Schonkebonkige vaagheid
(Door Arno Ruitenbeek)
Oxfordiaan, ex-spion, grootste drugsbaron van Engeland, eigenaar van wietbedrijf Mr. Nice Seed Bank. Als deze man, Howard Marks volgens het geboorteregister, een thriller schrijft, zijn de verwachtingen hoog gespannen. De teleurstelling is des te groter.Marks alias Mr. Nice (onder die titel is begin volgend jaar in de Nederlandse biossen een film over zijn leven te zien) was waarschijnlijk net zo stoned als zijn niet bepaald sympathieke hoofdfiguren toen hij met schrijven aan Dansen met de duivel begon.
Een rechercheur die aan de heroïne verslaafd raakt en jaren later dood wordt gevonden is thema nummer een. Zijn ex-vriendinnen, de een werkt ook bij de politie en geeft niet om geld, de ander is een inmiddels lesbische roddelbladenvuller die ogenschijnlijk zwemt in het aardse slijk, maken zich om uiteenlopende redenen druk daarom en om thema nummer twee, de raadselachtige verdwijning van een popster. Op diens spoor zit ook een John de Mol-achtige ex-diender.
Dan moet het verhaal bij wijze van spreken nog beginnen en hebben we al half Wales doorkruist, af en toe geïrriteerd geraakt door Marks' schonkebonkige schrijfstijl en vaagheid. Het zal wel trendy of hip of vet cool zijn, maar het verveelt zeer snel.
Howard Marks - Dansen met de duivel. Vertaling: Hans Verbeek. Uitgeverij De Fontein, 381 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten