Knetteren van emotie (nieuws, 2012)

STEPHEN KING VREEST SCHOONMOEDER

Voor de Amerikaanse bestsellerauteur Stephen King is het fluitje van een cent om mensen schrik aan te jagen. Maar in de basis is hij ook bang voor sommige zaken, zo erkende hij afgelopen vrijdag tijdens een lezing voor studenten van de University of Massachusetts Lowell. Toen een student hem vroeg wat hij het meeste vreest, antwoordde King: ,,Spinnen, slangen... en mijn schoonmoeder.''

King vertelde aan een groep van zo'n 125 studenten creatief schrijven, dat zijn voornaamste doel is om verhalen te verzinnen, die knetteren van emotie. ,,Ik ben een schrijver die de confrontatie aangaat. Het verhaal moet in je gezicht aankomen. Ik wil binnendringen in jouw ruimte. Op kusafstand met je zijn, zo dichtbij dat ik je een klap kan geven of kan smoren. Noem het zoals je het wilt, maar ik wil jouw aandacht.''

De 65-jarige schrijver uit Maine, gehuld in een spijkerbroek en een zwart T-shirt, hield zijn gehoor voor dat hij ook maar een doodgewone kerel was. De studenten moesten vooral niet zo veel ontzag voor hem hebben als hij had, toen hij op de University van Maine als student een lezing bijwoonde van Joseph Heller, schrijver van 'Catch 22'. ,,Ik zit niet in U2, als je begrijpt wat ik bedoel.''

De helft van de tijd weet King waar de ideeën voor boeken vandaan komen, vertelde hij. Zijn fascinatie voor horrorverhalen kwam in ieder geval niet voort uit een onverwerkt jeugdtrauma. King sprak ook over twee boeken van zijn hand die in 2013 op de markt verschijnen. In juli wordt de misdaadroman 'Joyland' uitgebracht, gevolgd in september door Doctor Sleep, een vervolg op de klassieker 'The Shining'.

Dat laatste verhaal speelt zich af in een hospice in New Hampshire, waar de nu volwassen hoofdpersoon Danny Torrance werkt. King verklaarde dat hij zijn bedenkingen had tegen het schrijven van een vervolg, maar veel mensen willen volgens hem weten hoe het de kleine jongen uit The Shining is vergaan. ,,Ik zei ze voortdurend dat ik dat niet wist, maar ondertussen begon wel een verhaallijn zich af te tekenen in mijn hoofd.'' Omdat Torrance gedachten kan lezen, was King geïntrigeerd door het idee om hem in een hospice te laten werken, waar hij mensen helpt 'de oversteek' te maken van leven naar dood.

De schrijver moedigde de studenten aan vooral hun ogen goed de kost te geven, veel naar mensen te kijken en karaktertrekken op te pikken die ze zouden kunnen gebruiken bij het creëren van hun personages. King waarschuwde ze ook om vooral niet ontmoedigd te raken door afwijzingen van uitgevers en adviseerde ze bovendien om geen notitieboekjes te gebruiken voor verhaalideeën. Volgens hem blijft het verhaal dat het waard is geschreven te worden, hangen in je hoofd. ,,Als ik wil beginnen met schrijven, dan vertel ik mezelf het verhaal als ik in bed lig en wacht tot de slaap me komt halen.''

(Bron: BND.com)