld. Vaak zelfs lang voor andere sites ergens over berichten. Wat dat betreft zit De Spanningsblog overal bovenop. Ook op Twitter en Facebook, waar eenvoudige berichtjes bijelkaar worden geharkt en gepresenteerd als nieuwswaardige feiten. Maar laten we eerlijk zijn, dat zijn tegelijk de leukste items...''
(Simone van der Vlugt schrijft behalve thrillers ook historische romans en jeugdboeken. Met 'De ooggetuige' schreef zij het geschenkboekje voor de Maand van Spannende Boek 2012.)

LIENEKE DIJKZEUL: ,,Met regelmaat volg ik De Spanningsblog. Onafhankelijk, actueel, scherp, relativerend, tongue-in-cheek, en vooral: het plezier spat er vanaf. Dat er nog vele jaren mogen volgen.''
(Lieneke Dijkzeul schreef tot nu toe vier thrillers in de Paul Vegter-reeks. In augustus verschijnt 'Wat overblijft'.)

JOHN BROSENS: ,,De Spanningsblog demonstreert al vijf jaar dat recensies ook op iets anders dan oprispend maagzuur gebaseerd kunnen zijn. Peter Kuijt struint als een blijmoedige padvinder door het Thrillerbos, waar hij fleurige viooltjes, rijpe besjes en ontluikende anemoontjes verzamelt en teder in zijn mandje legt. Het onkruid laat hij staan. Want ach, dat steekt altijd weer de kop op. En het licht bestaat nu eenmaal alleen bij de gratie van het duister...''
(John Brosens schrijft naast spannende romans ook jeugdboeken. Van zijn hand verschenen onder andere de thrillers 'Dubbel gepakt' en 'Project Luvarine'.)

MICHAEL BERG: ,,Vroeger, toen ik nog in Amsterdam woonde en er nog geen internet en mobieltjes bestonden, ging ik iedere dag naar café Scheltema. Daar kwamen journalisten, schrijvers en artiesten die, meestal met een slok op, luidkeels de laatste roddels verkondigden. Een uurtje Scheltema op gehoorafstand van de stamtafel, een paar consumpties en ik was weer helemaal op de hoogte.

Tegenwoordig woon ik in een Frans dorp, zonder café, maar gelukkig is er internet. Ochtenden verlopen altijd volgens een vast stramien: koffie, beesten, internetkranten en dan is het de beurt aan de onvolprezen Spanningsblog voor het laatste thrillernieuws.

Peter Kuijt runt de website in z’n eentje. Is dat zielig? Welnee, dat is juist goed. Geen gedonder met personeel, geen inspraak, maar een eigenzinnige site met constante kwaliteit.

Ik heb de goede man nooit ontmoet. Ik heb zelfs geen idee hoe hij eruitziet. Ongetwijfeld zwerft op het internet ergens een foto van Peter Kuijt rond, maar ik wil het beeld dat ik inmiddels heb niet verpesten. Ik stel me een middelgrote man voor op zekere leeftijd. (Ooit wisselden we op twitter onze zorgen uit over ons ineengestorte PNO-pensioen.) Verder zie ik in mijn fantasie een snor en een bril met dubbel focale glazen.

Zijn bureau staat ergens in Twente in een tot kantoortje verbouwd tuinhuis. Veel boeken, veel papier, een fles bordeaux binnen handbereik, een asbak (zware shag?) en twee of drie monitoren waarop de wereld binnenkomt. Peter is een harde werker die er iedere dag weer een bericht weet uit te poepen. Ik krijg de indruk dat hij nooit op vakantie gaat, maar misschien staat zijn bureautje wel op een zonnig eiland. Hij is een liefhebber, maar blijft journalist waardoor gelukkig niet alles even serieus wordt genomen.

Sinds wij in Frankrijk een fatsoenlijke internetverbinding hebben loop ik iedere ochtend even Peters virtuele thrillerkroeg binnen om de laatste nieuwtjes te horen. Al bijna vijf jaar. Dus niet stoppen, Peter. En van harte santé op je eerste lustrum en dat er nog maar vele mogen volgen!''
(Michael Berg gaf zijn omroepcarrière op en vestigde zich als schrijver van thrillers in Frankrijk. Zijn nieuwste thriller Nacht in Parijs ligt binnenkort in de winkel.)

NICOLET STEEMERS: ,,Het lijkt een contradictie, de loftrompet te steken over een site vanwege het verfrissende, tegendraadse geluid. Ik zocht naar smetjes, met de bedoeling geen al te brave quote af te scheiden, maar helaas, ik vind De Spanningsblog gewoon goed. Het is niet anders.

De reden? Het is slechts weinigen gegeven: zonder aanzien des persoons het werk van schrijvers te beoordelen terwijl je de meeste schrijvers ook nog persoonlijk kent. Ik geef het je te doen. Helemaal waardevrij is niemand, maar De Spanningsblog komt er dichtbij.''
(Nicolet Steemers schrijft theater- en muziekrecensies. Zij schreef o.m. de thrillers 'Zachte heelmeesters', 'Lichtval' en 'Overspel'.)

LOES DEN HOLLANDER: ,,Pas vijf jaar? Of al vijf jaar? Ik heb me niet eerder gerealiseerd dat De Spanningsblog is opgericht na mijn eigen debuut. Ik was er dus eerder, maar daar gaan we niet moeilijk over doen. Waarover dan wel? Ik mag afbranden en ophemelen. Van afbranden ben ik niet, tenzij je het te gortig maakt. Dat is niet het geval.

Ik kijk vrijwel iedere dag even naar het laatste nieuws en vind het doorgaans boeiend. Vrijwel elke dag??? Straks ben ik nog verslaafd. Nou ja, je kunt aan ergere dingen verslaafd zijn. Van ophemelen houd ik niet, tenzij ik iets goed vind. Dus vooruit: Chapeau! Ga zo door en óp naar het tweede lustrum.''
(Loes den Hollander is een van de meest productieve thrillerauteurs. In vijf jaar tijd verscheen ruim een dozijn boeken van haar hand. Ze heeft inmiddels een half miljoen boeken verkocht.)

RENÉ APPEL: ,,Was elke website maar zo overzichtelijk en goed leesbaar als De Spanningsblog! Ik ben graag kritisch - dat houdt de mensen alert - , maar ik kan weinig negatiefs ontdekken, terwijl een vroegere docent bij de studie Nederlands al zei dat het makkelijker is om in een recensie aan te geven waarom je 'Bartje' slecht vindt dan waarom 'Woutertje Pieterse' een goed boek is.

Ook veel aandacht voor oorspronkelijk Nederlandstalige thrillers op De Spanningsblog en niet die rare fixatie op buitenlands werk. Ga zo door, Peter, en je verdient een ereplaats in dethrillerhemel (waar je hopelijk nog lang niet naartoe wilt afreizen).''
(Taalwetenschapper René Appel schreef in een ver verleden thrillerrecensies voor NRC Handelsblad. Inmiddels heeft hij twee Gouden Stroppen op zijn naam staan.)

CARLA DE JONG: ,,De Spanningsblog: actueel, soms provocatief, altijd informatief voor de thrillerliefhebber die net iets meer wil weten van auteur en boek!''
(Carla de Jong werd genomineerd voor de Gouden Strop met haar thriller 'Serpent'. Deze maand komt haar vierde boek 'Gebroken wit' uit.)

INGRID OONINCX: ,,Lang voordat mijn eerste thriller uitkwam, was De Spanningsblog al op mijn Hyvespagina aan het rondsnuffelen om informatie in te winnen. Kenmerkend! Dit blog is snel, soms een tikkeltje venijnig, vaak interessant en altijd vermakelijk. Gefeliciteerd met het eerste lustrum!''
(De Tilburgse auteur Ingrid Oonincx debuteerde met de thriller 'Nickname'. In oktober 2011 verscheen haar tweede boek 'Botsing'.)

PETER DE ZWAAN: ,,Dat was nu precies waar ik op zat te wachten: een recensent die een schrijver uitnodigt om zijn werk te recenseren. Niet helemaal zijn werk, helaas, maar met een blog kom je aardig in de buurt.
Eerst even de messen slijpen, even azijn pissen, even bedenken wat het slachtoffer ooit over me heeft gezegd of geschreven.
Oké, ik weet het weer.
Dat spanningsblogje, Kuijt, is k.., sorry, is klo…, pardon, is knud…
Ach, het zijn zinnen die je droomt, maar daarna word je wakker.
Ik heb met regelmaat een appeltje geschild met Peter Kuijt. En hij met mij. Na het schillen vergaten we het appeltje en gingen we verder op collegiale voet. Zoals het hoort. Maar zoals het weinig gebeurt.
Goed, als ik een boek heb geschreven en op de blog staat een stukje met minder dan 6 sterren spuug ik vuur, maar dat gaat over.
Zes, ja, u las het goed. Het maximum is vijf, ik kan wel tellen. Maar mijn boeken, die prachtige boeken van mij. Zes. Minstens.
Tot nu toe is het er niet van gekomen, maar ik blijf hopen. Alleen daarom al moet De Spanningsblog blijven.
En omdat er te weinig andere sites zijn die worden beheerd door een gedreven liefhebber van misdaadromans, iemand die alle boeken waar hij over schrijft ook heeft gelezen, iemand die …
Stop, als ik op deze manier doorga wordt dit stukje een loftuiting en het gaat maar om vijf jaar.
Peter, nog vijf jaar volhouden. Als de blog tien is gaan we er serieus tegenaan.
Gefeliciteerd.''
(Peter de Zwaan won in 2000 met 'Het alibibureau' de Gouden Strop. Op De Spanningsblog verschijnen regelmatig door hem geschreven columns.)

TUPLA M.: ,,Kritisch, grappig, luchtig, gevoelig, prikkelend, soms opruiend. De Spanningsblog. Na vijf jaar een begrip in de wereld van de spanningsliteratuur.''
(Het duo Tupla M., voorheen Tupla Mourits, bestaat uit Atie Vogelenzang en Wendela de Vos die in 2005 debuteerden met het met de Schaduwprijs bekroonde Vrouwelijk naakt. Op 1 mei verschijnt hun nieuwe boek Schuld.)

MARIANNE EN THEO HOOGSTRAATEN: ,,Jij vijf jaar Spanningsblog, wij vijf jaar thrillerschrijvers. Zoiets schept een band, ook al heb je het ons in het begin niet makkelijk gemaakt. Je geeft ons nu de kans om jou te recenseren en en je site af te branden, schrijf je. We kijken daar niet elke dag naar (sorry), maar de keren dat we het doen zien we een site die beslist de moeite waard is en die veel informatie geeft. Geen zoete wraak dus. Gefeliciteerd met dit jubileum.''
(Schrijversechtpaar Marianne en Theo Hoogstraaten publiceert naast jeugdromans ook thrillers. Hun jongste thriller heet 'Schijnwereld'.)

ROEL JANSSEN: ,,Hoogspanning of Laagspanning, met De Spanningsblog zorgt Peter Kuijt voor spetterende kortsluiting tussen schrijvers, lezers en liefhebbers van de beste spannende boeken. Op naar de volgende vijf jaar op het scherpst van de snede.''
(Journalist Roel Janssen heeft naast non-fictieboeken over economie en het grote geld ook een zevental thrillers op zijn naam staan. Met 'De tiende vrouw' won hij de Gouden Strop 2007.)

CHARLES DEN TEX: ,,Vijf jaar Spanningsblog. Gemiddeld vijf keer per week bezocht (conservatieve schatting) en dus ruim dertienhonderd keer langs geweest (echt waar?). Er zijn mensen die ik in die periode minder vaak heb gezien (heel veel mensen), er zijn kranten die ik minder vaak heb gelezen (niets aan te doen) en er zijn liedjes die ik minder vaak heb gehoord (gelukkig). Bedankt en gefeliciteerd!''
(Charles den Tex won tot drie keer toe de Gouden Strop. Zijn recente thriller 'De vriend' staat op de longlist voor de Gouden Strop 2012.)

JACOB VIS: ,,Vroeger, toen de wereld nog jong en recenseren een vak was, hadden de meeste landelijke en sommige regionale kranten een boekenkatern waarin eens per week recensies over de nieuwe boeken van die week verschenen. Die recensies werden geschreven door journalisten die van recenseren hun vak hadden gemaakt. Iedere recensent had zijn of haar eigen specialisme. De meesten hielden zich bezig met de literaire roman – de top van het vaderlandse boekenwezen -, maar er waren ook recensenten die zich richtten op een genre dat in het wereldje van de literatuur met nog steeds met dédain wordt bezien: de misdaadroman.

Dat is niet alleen in Nederland het geval: ook in andere landen is de misdaadroman een ondergeschoven kind. In 'Thinks', een roman uit 2001 van de Engelsman David Lodge komt een vermakelijke scène voor waarin de ik-figuur Helen Reed, 'a distinguished novelist' die het hoog in haar bol heeft op een feestje een professor ontmoet die haar enthousiast vertelt over zijn bouwprojecten.

'Helen has a different interest in mind', Messenger said. 'She is a novelist.'
'That right? Crime fiction?' said Professor Rosenbaum. I said no, I was afraid I didn't even read it. 'Elmore Leonard's my favourite', he said. 'You should check him out.' I promised to do so, and moved on to greet Carrie. (uit: Thinks, pag.308)

Ik haal dit scènetje graag aan, want het is symptomatisch voor het ongemak dat je als misdaadauteur ontmoet in literaire kringen. In dezelfde tijd waarin die roman verscheen bedacht een Nederlandse uitgever een fantastische truc om de thriller sophisticated te maken: hij plakte er het etiket 'literair' aan vast en opeens hoefden alle snobs de misdaadromans waarvan ze op de wc of in bed stiekem snoepten niet meer te verbergen maar ze konden die boeken open en bloot op de salontafel laten liggen zolang dat etiket er maar op stond.

Natuurlijk stelt dat label geen reet voor. Een thriller is een thriller en een literaire roman is een literaire roman, 'and never the twain shall meet'. Elk genre heeft zijn eigen wetten en eigenaardigheden en die moet je als schrijver en lezer niet door elkaar halen. Ooit probeerde het Modern Jazz Quartet jazz en klassieke muziek te mengen en het resultaat was een bloedeloze riedel die noch het een, noch het ander was.

Zo is het ook in de literatuur. Ik kan het met enig gezag zeggen, want na vijftien thrillers heb ik nu een literair-historische roman geschreven die weer heel andere eisen aan mijn schrijverschap stelde dan de thrillers deden. Ik moet zeggen dat ik het heerlijk vond om te doen. Nog meer dan bij het schrijver van thrillers kreeg ik het gevoel van totale vrijheid en nu ik mijn eigen verhaal in druk herlees merk ik weer wat een vreugde het schrijven met zich mee bracht.

Wat heeft dat met De Spanningsblog te maken? Drijf ik niet van de kudde weg? Nee, dat gevoel heb ik helemaal niet. Integendeel, wat me zo bijzonder bevalt in deze site is dat het vooral gaat over misdaadromans en alles wat daaromheen zit: geschreven door en voor liefhebbers van het literaire genre dat ik vijfentwintig jaar met passie heb beoefend. De recensenten zijn vaklui en ervaren lezers van wie schrijvers en lezers een bezonken oordeel mogen verwachten. Hier is geen spoor van dédain: integendeel, uit alle berichten spreekt de passie die de liefhebber voelt voor dit merkwaardige genre.

Het is veel, soms verbijsterend veel wat er in zo'n week Spanningsblog aan nieuws en recensies voorbijkomt, maar de veelvraten onder de thrillerlezers komen hier ruim aan hun trekken.

Houd vol, Spanningbloggers. Jullie voorzien in een behoefte. Met dank van Jacob Vis.''
(Jacob Vis debuteerde in 1987 met de thriller 'Prins Desi' en werd sindsdien vijf maal genomineerd voor de Gouden Strop. In 'Het Rijk van de Bok' schreef hij over een zijns inziens gerechtelijke dwaling.)

ESTHER VERHOEF: ,,Heb door een recensie op je blog al vaker een nieuwe auteur ontdekt, zoals John Hart (Onschuld, Het ijzeren huis). Ga zo door!''
(Esther Verhoef is een van de meest succesvolle thrillerschrijvers van Nederland. Eind deze maand verschijnt haar eerste roman, 'Tegenlicht'.)

BRAM DEHOUCK: ,,Proficiat met de vijfde verjaardag van De Spanningsblog!

Voor mijn nieuwe boek 'Hellekind' (komt wat later uit dan verwacht) deed ik opzoekingswerk naar het gedrag van kinderen (het gaat over een vader die niet meer overweg kan met het gestoorde gedrag van zijn zoontje). Tijdens mijn onderzoek over peuters, kleuters en ander klein grut vond ik onderstaande beschrijving van een kind van vijf jaar. Daar moest ik meteen aan denken toen je me mailde. Jij zal als vader van De Spanningsblog wel het beste weten of deze beschrijving ook geldt voor jouw vijfjarige. Mijn commentaar vind je onder de stellingen. (Bron: Famidoo.be)

- 'Op vijfjarige leeftijd start voor je kind 'een kalmere periode', waar crisissen en woede uitbarstingen verminderen. Het is duidelijk dat hij gegroeid is!'
De Spanningsblog heeft geen kalme periode nodig. Hij is één van de belangrijkste bronnen van nieuws over de thrillerwereld. Aan zo'n site is er echt nood. Ik mis bijvoorbeeld de berichtgeving van De Papieren Man, de blog van Dirk Leyman, die er vorig jaar mee stopte.

- 'Je kleine deugniet is nu ook 'een gepassioneerde gesprekspartner' geworden: hij argumenteert, maakt zijn opinie kenbaar, probeert zijn omgeving te begrijpen... Je merkt al gauw dat zijn 'woordenschat' veel rijker is geworden.
Om zo'n blog op te starten, heb je zeker een gepassioneerde thrillerliefhebber nodig. Ik vind het fijn dat De Spanningsblog niet alleen nieuws brengt, maar dat er regelmatig ook een opinie doorschemert of zelfs openlijk wordt geuit. En de woordenschat, die was de afgelopen jaren al dik in orde.

- 'Op deze leeftijd probeert hij ook meer 'vriendschappen' aan te knopen. Hij kan heel toegeeflijk zijn t.o.v. zijn omgeving. Hoewel er nog af en toe wat ruzies zijn met broers en zussen.'
Ruzies met broers en zussen, zou dat dan met sites zijn die wel gratis exemplaren van boeken weggeven?

- 'Hoewel hij duidelijk 'de beleefdheidsregels' kent, zal je die toch nog af en toe moeten herhalen. Je kind is heel bewust en fier dat hij groter wordt, dit zal hem stimuleren om zijn autonomie te versterken.'
Beleefdheid is vanzelfsprekend belangrijk. Maar de beleefdheid mag natuurlijk een vleugje spot of ironie niet in de weg staan. Als een auteur zichzelf niet kan relativeren, doet De Spanningsblog dat wel in zijn plaats.

- 'Tenslotte zal hij ook je aandacht trekken op je 'tegenstellingen en tekortkomingen'. Vooral als jij vergeet om je gordel om te doen in de auto of bij het schrikken even hardop scheldt.
De Spanningsblog houdt auteurs aan hun woord. Als je beweert de beste thriller van het jaar geschreven te hebben, kan je dat maar beter ook gedaan hebben.

'Kortom, je gaat als ouder 'een sereen en aangenaam jaar' tegemoet. Je lieveling zal niet anders willen dan je te behagen. Profiteer ervan! Want ook deze fase is gelimiteerd in tijd. Het daaropvolgende jaar zal hij weer wat moeilijker in de omgang worden...'
Dat belooft voor de zesde verjaardag...''
(Bram Dehouck won in 2010 de Gouden Strop met zijn thriller 'De minzame moordenaar'. Zijn meest recente boek 'Een zomer zonder slaap' staat op de longlist voor de Gouden Strop 2012.)

BAVO DHOOGE: ,,Al vijf jaar lang vertelt De Spanningsblog een Story, een goed verhaal, in korte Segmenten of feuilletons, zoals de avonturen van Zola al zolang geleden. Zoals het hoort kijkt ondergetekende schrijver elke ochtend reikhalzend uit naar het volgende 'avontuur', 'hoofdstuk' of 'Spannende Scène'. De Site staat ook boven in mijn bladwijzerlijst. Een zakelijke, korte, maar krachtige Schrijfstijl, een zeker zacht rebels karakter, de nodige flair én bovenal een liefde voor de Spannende roman: de nodige ingrediënten zijn aanwezig voor een lange reeks. Vijf Sterren.''
(De Vlaamse schrijver-scenarist Bavo Dhooge heeft tientallen thrillers, romans en verhalenbundels op zijn naam staan, waarvan de titels alle beginnen met een S. Dhooge won De Diamanten Kogel met de thriller 'Stiletto Libretto'.)

ALEX VAN GALEN: ,,De Spanningsblog is internet op z'n best. Een onmisbare, informatieve site waar je het laatste nieuws kunt vinden over thrillers en hun schrijvers, heet van de naald. Gemaakt met passie, kunde en een vleugje azijn. En voor al dat moois nemen we Peter Kuijt graag op de koop toe.''
(Alex van Galen schrijft naast thrillers en romans ook scenario's voor televisieseries. In mei verschijnt zijn nieuwste thriller 'Ideale ouders'.)

JUDITH VISSER: ,,De Spanningsblog! Het bezoeken ervan is een gewoonte geworden, iedere ochtend wanneer ik na het opstarten van mijn computer langs mijn lijstje met favorieten surf. Toen ik er een paar jaar geleden via Google voor het eerst op terechtkwam, dacht ik dat de site werd bijgehouden door een of meerdere studenten die als liefhebberij thrillers lazen en bespraken. Pas later ontdekte ik het bestaan van Mister Spanningsblog himself, Peter Kuijt, de man wiens scherpe pen bij sommige collegaschrijvers geliefd maar ook gevreesd is!

Samen met Crimezone beschouw ik De Spanningsblog als de site waar je in een oogopslag het laatste nieuws uit thrillerland vindt. Mijn favoriete onderdelen zijn de recensies, het 'wordt verwacht'-overzicht en de columns van Peter de Zwaan. Dat er soms dagenlang niets nieuws op de site staat zullen we Peter Kuijt dan maar vergeven, hij heeft het ongetwijfeld erg druk met zijn studie ;)
(4 sterren)''
(Judith Visser studeerde voor voedingsdeskundige, maar koos toch voor het schrijven. Haar thrillerdebuut 'Stuk' werd genomineerd voor de Gouden Strop 2009. Haar laatste thriller heet 'Time-out'.)

JAC. TOES: ,,Ik weet niet waarom mijn vader De Spanningsblog dagelijks bezocht. Zijn hele leven heeft hij geen enkele misdaadroman gelezen. Het genre boezemde hem afkeer in. Misdaadromans moesten het volgens hem vooral hebben van leedvermaak en misdaadromanciers waren sensatiezoekers die op de narigheid in de wereld parasiteerden.

Op zijn 83ste begon hij aan een kortstondige computercarrière, als paardenmiddel tegen de eenzaamheid. Een paar maanden lang keek hij naar nieuwssites die hem een blik op een maatschappij boden waarin alles per minuut leek te veranderen en die zich tegelijkertijd bleef herhalen. Het verveelde hem snel, maar De Spanningsblog ontpopte zich tot een blijvertje. Hoe hij daarop terechtkwam, is me een raadsel. Waarschijnlijk heeft een van de talloze thuiszorgmevrouwen hem erop attent gemaakt. In ieder geval was hij een tijdlang goed voor een redelijk aantal hits.

'Die Kuijt schrijft niet beroerd', zei hij toen ik een keer meekeek.

Dat was een compliment.

'O ja?' zei ik.

'Hij zeurt tenminste niet zo.'

Dat betekende dat hij De Spanningsblog hem beviel vanwege een directheid die hij van het Noord-Hollandse platteland kende.

'Hij heeft humor ook.'

Hij bedoelde de gemengd ironisch-objectieve toon waardoor de journalistieke afstandelijkheid werd opgevrolijkt met steken onder water. Daar hield hij wel van.

'Doet die Kuijt aan sport?'

'Ongetwijfeld', zei ik.

'Dat zie je terug in die stukjes.'

Hij draaide weg van het scherm.

'Hij heeft het ook over jou.'

Een tijdje later ging hij dood. Mijn misdaadromans heeft hij nooit gelezen, maar via De Spanningsblog wist hij in ieder geval dat ze bestonden.
(Jac. Toes won met 'Fotofinish' de Gouden Strop 1998. Kuijt zat toen in de jury. Daarna volgden nog vele thrillers. De laatste jaren schrijft hij samen met de Duitser Thomas Hoeps een reeks thrillers, de meest recente heet 'Hoogste bod'.)

MARELLE BOERSMA: ,,Een imago opbouwen als zure recensent. Je moet het maar durven. Maar Peter Kuijt heeft het gedaan, en hij is er goed in. Hieraan herken je zijn eigen artikelen op de Spanningsblogspot direct. Gelukkig staan er ook leuke wetenswaardigheden en interviews op en - dat moet gezegd! - hij is akelig actueel. Maar een onsje minder zuur, mag van mij wel.''
(Marelle Boersma is, zoals ze stelt op haar website, 'schrijfster, columniste, workshopleider, schrijfcoach en mensenmens'. In haar boeken schrijft ze over actuele misstanden in de maatschappij, zoals het volgens haar gebrekkig functioneren van Jeugdzorg.)

ELVIN POST: ,,Mijn boeken komen er bij jou doorgaans niet erg positief af. Ik was daarom een beetje verbaasd door de uitnodiging iets te schrijven naar aanleiding van het vijfjarig bestaan van De Spanningsblog. Dat gezegd hebbende: als liefhebber van thrillers in een tijd waarin de media steeds minder aandacht besteden aan boeken, en in de wetenschap dat smaken nu eenmaal verschillen: ik hoop dat de collega's wier boeken meer aan jouw criteria beantwoorden de vruchten plukken van een mooie bespreking op jouw site en dat nog lang zullen doen.''
(Elvin Post won met zijn debuut 'Groene vrijdag' de Gouden Strop 2004. Daarna volgden nog drie thrillers, waaronder het fraaie 'Geboren verliezers'. Post recenseert ook misdaadromans voor het AD.)


En als laatste kwam binnen - gelijk een echte politieman:

SIMON DE WAAL: ,,De Spanningsblog is altijd een bron van kennis, en van vermaak. Van mild ironische stukjes, tot regelrechte aanvallen in al dan niet zure columns, tot nieuwsgierig makende recensies – het is er allemaal. Ook de Geliefde Beheerder van het Blog is iemand die van controverse houdt en als een echte journalist altijd op zoek is naar een prettige scoop.

Ook op andere fora is hij regelmatig actief, wat tot interessante discussie kan leiden die niet door iedereen op hun ware ironie, cynisme en plagerij begrepen wordt. Maar dat geeft niet, want uiteindelijk komt het altijd wel weer goed.

Ook met de gezonde concurrentie met collega-sites zit het wel goed. Af en toe wordt er even fijn op gewezen dat een bepaalde primeur toch echt van De Spanningsblog afkomt, want, ere wie ere toekomt, de blog heeft het vaak bij het juiste eind wat scoops betreft.

Het is knap om zoiets vijf jaar vol te houden, in weer en wind en in voor- en tegenspoed. Het is het beste bewijs dat Peter Kuijt of een stijfkoppige doorzetter is, of dat de site in een ware behoefte weet te blijven voorzien. Ik denk dat het een gelukkige combinatie van de twee is.

Gefeliciteerd!''
(Simon de Waal is behalve rechercheur zware misdaad in hartje Amsterdam ook auteur van diverse politieromans (samen met Appie Baantjer) en thrillers. Zijn thriller Cop vs Killer wordt maandag 16 april als Telefilm op televisie uitgezonden. Kijk die dag op de blog voor een artikel over Simon de Waal.)