27 oktober 2010
John Verdon - Ik weet wat jij denkt (2010)
Met de hakken over de sloot
(Door Hans Knegtmans)
Rechercheur in ruste Dave Gurney (47) wordt benaderd door Mark Mellery, ooit een soort studievriend. Die wil graag met hem afspreken, omdat hij raadselachtige dingen meemaakt die aan zijn zenuwen vreten. Een onbekende stuurt hem een handgeschreven briefje met de opdracht, een getal tussen een en duizend in gedachten te nemen. Ach waarom ook niet: 658 dan maar. Een papiertje in een aparte envelop blijkt precies dat getal te vermelden. Mark schrikt zich natuurlijk een hoedje. De afzender geeft hem de mogelijkheid om kennis te maken, op voorwaarde dat hij eerst 289,87 dollar aan 'onkosten' stuurt naar een adres in Wycherly, op naam van X. Arybdis.
Niemand int die cheque. Wel ontvangt Mark nog meer briefjes in hetzelfde handschrift. Elk bevat een vaag dreigend gedicht, met een kreupel metrum zoals in de poëzie van Louis van Gaal. Gurney is gek op puzzels. Eigenlijk was dat de drijfveer achter zijn roemruchte loopbaan in New York.
Wanneer Mark wordt omgebracht, is het ineens een stuk minder leuk. Ook al heeft de dader tal van interessante sporen achtergelaten, zoals een tuinstoel, en voetafdrukken in de sneeuw die abrupt ophouden. Dave biedt de plaatselijke politie aan hen te assisteren bij het onderzoek.
Het bejubelde debuut Ik weet wat jij denkt is in wezen een ouderwetse puzzeldetective, maar door de aanwezigheid van een onvindbare seriemoordenaar spannender dan de meeste boeken in dat genre. Tegelijk blijkt dat een bloedstollend verhaal niet garant staat voor een geslaagde roman. John Verdon probeert nogal onbeholpen het thema van een politieman die niet zonder zijn vroegere vak kan, nieuw leven in te blazen. Zodra echter Dave de deur achter zich dichtdoet, is hij het ijzige stilzwijgen van zijn Madeleine alweer vergeten. Net zo is de dood van Dave's jonge zoontje, jaren terug, nauwelijks van invloed op diens functioneren, hoe gewichtig Verdon er ook over doet.
De schrijver lijkt weinig vertrouwen te hebben in de ontwikkeling van zijn lezers. Het duurt dagen tot de speurder, nota bene door een opmerking van zijn vrouw, ontdekt dat de naam X. Arybdis staat voor Charybdis, een monster uit de Griekse mythologie. En tijdens de langdradige bijeenkomsten van de politietaakgroep maken de aanwezigen – met uitzondering van een pientere brigadier en de hoofdpersoon – zulke stupide opmerkingen dat je je afvraagt hoe ze ooit tot het korps zijn toegelaten. De huiveringwekkende ontknoping helpt Ik weet wat jij denkt nog net met de hakken over de sloot.
John Verdon - Ik weet wat jij denkt. Vertaling: Jeannet Dekker. Uitgeverij De Boekerij, 400 pag.
(Bron: Het Parool)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Het is een boek wat je in het begin gaat grijpen en je wil verder lezen. Naarmate je naar het midden van het boek komt begin je te beseffen dat er eigelijk nog steeds niets concreets is aangewezen. Vanaf dan wordt het verhaal minder interessant. Naar het einde toe komt het verhaal weer op gang, je komt eindelijk te weten hoe de moordenaar de "658" wist van Mellery en wat zijn motief was om zowel Mellerey als andere slachtoffers te vermoorden. Als laatste kan ik u zeggen dat de moordenaar meerdere keren in het verhaal zijn zegje doet maar je niet zal beseffen dat hij het is.
Een reactie posten