Kasper van Beek - Vogelvrij (2018)

De groene envelop op de deurmat



(Door Peter Kuijt)

Als thrillerveteraan Tomas Ross jouw boek ‘een onovertroffen droomdebuut’ noemt, dan schept dat hoge verwachtingen. Ross’ pupil, filmproducent Kasper van Beek, maakt die slechts ten dele waar. Zijn Vogelvrij bevat een intrigerend plot, maar aan de stijl had nog wel wat meer geschaafd mogen worden.

Hoofdpersoon is advocaat Olaf, werkzaam op een bedrijf in productontwikkeling in Naarden-Vesting. Olaf heeft niets te klagen, want hij zit er warmpjes bij. Immers, de firma wordt geleid door zijn schoonvader.

 Maar dan ontvangt Olaf een groene envelop. Daarin een foto van hemzelf, aan de oever van een dichtgevroren meer, met zijn arm om de schouders van een andere man. Breed lachend. Olaf kan zich niet herinneren waar de foto is genomen. En de naam van de man naast wie hij staat, kent hij evenmin.

Hij gaat op onderzoek uit en belandt in Finland. Er zijn echter tegenstanders die verwoed proberen te voorkomen dat Olaf antwoord op zijn vragen krijgt. Op zijn trip wordt hij vergezeld door zijn IT-collega Mila, die zo haar eigen plannen heeft.

 Filmmaker Van Beek schrijft – uiteraard - beeldend en houdt de spanning goed vast. Olaf weet echter niet meteen het hart van de lezer te stelen. Hij komt over als een wat besluiteloze sukkel, die overigens zijn vuisten op de juiste momenten weet te gebruiken. De stijl is rechttoe rechtaan, waarbij het veelvuldig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden (‘kolkende water’, ‘scherpe klauwen’) ietwat stoort. De thrillertruc om dromen dan wel nachtmerries te beschrijven wordt iets te uitbundig toegepast.

Kasper van Beek - Vogelvrij. Uitgeverij Cargo, 286 pag.

Deze recensie verscheen eerder in het AD