De Utrechtse schrijfster en beeldend kunstenares Dirkje Kuik is dinsdag 18 maart in haar slaap overleden. Kuik is 78 jaar geworden. Zij is vrijdag in stilte begraven in haar geboorteplaats Utrecht, aldus de Stichting Literaire Activiteiten Utrecht (SLAU).Kuik studeerde enige tijd aan de Rijksacademie voor beeldende kunst in Amsterdam, was kunstrecensent bij Het Parool en tekende voor Vrij Nederland. In 1960 richtte Kuik het grafisch gezelschap De Luis op. Deelnemende kunstenaars met uiteenlopende ideeën wisselden elkaar af gedurende twintig jaar. Als graficus, illustrator en tekenaar legde ze zich toe op stadsgezichten, figuurvoorstellingen en portretten.
Haar literaire carrière begon in 1964. Bang dat een hardnekkige oogontsteking het einde zou betekenen van het schilderen en tekenen, zette ze zich aan het schrijven. Ze debuteerde met nog in het ziekenhuis geschreven gedichten in Hollands Maandblad, waaraan ze ook verbonden was als tekenaar en redacteur. Het debuut in boekvorm kwam vijf jaar later, met de bundel '45 Gedichten' en de kroniek 'Utrechtse notities'. De door Kuik zelf geïllustreerde feuilleton 'De held van het potspel' uit 1974 werd bekroond met de Vijverbergprijs.
Ze werd op 7 oktober 1929 geboren als William Diederich Kuik en liet zich in 1979 in een ziekenhuis in Londen opereren en ging sindsdien door het leven als vrouw, onder de naam Dirkje Kuik. Ze wilde 'de anatomische verschijningsvorm in overeenstemming brengen met de geslachtelijke grondtoon'. Over haar operatie, haar belevenissen als 'genderdiasporapatiënt', zoals zij het noemde en hoe zij haar leven na de operatie weer oppakte schreef ze uitgebreid, met name in 'Huishoudboekje met rozijnen' (1984).
In haar publicaties - 'De held van het potspel' (1974), 'De twee snoeken' (1981), 'De nachtcactus bloeit (1982)', 'Het kindercircus' (1985), 'Piranesi en zijn dochter', (1994), 'Broholm' (1998) en 'De patriot' (2003) - deed Kuik zich kennen als een goochelaar met genres en invloeden waaruit een voorliefde voor de negentiende eeuw en de Napoleontische tijd naar voren kwam. In 1998 kreeg ze voor haar roman 'Broholm' de Multatuliprijs.
In 1991 publiceerde ze de hardboiled misdaadroman 'De N.V. Dopiflex'. Hoewel niet nadrukkelijk als misdaadroman gepresenteerd, werd het boek genomineerd voor de Gouden Strop. Hoofdpersoon is de oudere dame Diederika Finke, voormalig geheim agente. Diederika ('Rieka' for the friends), een dame van in de zestig naar Engelse snit, is nogal grof in de mond, houdt van een beste borrel en scheurt in een oldtimer achter spionnen aan.
Hoewel ze de laatste jaren met haar gezondheid tobde, heeft Kuik tot het laatst doorgewerkt. Want: ,,Als je eenmaal in je kist ligt, zit het deksel potdicht.''
(Bron: AD, crime.nl)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten