01 november 2016

Hartzeer (column, 2016)

LUDUVUDU

(Door Peter Kuijt)

Je hebt luduvudu en je hebt liefdesverdriet. Luduvudu is doorgaans van korte duur en verdwijnt snel als er een ander leuk meisje of dito jongen je pad kruist.


Liefdesverdriet is van een andere orde. Je kunt bijkans verteerd worden als je grote liefde je verlaat. Je kunt er aan kapot gaan. ‘Het is bijna een traumatische ervaring’, zei Saskia Noort vrijdag in Koffietijd tegen een hevig knikkende Loretta Schrijver, die je diep zag graven in haar geheugen.‘Oh ja, dat heb ik ook wel eens meegemaakt’.

Noort gaf toe dat ze wel zeker een keer onpeilbaar diep liefdesverdriet heeft gekend. ‘Alle vrouwen, en ook mannen, zullen dat wel eens hebben ervaren.’

Verlaten worden terwijl je dacht dat de relatie innig was, daar kan je haast PTSS van krijgen. Het kan niet anders of Chris Herschdorfer gaat sinds eind vorige week ook gebukt onder hevig hartzeer. Noort liet de uitgever van Ambo|Anthos donderdagmiddag namelijk weten dat ze haar heil bij uitgeverij Overamstel gaat zoeken. Dit concern brengt de komende twee jaar een roman en een thriller van haar uit. Het persbericht over Noort lag nog op de redactieburelen te dampen, toen ook Simone van der Vlugt aankondigde Ambo|Anthos te verlaten.

Als je het niet ziet aankomen valt het rauw op je dak. Zeker als je in het geval van Van der Vlugt net een lancering van haar nieuwe thriller Toen het donker werd achter de rug hebt en aan het begin van de zomer Noorts Huidpijn groots lanceerde met een BN’er-talkshow en laatst nog een ‘limited edition’ van het boek (roze op snee) liet fabriceren. Je ziet het bij Herschdorfer niet, maar het doet hartstikke van au. Huidpijn in het kwadraat.

Na Marion Pauw (die met een product voor vrouwen de handel in zou gaan), Esther Verhoef (overgestapt naar Prometheus) zeggen nu dus ook Noort en Van der Vlugt tabee tegen Herschdorfer. In de media bleven partijen netjes voor elkaar. De uitgever, die goud geld moet hebben verdiend aan de boeken van Pauw, Verhoef, Noort en Van der Vlugt, was vanzelfsprekend ‘teleurgesteld’, maar zei ‘dat zakelijk gezien er een grens zit aan wat in de boekenmarkt haalbaar en verstandig is’. Noort en Van der Vlugt hielden in een reactie vast dat ze toe waren aan ‘een nieuwe, frisse wind’ dan wel ‘een nieuwe uitdaging’.

Achter zulke cliché-antwoorden moeten zich haast wel diepere beweegredenen schuilhouden. Uitgever Oscar van Gelderen (Overamstel) gaf in Boekblad wat dat betreft een prikkelende reactie: ‘Een uitgever moet onvermoeibaar zijn, moet de auteur voortdurend weten te verrassen met originele ideeën, en moet letten op de grote lijnen maar ook op de details. Het moet klikken met een auteur, op alle fronten: zo hou je het literaire huwelijk spannend, levendig en blijf je monogaam’. Tussen de regels door hoorde je dat het bij Van Gelderen c.s. allemaal wel dik in orde was.

Tja, hoe nu verder met Ambo|Anthos? Ik zou zeggen: ga ook shoppen bij andere uitgevers. Schroom niet om tegen auteurs te zeggen dat het gras bij jou veel verser, malser én groener is. Ga actief op zoek, stuur scouts eropuit, organiseer talentenjachten. Ruk dat pretentieuze stempel ‘literaire thrillers’ van de covers, speur naar echt spannende boeken. En kijk, zoals zo weinig andere Nederlanders naar De pennen zijn geslepen. Wellicht geschiedt daar het onverwachte wonder en komt er uit de zeven deelnemende min of meer BN’ers wel een supertalent bovendrijven. Hup, als de wiedeweerga claimen, vastleggen en kassa! Dan heb je ook geen last meer van eeuwigdurende liefdesverdriet, maar slechts van luduvudu.  

Geen opmerkingen: