24 september 2008

De vijf W's volgens... Simon de Waal (interview, 2008)




'Erkenning voelt geweldig'




Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun (nieuwste) werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom. Vandaag: Simon de Waal (1961) wiens thriller Pentito donderdag 18 september werd bekroond met De Diamanten Kogel, de Vlaamse prijs voor het beste oorspronkelijk Nederlandstalige spannende boek. Pentito werd eerder genomineerd voor de Gouden Strop 2008.


Na het Spinozalyceum begon Simon de Waal zijn carriere bij de Amsterdamse politie als agent. Sinds 1986 is hij er rechercheur in de binnenstad, met als specialiteit zware misdrijven. In 1991 werd zijn interesse voor het scenarioschrijven gewekt toen hij gevraagd werd als adviseur bij een speelfilm. Sindsdien is De Waal een succesvolle scenarioschrijvers: hij schreef voor de series Baantjer, Russen, Unit 13 en Grijpstra & De Gier. Hij won als auteur van de film Lek een Gouden Kalf voor het beste scenario van 2000. Schreef en coproduceerde de film Kapitein Rob en het Geheim van Professor Lupardi (2007). Schreef ook de romantische actiekomedie Famous Last Words die nog steeds verfilmd moet worden. Verder is hij bezig met een filmscenario op basis van de thriller Vuurkoraal van Annet de Jong. Voor zijn thriller Cop vs Killer (2005) ontving hij een nominatie voor de Gouden Strop.


(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Simon de Waal wel dat hij nu - na 18 september - is?
Simon de Waal: 'Flauw, voorspelbaar en cliché antwoord: dezelfde die hij op 17 september was. Maar mogelijk toch iets trotser. Verder niks veranderd.'


- Wat valt er na het winnen van De Diamanten Kogel nu nog te wensen? Meer pr door uw uitgever wellicht?
'Wat valt er nog te wensen... zolang het ons goed gaat, qua gelukkig voelen en gezond zijn, heb ik niets te wensen. Het gaat zoals het gaat.'
'Maar moet ik uit deze vraag afleiden dat de vraagsteller van mening is dat mijn uitgever meer aan mijn pr moet doen?'

- Waar doet u het allemaal voor, dat schrijven? Voor de lol? Voor een aanvulling op uw salaris als rechercheur? Voor een meer geloofwaardige weergave van het recherchewerk? Voor de prijzen? Of als therapie voor een bij tijd en wijle gefrustreerde politieambtenaar?
'Het schrijven van boeken is een logisch vervolg geweest op het schrijven van scenario's. Volkomen uitgelokt door mijn uitgever, die zei 'Een goede scenarioschrijver is ook een goede boekenschrijver' en mij daar 2 jaar mee heeft achtervolgd. Toen dacht ik: laat ik het gewoon eens proberen en dat leverde juichende recensies op voor Cop vs Killer. Tijdens het schrijven van dat boek, vermaakte ik mij meer dan prima. Het werkte vrijer dan het schrijven van scenario's. Daarin ben je, qua eindproduct, afhankelijk van veel factoren waar je geen invloed op hebt: acteurs, regisseur, budget etc. Als je een boek af hebt, is het helemaal jouw werk, daar valt weinig op af te dingen. Dat voelde goed, zeker toen het boek gewaardeerd en genomineerd werd voor Gouden Strop en Diamanten Kogel.'

'Beide disciplines (want het is een vak), scenario's en boeken schrijven, zijn niet te vergelijken maar onvoorstelbaar leuk. Met schrijven is het nog steeds een doel om iets zo mooi mogelijk te maken. Leg de lat heel hoog en probeer daar overheen te komen. Lees de beste boeken, zie de beste films en neem die als uitgangspunt. Als dat lukt, of als je alleen maar in de buurt komt en er erkenning voor krijgt, voelt dat geweldig. Zie de nominatie Gouden Strop en het winnen van de Diamanten Kogel.
Dat voelt echt heel erg fijn. Het is geen therapie, noch een aanvulling of een geloofwaardige weergave van het recherchewerk neer te zetten. Als mijn boeken of scripts iets positiefs bijdragen aan het beeld van de politie, dan is dat prettig, maar het is geen doel op zich. Wat dat betreft zijn die werelden voor mij gescheiden.'

'Prijzen winnen, of genomineerd worden, is geweldig. De Diamanten Kogel staat trots naast het Gouden Kalf, natuurlijk. Maar ik wil graag mensen vermaken, raken, iets zo mooi, spannend, intrigerend mogelijk opschrijven. Een zeer persoonlijke mail die ik onlangs kreeg over Pentito, is voor mij bijvoorbeeld meer waard dan alle prijzen. Al was er van Pentito maar één boek verkocht, juist aan diegene die me die mail schreef, dan was het voor mij al alle moeite waard geweest.'

- Wanneer heeft u voor het laatst een echte moord - dus niet in fictie - opgelost? Zou u daarover iets meer willen en kunnen vertellen?
'In tegenstelling tot Baantjer en (bijna) alle andere politieseries wordt een moord nooit door één rechercheur opgelost. Maar ik denk dat de laatste moord waar ons team aan gewerkt heeft de moord op het escortmeisje in het hotel op het Damrak geweest is, begin dit jaar, waarvan de dader vorige week tot 12 jaar is veroordeeld. Er is nog wel meer geweest, maar daar kan ik niet veel meer over vertellen, onder andere omdat die zaken nog lopen.'


- Waarom winnen mannelijke auteurs de thrillerprijzen en verkopen hun vrouwelijke collega's beter?
'Als je het zo zou kunnen stellen, is het een interessante vraag, waar ik het antwoord niet op kan geven. Want Esther Verhoef heeft ook prijzen gewonnen, en Lieneke Dijkzeul, Saskia Noort en Simone van der Vlugt worden ook genomineerd. De vraag blijft dus, waarom verkopen vrouwen beter dan mannen? En dat is waarschijnlijk omdat de vrouwen een gat in de markt gevonden hebben: het vrouwelijk perspectief en de vrouwelijke lezer. Maar het is waarschijnlijk een discussie zonder eind, net als het literaire gehalte van een thriller, en ik meng me daar liever niet in. Ik schrijf liever.'

Simon de Waal - Pentito. Uitgeverij Lebowski, 303 pag. ISBN 978 90 488 0047 6

Geen opmerkingen: