26 mei 2009

Stuart MacBride - Slachthuis (2009)

Liederlijke taal, tunnelvisie en rancune





(Door Arno Ruitenbeek)

Onlangs is weer een van die volstrekt zinloze Sire-campagnes de ether ingepleurd. Dit keer gaan ze tevergeefs proberen Nederlanders van hun asociale gedrag te doordringen. Goed geld naar kwaad volk gooien, zeg ik. Op de wereldranglijst van klootjesvolken moeten we echter achter de Schotten staan, als we Stuart MacBrides' nieuwste bloedtransfusie, Slachthuis genaamd, willen geloven. Waarom niet?

Had rechercheur Logan McRae in de vorige kletsbengthriller Steenkoud nog verkering met ballenbreekster Watson, dit keer huppelt hij als nieuwe vrijgezel door een korps dat op de hoogste niveaus is vergeven van de vette klootzakken en gemene potten. In de lagere echelons treffen we zuipende, kotsende, smakkende en neukende mintellectuelen aan.

Buiten het bureau zal het ongetwijfeld net zo erg zijn, want elke diender krijgt de klanten die hij verdient, vice versa, maar de liederlijke taal die deze fine fleur van de Schotse opsporingsinstanties uitslaat is ver voorbij elke tekst die een goedbetaalde Sire-knurft kan bedenken. Het laat zich raden dat hun vaardigheden en vakkennis op heden slechts te vertalen zijn in tunnelvisie en rancune.

Goed, in deze 'anus mundi' (vrij naar Wieslaw Kelar) moeten de dames en heren een kannibalistische seriemoordenaar met de toepasselijke nom de plume De Vleesmeester afstoppen. Na twintig jaar duikt de malloot weer op om corpulente dames en heren af te maken en geportioneerd op de markt (lees: in de winkel) te brengen. Een ding is vrij snel zeker: de man die destijds werd opgepakt en veroordeeld, maar in hoger beroep vrijgesproken, is het niet.

MacBride bedient zich gelukkig van veel humor om dit uiterst macabere boek in balans te houden. Een ervaren liefhebber zal smullen, al klinkt dat na al die expliciete slachtpartijen tegenstrijdig. Of de beginner, de ik-lees-alleen-in-de-vakantiekoper, het tot het passende einde volhoudt, staat te bezien.

Stuart MacBride - Slachthuis. Uitgeverij Van Holkema & Warendorf, 412 pag.

2 opmerkingen:

Guido Huisintveld zei

De "kletsbengthriller"!
Die houden we erin!

Erg leuk stukje.
De grens tussen column en recensie vervaagt...

Ine zei

Inderdaad. Mooi stukje. Ik kan niet zo goed tegen anus mundi.:)