(Door Peter de Zwaan)
Het voordeel van een website is dat je lezers snel contact met je kunnen zoeken. Het nadeel is dat ze dat ook doen. Soms raak ik daar door in verwarring.
Ik zal dit toelichten.
Bij Dagblad Tubantia ben ik meer dan tien jaar chef van de kunstredactie geweest. Mijn opvolger maakte er geen succes van en werd vrij snel vervangen door een collega die ik beschouwde als de onbetrouwbaarste journalist van Oost-Nederland. Dat heb ik hem verteld, ik heb van die buien en dan luister ik naar mijn oude moeder: 'Kind, met eerlijkheid kom je het verst.' Dat is niet zo. Tip: luister nooit naar oude moeders.
De nieuwe chef deed mij ogenblikkelijk in de ban: niemand mocht meer over mij en mijn boeken schrijven. Dat gebeurde ook niet.
De nieuwe chef werd enkele jaren geleden weggepromoveerd naar een baantje waar niemand over wil praten, maar hij bleef in de buurt en op de kunst zijn ze nog steeds bang voor hem.
Mijn boeken bleven onbekend bij de lezers.
Toen kwam 'De vuurwerkramp van Harmen Saliger', een boek dat zich afspeelt in Enschede, en meteen werd het een beetje moeilijk voor een krant die wordt gemaakt in Twente.
Ik werd gebeld. Niet door een kunstredacteur die zich had herpakt, maar door iemand die zijn vak kent en die ik hoog acht. Of ik een interview wilde.
Het was even doorzetten, maar hij begreep waarom ik weigerde.
Het werd nog moeilijker voor de krant toen RTVOost ruim aandacht aan het boek besteedde: eerst via de radio, daarna via de tv waar ik gast was in een goed bekeken praatprogramma.
Wat zich op de redactie van de krant heeft afgespeeld hoor ik over een poosje wel, maar in de zaterdageditie stond een verslag van wat ik had gezegd in het tv-programma. De krantenjournalist typt het werk van een tv-collega over. Vroeger noemden wij het armoe, maar het stuk was correct en dat is al heel wat.
Nu mijn verwarring. Die ontstond door lezers van mijn boeken die niet tevreden waren over de aanpak van de krant en me dat lieten weten. Ze scholden lekker weg, ik had het niet beter kunnen doen. Dat het een schande was dat ze in Tubantia niet eerder over het boek hadden gelezen, dat de krant de zaken niet op orde had, dat ze meer verwachtten, dat ze boos waren.
Heel boeiend, maar waarom kwamen ze bij mij?
Omdat ze van de krant toch niets verwachtten? Omdat ze me kennen en dachten: daar schrijft hij vast wel een columnpje over?
Aan de oostrand van dit land gebeurt meestal niets, maar soms barsten inwoners los en al reageren ze af op de verkeerde plaats, ik vind Twente dan toch weer een poosje leuk.
(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)
Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. Maandag 2 mei verscheen bij uitgeverij Cargo zijn thriller 'De vuurwerkramp van Harmen Saliger'.(Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten