Thriller in keukenmeidenproza
(Door Mieske van Eck)
De Nederlandse thriller rukt op, meldde de Stichting CPNB trots bij de aftrap van Juni - Maand van het Spannende Boek. De verkoopsuccessen lijken vooral te danken aan het groeiend aantal vrouwen, dat zich op het schrijven van misdaadboeken heeft gestort. Dit jaar mag Marion Pauw zich met Daglicht zelfs de winnaar noemen van de Gouden Strop. Ze is pas de tweede vrouw die de prijs voor het spannendste Nederlandstalige misdaadboek in de wacht sleept en de eerste die dat doet met een onvervalste polderthriller.Doorgaans gaat dit als literair gepresenteerde genre over moord en misdaad van de soort 'het kan ons allemaal overkomen'. Vrouwen die bedrogen worden door hun man of (soms) omgekeerd of op een andere manier bedreigd worden in hun dagelijks bestaan. Noodgedwongen nemen ze hun lot in eigen hand onder het motto: een vrouw kent haar eigen kracht niet.
Ook Suzanne Vermeer schrijft in Cruise over een brave huisvrouw, die haar stralend blauwe hemel ziet verduisteren. Na een in haar ogen vijftien jaar lang gelukkig huwelijk verdwijnt haar man tijdens een cruise die zij maken om dat heuglijke feit te vieren. Frank wordt al snel doodverklaard, maar de verdrietige weduwe Heleen legt zich daar niet bij neer. Als ze toevallig ontdekt dat haar man een dubbelleven leidde gaat ze op zoek naar de waarheid.
Vermeer bedient zich van alle ingrediënten die in het misdaadboek van nu blijkbaar onmisbaar zijn: seks, verdriet over kinderloosheid, overspel, vriendschap, hebzucht, carrière en wraak. Ze schuwt daarbij geen enkel cliché, waardoor het boek eerder voorspelbaar dan spannend is. Hoofdpersoon Heleen is saai en tuttig en het is moeilijk voor haar iets anders te voelen dan medelijden. Aan het eind springt zelfs het glazuur van je tanden van de afloop die Vermeer heeft bedacht. Aan deze thriller is echt niets literairs. Keukenmeidenproza.
Suzanne Vermeer - Cruise. Uitgeverij Bruna, 263 pag.
(Bron: Brabants Dagblad)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten