Globetrotter (nieuws, 2013)

THRILLERSCHRIJVER LEIGHTON GAGE OVERLEDEN

Thrillerauteur Leighton Gage is zaterdag 27 juli overleden. Zijn familie maakte zijn overlijden op zijn Facebookpagina bekend. Zijn dochter Melina Gage Ratcliffe schreef: ,,Diep geschokt maken mijn moeder, zussen en ik het overlijden bekend van onze vader Leighton Gage.'' Melina bedankte vrienden en familie voor de steun die het gezin heeft ontvangen. 

Echtgenote Eida Gage liet weten: ,,Vrienden, het licht van mijn leven is afgelopen nacht gedoofd. 'Leight' is in zijn slaap heengegaan naar de eeuwigheid. Moeten wij huilen omdat hij gestorven is of glimlachen dat hij heeft geleefd?''

Leighton Gage (1942) heeft een zestal thrillers in de serie rond de Braziliaanse federale hoofdinspecteur Mario Silva geschreven, waarvan er vijf in het Nederlands (bij uitgeverij Karakter) zijn verschenen. Zijn held werd ook wel 'de Wallander van Zuid-Amerika' genoemd. Gage heeft ruim twintig jaar gewoond in Santana de Parnaíba, een plaats vlak bij Sao Paulo en was geheel ondergedompeld in de Braziliaanse cultuur. 

Voor hij zijn literaire carrière begon was Gage directeur van een vooraanstaand reclamebureau. Hij won meer dan 120 prijzen in de advertentiewereld. Hij was onder meer lid van de jury van het Lions Festival in Cannes. Gage was co-auteur van het non-fictieboek 'O Filme Publicitário', een boek in het Portugees dat een bestseller werd in Brazilië, Portugal en Portugeessprekende landen in Afrika.  

Gage werd geboren in de Verenigde Staten, maar bleek niet erg honkvast. Hij heeft gewoond in Duitsland, Groot-Brittannië, Nederland, Australië en Brazilië. Hij sprak Engels, Nederlands, Duits, Frans, Spaans en Portugees. Hij bezocht Spanje tijdens het regime van Franco, Portugal onder Salazar, Zuid-Afrika tijdens de apartheid, Chili onder Pinochet, Argentinië in de tijd van de junta, Praag, Oost-Duitsland en Joegoslavië in de dagen dat de Sovjet-Unie het nog voor het zeggen. En in Brazilië vestigde hij zich tijdens het militaire regime.

Zijn boeken zijn in een aantal talen vertaald. Zijn thrillerdebuut ging over de moord op een bisschop.

(Bron: o.a. MurderisEverywhere)

De puurste vorm (nieuws, 2013)

NIEUWE HEWSON-THRILLER EERST ALS LUISTERBOEK

De nieuwe thriller van de Britse schrijver David Hewson, 'The Flood', komt eerst uit als een luisterboek. Uitgeverij W.F. Howes brengt op 1 augustus de audiothriller op de markt. Pas een jaar later, in augustus 2014 dus, komt het boek uit in print en als e-book.

Hewson, auteur van de Nic Costa-serie en 'The Killing'-thrillers (naar de gelijknamige Deense tv-reeks), noemt de release van vooralsnog alleen het luisterboek een experiment. ,,Luisterboeken zijn de puurste vorm van verhalen vertellen. Dit is een nieuwe start voor mij en ik ben ervan overtuigd dat het niet de laatste zal zijn.''

Het verhaal wordt voorgedragen door acteur Saul Reichlin. Volgens een woordvoerder van W.F. Howes zijn audioboeken een natuurlijke uitbreiding van lezen in het digitale tijdperk. David Hewson is een van het groeiende aantal schrijvers, dat het groeiende luisterpubliek van dienst is.''

'The Flood' speelt zich af in Florence in 1986. Kunststudent Julia Wellbeloved en detective Pino Fratelli gaan een samenwerking aan na een aanval op het fresco 'De verleiding van Adam en Eva'. Hun onderzoek leidt naar een geheim genootschap en heeft ook te maken met de grote overstroming van de rivier de Arno in Florence in 1966.

(Bron: The Bookseller)

Gesignaleerd 229 (nieuws, 2013)

vers van het mes!

JAKOB MELANDER - UIT HET OOG

Bij uitgeverij Karakter is verschenen 'Uit het oog', de eersteling van de Deense theatermaker Jakob Melander.

1944. Een jong meisje verzorgt tijdens de Tweede Wereldoorlog een gewonde Engelse piloot in een geheime kelder net buiten Kopenhagen. Ze wordt verliefd op hem, maar de relatie blijkt fatale gevolgen te hebben. Ze zal de ogen van de piloot nooit vergeten.

2012. In een park in Kopenhagen wordt het lichaam van een vermoord hoertje gevonden. Het lijk is geprepareerd en haar ogen zijn met chirurgische precisie uitgestoken. Niet lang daarna wordt er nog een lichaam gevonden...

De kettingrokende politieman Lars Winkler krijgt opdracht de bizarre en macabere zaak, die zijn oorsprong vindt in het verleden, te onderzoeken. Maar zoals dat vaker gaat in Scandinavische misdaadromans, is dit niet Winklers enige uitdaging. Zijn vrouw heeft hem verlaten voor zijn oude vriend en leidinggevende, zijn tienerdochter is opstandig en hij krijgt zijn neiging om zich aan speed te vergrijpen maar niet onder controle.

Tijdens het onderzoek hangt er een gespannen sfeer op de afdeling Moordzaken. Afgezien van de steun die hij krijgt van de rijzende ster van de afdeling, Sanne Bissen, voelt Winkler zijn vijanden naar hem loeren. Want zijn verleden, bij de politie al jaren een publiek geheim, dreigt hem op een wel zeer ongelukkig moment in te halen.

Jakob Melander (1965) is behalve theatermaker ook gitarist in een hardrockband. Zijn debuutthriller stond na publicatie in januari van dit jaar op nummer 1 van de Deense bestsellerlijst. Uit het oog is de eerste thriller in een serie rond Lars Winkler.

Jakob Melander - Uit het oog. Vertaling: Renée Vink. Uitgeverij Karakter, 309 pag., € 19,95. ISBN: 978 90 452 0741 4

Bieden maar (nieuws, 2013)

FILMSTUDIO'S AZEN OP 'KOEKOEKSJONG'

Hollywood heeft zijn zinnen gezet op 'The Cuckoo's Calling', de thriller van Robert Galbraith, die een pseudoniem blijkt te zijn van J.K. Rowling.

Volgens website Deadline is filmmaatschappij Warner Bros, dat Rowlings Harry Potter-reeks naar het witte doek bracht, de belangrijkste gegadigde vanwege haar band met de auteur. Deze maand lekte via een vriend van een van Rowlings advocaten uit dat zij de schrijver was van 'The Cuckoo's Calling'. Hierna schoot het boek naar de toppositie van de Britse bestsellerlijsten, binnen zeven dagen waren 17.662 gebonden exemplaren verkocht. Overigens hadden twee tv-productiebedrijven al een bod gedaan op de filmrechten voordat het nieuws over Rowlings schuilnaam bekend werd.

De stijl van 'Galbraith' is door critici al vergeleken met die van Lee Child. Een van zijn thrillers werd recent verfilmd onder de titel 'Jack Reacher'. De gelijknamige held werd vertolkt door Tom Cruise.

'The Cuckoo's Calling' krijgt een Nederlandse vertaling. Uitgeverij Meulenhoff/Boekerij meldde eerder dat 'Het koekoeksjong' vanaf 15 oktober verkrijgbaar is. De Nederlandse uitgeverij verwierf de rechten op het boek zonder dat het wist dat Rowling achter het pseudoniem schuilging. Sabine Mutsaers vertaalt 'The Cuckoo's Calling'. Zij was ook een van de vertaalsters van 'Een goede raad',  Rowlings vorige roman.

(Bron: The Guardian)

Zonder oordeel (nieuws, 2013)

DIJKZEUL GRAAFT ZICH AUTOBIO

Goed nieuws voor liefhebbers van haar werk: er komt weer een nieuw boek van Lieneke Dijkzeul aan. Maar ditmaal is het geen literaire thriller of een kinderboek. Nee, in september 2013 verschijnt bij uitgeverij Anthos haar eerste literaire roman met de fraaie titel 'Achterstallig geluk'.

Volgens de uitgeverij is 'Achterstallig geluk' een deels autobiografische roman, waarin Dijkzeul (1950) het leven van een kind in de jaren vijftig beschrijft. ,,Een kind dat er niet had mogen zijn, maar desondanks vastberaden is te bewijzen dat het bestaansrecht
heeft.''

Over 'Achterstallig geluk': Een niet bij name genoemde dochter bezoekt voor de laatste maal het huis van haar moeder. Om afscheid te nemen, maar ook in de hoop om in het reine te komen met het verleden. Het lijkt een hopeloze missie: bitterheid en verdriet overheersen.

Het beeld kantelt wanneer ze haar moeders schoenen vindt, vele jaren zorgvuldig bewaard. Zwartfluwelen, hooggehakte avondschoenen, symbool van een gedroomd leven. Belangrijker nog is de vondst van het verloren gewaande 'jaarboek' dat zijzelf als heel jong meisje bijhield. Waar de volwassen dochter alleen kan omzien in wrok, blijkt het kind mild en zonder oordeel te zijn geweest.

Lieneke Dijkzeul schrijft naast thrillers en kinderboeken ook scenario's. 'De stille zonde', de eerste thriller met inspecteur Paul Vegter in de hoofdrol, werd genomineerd voor de Diamanten Kogel; de tweede, 'Koude lente', in 2008 voor de Gouden Strop. Daarna volgden 'De geur van regen' (genomineerd voor beide prijzen) en 'Verloren zoon' en 'Wat overblijft'. Een aantal van Dijkzeuls thrillers verscheen ook in Duitsland.

Wordt verwacht 350 (nieuws, 2013)

'RECHTS HEINEKEN, LINKS DODERER'

We hadden natuurlijk al 'De ontvoering van Alfred Heineken', de bestseller van Peter R. de Vries over de ontvoering van de bierbrouwer en zijn chauffeur in november 1983. Dat boek was verteld vanuit het perspectief van een van de kidnappers, Cor van Hout. We hebben er dertig jaar op moeten wachten, maar in oktober 2013 verschijnt bij uitgeverij Ambo een boek over de ontvoeringszaak, maar dan geschreven vanuit het standpunt van de politie. De auteur van 'Meneer Heineken, het is voorbij. Hoe de politie Freddy Heineken bevrijdde' is Gert van Beek, die een kwart eeuw bij de Amsterdamse politie heeft gewerkt.

Even het geheugen opfrissen van diegenen voor wie de kidnap iets uit een ver verleden is. Op 9 november 1983 verlaat biermagnaat Alfred Heineken zijn kantoor in Amsterdam. Buiten wordt hij overmeesterd door een aantal mannen. Samen met Ab Doderer, zijn vaste chauffeur, wordt hij een busje ingesleurd en afgevoerd. Diezelfde avond ontvangt de politie een brief waarin de ontvoerders het losgeld eisen: bijna 35 miljoen gulden.

Gert van Beek werkt op dat moment als hoofdinspecteur bij de Amsterdamse politie. Hij geeft leiding aan het team dat de ontvoering moet beëindigen.

In zijn boek beschrijft Van Beek drie uiterst spannende werken. Anders dan Peter R. de Vries in zijn bestseller, schetst hij de ontvoering vanuit het perspectief van de Amsterdams recherche. Hij laat zien voor welke complexe opdracht de politie stond. Hou konden ze de ontvoerders te slim af zijn? Hoe hielden de ze vele media op afstand? En welke strategie zouden ze moeten volgen om Heineken en Doderer levend vrij te krijgen?

Op 30 november worden Heineken en Doderer gevonden in een loods niet ver van Amsterdam. Ze leven nog. Twee van de vijf ontvoerders worden meteen gepakt, een meldt zich later vrijwillig bij de politie. Ontvoerders Willem Holleeder en Cor van Hout ontkomen. Zij worden na intensief speurwerk van de recherche in februari 1984 in Parijs opgepakt.

Fragment uit 'Meneer Heineken, het is voorbij':

'Achter de nepwand kwam ik via een gangetje in een zijgangetje en dan bij de cellen. Rob en Jan liepen in mijn kielzog. Direct daarachter volgde Bernard met Kees en Dolf.

De commandant zei kortaf 'rechts Heineken, links Doderer' en verdween. Zijn taak zat erop. Ik stapte de cel in en zag meneer Heineken staan. In een pyjama welisweaar, maar de 'Heineken' van Heineken & Doderer was onmiddellijk weer 'meneer Heineken'.

'Meneer Heineken, ik ben Van Beek van de Amsterdamse politie. Het is voorbij. U bent bevrijd.'

Epische roman (nieuws, 2013)

POLITIEKE THRILLER OP LONGLIST MAN BOOKER PRIZE

De politieke thriller 'The Kills' van Richard House staat op de longlist van de prestigieuze Man Booker Prize, die vandaag is gepresenteerd. House moet het opnemen tegen twaalf collega-auteurs onder wie Jim Crace en Colm Tóibin.

Het duizend pagina's tellende boek van de op Cyprus geboren House wordt door The Guardian een van de meest intrigerende inzendingen genoemd. Volgens juryvoorzitter Robert Macfarlane kan de roman worden omschreven als een politieke thriller, maar 'The Kills' is 'meer dan dat'. Strikt genomen betreft het hier vier boeken in een roman en wordt door uitgever Pan Macmillan bestempeld als 'een epische roman over misdaad en samenzwering'. Het begint met een man op de vlucht en eindigt met een verkoold lichaam.

'The Kills' omvat de boeken 'Sutler', 'The Massive', 'The Kill' en 'The Hit'. In 'Sutler' kampt Stephen Lawrence Sutler met drie problemen: hij is 53 miljoen dollar kwijtgeraakt, hij is op de vlucht geslagen én hij is Stephen Lawrence Sutler niet. In 'The Massive' heeft Rem Gunnersen dringend geld nodig en zijn vrouw een vakantie. Met zeven andere mannen vindt hij werk: ze moeten een nieuwe stad bouwen in Irak. Maar de klus zullen ze niet overleven.

De heren Wolf en Rabbit reizen in 'The Kill' naar Napels. Daar ontvoeren ze een Amerikaanse student en doden hem. Vervolgens beginnen ze weer opnieuw. In 'The Hit' wordt een man in de woestijn gevonden, onherkenbaar verbrand. Thomas Berens denkt dat dit de man is op wie hij jacht heeft gemaakt: 'de laatste overlevende'. House die ook beeldend kunstenaar is, heeft voor de digitale versie audio- en filmmateriaal vervaardigd. 

De jury maakt in september de shortlist bekend. De uitreiking van de prijs is op 15 oktober. De winnaar krijgt een cheque van vijftigduizend Britse ponden (ruim 58.000 euro). 

Siska Mulder - Met zachte hand (2013)

KWALITEIT VAN NEDERLANDSE BODEM

(Door Arno Ruitenbeek)

Vier engelen der wrake en eentje van hen heeft een verborgen agenda. ‘Met zachte hand’ is een van de beste thrillers van 2013, wat ook de rest van het jaar nog brengt. Kwaliteit van Nederlandse bodem.

Een kwartet vrouwen dat mannen die vrouwen vernederen, slaan en verkrachten, een lesje wil leren. Ze gaan in hun zelf opgewekte en door veel drank nog eens aangewakkerde woede straal voorbij aan wat hun negentiende-eeuwse seksegenote Diane de Beausacq zei: ‘Het recht is de welopgevoede dochter van de wraak’.

In plaats van de autoriteiten hun werk te laten doen, plegen ze eigenrichting (wat gezien de zwakte van de opsporingsinstanties en de wankelmoedige zittende magistratuur in deze bananenrepubliek een steeds vaker voorkomende keuze is). Daarbij gaan ze creatief en intelligent te werk.

Een pedo, een Afghaanse vader die eerwraak wil plegen, een notoire zedendelinquent en een televisiehoofd met losse handjes legden op inventieve manier het loodje. De middelen des doods zijn prachtig afgebeeld in de binnenflap (zodat u niet zoals ik denkt: wat moet die cupcake in mijn spannende boek?).

Nadeel als je zo lekker gevieren bezig bent, is dat je niet in de gaten hebt dat niet al je nieuwe beste vriendinnen dat predicaat verdienen. Dat eentje niet slim, maar sluw is, niet met open vizier en spontaan maar volgens een zorgvuldig opgezet duivels plan werkt. Siska Mulders grootste kracht is dat ze het boek zo opbouwt, dat de lezer net zo verrast is over deze ontwikkeling als de andere drie hoofdrolspelers. Omdat ook karakters, dialogen, vaart en ontknoping dik in orde zijn, rest slechts de vraag: wanneer begint de verfilming?

Siska Mulder - Met zachte hand. Uitgeverij Boekerij, 304 pag.

Matthew Dunn - Sentinel (2013)

SOEPELE SPIONAGEROMAN

(Door Arno Ruitenbeek)

Na De rekruut heeft ex-geheim agent Matthew Dunn de juiste toon gevonden. De spionageroman Sentinel loopt en leest veel soepeler dan het houterige debuut.

Dubbel- en driedubbelspionnen doen een verwoede poging de Koude Oorlog te laten herleven. Dunns alter ego Will Cochrane moet namens de CIA en MI6 orde op zaken stellen in Rusland. Hij kwijt zich met verve van zijn schier onmogelijke taak. Hij kan niet verhinderen dat er veel dooien vallen aan ‘goede’ zijde, maar slaat twee keer zo hard terug.

James Bond is er niets bij, Ludlums helden verbleken bij deze knaap. Het is dat Dunn een grote jongen is geweest bij de Britse geheime dienst, anders zou je zeggen dat hij een rijke fantasie heeft. Hoe dan ook: als auteur heeft hij een grote stap voorwaarts gemaakt, door bijvoorbeeld de personages op een normale manier met elkaar te laten praten.

Een ander bezwaar tegen De rekruut was de overdreven hang naar details. Ook dit keer worden we overvoerd met (Russische) straatnamen en product- en typeaanduidingen van wapens. Dat irriteert nu echter niet, doordat de intrige en de ontknoping meer dan goed zijn. Blijft over dat het vreemd is dat we wel mogen weten dat er ‘reusachtige 9A52-2BM-30 Smerch 300 mm raketwerpers’ worden gebruikt, maar dat auto’s bij een wilde achtervolging slechts worden aangeduid met SUV. Merk, model, uitvoering: dat wil ik dan ook weten.

Matthew Dunn - Sentinel. Vertaling: Herman van der Ploeg. Uitgeverij Boekerij, 304 pag.

Belovers en onverschilligen (column, 2013)

UITGEVER WORDEN (11)

(Door Peter de Zwaan)

Een speciaal soort lezer is de lezer die dolgraag wil corresponderen met een schrijver. Iedereen die een tijdje meeloopt in de wondere wereld van het boek weet dat, maar als de schrijver ook uitgever is dan trekt hij een speciaal soort belangstellenden: de belovers.

In het eerste mailtje vertellen ze hoe geweldig je schrijft en hoe vaak ze al je boeken hebben gelezen. De boeken die je zelf hebt uitgegeven gaan ze natuurlijk bestellen, maar nu ze toch aan het schrijven zijn, hebben ze eerst een paar vragen.

Die beantwoord je. Ik doe dat in elk geval wel. Ik beantwoord altijd brieven van lezers. Niet altijd dezelfde dag, maar definitief vergeten doe ik zelden iets.

Ik geef dus antwoord en krijg vrijwel meteen nieuwe vragen. Natuurlijk: de Bob Evers-boeken bestellen ze nog vanavond, ze verheugen zich al op het lezen ervan en Zwarte Zwaan vinden ze een prachtige naam voor een uitgeverij, maar, nu ze toch aan het mailen zijn, eerst nog een vraag. Of twee. Of meer.

Na het tweede mailtje weet ik het al: een belover. Hij - het is zelden een zij - zal blijven doorvragen, eindeloos, want hij heeft contact met een schrijver en dat wil hij uitbaten.

De boeken zal hij niet bestellen. Hij belooft het te doen en na een poosje zal hij zeggen dat hij het heeft gedaan, daarna dat de bank een fout heeft gemaakt, vervolgens dat hij geen idee heeft waar zijn geld is gebleven.

De belover is vanaf dat moment een zielenpiet die geld kwijt is en wie zichzelf zielig vindt die verlangt antwoorden, want welke schrijver is nu zo lomp dat hij een zielig persoon niet een dienstje wil bewijzen.

(Ik denk wel eens dat zieligheid de reden is dat je in de stad door mensen op een scootmobiel tegen je poten wordt gereden; ze mogen het doen, want verder hebben ze toch al zo weinig. Maar dit terzijde.)

Een ander bijzonder soort lezer is de financieel onverschillige. Ik heb er nu al een keer of tien mee te maken gehad. Hij zegt dat hij beide boeken wil hebben, hij maakt keurig 29,98 euro over, maar hij neemt niet de moeite zijn adres te vermelden.

Ik heb dus geld, hij heeft geen boeken. Deze situatie kan weken zo blijven. Of de betaler maalt niet om geld, óf hij heeft een eindeloos geduld: ‘Die De Zwaan flest de zaak echt niet, de boeken komen wel.’

Ik heb er een hekel aan niet te leveren waar voor is betaald en ik maak sinds enkele weken gebruik van een truc die iemand van een postagentschap me aan de hand deed. ‘Probeer het eens met het terugboeken van een cent. Bij de betaling vermeld je: “Het sturen van boeken lukt beter als we je adres hebben”.’

Dit systeem werkt. Niet bij iedereen even snel, maar op den duur komt er een adres. Soms gevolgd door een bedankje: dat het aardig is dat je zoveel moeite hebt willen doen.

Een enkeling weigert de schuld bij zichzelf te zoeken en moppert dat het wel erg lang heeft geduurd voor je die cent stuurde.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor acht van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 die prijs. De publicatie van zijn nieuwe thriller 'De Loverman' bij zijn eigen uitgeverij Zwarte Zwaan is in voorbereiding. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Harlan Coben - Zes jaar (2013)

HARLAN COBEN: VOOR AL UW CLIFFHANGERS EN PLOT TWISTS

(Door Guido Huisintveld)

Gemiddeld genomen poept Harlan Coben er elk jaar een boek uit. Niet zelden is het een ik-zet-je-twintig-keer-op-het-verkeerde-been-thriller. Ook in Zes jaar grossiert de auteur weer in cliffhangers, pageturners en plot twists. Het boek is geen onderdeel uit een serie maar een standalone thriller. (Zo, genoeg Engelse woorden weer.)

Na een aantal maanden van pure verliefdheid ziet Jake Fisher (op de achterflap staat abusievelijk Jake Sanders, wie zit daar te slapen?) zijn wereld instorten. Vriendin Natalie besluit namelijk plotsklaps te trouwen met een zekere Todd Sanderson. Doei.

Zes jaar later is Jake er nog steeds ondersteboven van. Hij heeft zich door zijn docentenleven gesleurd, totdat hij leest dat een oud-student is overleden: een zekere Todd Sanderson. Alarmbellen & adrenaline.

Jake kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat op zoek naar de onderste steen, genaamd Natalie. Zonder het te weten begeeft hij zich in een levensgevaarlijk wespennest.

Zes jaar is heerlijke strandlectuur. Met een beetje goede wil vlieg je er in één dag bakken doorheen. Kwestie van op tijd de billen goed insmeren.

Harlan Coben - Zes jaar. Vertaling: Sabine Mutsaers. Uitgeverij Boekerij, 352 pag.

In vertrouwen (nieuws, 2013)

ADVOCATENKANTOOR LEKTE J.K. ROWLINGS PSEUDONIEM

Het komt niet meer goed tussen advocatenkantoor Russells Solicitors en bestsellerauteur J.K. Rowling. De firma, die zich op haar website op de borst klopt 'een van de grote ondernemingen in de entertainmentindustrie' te zijn, vergaloppeerde zich door een gevalletje van loslippigheid. Een van de werknemers liet weten dat achter de naam van thrillerschrijver Robert Galbraith niemand minder schuilging dan de auteur van de Harry Potter-reeks.

Aanvankelijk betreurde Rowling het dat het geheim achter Galbraiths identiteit was uitgelekt. Maar die treurnis heeft plaatsgemaakt voor woede, nu blijkt dat haar advocatenkantoor 'de dader' is. Een partner bij Russells had aan een vriendin van zijn vrouw verteld wie Galbraith echt was. Die plaatste het nieuwtje op Twitter, waarna The Sunday Times het nieuws oppikte.

Rowling, die eerder sprak van het 'bevrijdende gevoel' om te kunnen schrijven onder een nom de plume, liet in een verklaring weten dat ze heeft ontdekt wie er heeft gelekt. ,,Slechts een klein groepje mensen kende mijn pseudoniem. Het is niet plezierig om er achter te komen dat een vrouw van wie ik vorige week nog nooit gehoord had iets te weten is gekomen, waarvan zelfs enkele goede vrienden niet op de hoogte waren.''

,,Het is een understatement om te zeggen dat ik teleurgesteld ben. Ik nam aan dat ik totale vertrouwelijkheid kon verwachten van Russells, een firma met een goede reputatie, maar ik ben uitermate ontstemd dat mijn vertrouwen is geschonden.''

Russells heeft Rowlings agent ingelicht hoe een en ander is verlopen. De firma stelt in een verklaring: ,,Wij, Russells Solicitors, bieden onze diepste verontschuldigingen aan voor de openbaarmaking door een van onze partners, Chris Gossage. In een gesprek met Judith Callegari, de beste vriendin van zijn vrouw, onthulde hij de ware identiteit van Robert Galbraith. Hoewel hij de schuld volledig op zich neemt, ging Gossage ervan uit dat hij het nieuws vertelde aan iemand die hij volledig vertrouwde. We bevestigen hierbij dat het lek geen deel uitmaakte van welk marketingplan dan ook en dat J.K. Rowling noch haar agent noch haar uitgevers hierbij betrokken waren.''

Galbraiths 'debuut' 'A Cuckoo's Calling' kwam in april op de markt, kreeg lovende recensies en verkocht tot dusver zo'n 1500 exemplaren. De onthullingen hebben echter tot een enorme vraag naar het boek geleid. Rowlings uitgevers hebben de afgelopen dagen 140.000 exemplaren extra laten drukken.

(Bron: The Guardian)

Tweede biervat (nieuws, 2013)

DENISE MINA WINT OPNIEUW THEAKSTON'S THRILLERPRIJS

Voor het tweede achtereenvolgende jaar heeft de Schotse schrijfster Denise Mina de Theakston's Old Peculier Crime Novel of the Year gewonnen. Werd vorig jaar haar negende boek 'The End of the Wasp Season' bekroond, vanavond werd 'Gods and Beasts' door de jury als beste gekwalificeerd.

Het boek, dat op 8 augustus bij uitgeverij Anthos in Nederlandse vertaling verschijnt onder de titel 'Goden en beesten', opent met een overval op een postkantoor in Glasgow in de week voor Kerstmis. Martin Pavel ligt op de vloer, zijn blik houdt die van een kind vast, terwijl boven hen gemaskerde overvallers met AK-47's en de grootvader van de jongen uittorenen. De oude man probeert de kalmte te bewaren door de overvallers te helpen geld in te laden. Dan opeens laat hij zich neerschieten, zonder een vin te verroeren, zonder protest, zonder zichzelf te verdedigen. Martin brengt het kind in veiligheid, om daarna spoorloos te verdwijnen. Rechercheur Alex Morrow wordt op de zaak gezet. Waarom bood de grootvader zijn hulp aan? Was het een genereuze daad van zelf opoffering, of deelden hij en zijn moordenaar een duister verleden? Politieke samenzweringen en de corrupte onderwereld van Glasgow komen in deze thriller samen. 

Denise Mina moest opnemen tegen Mark Billingham ('Rush of Blood'), Chris Ewan ('Safe House'), Peter May ('The Lewis Man'), Stuart Neville ('Stolen Souls') en Stav Sherez ('A Dark Redemption'). De winnares ontving een cheque van drieduizend Britse ponden en een handgemaakt biervat met inscriptie, beschikbaar gesteld door brouwer Theakstons Old Peculier.

De bekendmaking van de winnaar werd vanavond gedaan in Harrogate, West Yorkshire, tijdens de opening van de Theakston's Old Peculier Crime Writing Festival. Eerder op de avond werd barones Ruth Rendell geëerd met de Outstanding Contribution to Crime Fiction Award. 

Kuddedieren (nieuws, 2013)

'NOIR' IS NIET VOOR NIETS EEN FRANS WOORD

Terwijl Nederlandse uitgevers in hun aanbiedingsfolders nog immer 'het nieuwste Scandinavische thrillertalent' presenteren, hebben hun collega's in andere landen hun vizier gericht op een 'nieuwe' bron van misdaadromans: Frankrijk. 'Noir' is niet voor niets een Frans woord, denken de uitgevers, en ze worden gesterkt in hun mening door de toewijzing deze week van de prestigieuze CWA International Dagger award aan twee auteurs, een primeur: de Fransen Fred Vargas en Pierre Lemaître.

Sommige Britse thrilleruitgevers zijn ervan overtuigd dat Frankrijk 'the next big thing' is. Christopher MacLehose, oprichter van MacLehose Press, liet eerder de Engelstalige lezers kennis maken met de te vroeg overleden Zweedse bestsellerauteur Stieg Larsson. Nu kijkt hij naar Frankrijk als het om kwalitatief goede thrillers gaat. Dagger-winnaar Pierre Lemaître is een van hen. Daarnaast geeft hij ook auteurs als Hervé Le Corre, Antonin Varenne en Dominique Sylvain uit. ,,Zij zijn zo goed als elke andere Zweedse auteur'', aldus MacLehose in The Independent. ,,Scandinavische misdaadliteratuur is koopwaar geworden. Te veel uitgevers brengen te veel thrillers uit het noorden op de markt die minder dan van superbe kwaliteit zijn.''

,,Uitgevers zijn kuddedieren'', vervolgt hij. ,,Zij gaan in drommen achter de nieuwe hype aan. Je moet nu in Frankrijk zijn. Daar zijn veel geniale verhalenvertellers te vinden.''

Frank Wynne, die de vertaling verzorgde van Lemaîtres thriller 'Alex' (de Nederlandse vertaling verschijnt overigens in november 2013 bij Xander Uitgevers), stelt in The Independent: ,,Lange tijd werd er niet of nauwelijks Franse misdaadliteratuur vertaald. Maar nu komen de Fransen niet alleen met thrillers die de beste zijn in het genre, maar ook in vertaalde literatuur.''  

(Bron: The Independent)

Over de grenzen (nieuws, 2013)

ASPE NU OOK IN HET RUSSISCH

Na de recente lancering in de Verenigde Staten, worden nu de misdaadromans van Pieter Aspe nu ook in Rusland uitgebracht. De Russische uitgeverij Centrepolygraph heeft de rechten gekocht van de eerste drie titels van Pieter Aspe: ‘Het vierkant van de wraak’, ‘De Midasmoorden’ en ‘De Kinderen van Chronos’.

De zestigjarige Vlaamse auteur zegt in Knack bijzonder gelukkig te zijn met de Russische vertaling. Maar hij heeft er geen idee van hoe de boeken ontvangen zullen worden. ,,Het belangrijkste is dat de uitgever erin gelooft en ook voor promotie zorgt. De tijd dat een boek zichzelf verkocht als het maar goed was is voorbij. Maar gelukkig beginnen uitgevers dat nu toch anders te zien. Ook bij ons.”

Centrepolygraph bestaat twintig jaar en heeft veel ervaring met de uitgave van misdaadromans en thrillers. In het fonds zitten auteurs als Peter James en Deon Meyer. Uitgeefster Alina Sofronova: ,,We zijn ervan overtuigd dat Aspe in ons fonds past en we vinden het een goede zaak dat we hem kunnen uitgeven.''

Van Aspes Van In-reeks zijn tot nu toe zo’n 2,5 miljoen boeken verkocht. In het najaar verschijnt, achttien jaar na zijn debuut, het drieëndertigste deel van de Van In-saga. Het boek gaat ‘Het Janussyndroom’ heten.

(Bron: Knack)

Gesignaleerd 228 (nieuws, 2013)

vers van het mes!

ROEL THIJSSEN - DE KANDIDAAT

Bij uitgeverij Marmer is verschenen 'De kandidaat' van Roel Thijssen. Het is het derde deel in de Graham Marquand-serie, die speelt rond de Vietnamoorlog en de periode erna.

In 1980 is de Vietnamoorlog al weer vijf jaar voorbij. CIA-agent Graham Marquand is nog steeds actief in Cambodja en organiseert de vlucht van twee Amerikaanse krijgsgevangenen. Hun plotselinge verschijnen roept vragen op. Zijn het wel verloren zonen? Of zijn het vijandelijke agenten?

Majoor Paul Marquand, lid van het campagneteam van de Republikeinse senator en presidentskandidaat Jim Walsh, wordt getipt dat onbekenden verregaande middelen zullen inzetten om Walsh onderuit te halen. De onbekende helper lijkt niet alleen alles te weten van de senator, maar helaas ook van Paul zelf en zijn verleden in Vietnam.

Graham keert terug naar de Verenigde Staten en bij zijn zoektocht naar de identiteit van de twee mannen kruist hij onvermijdelijk het pad van zijn broer Paul. In het winterse Iowa, waar Walsh het verhitte debat aangaat met onder anderen George Bush en Ronald Reagan, ontdekt Graham dat alle betrokkenen er een dubbele agenda op na houden. Er ontspint zich een intrige van dubbelspel en verraad, waarbij niet alleen de CIA is betrokken, maar ook zijn eigen broer. Doodgewaande Amerikaanse krijgsgevangenen blijken niet de enige spoken uit het verleden, en zeker niet de gevaarlijkste...

Roel Thijssen is het pseudoniem van journalist en schrijver Jeroen Kuypers, tevens redacteur van het literair tijdschrift Deus Ex Machina. Kuypers gebruikt ook de pseudoniemen Peter Marx en Max Moragie. Voor eerdere van zijn boeken werd Kuypers als eens genomineerd voor de Gouden Strop en de Hercule Poirot prijs.

Roel Thijssen - De kandidaat. Uitgeverij Marmer, 320 pag., € 15,00. ISBN: 97894 6068 038 0

Pieter Aspe - Het laatste bevel (2013); Min 1 (2012)

GEZAPIG SUKKELEN WE NAAR DE ONTKNOPING 

(Door Arno Ruitenbeek)

De vorige van Pieter Aspe, ‘Min 1’, was een positieve uitschieter in het vrij constante repertoire van de Vlaamse auteur (zie onder).

In een poging Pieter Van In, Guido Versavel en Hannelore Martens uit het, wat intriges betreft kaal gegraasde Brugge te laten ontsnappen, plaatst Aspe zijn hoofdpersonen op een cruiseschip. 

Omdat in het eerste hoofdstuk de louche aannemer die Versavels boerderij verneukte het loodje legt, lijdt het geen twijfel dat er ook aan boord iets moet gebeuren dat met dat misdrijf te maken heeft. Niet verrassend dus dat de schoonzoon van slachtoffer nummer een tot visvoer verwordt. 

Gezapig en onder het genot van ettelijke Duvels koetelen we naar het enige hoogtepunt. Deze bloedige ontknoping had een betere aanloop verdiend.

Pieter Aspe - Het laatste bevel. Uitgeverij Manteau, 304 pag.

GOED OP DREEF

(Door Arno Ruitenbeek)

Met de aantekening dat het ‘Zuid-Afrikaanse avontuur’ van Van In en Versavel een totaal overbodig onderdeel van deze policier vormt, is Aspe toch zo goed op dreef dat hij drie sterren verdient. 

Zoals bij ‘Het laatste bevel’ opgemerkt: meestal blijft 'de Belgische Baantjer' steken op twee sterren. Omdat hij de ontknoping te snel weggeeft, de zaak oninteressant is of de personages saai en nietszeggend zijn. 

Niets van dit al dit keer, want de moord op een bankier met blauw bloed is het begin van een intensief onderzoek in internationale, financiële kringen. De Griekse ellende en de economische crisis vormen het uiterst actuele decor. De hoge heren met wie het speurdersduo te maken krijgen, maken gebruik van alle denkbare middelen. 

De nutteloze uitzending van Van In en Versavel naar Zuid-Afrika, waar de moordenaars zijn neergestreken, past daar in. Maar geloofwaardig is het niet.

Pieter Aspe - Min 1. Uitgeverij Manteau, 304 pag.

James Patterson - Moordweekend (2012); Hitte (2012)

GOOISCHE VROUWEN ONTMOETEN KEN FOLLETT

(Door Arno Ruitenbeek)

Gooische Vrouwen ontmoeten Ken Follett en Steve Martini. James Patterson schurkt met Moordweekend tegen de vijfde ster aan. Alles wat nodig is om een boek in een avond uit te lezen, is aanwezig en wordt in een TGV-tempo gepresenteerd. Mooie mensen, Monte Carlo, seks,overspel, geld, moorden, wraak, corruptie, een proces, gemene gevangenisbewakers. 

Het begint als een aflevering van Gooische Vrouwen. Abbie Elliot en drie vriendinnen gaan een weekeindje stappen zonder kredietlimiet. Je ziet Linda de Mol voor je. De dames gaan vreemd. 

Als ze wakker worden, zijn twee van hun bedpartners dood.  Een van die vermoorde types blijkt de (vermomde) president van Frankrijk te zijn. Het onschuldige kwartet wordt toch veroordeeld tot ellenlange straffen, oplopend tot levenslang in een bajes die je je grootste vijand niet toewenst. 

Abbie gaat op zoek naar de ware daders. De ontknoping is net iets te veel toeval; de enige reden om het bij vier sterren te houden.

James Patterson - Moordweekend. Vertaling: Waldemar Noë. Uitgeverij Cargo, 448 pag., 

EEN INTRIGE UIT DUIZENDEN

(Door Arno Ruitenbeek)

‘Ik had al die jaren nou juist mijn uiterste best gedaan het deksel dicht te houden van de pot met maden die ik mijn leven noemde’, bedenkt advocate Nina Bloom zich op het moment dat ze besluit dat ze toch een ten onrechte ter dood veroordeelde gaat bijstaan. 

Want de hausse aan publiciteit die deze bijna onmogelijke job met zich meebrengt, betekent dat Nina’s zorgvuldig opgebouwde nepidentiteit er aan gaat. 

Erger: de media zullen haar moorddadige echtgenoot, voor wie ze is gevlucht met hun ongeboren baby, op haar spoor zetten. En dan zal ook uitkomen dat ze ooit met een dronken kop iemand heeft doodgereden. 

James Patterson en Michael Ledwidge hebben met Hitte Andrew Klavans True Crime (ga de film uit 1999 met Clint Eastwood zien) een meer dan waardig vervolg gegeven. 

Karakters, dialogen, decor en tempo om te zoenen. Passend bij een intrige uit duizenden, vol zeer verrassende ontwikkelingen.

James Patterson & Michael Ledwidge - Hitte. Vertaling: Atty Mensinga en Auke Leistra. Uitgeverij Cargo, 348 pag., 

In de melk brokkelen (column, 2013)

BESPIEGELINGEN NA DE MAAND VAN HET SPANNENDE BOEK (3)

(Door Tomas Ross)

Deze week werd ik gebeld door de boekenreactie van Canvas TV en zat al rokend paraat om over mijn werk te praten toen de enige vraag bleek of ik zo goed wilde zijn mijn vriendin Maj Sjöwall te polsen voor een interview over de Scandinavische thriller. ’t Was weer eens symbolisch voor de Weg-Met-Ons-Cultuur in de Lage Landen. Of ziet iemand de Zweedse televisie al een boekenprogramma wijden aan de Nederlandstalige misdaadroman? Dan moeten ze daar toch aardig wat aquavit op hebben.

We doen 't zelf niet eens.

Over Weg gesproken. Ik ga niet in op reacties, de bedoeling is om ze op te wekken en je kunt wel aan de gang blijven terwijl je beter een boek kunt schrijven maar twee ervan, beide van Crimezone's Sander Verheijen, snijden hout.

De eerste betreft het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM) waarvan hij zegt er voorstellen aan te hebben gedaan om vervolgens niet meer te horen. De tweede: ik zou de boeken van Appie Baantjer en van Saskia Noort 'wegwerpthrillers' hebben genoemd. Oei! Nu is Sanders generatie al snel gechoqueerd en mis ik Theo van Gogh nog dagelijks maar laat ik het toch even recht zetten. De term 'wegwerpthriller' is van wijlen Baantjer zelf, met wie ik graag samen lezingen hield en veel heb gelachen. Eigenlijk moet 't 'wegwerpboekie' (op z’n Amsterdams) zijn. Hij had het dan over zijn eigen werk en hij bedoelde dat hij 'entertainment' schreef. ,,Weet je, Thomas, als de zakenman op het CS mijn boekie koopt in plaats van de Elsevier, wat kan het dan schelen als-ie het in Venlo in de prullenbak gooit? Ik schrijf toch geen Shakespeare? Zál het een wegwerpboekie zijn. maar dan heeft die man er toch een leuke treinreis aan gehad?''

Zo is dat. Niets op tegen. Integendeel. Ik mag misschien nog even in herinnering roepen (sorry, Corine Hartman) dat ik degene was die als voorzitter van het GNM aandrong om Baantjer het geschenkboekje te laten schrijven,en later om hem de Meesterprijs toe te kennen. Logisch, Appie Baantjer heeft onnoemelijk veel betekend voor de Nederlandse misdaadroman. Een boegbeeld, net als Saskia Noort zonder wie het succes van de damesauteurs (ook van de heren die daar voor doorgaan) nooit zo groot zou zijn geweest. Knap entertainment, niets op tegen. Waren ze beiden maar lid van het GNM (geweest), want dat is wat die club onder meer ontbeert, boegbeelden die als ambassadeurs voor het genre kunnen fungeren. Ik slijm niet. Ik vermoed dat Saskia meer bij sponsors en het CPNB kan bereiken dan vele andere auteurs. Dat ik haar boeken na lezing weggeef en die van Philip Kerr in de kast zet om nog eens te lezen, heeft daar niets mee te maken. Ook niet met jaloezie of sneren. Het is een constatering, meer niet. Suzanne Vermeer is nu eenmaal ook populairder dan John le Carré en je zou als uitgever stapelgek zijn om haar (hem) niet uit te geven. Maar dat levert paradoxaal een bedreiging op voor de Nederlandstalige misdaadroman. Daarover later.

Eerst het GNM. Waar trouwens veel meer reacties over gaan.

'Anders aanpakken.'

Merkwaardig dat in een tijd waarin al jaren nauwelijks nog iemand actief is in het Nederlandse verenigingsleven, behoudens bejaarde bingofanaten, vroegoude padvinders en pedofielen, alle hoop en verwachting op het GNM worden gericht.

'Het wordt op de agenda van het GNM gezet.' 'We gaan in overleg met het GNM.' 'Het GNM-bestuur moet zich sterk maken om....' Et cetera.

Je zou toch zeggen, als je als vereniging wat in de melk wilt brokkelen, je een actieve en 'levende' club nodig hebt. Dat is het niet (meer), zoals ook blijkt uit die reacties. ('Bezoekje aan de politie-academie, jaarlijks dinertje' - ik schreef het niet maar u. En u heeft gelijk).

Toen het GNM werd opgericht, had het drie doelstellingen: Belangenbehartiging en ondersteuning van de aangesloten auteurs; promotie van en aandacht voor het genre; lering ende vermaak. Je had toen beroepsverenigingen van filmers, van grafici, van fotografen die dat allang deden voor hun leden. En ja, je had ook de Vereniging van Letterkundigen (nu Vereniging van Schrijvers en Vertalers) maar dat was ’t m nu juist: wij, auteurs van wat toen nog wel 'detectiefjes' werden genoemd, voelden ons, en terecht, met de nek aangekeken door 'de letterkundigen'. Zoals Godfried Bomans zei: 'Iedereen die een pen hanteren, kan een detective schrijven.' (Zit soms ook wel wat in).

Belangenbehartiging zou onder meer inhouden betere contracten/rechten/royalty's. Vandaar dat ook uitgevers van het genre uitgenodigd werden om lid te worden en dat ook deden. Voor 'moeilijke gevallen' zou op kosten van het GNM een jurist gespecialiseerd in auteursrecht kunnen worden ingeschakeld. Klantenbinding dus, wáár leveren voor die contributie van toen al 150 gulden per jaar. We zouden ook als vereniging lid moeten worden van de Federatie van Kunstenaars en aldus collectieve verzekeringen kunnen aanbieden. En – zie de recentere avonturen van Jac. Toes en Jacob Vis – we zouden ons als vereniging sterk moeten maken bij dieVvL om ook onze leden werkbeurzen en research-subsidies aan te kunnen bieden.

Journalisten en recensenten werden als lid gevraagd om meer aandacht voor het genre te genereren , korte verhalen van leden aan hun tijdschriften kwijt te kunnen, spannende hoorspellen en series aan radio en televisie.

De lering betrof excursies naar de snijzaal van de patholoog-anatoom, de schietschool van de politie, een gastcollege van een criminoloog, een literair agent of een befaamde buitenlandse collega-auteur. Nuttig, absoluut.

Het vermaak was het jaarlijkse Mystery dinner.

De genomineerden voor de Gouden Strop 2013

En tenslotte moest er een eigen prijs komen, de Strop, en vervolgens een Week van het Spannende Boek die dus een Maand werd, met een jaarlijks geschenkboekje zoals het Boekenweekgeschenk, te schrijven door een Nederlandstalig auteur. De Strop, 10.001 gulden, werd gefinancierd door de leden-uitgevers, een investering die impliceerde dat ze des te harder promotie zouden maken voor hun genomineerde auteurs. Het boekje en de Maand werden opgezet met, en betaald door het CPNB, de aangewezen instantie. Maar daarom niet uit handen van het GNM gegeven.

Wat dus wel gebeurde.

Lang niet alle van die pretentieuze plannen werden verwezenlijkt, lastig ook voor een club die net van start ging maar ik durf rustig te stellen dat er die eerste tien jaar veel meer aandacht in de media voor het genre was, meer en grotere recensies en interviews – en niet alleen dus in de VN Detective & Thrillergids of Theo Capels kwartaalblad Thrillers &Detectives; ook dat de Strop meer aanzien had, de grote uitgevers aan tafel zaten, en niet alleen bij het Mystery Dinner (kom daar nu eens om!), vrijwel alle auteurs, bekend of niet, in het genre lid waren (behalve Appie Baantjer die zei ’t niet nodig te vinden en de stokoude Willy Corsari die Amsterdam te ver vond liggen van haar woonplaats Amstelveen. Vraag de oudere leden nu naar dat Mystery Dinner van toen en de oogjes gaan nog immer glanzen. En bekende auteurs? Ik kom nog zelden op die dinertjes maar de ‘Mystery” is voornamelijk waar die zijn.

Dat ’t er lang niet allemaal van kwam, heeft vele oorzaken maar is ook de voornaamste reden dat het GNM nauwelijks nog iets voorstelt. De grote uitgevers zie ik er niet meer, de aandacht voor het genre in tijdschriften en kranten is aanmerkelijk minder dan indertijd (zie bijvoorbeeld de zeer karige publiciteit dit jaar rond nominaties en Strop). Daar tegenover staan lovenswaardige initiatieven als Crimezone en deze Spanningsblog maar dat zijn dus geen GNM-activiteiten (de GNM website is wat dat betreft ook tekenend).

De Strop zelf, afgezien van wat ik eerder betoogde, is in euro’s nog precies hetzelfde waard als 25 jaar (!) geleden, toen hoog, nu laag. En de Maand? Het boekje... enfin, dat weet u nu wel.

En toch zijn er nog steeds meer leden van het GNM dan indertijd. Ik tel er ruim honderd. Hun contributies vormen een aardige bron van inkomsten waarmee je in plaats van dat Mystery Dinner alvast nieuwe activiteiten kunt ontwikkelen. Waarom zou het GNM niet kunnen, en grootser, dan wat Crimezone en/of de Spanningsblog kunnen? Sterker, steek daar geld in, want ze zijn beide noodlijdend, haal die expertise in eigen huis, enthousiasmeer de uitgevers van Nederlands thrillerfabricaat ervoor, verkoop advertenties, laat experts op uitgeefterrein, op auteursrecht, honoraria, et cetera erin schrijven, deskundige recensenten, korte verhalen, combineer het voor mijn part met het ook al noodlijdende VN – gratis voor de leden van het GNM, betaalde abonnementen voor anderen.

Een gevolg kan zijn dat meer auteurs, uitgevers en journalisten zich als lid aanmelden, zelfs Saskia Noort – en die zet je dan weer met een 'entertaining' kort verhaal op je cover.... enzovoort, enzovoort..

Over die paradoxale bedreiging van de Nederlandse misdaadroman als gevolg van juist die uiterst succesvolle 'entertaining' thrillers de volgende keer, ergens volgende maand, want er moet ook nog een boek worden geschreven.

(wordt - eind augustus - vervolgd) 

PS: Sander Verheijen meent overigens dat zeven Nederlandstalige thrillers op een totaal van 20 in de CPNB top 60 (week 28) heel mooi is. Hij telt dan ook een bundeltje 'spannende, erotische verhalen' mee voor € 4,99, exact waarover hij het met me eens is dat dat vertekenend werkt ('Tomas Ross legt de vinger op de zere plek'). De prijs is dan bepalend, niet de inhoud. Dat geldt dan ook voor twee keer Linda van Rijn (€ 4,95 en € 6,95), voor Saskia Noort (tientje) en in iets mindere mate voor Michael Berg (€ 12,50). Resteren dus, ook concurrerend in prijs, dus reëel, Suzanne Vermeer en Loes den Hollander. In de top 10 Thrillers is dat alleen Vermeer. De zere plek - goeie titel voor een wegwerpthriller van 5 euro!

(klik hier voor Mijmeringen tijdens de Maand van het Spannende Boek 1)
(klik hier voor Mijmeringen tijdens de Maand van het Spannende Boek 2)
(klik hier voor Mijmeringen tijdens de Maand van het Spannende Boek 3)
(klik hier voor Bespiegelingen na de Maand van het Spannende Boek 1)

(klik hier voor Bespiegelingen na de Maand van het Spannende Boek 2)

Tomas Ross (Den Bommel, 1944) is het pseudoniem van Willem Pieter Hogendoorn. Sinds 1980 heeft hij tientallen boeken gepubliceerd. Ross werd driemaal bekroond met de Gouden Strop. Hij nam in 1986 het initiatief tot de oprichting van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs. Naast romanschrijver is hij ook scenarist, onder meer van de series 'De Brug', 'Bernhard, Schavuit van Oranje' en '0605'. Eind oktober verschijnen bij zijn eigen imprint bij uitgeverij De Bezige Bij/Cargo, Tomas Ross Crime, de eerste drie thrillers. Een daarvan is 'De tweede november', geschreven door Ross zelf, over de moord op Theo van Gogh. Bij Tomas Ross Crime komt dan ook 'Versleuteld. Het Pearl Harbor complot' uit, het debuut van Donald Nolet. 

Vochtig en koud (nieuws, 2013)

OOK IJSLAND KRIJGT Z'N EIGEN THRILLERFESTIVAL

Thrillerliefhebbers in IJsland kunnen zich verheugd in de wanten wrijven. Er staat namelijk een thrillerfestival op stapel. Het heet Iceland Noir en speelt zich af in de hoofdstad Reykjavik. Dat heeft auteur Quentin Bates aan website Crime Time laten weten. Bates is een Britse journalist en schrijver die twintig jaar in IJsland heeft gewoond.

Het idee voor een meerdaags thrillerevenement ontstond toen Bates met de IJslandse auteurs Yrsa Sigurðardóttir en Ragnar Jónasson een bezoek bracht aan het CrimeFest in het Engelse Bristol. De drie waren ervan overtuigd dat iets dergelijks ook in IJsland mogelijk moest zijn. 

Data en locatie werden vervolgens snel vastgesteld. Volgens de website icelandnoir.com is het hoogtepunt van het festijn op zaterdag 23 november. In The Nordic House in het centrum van Reykjavik maken auteurs als Ann Cleeves, John Curran, Jørn Lier Horst, Michael Ridpath en Susan Moody hun opwachting. Maar ook IJslandse schrijvers als Helgi Ingólfsson, Jón Atli Jónasson, Sigurjón Pálsson, Sólveig Pálsdóttir en Stefán Mániingólfsson zijn van de partij. Op deze dag zijn er paneldiscussies en lezingen. Op donderdag 21 november kunnen geïnteresseerden al een lezing van Ann Cleeves bijwonen en een dag later tijdens een excursie op jacht gaan naar het noorderlicht. 

Volgens Bates is het de bedoeling om het bescheiden ogende festival 'vriendelijk en informeel' te houden. ,,Het is onmogelijk om nu te voorspellen waar het op uit zal draaien. Rond die tijd is het al heel vroeg donker. Wellicht vochtig en koud, maar het is ook heel goed mogelijk dat we een heldere hemel hebben met  het noorderlicht op de achtergrond. In ieder geval zal de winter voor een groot deel de sfeer bepalen.''

(Bron: CrimeTime)

Naar Florence (nieuws, 2013)

OOK 'INFERNO' OP HET WITTE DOEK

Tom Hanks

Na 'The Da Vinci Code' en 'Angels & Demons' komt er ook een verfilming van Dan Browns jongste thriller 'Inferno'. Dit meldt The Hollywood Reporter. Filmmaatschappij Sony Pictures heeft al een datum geprikt voor de première: 18 december 2015.

Tom Hanks, die in de eerdere verfilmingen de rol vertolkte van Browns protagonist, symbolenkenner Robert Langdon, zal hem opnieuw gaan spelen. En ook Ron Howard, die beide films regisseerde, is van de partij. David Koepp schrijft het scenario.

In 'Inferno', dat in mei uitkwam, moet Langdon zien te voorkomen dat er pandemie uitbreekt. Hij dient daartoe aanwijzingen te volgen die zijn verstopt in 'De Goddelijke Komedie' van de Italiaanse dichter Dante. Het verhaal speelt zich af in Florence en Venetië. 

De film 'The Da Vinci Code' uit 2006 bracht wereldwijd 576 miljoen euro op, 'Angels & Demons' uit 2008 was goed voor 370 miljoen euro. Sony Pictures, die de filmrechten bezit op Browns thrillers, was al begonnen met de voorbereidingen van de verfilming van 'The Lost Symbol', Browns thriller uit 2009, maar geeft nu voorrang aan 'Inferno'. 

(Bron: The Hollywood Reporter)

Dolken (nieuws, 2013)

BELINDA BAUER WINT DAGGER IN THE LIBRARY AWARD

De Britse schrijfster Belinda Bauer (1962), bekend van onder andere haar thrillerdebuut 'Rusteloos land', heeft vandaag de Dagger in the Library Award gewonnen. De prijs, een initiatief van de Crime Writers' Association, bestaat uit een cheque van 1500 Britse ponden (ruim 1600 euro).

De Dagger in the Library Award is een literaire onderscheiding waarvan de nominaties worden bepaald door lezers, bibliotheekgebruikers en -medewerkers in Groot-Brittannië. Met de prijs wordt het gehele oeuvre van de winnende auteur geëerd. Deelnemende auteurs moeten ten minste drie boeken hebben gepubliceerd. Steve Mosby won in 2012 de award. Eerdere winnaars zijn onder anderen Mo Hayder en Stuart MacBride. Bauer, die in 2010 de CWA Gold Dagger Award voor haar debuut won, stond in 2012 op de shortlist voor de Dagger in the Library Award.

Naast de prijs voor Bauer werden vandaag nog meer Dagger Awards uitgereikt tijdens de bijeenkomst in Kings Place in Londen. Zo kreeg Andrew Taylor de CWA Ellis Peters Historical Dagger voor zijn historische misdaadroman 'The Scent of Death'. 'Come Away with Me' van Stella Duffy, een verhaal over een vakantie in Venetië die uitmondt in een kat-en-muisspel, werd bekroond met de CWA Short Story Dagger. Paul French schreef 'Midnight in Peking', over de vergeten moord in 1937 op de geadopteerde dochter van de Britse consul in de Chinese hoofdstad, en won daarmee de CWA Dagger for non-fiction en een cheque van 1000 pond.

Lee Child (l) en Frederick Forsyth

Opmerkelijk was dat de jury twee winnaars koos voor de categorie International Dagger. De Franse oud-literatuurdocent Pierre Lemaître kreeg er een voor zijn thriller 'Alex', over de ontvoering van het meisje Alex Prévost. Zij werd op klaarlichte dag in Parijs in een witte vrachtwagen gestopt. De politie heeft geen enkel spoor: geen enkele aanwijzing, geen verdachte, niets.

Lemaîtres landgenote Fred Vargas werd eveneens bekroond met de International Dagger. Haar winnende boek, 'The Ghost Riders of Ordebec' (dat in Nederland verschijnt als 'Het woeste leger'), gaat over een vrouw die zich meldt bij commissaris Adamsberg met de mededeling dat haar dochter visioenen heeft over een Woest Leger dat in hun dorp in Normandië misdadigers afstraft.

Lee Child kreeg vanavond uit handen van Frederick Forsyth de Diamond Dagger, voor zijn 'uitzonderlijke' bijdrage aan de misdaadliteratuur. 

Te veel (column, 2013)

UITGEVER WORDEN (10)

Door Peter de Zwaan

Als iemand van een boekwinkel belt dan is het een kwestie van seconden voor ik hoor: ‘U bent niet eens bij het Centraal Boekhuis.’

Dan zeg ik: ‘Nee, mevrouw, mijn twee Bob Evers-boeken liggen daar niet, want het CB is me te duur.’

Dat antwoord geef ik omdat uitgevers die al een hele tijd meelopen me dat hebben verteld. Maar ik heb geen idee wat ‘te duur’ is. ‘Moet je niet doen, joh, je moest eens weten wat ik aan het CB betaal.’

Ik weet het niet, want als ik het vraag, zijn we in één klap beland in het gebied van de vage antwoorden.

Veel, dat is het toverwoord.

Ik heb het woord ‘veel’ gehoord met betrekking tot een heleboel zaken: die vakantie is me veel te duur, die auto is veel te duur, heb je die computer gekocht, veel te duur. Als je het navraagt dan is de vakantie behalve leuk heel betaalbaar, heeft de auto een gemiddelde prijs en heb je een doorneecomputer.

Mensen overdrijven vaak als het om geld gaat. ‘Ga jij zelf uitgeven? Nou, succes. Mij te veel risico.’

Te veel is erger dan veel. Te veel raakt het randje van idiotie.

Het schrikt ook af, en misschien is dat vaak de bedoeling.

De oplage van de twee Bob Evers-boeken was nou niet bepaald opzienbarend; wat dat betreft blijf ik graag aan de voorzichtige kant. Duizend exemplaren per titel leek al een heleboel en als je ze in je serre hebt liggen dan denk je: tja, tjonge, het is véél.

Maar na vier weken was de halve oplage verkocht, maakte Uitgeverij Zwarte Zwaan voldoende winst om niet te beknibbelen op de najaarsvakantie en vroegen we ons af of we over een tijdje nou wel of niet moesten herdrukken.

Laat ik het zo zeggen: vier weken Zwarte Zwaan leverde meer op dan twee jaar honorarium van een gevestigde uitgeverij.

En dan liggen de boeken dus nog niet eens in het CB, omdat dat ‘zo duur’ is.

Voorlopig is het gewoon zakelijk niet verstandig. Wie een boek wil aanschaffen, maar een onwillige verkoper treft in een boekwinkel (‘Het ligt niet in het CB, dus we kunnen het u niet leveren’) komt rechtstreeks bij mij. Hij betaalt hetzelfde, ik verdien meer, houwen zo.

Bovendien, en het is een schande dat dat nu pas tot mij doordringt, zijn er twee soorten boekwinkels en ze verschillen zeer van elkaar. Je hebt de ‘gewone’, waar je naartoe moet als je een boek wilt. Ze hadden mijn hart en ze hebben het nog steeds, maar als kleine uitgever heb ik veel meer aan het tweede soort: winkeltjes, gedreven door mensen die naar boekenmarkten en festiviteiten gaan. Hoe ze me weten te vinden, geen idee, maar ze zijn goede afnemers. ‘Doe er maar 40. Twintig van elk boek.’ Ik heb het verschillende keren gehoord en ik hoop het vaker te horen. Als ik besluit tot herdruk, ga ik het CB vragen hoe duur ze daar nou eigenlijk echt zijn. Daarna word ik lid of abonnee of wat je daar ook bent en is het de beurt aan de winkels die nu geen zin hebben in een verkooproute waar ze niet aan zijn gewend.

(deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl)

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor acht van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 die prijs. De publicatie van zijn nieuwe thriller 'De Loverman' bij zijn eigen uitgeverij Zwarte Zwaan is in voorbereiding. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Nieuwe competitie (nieuws, 2013)

VIJFDUIZEND POND VOOR NIEUW THRILLERTALENT

Scène uit de film 'Headhunters', naar het boek van Jo Nesbø

De Britse uitgeverij Harvill Secker en de krant The Telegraph hebben afgelopen weekend het startschot gelost voor een nieuwe competitie waarin naar de beste thrillerdebutant wordt gezocht. Het winnende manuscript wordt uitgegeven door Harvill Secker, die ook de thrillers van onder anderen Jo Nesbø, Henning Mankell, Fred Vargas en Arne Dahl op de Britse markt brengt. De winnaar krijgt een voorschot van 5000 Britse ponden (omgerekend meer dan 5775 euro), dat niet hoeft worden terugbetaald bij tegenvallende verkoop.

Om beginnende thrillerauteurs een beetje op weg te helpen, publiceert The Telegraph wekelijks een masterclass van een thrillerauteur, die vergezeld gaat van een video-interview. De aftrap werd hiervoor gegeven door de Noorse schrijver Jo Nesbø. Later zal zijn collega Susan Hill ingaan op het creëren van personages, belicht Alice LaPlante het fenomeen spanning en doceert Stuart Neville over de volmaakte plot.

Deelnemers dienen de eerste vijfduizend woorden van hun thriller in te zenden, daarnaast moet nog een twee pagina's tellende synopsis van de verhaallijn worden overlegd. Het boek hoeft nog niet af te zijn om te kunnen deelnemen, maar er moet wel een gedetailleerd schema beschikbaar zijn. Verder moet het boek een internationaal element hebben. Dat mogen de auteurs helemaal zelf inkleuren: er kunnen wapens worden ingevoerd vanuit een ander land, een karakter met een niet-Britse afkomst, het boek kan zelfs compleet buiten het Verenigd Koninkrijk zich afspelen.

Thrillerauteurs in spe hebben tot 30 november 2013 de tijd om hun manuscript (in het Engels uiteraard) op te sturen. Aan deelname is wel vijf pond aan administratiekosten verschuldigd. De competitie is alleen voor die schrijvers die nog niet eerder hebben gepubliceerd en nog niet worden vertegenwoordigd door een literair agent(schap). Ook van buiten het Verenigd Koninkrijk mogen would be-thrillerschrijvers meedoen. Voor meer informatie: zie www.telegraph.co.uk/crimecomp

(Bron: Crime Time)

David Hewson - De Killing 2 (2013)

DE MAAT UIT HET OOG VERLOREN

(Door Arno Ruitenbeek)

Tergend langzaam ontwikkelt zich een ijzersterk plot, waarin alles zit dat een thriller tot een topper maakt. Toch redt het tweede 'Killing'-boek, gebaseerd op de gelijknamige Deense tv-serie, dat niet.

Dat ligt niet alleen aan het gebrek aan tempo. David Hewson (en voor hem scenarist Søren Sveistrup) heeft helaas de maat uit het oog verloren. 

De basis is nog vrij simpel en overzichtelijk: blijkbaar heeft een groep Deense militairen tijdens hun uitzending naar Afghanistan een ‘onschuldig’ gezin uitgemoord. De afrekening met de soldaten heeft op niet zachtzinnige wijze plaats in hun geboorteland.

Omdat ook de moord op een vermeende oorlogsmisdadiger moord is, mag de politie het onderzoek  doen. En daar verliest Hewson zich in zijn manmoedige poging alle eindjes aan elkaar te knopen. Een rits hooggeplaatste figuren uit het leger en de politiek bemoeien zich met de uitdijende affaire; ze krijgen allemaal de ruimte op de ruim 500 pagina’s. Dan zijn er de vele moeilijke types, met voorop de van Killing 1 bekende rechercheur Sarah Lund, die ook allemaal hun zegje en kunstje moeten doen.

Je bent bijna blij als de moordenaar weer heeft toegeslagen, zodat al het gesomber en strategische ge-oh voor korte tijd voorbij is. Want het is prima hoor, een thriller met liefde, wraak, eerzucht, haat en andere menselijke tekortkomingen. Maar zoals Chico Marx al zei: ‘You know what a lot is? It’s a too much’. Dat was een komiek. Laat nu humor totaal ontbreken.

David Hewson - De Killing 2. Vertaling: Nienke van der Meulen. Uitgeverij Boekerij, 512 pag.

Clive Cussler - De saboteur (2012); De Stille Zee (2012)

SYMPATHIEKE DOORZETTER

(Door Arno Ruitenbeek)

De tweede aflevering van Clive Cusslers vierde reeks – de avonturen van privédetective Isaac Bell begin 20^e eeuw - is onderhoudend.  De auteur is voor zijn doen sober met de overtreffende trap (van rijkdom, doortraptheid, intelligentie, charme, voorkomen). 

Held Bell groeit uit tot een sympathieke doorzetter, die in opdracht van de eigenaar van een spoorwegmaatschappij er achter moet komen wie de onderneming kapot dreigt te maken. En waarom deze boef, natuurlijk de Saboteur genoemd, treinen laat ontsporen waardoor vele onschuldige personeelsleden en reizigers de dood vinden. 

Cussler maakt het zijn vele fans niet moeilijk; al snel wordt de identiteit van de slechterik duidelijk. Maar de wijze waarop hij te werk is gegaan, is knap bedacht. Zodat je tot het eind blijft puzzelen waarom die proloog zich afspeelt in 1934 in Garmisch-Partenkirchen.

Clive Cussler en Justin Scott - De saboteur. Vertaling: Pieter Kramer. Uitgeverij The House of Books, 431 pag.

HOOP GEDOE

(Door Arno Ruitenbeek)

Weer een typische Cussler, meer in het bijzonder een ‘echt’ Dossier Oregon. Dat gaat ongeveer zo: ‘het penthouse op een torenflat in Dubai was zo somptueus als een vijfsterrenhotel’. Het moet van nog dikker hout zaagt men planken, anders is het blijkbaar niet goed. 

Superman Juan Cabrillo neemt het bijna in zijn eentje op tegen een Argentijnse overmacht om een plutoniumcel uit de jungle in dat Zuid-Amerikaanse land zeker te stellen. Hij kan nauwelijks een douche nemen, of heeft een marsorder richting Antarctica te pakken. Daar is een wetenschappelijke groep gedecimeerd. 

En passant heeft de stoere Cabrillo een verloren gewaand Amerikaans luchtschip teruggevonden en worden we afgeleid door de zoektocht naar een schat op een eilandje in de staat Washington. Hoop gedoe, weinig wijzer geworden.

Clive Cussler en Jack Du Brul - De Stille Zee. Vertaling: Theo Horsten. Uitgeverij The House of Books, 351 pag.

Bevrijdende ervaring (nieuws, 2013)

J.K. ROWLING SCHREEF STIEKEM DETECTIVE

Een detectiveroman van de volkomen onbekende Robert Galbraith die in april verscheen, blijkt in werkelijkheid te zijn geschreven door Harry Potter-auteur J.K. Rowling. De roman werd in het voorjaar toegejuicht door de recensenten, die dachten dat de schrijver een voormalige militair was.

'The Cuckoo's Calling' gaat over een eenbenige oorlogsveteraan die detective is geworden, Cormoran Strike. Hij wordt ingehuurd om de dood van supermodel Lula Landry te onderzoeken. Het kreeg lof als 'sprankelend debuut' en werd vergeleken met het werk van Ruth Rendell en P.D. James. Volgens de Harry Potter-fansite The Leaky Cauldron zijn er tot dusver 1500 exemplaren verkocht. In 2014 zou 'Galbraith' met een nieuw boek komen.

Rowling zei tegen The Sunday Times dat ze het jammer vindt dat ze zich niet meer achter het pseudoniem kan verschuilen. ,,Het was zo'n bevrijdende ervaring om Robert Galbraith te zijn. Het was heerlijk om te publiceren zonder hype en zonder verwachtingen en puur genot om reacties te krijgen onder een andere naam.''

De Nederlandse vertaling van 'The Cuckoo's Calling' verschijnt begin 2014 bij uitgeverij Boekerij

(Bron: The Huffington Post)

Van tafel vegen (column, 2013)

OVER GEMISTE KANSEN EN DE VINGER OP DE ZERE PLEK

(Door Sander Verheijen)

Al wekenlang trekt Tomas Ross hier op De Spanningsblog - en eerder al in Crimezone Magazine - als een soort Don Quichot ten strijde tegen.... Ja, tegen wat eigenlijk? 

Het gaat niet goed met de Nederlandse misdaadroman, roept hij, terwijl hij met de nieuwste versie van De Bestseller 60 in de lucht wappert. Ik moet daar wel een beetje om lachen. Met een handvol Nederlandstalige thrillers in de wekelijkse verkooplijst, duidelijk niet de 'kwaliteitsthrillers' waar Ross op hoopt, doet de Nederlandse thrillerschrijver verhoudingsgewijs op dit moment niet veel onder voor de buitenlandse vakbroeders en -zusters. Deze week is van de twintig thrillervermeldingen in de Bestseller 60 meer dan een derde (7 boeken!) van Nederlandse makelij. Op de ruim 300 (!) nieuwe thrillers die jaarlijks verschijnen bij de grotere uitgeverijen, komt meer dan drie kwart uit het buitenland. Ook dat is wel eens heel anders geweest. 

De laatste jaren is er meer ruimte voor Nederlands thrillertalent dan jaren daarvoor. En dat komt wel door de dames in De Bestseller 60 die volgens Ross inferieure thrillers schrijven. Of zoals hij in een recent interview met Ezzulia zo metaforisch zei: ,,Denk bijvoorbeeld aan de boeken van Saskia Noort. In mijn optiek zijn dit meer wegwerpthrillers.'' Hetzelfde hoorde ik Ross jaren geleden ook al over het werk van wijlen Appie Baantjer zeggen. Toen de enige goedverkopende Nederlandstalige misdaadauteur. Tja...

Need I say more?

Ross roept dat er niets deugt van de Gouden Strop, maar ik zie Michael Berg al weken in de top 60 staan terwijl hij daar eerder niet eens in de buurt kwam. Zijn bekroning haalde het NOS Journaal, lijkt me toch ook een klein bewijsje dat de Strop er nog steeds wėl toe doet en dat wat dát betreft de CPNB het helemaal niet zo gek heeft gedaan. 

Maar dat er een probleem is in dit boekenvak, en dat dat verder gaat dan de Maand van het Spannende Boek moge duidelijk zijn. Ross legt de vinger op de zere plek: Het zijn de goedkope uitgaven die de verkooplijsten beheersen. En dat daar een structureel probleem zit, is ook waar. Op de bekende 'sellers' na (Brown, French, Slaughter, Grisham, Van der Vlugt) zijn er maar weinig thrillers die tegen de twintig euro aan zitten. Nieuwe 'dure' boeken worden tegenwoordig binnen twaalf maanden opgevolgd door goedkopere edities en nog vaker al bij de lancering direct beconcurreerd door goedkope 'oudjes' van dezelfde auteur. Je moet als lezer wel heel erg graag dat ene nieuwe boek direct na verschijning willen lezen en het volle pond ervoor betalen als je ook weet dat je met zes maandjes geduld voor hetzelfde geld dát boek én een ander relatief nieuw boek kunt krijgen. Onderschat de lezer niet.

Om meer boeken te kunnen verkopen wilde de boekhandel vooral goedkopere boeken. Uitgevers werkten gewillig en massaal mee aan dit verzoek. Het bleek een succes: zie De Bestseller 60, maar het uiteindelijke resultaat is dat het product 'boek' in een aantal jaren sterk gedevalueerd is. En nog vervelender: de lezer is daardoor niet veel meer boeken gaan kopen (Facebook en Twitter zorgen zelfs voor minder effectieve leestijd!), maar diezelfde consument is wel veel minder geld kwijt aan dezelfde stapel boeken. En vind nu de weg maar weer eens terug naar realistisch geprijsde boeken. Nog los van het e-book dat door de prijsontwikkeling van de printuitgave natuurlijk geen enkele kans van slagen meer heeft. En in de slipstream hiervan: minder omzet betekent in uitgeefland direct ook minder marketinggeld. Die paar euro die overblijft wordt gepompt in die paar grote namen en de vele andere auteurs blijven wat dat betreft berooid achter...

Heeft Ross dan helemaal geen punt? Zeker wel. Als de Maand van het Spannende Boek werkelijk (ooit) bedoeld was voor de promotie van het oorspronkelijk Nederlandstalige misdaadboek. De CPNB ontkracht dat echter al jaren en zegt dat de maand is ter promotie van de in de Nederlandse taal verschenen spannende boeken. Het leidt tot die ene vraag die hier op de blog van Peter Kuijt regelmatig aan de orde is: waar blijft het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs (GNM), de club die 'dedicated' voor de belangen van haar leden zou moeten opkomen? Veel verder dan een diner en een schoolreisje voor auteurs komen ze daar ook niet.

Het was De Spanningsblog zelf die het GNM moest wijzen op het bestaan van hun eigen Meesterprijs. Die publicitair aantrekkelijke prijs wordt eens in de drie jaar toegekend aan een Nederlandse auteur vanwege zijn of haar uitmuntende bijdrage aan het thrillerlandschap. De Meesterprijs is voor het eerst toegekend in 2003, aan Appie Baantjer. Daarna niet meer. Maar het gaat dit jaar alsnog gebeuren, beloofde het bestuur. 

Voorstellen vanuit Crimezone voor een strategische samenwerking (ter promotie van de Nederlandse thrillerschrijver) zijn de laatste drie jaar al in de bestuurskamer van het GNM een wisse dood gestorven. Een mogelijkheid om gebruik te kunnen maken van het enorme bereik van Crimezone (meer dan 125.000 bezoeken per maand, een half miljoen pageviews!) werd zo van tafel geveegd. 

Crimezone zou - ik citeer Tomas Ross - 'hijgend achter de buitenlandse coryfeeën aan dribbelen' en weinig aandacht besteden aan het Nederlandse product. Van de vier Crimezone Magazines die we tot dusver hebben gemaakt prijken op de covers van de laatste drie Nederlandse schrijvers. Op de site waren van de laatste dertig interviews op de site, negentien (!) met Nederlandse of Vlaamse auteurs. De zojuist in het leven geroepen Crimezone Debuutprijs is een aanmoedigingsprijs voor Nederlandse en Vlaamse debutanten. Een duwtje in de rug, en de eerste lezersjuryprijs. 

Wat is de zichtbaarheid van het GNM? Je ziet 'ze' niet in de maand van het Spannende Boek. Zou het niet zo zijn dat juist in deze maand een grootschalig pr-initiatief vanuit het GNM kans van slagen zou hebben? Praten over de Nederlandse thriller in het bijzonder? Waar zijn de leden van het Genootschap tijdens de jaarlijkse Crimezone Award uitreiking? De laatste twee jaar waren ze - ondanks meerdere uitnodigingen - op de vingers van één hand te tellen (en dan meestal waren het nog de genomineerden voor een prijs).

Als er ergens kansen worden gemist, dan weet ik wel door wie... 

Op 27 oktober organiseert het Nederlands Thrillerfestival, samen met Crimezone, een dag voor en door thrillerfans in Stadstheater Zoetermeer. Op de Crimezone Thrillermarkt is ruimte voor alle thrilleruitgevers van Nederland, kan 'oud' en nieuw aanbod worden gepresenteerd en verkocht, en kunnen auteurs hun werk signeren. Crimezone reikt er haar awards voor 2013 uit en samen met het Nederlands Thrillerfestival wordt er een nieuwe oeuvreprijs voor Nederlandstalige auteurs uitgereikt: de Gouden Raaf.

Ja, er wordt bij en door Crimezone vooral hijgend achter buitenlandse coryfeeën aan gedribbeld... 

Sander Verheijen richtte in 2002 Crimezone.nl op en werkte vervolgens als redacteur spanning en marketing manager bij verschillende uitgeverijen. In 2010 keerde hij terug als hoofdredacteur van de website. In 2012 verscheen de eerste editie van Crimezone Magazine, een kwartaalmagazine voor thrillerfans.