Jesse Kellerman (interview, 2009)

De Kellerman thrillerdynastie: een ijzersterk merk

(Door Monique Brandt)

Zijn moeder schrijft wereldwijde bestsellers, evenals zijn vader. En nu steekt zoon Jesse hen wat verkoopcijfers betreft naar de kroon. Een kwestie van DNA? De 31-jarige Amerikaanse thrillerschrijver en spraakwaterval Jesse Kellerman, zoon van Jonathan (van de 'Alex Delaware'-serie) en Faye Kellerman (van de reeks rond de joodse LAPD-rechercheur Pete Decker en zijn vrouw Rina) die al jaren aan de top staan in hetzelfde genre, moet hartelijk lachen. In feite begon de zoon namelijk met schrijven lang voor het eerste boek van vader Jonathan gepubliceerd werd.

'Toen ik een jaar of twee, drie was, vroeg ik mijn vader al of hij de verhaaltjes die ik zelf verzon, wilde opschrijven. Op mijn elfde schreef ik eigenhandig mijn eerste boek: Apple of danger, en ik ben nooit meer opgehouden. Mijn vader had toen trouwens al werk gepubliceerd. Omdat hij voornamelijk 's nachts zat te schrijven in onze tot kantoor omgebouwde garage, geloof ik niet dat ik echt begreep
dat mijn vader met hetzelfde bezig was als ik. Het voelt dus ook niet of ik in zijn voetsporen treed, al heeft het bij mij, net als bij hem, jaren en vele, vele afwijzingen gekost voordat iemand inzag dat ik talent had.'

Dat Jesse Kellerman kan schrijven, valt niet te betwisten. Integendeel, de in San Diego residerende, tot fictie bekeerde toneelschrijver, heeft, met zijn derde boek Moordkunst, opnieuw een zeer opmerkelijke thriller afgeleverd. Het verhaal speelt zich dit keer af in de kunstscene van New York. Handelaar Ethan Muller krijgt bij toeval een collectie tekeningen en schilderijen in handen van de
recentelijk gestorven kluizenaar Victor Cracke, die zijn appartement – eigendom van de vader van Muller – volgestouwd had met zijn overrompelende werk, aangevuld met een dagboek zo dik als de Bijbel.

Ethan oogst veel succes met de collectie, tot een oude politieman in één van de tekeningen een jaren geleden verdwenen jongetje herkent. Muller wil de waarheid achter dat mysterie boven tafel krijgen, maar stuit op gevaarlijke tegenwerking en nog veel meer misdaden.

TRAGEDIE

Behalve een spannend boek, heeft Moordkunst, Genius in het Engels, ook iets van een familietragedie in zich. Wat dat betreft hangt het boek inderdaad tussen twee genres in, beaamt de auteur. 'Ik hou ervan met genres te spelen. Ik wilde Moordkunst beginnen als een traditionele detective, om te eindigen als familieroman. Dat is kennelijk gelukt.'

'Ik ben niet voor niets een kind van de popcultuur, ik denk veel na over klassieke vormen en hoe ik die kan manipuleren tot iets nieuws. Ik kan me heel goed voorstellen dat ik op een gegeven moment een 'gewone' roman schrijf. De grens tussen literatuur en misdaadliteratuur is in mijn ogen sowieso kunstmatig; het is niet meer dan een marketinginstrument. Je hebt goede boeken en je hebt slechte
boeken.'

Kellerman liet zich voor het wonderlijke verhaal over de kunstenaar annex kluizenaar uit zijn boek inspireren door het verhaal van de kunstenaar Henry Joseph Darger uit Chicago, die in 1973 stierf in een hospice zonder kind noch kraai. Na zijn dood ontdekte de huisbaas van het appartement, dat de eigenaardige, mensenschuwe ziekenhuisconciërge veertig jaar had bewoond, een buitengewone collectie boeken en kunstwerken. Kinderlijk, zwaar religieus getint en uiterst gewelddadig tegelijk. Darger leek onder andere geobsedeerd door de onopgeloste moord op een jong meisje, waar hij een boek over schreef. De mysterieuze einzelgänger leidde een ongelukkige jeugd in weeshuizen en psychiatrische ziekenhuizen waar misbruik, dwangarbeid en lijfstraffen het regime bepaalden. Desondanks kroop zijn talent waar het niet gaan kon.

Het werk van Darger was de inspiratie voor dansers, kunstenaars en popartiesten als de band Snakefinger, Sufjan Stevens en zangeres Nathalie Merchant. En zelfs de makers van de satirische cartoonserie The Simpsons, die in een aflevering dochter Lisa Simpson naar het American Folk Art Museum sturen, waar een kunstwerk van Darger is te zien. 'Dat wist ik allemaal niet toen ik het werk van Darger in 2006 voor het eerst zag in een museum in Lausanne. Ik was totaal overweldigd, de tekeningen beklemmen je zoals sommige misdaadromans je kunnen beklemmen; het gevoel dat je door wilt lezen, maar tegelijkertijd ook níet, omdat hetgeen je voor je hebt te heftig, te gruwelijk is. Toen ik weer thuis was, ben ik meteen aan mijn boek begonnen.'

Kellerman was bepaald niet bekend met de kunstwereld, al zijn zowel zijn ouders als hij en zijn vrouw verwoede verzamelaars van kunstobjecten. ,,Wat ik deed was voor research naar feestjes gaan. Het was verbazingwekkend hoe loslippig men in de kunstwereld is, het is één groot roddelcircuit. Wie heeft wie belazerd, en die is met die naar bed geweest. Het was net een soap, heerlijk. En ik stond daar maar, en maakte notities.''

FORTUIN

Moordkunst speelt zich af in New York, zijn volgende boek, over de academische wereld, krijgt Boston als decor. Geboorteplaats Los Angeles, de vaste arena in de boeken van pa en ma Kellerman, is wat hem betreft geen kandidaat. 'Ik heb een haat-liefdeverhouding met de stad. Het is de stad van illusies, van uiterlijke verschijning. En van leugens. Iedereen liegt, een mooi gegeven voor een misdaadroman. Ik kan er echter niet wonen, ik raak te gestrest door al die oneerlijkheid.'

Nu de filmaanbiedingen binnenlopen, heeft hij echter weer veel te maken met de stad waar zijn roots liggen. Waarna een reeks komische verhalen over zijn ervaringen in de filmbusiness – hij werkte er zelf een tijdje als assistent van een filmproducer – volgt. 'Mijn regel met Hollywood is dat ik er altijd van uit ga dat producers bullshit verkopen. En ik hoef mijn boeken ook niet zo nodig verfilmd te krijgen, tenzij ik er een fortuin aan over hou, of volledige zeggenschap krijg over het script. Ik moet toegeven, een tijdje geleden schreef ik een serie, samen met mijn ouders. We verkochten het ook nog, dus wij blij. Totdat de mensen die de rechten hadden aangekocht, ontslagen werden. Daarna verkochten we de serie weer, aan een andere maatschappij. Het script werd herschreven, maar belandde weer in een la. Nu zijn de rechten verlopen en gaan we het voor een derde keer proberen. Kijk, dat is Hollywood, dat is Los Angeles: gelazer en belazerd worden.'

Jesse Kellerman - Moordkunst. Vertaling: Bob Snoijink. Uitgeverij Mynx, 416 pag.