(Door Hans Knegtmans)
De Franse auteur Jean-Christophe Grangé ziet er geen been in om zijn romans te larderen met irrelevante terzijdes. In Bloeddorstige driften gaat hij in op het heldendicht Aeneis van de Romeinse dichter Vergilius en het boek Farmakon van de Amerikaanse antropoloog René Girard. Ook bespreekt hij het verhaal El eclipse van de Guatemalteekse schrijver Augusto Monterroso, dat, zo leren we, thematisch verwant is met de beroemde zonsverduistering in het Kuifjealbum De zonnetempel. En dit alles zonder dat het verhaal in het gedrang komt.
Onderzoeksrechter Jeanne Korowa worstelt met de naweeën van haar relatie met Thomas. Haar hoofd staat totaal niet naar het suffe onderzoek naar clandestiene wapenleveranties aan Oost-Timor. Wel ziet ze mogelijkheden om er een slaatje uit te slaan. Aan de lijst van afluisteradressen voegt ze stiekem de naam van Thomas' psychiater Antoine Féraud toe. Een meesterzet! Nu kan ze nagaan met welke dames haar ex nog meer aanrommelde. Vervolgens is ze onbedoeld getuige van een vreemd gesprek tussen Féraud en twee cliënten, een oudere man en zijn zoon. Wanneer de laatste onder hypnose wordt gebracht, komt een andere kant van zijn persoonlijkheid te voorschijn, die onmiskenbaar tekenen van autisme vertoont.
De bizarre sessie doet Jeanne denken aan twee onopgeloste moorden op jonge vrouwen. De ene was verpleegkundige in een tehuis met veelal autistische kinderen. De andere deed als medisch analiste chromosomenonderzoek. Hoe meer ze erover nadenkt, hoe meer Jeanne ervan overtuigd raakt dat het alter ego van Férauds cliënt de dader is. Het probleem is dat vader en zoon inmiddels de wijk hebben genomen naar Midden- of Zuid-Amerika. De psychoanalyticus heeft dat kennelijk ook bedacht en is het sinistere tweetal achterna gereisd. Jeanne volgt zijn voorbeeld.
Als altijd geeft de auteur blijk van een grenzeloze fantasie. Zijn intelligentie en schrijfvaardigheid voorkomen dat die met hem aan de haal gaat. Grangé betoont zich steeds weer de Dan Brown van de denkende lezer.
Jean-Christophe Grangé - Bloeddorstige driften. Vertaling: Floor Borsboom. Uitgeverij De Geus, 538 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten