Donna Leon - Dodelijke conclusies (2011)

Italiaanse klasse


(Door Monique Brandt)

In geen enkele thrillerserie wordt volgens mij zoveel geconsumeerd als in die rond de Venetiaanse politiecommissaris Brunetti. Ook in Dodelijke conclusies, alweer de twintigste thriller in de reeks van de Amerikaanse Donna Leon, is het al niet anders. Watertandend ruiken we bijna de prosecco, de Moët et Chandon, grappa, espresso en de krakend verse koffiebroodjes, de flinterdunne tramezzini, de kip met pompoen of dampend verse pasta met vis die in alle rust door Brunetti, zijn vrouw Paola en hun twee kinderen wordt genuttigd.

De uit meerdere gangen bestaande lunches zijn ongetwijfeld onderdeel van de verslavende charme van de boeken rond Brunetti, maar gelukkig krijgt de politieman meer op zijn bordje dan jaloersmakende gerechten. Gecompliceerde moordzaken bijvoorbeeld, die vaak op een of andere manier samenhangen met corruptie.

De oude vrouw die dood in haar appartement wordt gevonden, lijkt op zich een heel andere kwestie: een doodgewone hartaanval. Toch vertrouwt Brunetti het niet, en tegen de zin van zijn baas Patta in, gaat hij op onderzoek uit. Hij ontdekt dat het oude dametje onderdak bood aan vrouwen in nood, en langzaam maar zeker ontdekt hij ook nog een vervalste erfenis, waarbij hooggeplaatste personen zijn betrokken. Zijn onmisbare medewerkster signorina Elettra, die zich immer in de duistere krochten van 's lands computersystemen weet te wurmen, levert hem de bewijzen dat er veel meer aan de hand is dan een oude dame die haar tijd had uitgediend op deze aarde.

Zeer spectaculaire plotontwikkelingen hoeven we van Leon niet te verwachten, weet haar lezersschare. Maar de personages zijn stuk voor stuk kleurrijk, de beschrijvingen van de stad altijd sfeervol en levendig. Brunetti is daarbij onweerstaanbaar, door zijn compassie met slachtoffers en zijn wat fatalistische beschouwingen over het verval van zijn land in het algemeen en het politieapparaat in het bijzonder. 'Hij kende de regels, maar merkte dat hij in specifieke situaties steeds vastliep in de bijzonderheden van wat er met mensen gebeurde; hij merkte dat hij partij koos voor of tegen hen vanwege de dingen die ze dachten of vonden, en niet per se in overeenstemming met de regels die geacht werden alles te bepalen.'

De auteur, die al sinds 1981 in Venetië woont, bouwt met haar Brunetti-thrillers aan een zeldzaam evenwichtig oeuvre, dat nimmer gaat vervelen. Dus ik zeg: vooral doorschrijven, Donna Leon!

Donna Leon - Dodelijke conclusies. Vertaling: Theo Scholten. Uitgeverij Cargo, 320 pag. (NB: verschijnt 18 augustus)