Michael Connelly - Twee soorten waarheid (2018)

Undercover bij de drugsbende



(Door Hans Knegtmans)

De dichter W. H. Auden verkondigde ooit dat de romans van Raymond Chandler 'niet als ontsnappingsliteratuur gelezen zouden moeten worden, maar als kunstwerken'. Ik betwijfel of hij (of een andere gezaghebbende literator) iets dergelijks zou hebben beweerd over misdaadauteur Michael Connelly.

Chandler werd vooral bewonderd om zijn superieure taalgebruik, en dat is niet het eerste waarmee je Connelly associeert. Toch wordt deze algemeen - ook door mij - gezien als de beste misdaadschrijver van nu.

Ik denk dat het met deze schijnbare ongerijmdheid wel meevalt. Het is niet dat Connelly lak zou hebben aan de kwaliteit van zijn proza. Het no-nonsensekarakter van zijn verteltrant is een logisch uitvloeisel van de gedachte- en gevoelswereld van hoofdpersoon Harry Bosch.

Ook in Twee soorten waarheid wordt die gekweld door de verdorvenheid van de mensheid, en het besef dat hij daar onvoldoende tegen kan optreden, al zou hij het eeuwige leven hebben. Bosch zal nooit toegeven aan zijn depressieve momenten, maar het is een veeg teken dat hij nauwelijks voldoening ontleent aan de lof die hij op het eind van het boek van allerwegen krijgt toegezwaaid.

Sinds zijn pensionering als rechercheur van politie in Los Angeles, heeft Bosch een parttime baantje bij de politie van San Fernando, in feite een buitenwijk van de metropool. De vreedzame sfeer op het bureau mag dan een verademing zijn, de buitenwereld werkt niet mee. Wat heet. Een moordenaar die al dertig jaar in de dodencel op de voltrekking van het vonnis wacht, komt plotseling tot het 'inzicht' dat sprake is van een rechterlijke dwaling. Hij beschuldigt Bosch van malversaties in een grijs verleden. Los daarvan belandt de rechercheur in een onverkwikkelijke drugshandel waarin twee moordlustige Russen de hoofdrol vervullen.

Het duurt even voor Michael Connelly zijn kenmerkende stoomwalsritme te pakken heeft, maar dan is het ook goed raak. Harry gaat undercover bij de drugsbende, in het besef dat elke tactische fout dodelijk zal zijn. En in de laatste hoofdstukken onthult de auteur welk duivelse complot schuilging achter de plotselinge praatjes van de veroordeelde moordenaar. De auteur heeft zich voortreffelijk gedocumenteerd. Zoals altijd.

Michael Connelly - Twee soorten waarheid. Vertaling: David Orthel en Ans van der Graaf. Uitgeverij Boekerij, 368 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.