Uitgesproken (5)

'DIE VERLORENHEID, IK KAN HET IEDEREEN AANRADEN'

Regelmatig terugkerende rubriek met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Hieronder opnieuw een tiental - onsterfelijke - uitspraken gedaan in interviews die in het archief van deze blog te vinden zijn. By the way, de illustratie is van Corine Hartman, thrillerauteur en kunstschilder. Haar nieuwe boek 'Schijngestalten' is net verschenen.

WEG ONBEVANGENHEID
,,Ik heb van Esther Verhoef gehoord hoe (...) verwachtingen haar een writer's block hebben opgeleverd. Zij heeft er echt mee geworsteld. Het rare is dat ik, nu ik de prijs gewonnen heb, als het ware opnieuw moet beginnen, terwijl de verwachtingen hoger gespannen raken. De onbevangenheid is weg. Je bouwt routine op, maar in plaats van dat je daar zekerder wordt, word je kritischer.'' Roel Janssen na het winnen van de Gouden Strop (2007)

ROZEN IN EEN VAAS
,,Ik heb een script verbeterd van een film die nog steeds moet worden gemaakt: 'The Silence of Six'. Het kostte me elf dagen werk en ik kreeg er een kwart miljoen dollar voor. Ik heb er een schilderij van Renoir voor gekocht: een stilleven van rozen in een vaas.'' Lee Child (2008)

ZELFKRITIEK
,,Als ik kán helpen, doe ik dat graag. Ik weet zelf hoe het is als uitgevers je manuscript keer op keer terugsturen, ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik probeer mensen die willen gaan schrijven steeds voor te houden dat ze objectief naar hun werk moeten kijken. Je hebt er helemaal niets aan als iedereen je maar zegt: dit is gewéldig! Mensen moeten zelf leren in te schatten of hun schrijfsels goed genoeg zijn om te publiceren. En tja, zelfkritiek is één van de moeilijkste dingen. Maar het is noodzakelijk. Eén op de duizend manuscripten die bij een uitgever binnenkomen, wordt uiteindelijk gepubliceerd, dus de concurrentie is moordend. God mag weten hoe vaak ik mijn eerste manuscripten heb teruggekregen.'' Minette Walters (2008)

REACTIE
,,Vrouwen schrijven over hoe het voelt, diep van binnen. Ik schrijf niet om te schokken, maar het is belangrijk dat je een reactie ontlokt. Een mens hoort emotioneel geraakt te zijn als het gaat over zoiets als kindermisbruik. Daarom is het heel belangrijk hoe je het opschrijft, met een subtiel gevoel van verontwaardiging en morele overtuiging.'' Karin Slaughter (2008)

NIEUWE DEUREN
,,Over het algemeen kom je met een Gouden Strop wel in de Bestseller 60. De prijs opent ook allerlei nieuwe deuren. Door die twee eerste Gouden Stroppen kan ik nu een groter deel van mijn tijd aan andere dingen besteden, zoals toneel. Je komt in een andere wereld.'' Charles den Tex na het winnen van zijn derde Gouden Strop (2008)

VAMPIERENLEVEN
,,Tijdens mijn schrijfperiodes leid ik een vampierenleven. Ik heb dan een ander ritme dan ons gezin en de rest van de wereld. Schrijven houdt je af van normaal leven. Ik loop toch een deel van het jaar wazig rond. Er zijn periodes dat ik meer dan genoeg heb aan mijn personages. Dan wil ik niemand zien en alleen werken. Als ik schrijf, probeer ik de buitenwereld uit te schakelen, de lezers, de media, de recensenten, fans en niet-fans. Dit is het verhaal dat ik wil vertellen. Er zit ook een beetje faalangst bij natuurlijk. De verwachtingen zijn ook zo ontzettend hoog. Lukt het me wel weer? Misschien is het zomaar op. Dat grenst aan het neurotische.'' Esther Verhoef (2008)

VROUWELIJKE KIJK
,,Thrillers worden de laatste jaren over het algemeen steeds meer gelezen. Het is een vorm van vermaak, waarbij je veilig kunt griezelen en achteraf blij kunt zijn dat je het jou niet overkomen is. Meer interesse voor het genre heeft ook meer vrouwelijke auteurs aangetrokken. Ik denk dat lezers die vroeger niet zo snel een spannend boek zouden pakken, de mix van psychologische spanning, herkenbare leefsituaties, gedachten, gevoelens en een vrouwelijke kijk op de wereld beter kunnen waarderen in de thrillers die nu door vrouwelijke auteurs worden geschreven. Hoewel de boeken soms ook keihard kunnen zijn zoals die van Kathy Reichs en Mo Hayder. Ook zijn er steeds meer vrouwen opgeleid in misdaadbestrijding en –onderzoek. Er kunnen dus ook meer vrouwen vanuit hun perspectief iets vertellen.'' Suzanne Vermeer (2008)

HET WITTE MOMENT
,,Op het 'witte moment' maak je iets moois, iets nieuws, iets van waarde dat je nog niet eerder had bedacht. En dat moment vindt vaak plaats als je je onthecht en verloren voelt, losgerukt uit je vaste routine. Ik ben viereneenhalve maand naar Los Angeles gegaan om 'Doof' te schrijven. Zat ik daar ineens in een spuuglelijk ingericht ruilhuis dat rook naar insectenspray. Het algehele thema was: plastic, en overal lagen kleedjes, zelfs op de wc. Het eerste wat ik deed, was een elegante, witte laptop aanschaffen, zodat er tenminste nog iets van mezelf in dat huis stond. De contouren van het boek zaten al veel langer in mijn hoofd, maar daar vond de grote uitbarsting van creativiteit plaats. Ik leek wel bezeten, kon niet meer stoppen met schrijven. Heerlijk hoor, die verlorenheid, ik kan het iedereen aanraden.'' Siska Mulder (2008)

PERSOONLIJKE MAIL
,,Prijzen winnen, of genomineerd worden, is geweldig. De Diamanten Kogel staat trots naast het Gouden Kalf, natuurlijk. Maar ik wil graag mensen vermaken, raken, iets zo mooi, spannend, intrigerend mogelijk opschrijven. Een zeer persoonlijke mail die ik onlangs kreeg over 'Pentito', is voor mij bijvoorbeeld meer waard dan alle prijzen. Al was er van 'Pentito' maar één boek verkocht, juist aan diegene die me die mail schreef, dan was het voor mij al alle moeite waard geweest.'' Simon de Waal na het winnen van De Diamanten Kogel (2008)

UIT DE LOSSE POLS
,,Ik zie mezelf een beetje als een impressionistische schilder. De grote historische lijnen schets ik uit de losse pols. De details zijn de kleine vlekjes op het doek. Stuk voor stuk betekenen ze niets, vallen ze bijna niet op. Pas als je een paar passen naar achter zet en nog eens kijkt, zie je pas het plaatje dat de schilder je wil voorschotelen. Het komt dus allemaal aan op die kleine vlekjes, de details, maar dat mag niet opvallen. Als ik te veel feiten wil droppen, zit dat mijn verhaal in de weg. Maar als je ze achteloos door je verhaal heen strooit, gaat het pas echt leven.'' Philip Kerr (2008)