13 mei 2017

Geen munitie meer (nieuws, 2017)

Het is gedaan met De Diamanten Kogel 



Het recente overlijden van juryvoorzitter Henri Floris Jespers heeft het einde ingeluid van de Vlaamse thrillerprijs De Diamanten Kogel. De jaarlijkse prijs voor het beste spannende boek in Vlaanderen en Nederland, houdt op te bestaan, zo heeft de organisatie achter de prijs besloten.

De Diamanten Kogel werd in februari voor het laatst uitgereikt, toen aan Jan Van der Cruysse voor zijn boek Bling bling. Eerder viel de eer al onder meer Jef Geeraerts en Bavo Dhooge te beurt. Zeven Nederlandse schrijvers, onder wie Simon de Waal, Jacob Vis, Elvin Post en Esther Verhoef, gingen ook met de prijs aan de haal.

'De Diamanten Kogel kan zeker niet de verdienste ontzegd worden het spannende boek in Vlaanderen en Nederland onder de aandacht van een ruimer leespubliek te hebben gebracht', zegt de organisatie. Dat de thrillerprijs het loodje legt, komt naar eigen zeggen omdat er de voorbije jaren te weinig media-aandacht was en omdat het benodigde budget niet langer gegarandeerd kan worden. Bovendien overleed onlangs juryvoorzitter en onvermoeibare stuwende kracht. Henri Floris Jespers.

Ereschepen Philip Heylen, jarenlang bevoegd voor Cultuur en als dusdanig gastheer van de uitreiking in het Antwerpse stadhuis, stelt in een reactie het opdoeken van de prijs erg spijtig te vinden. 'Het initiatief van Bob Mendes en Henri Floris Jespers blijf ik altijd koesteren', zegt hij. 'Ik zal de initiatiefnemers, vrijwilligers, sponsors altijd dankbaar zijn voor hun enthousiasme en engagement.'

De prijs werd in 2002 voor het eerst uitgereikt. Benny Baudewijns werd toen voor zijn thriller De Emerson locomotief bekroond. Twee jaar geleden verkeerde de literaire onderscheiding al in zwaar weer. Toen verdween de vaste sponsor achter de tralies op verdenking van handel in cocaïne. De Diamanten Kogel 2014 werd als gevolg daarvan in de zomer van 2015 uitgereikt. In het Nederlandse taalgebied resten nu als voornaamste thrillerprijzen De Gouden Strop, De Schaduwprijs en de Hercule Poirotprijs.

Bron: De redactie.be

2 opmerkingen:

Jacob Vis zei

Het is bijzonder jammer dat de Diamanten Kogel stopt, want het was de prijs waar een vaste en alom deskundige jury de laureaat koos. In reacties elders reageerden lezers nogal laconiek: er gaat niet veel verloren, want het was vooral een feestje voor schrijvers en uitgevers: kortom voor vakmensen. Dat kan zo zijn, maar ook vakmensen zijn mensen en dus gevoelig voor waardering.
Ik heb de uitreiking twee keer meegemaakt als genomineerde - en de tweede keer zelfs als winnaar - en beide keren was het een onvergetelijke gebeurtenis. Het winnen van de prijs in 2015 was een hoogtepunt in mijn schrijversloopbaan. De gedachte dat mijn boek uit 117 inzendingen als beste werd verkozen was een geweldige eer.
Inderdaad had het winnen van de prijs nauwelijks impact op de verkoopaantallen, maar daar gaat het niet om. Het is een deskundig kwaliteitsoordeel voor misdaadliteratuur, net als de Gouden Strop en de Hercule Poirotprijs in ons taalgebied en - zeker niet te vergeten - de onvolprezen trillergids van Vrij Nederland. Het zijn ijkpunten voor vakmensen en de lezer die ze belangstellend volgt kan er zijn voordeel mee doen: het winnende boek en de andere genomineerde boeken voldoen aan alle wensen die de veeleisende lezer aan een thriller mag stellen. Of het je smaak is, dat is een tweede, maar je weet dat recensenten met smaak en (soms jarenlange) ervaring die boeken uit een groot aantal titels hebben verkozen. Je zult je er als lezer niet gauw aan bekocht voelen.
Ik betreur het verlies van de Diamanten Kogel dus zeer en als ik terugdenk aan de ongelofelijk warme sfeer tijdens de uitreiking kan het me nog meer spijten dat het afgelopen is. Het bracht geen commercieel succes, maar ik had het voor geen goud willen missen. De oprechte waardering was de bevestiging van het schrijverschap: daar doe je het voor.
Jacob Vis

Anoniem zei



Ik kan het alleen maar volledig met je eens zijn, Jacob. Ik zou enkele maanden geleden nooit verwacht heen dat ik deze prijs zou winnen, en nog veel minder om de allerlaatste te worden die hem wint. Eent wijfelachtige, wat trieste eer. Maar ook een hele grote eer. Het mooie aan deze prijs is dat hij de rug probeerde te slaan tussen Vlaanderen en Nederland. Als beginnend auteur had ik geen nul hoe moeilijk dat zou blijken. Het water is diep.
Als debutant en ik niet gepokt en gemazeld in de rijke historiek van deze prijs. Velen hebben hier met hart en ziel aan gewerkt. Ik zag tranen ik de uitreiking van mijn prijs en had de eer om er de weduwe van Bob Mendez te spreken.
Mijn oprechte dank en lof voor al wie zich ingespannen heeft voor deze prijs. Jammer om zo'n initiatief te zien verdwijnen in de plooien van de tijd. Echt zonde.

Jan Van der Cruysse