Mislukte karakters
(Door Arno Ruitenbeek)
Wat Jesse Kellerman in Verblind deed, was van het slag 'beter goed gejat dan slecht bedacht'. Bij Verstoken blijft de gedachte hangen dat er meer uit de intrige te halen was geweest als de nadruk niet al te zeer op de (mislukte) karakters had gelegen.De enige grens die in deze middelmatige thriller wordt overgestoken, is die tussen Mexico en de VS vice versa. Voor de rest blijft 'de zoon van' aan de veilige kant.
Man verdwijnt, zijn secretaresse gaat op zoek naar hem, ontdekt dat hij niet in het minst was wie hij opgaf te zijn en dan duiken er klojo's op die haar de queeste moeilijk maken.
Niet bijster origineel, maar een beetje auteur kan zich daar toch behoorlijk op uitleven. Jesse Kellerman laat dat na, omdat hij zo nodig op het randje-van-geloofwaardige clichés moet uitvergroten (de corrupte politieman, het achterlijke Mexico). Had er iets van humor om te lachen in gestopt, was je wellicht geslaagd.
Jesse Kellerman - Verstoken. Uitgeverij Mynx, 367 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten