Britse misdaad in Amsterdam
(Door Monique Brandt)
Hij woont op het Britse eiland Man maar schreef een misdaadroman die zich afspeelt in Amsterdam. De Brit Chris Ewan (31), in het dagelijks leven jurist, debuteerde met Nachtdief in Amsterdam, een boek over de succesvolle thrillerschrijver Charlie Howard die fors bijverdient als meesterinbreker. Howard, tijdelijk in Amsterdam om zijn nieuwe boek af te maken, wordt opgezadeld met een onverwacht klusje dat hem uiteindelijk diep in de problemen brengt, tot moord en doodslag aan toe.
De sfeer in het boek doet in de verte denken aan Nederlandse detectives als De Cock of Grijpstra en de Gier met een einde dat weer volop geïnspireerd lijkt door Agatha Christie. Toevallig, want Ewan heeft - bewust - geen Nederlandse detectives gelezen voor hij ging schrijven. 'Ik wilde niet beïnvloed worden door het lezen van allerlei Nederlandse boeken', zegt hij tijdens een kort bezoekje aan de hoofdstad. Zelf woonde Ewan in 2003 een half jaar in de binnenstad, toen hij bij een advocatenfirma werkte. In die tijd raakte hij bevlogen door het 'dorpse karakter'' van de stad, die hij nog steeds als zijn favoriet bestempelt. Vandaar dat hij besloot zijn eerste misdaadroman hier te situeren.
Hij schreef vóór Nachtdief in Amsterdam drie literaire boeken die niet werden gepubliceerd. 'Ze waren niet commercieel genoeg, aldus de uitgevers die de moeite namen me terug te schrijven. Maar ik ging door, want ik wilde al van jongs af aan schrijver worden. Ik stapte over op een misdaadroman, omdat ik zelf dol ben op het genre. Ik kon wel heel verantwoorde boeken gaan schrijven, maar het leek me zinniger me te wijden aan de boeken die ik zelf het leukst vond.'
Met enige hulp kwam dit boek alsnog in de schappen van de boekhandels terecht. Ewan deed mee aan een schrijverscompetitie die auteur Susan Hill, tevens eigenares van een kleine uitgeverij, jaarlijks houdt onder jonge auteurs. Het winnende boek zou worden uitgebracht. 'Ik schreef mijn eerste boek toen ik twintig was. Ik had mezelf tien jaar de tijd gegeven om iets te bereiken. Twee weken voor mijn dertigste verjaardag kreeg ik een telefoontje van Susan dat ik gewonnen had. Op dat moment kwam mijn droom uit.'
Ewan studeerde, voor hij besloot rechten te gaan doen, Amerikaanse Studies in Londen. 'Het was destijds de enige studie die ik kon vinden die me naar het buitenland zou brengen. Maar er is natuurlijk geen droog brood mee te verdienen. Dus ik stapte over en ging rechten doen. Nu houd ik me, drie dagen per week, bezig met de juridische afhandeling van pensioenplannen.
Slaapverwekkend saai werk, wellicht dat ik daarom Charlie bedacht als mijn alter ego. Hij heeft alles wat ik niet heb: een opwindend leven met veel spanning en avontuur. Ik heb het zelf nooit gedaan, maar ik kan me voorstellen dat het nogal een kick geeft om in te breken. Ik ben daar helaas veel te braaf voor. Ik wilde hem trouwens eerst neerzetten als huurmoordenaar, omdat dat beroep hem ook in staat stelde veel te reizen. In dat geval was het echter wat lastiger voor de lezer om zich met hem te identificeren.'
Ewan heeft plannen voor een hele reeks rond Howard, boeken die zich steeds op een andere locatie afspelen. Parijs is af, nummer drie vindt waarschijnlijk plaats in Las Vegas, de stad waar Ewan onlangs zijn huwelijksreis doorbracht. Intussen heeft hij een ander boek geschreven dat niet in de serie past. ,,Het is een hommage aan Raymond Chandler, mijn absolute schrijversidool. Hij bracht me er in feite toe me op de misdaad te storten als auteur, alhoewel ik me nog steeds niet zo durf te noemen. Het is geweldig om jezelf in de boekwinkel te zien liggen, maar vervolgens zie je de stapels andere boeken er omheen. Dat werkt erg ontnuchterend, kan ik je zeggen. Ik ben niet zo naïef te verwachten dat ik meteen hoog in de bestsellerlijst kom, maar het zou mooi zijn als ik ervan zou kunnen leven en lezers maar een fractie van het plezier te geven dat ik beleefde aan schrijvers als Chandler, Jack Kerouac, James Lee Burke en Elmore Leonard.''
Chris Ewan - Nachtdief in Amsterdam. Vertaling Gerrit-Jan van den Berg. Uitgeverij Mynx, 270 pag.
Foto: GPD/David van Dam
Geen opmerkingen:
Een reactie posten