Fabeltastisch
(Door Arno Ruitenbeek)
Drieëntwintig jaar na De aanklager, beter bekend onder de originele en filmtitel Presumend innocent, herhaalt Scott Turow zijn fabeltastische kunstje. Onschuldig, gevat in een kaft die in kleur en afbeelding (vingerafdruk) zelfs lijkt op de roman die geldt als de start van het subgenre legal thriller, gaat zonder twijfel ook de wereld veroveren.Rusty Sabich, in 1987 nog aanklager, is intussen rechter en kandidaat voor het hooggerechtshof. En opnieuw wordt hij verdacht van moord op een vrouw. Destijds op ex-collega Carolyn Polhemus, nu op echtgenote Barbara.
Wederom is zijn tegenstander in de rechtszaal Tommy Molto, gestegen van gewoon naar leidinggevend officier van justitie. Bovendien heeft Rusty weer buiten de pot gepiest, met een veel jongere vrouw die onbewust een zeer grote rol gaat spelen in Onschuldig. Net als Sabich junior.
Het juridische steekspel tussen Molto enerzijds en Sabich en diens advocaat Sandy Stern anderzijds is vingerlikkend mooi want op het scherpste van de snede zonder dat iemand de menselijke maat uit het oog verliest. Ik hoop dat Harrison Ford bereid wordt gevonden voor de tweede keer de rol van Rusty op zich te nemen.
Rest me mijn kritiek sinds jaren op de vertalers te herhalen: aanklagers zijn géén advocaten. Beide beroepsgroepen zijn wél juristen. Dit is niet zo'n storende fout als het pleonasme moord met voorbedachten rade.
Scott Turow - Onschuldig. Vertaling: Rob Kuitenbrouwer, Olaf Brenninkmeijer, J.J. de Wit. Uitgeverij Luitingh, 432 pag.
3 opmerkingen:
Ik weet wel dat recensenten het leuk vinden om vertalers op de vingers te tikken (vanuit het perspectief van de laatste groep, om precies te zijn), maar de term 'moord met voorbedachten rade' is juist en geen pleonasme.
Het is de vertaling van het Amerikaanse 'murder one'.
Zowel in de Amerikaanse als in de Nederlands rechtspraak bestaan er moorden in vele gradaties: lustmoorden, gelegenheidsmoorden, vergeldingsmoorden, passionele moorden en nog veel meer, plus doodslag (ook in diverse gradaties) en dood door schuld, die elk hun eigen strafmaat hebben.
En dus ook moord met voorbedachten rade, wanneer - heel simpel gezegd - iemand van huis gaat met een vooropgezet plan en een wapen om iemand van het leven te beroven.
Beste heer Ruitenbeek,
Natuurlijk noemen wij aanklagers geen advocaten.
Ik zie een of twee punten waar we in de beschrijving van de rechtszaal de plek aangeven waar de advocaten zitten. Misschien hadden we moeten aanvullen dat daar ook de aanklagers zitten. Doen we de volgende keer, goed?
Rob Kuitenbrouwer
De purist uithangen door termen zoals pleonasme te gebruiken is ongeloofwaardig of zelfs onbehoorlijk als je zelf niet foutloos schrijft. Het is op het scherp van de snede en niet op het scherpst van de snede.
Mvg,
ReDo
Een reactie posten