Jean-Christophe Grangé - Godenstemmen (2010)

Verdwenen koorknapen

(Door Hans Knegtmans)

Een paar jaar na zijn studie letteren aan de Sorbonne richtte Jean-Christophe Grangé zijn eigen persagentschap op, waarmee hij zijn journalistieke omzwervingen kon financieren. Zijn rapportages voor onder meer Paris Match, The Sunday Times en National Geographic leverden hem de Reuter Prize en World Press Award op. Een professional om serieus te nemen.

In 1994 debuteerde hij als thrillerschrijver met De vlucht van de ooievaars. Ondanks zijn relatief bescheiden oeuvre van acht romans is hij de populairste Franse spanningsauteur met wereldwijd zeven miljoen verkochte boeken. Natuurlijk, iemand moet die ranglijst aanvoeren. Opvallender is dat Grangé dit succes heeft bereikt met romans die elke literatuursnob met een gerust hart in zijn boekenkast kan zetten.

Niet dat Godenstemmen (in het Frans uitgebracht in 2008) de geschiedenis zal ingaan als een literair meesterwerk. De twee hoofdpersonen mogen nog zo innemend zijn, ze behoren beiden tot de overbekende categorie excentrieke politiemannen, die ook nog eens gebukt gaan onder een traumatische gebeurtenis van vroeger.

Lionel Kasdan, van Armeense afkomst, werkte voor zijn pensionering bij de afdeling moordzaken van de Parijse politie. Op zijn oude dag komt hij weer in actie wanneer de gevluchte Chileense kerkorganist en koordirigent Wilhelm Goetz wordt vermoord. Doodsoorzaak: hartstilstand na perforatie met een scherp voorwerp van beide trommelvliezen.

Ex-rechercheur Cédric Volokine is aan het afkicken van een heroòneverslaving. Om redenen die hij zelf nog niet begrijpt (trauma!) voelt ook hij zich tot de bizarre moord aangetrokken. Een kind begrijpt dat deze buitenbeentjes de krachten zullen bundelen.

Aanvankelijk denken ze aan een wraakactie uit het voormalige kamp van Pinochet, maar al snel moeten zij hun theorie herzien. Zo blijkt dat Goetz' meest getalenteerde koorknapen zo'n twintig jaar terug van de aardbodem zijn verdwenen. Een enkele ervaren lezer ziet de bui al hangen. Onduidelijk gerommel in Zuid-Amerika duidt vaak op een erfenis uit de tijd van het nazisme.

Hoe onwaarschijnlijk sommige van de ontelbare plotwendingen ook zijn, door de steeds verder opgevoerde spanning houdt Godenstemmen zijn lezers in een solide wurggreep. En als bereisd topjournalist is Grangé per definitie van alle markten thuis. Een vlekkeloze schrijfstijl doet de rest.

Jean-Christophe Grangé - Godenstemmen. Vertaling: Floor Borsboom. Uitgeverij De Geus, 508 pag.

(Bron: Het Parool, zie ook recensie van Guido Huisintveld)