Cursus Masterclassen 1
(Door Peter de Zwaan)
Dit keer kon ik kiezen uit twee mooie buitenlanden. Of ik er een Masterclass wilde geven, lekker in de buitenlucht, voor mensen die niet alleen in de zon wilden liggen. Doe-mensen dus. Maar dan wel doe-mensen die met hun achterwerk een bank wilden voelen. Zo ongeveer als al de schilderliefhebbers die aan de slag gaan als ze vakantie hebben, of de mandenvlechters, of, erger kan ik het niet bedenken, de met-hun-handen-doeners, maakt niet uit wat ze ermee doen, het kan borduren zijn.
Ik zeg dapper nee, want ik heb geleerd van de keer dat ik ja zei, en dat was nog niet eens in een mooi buitenland, maar in een naargeestig deel van een stad.
Ik zat daar een potje te Masterclassen en opeens dacht ik: wat zit ik nou weer te doen. Ik zit mensen die al een hele tijd denken dat ze door God gegeven schrijvers zijn te vertellen hoe ik dingen aanpak, maar dat willen ze helemaal niet horen, ze zitten hier vooral om te laten weten welke parels er al uit hun toetsen zijn gevallen en hoe ongelooflijk onrechtvaardig het is dat niemand juicht als ze langslopen.
Die houding is prima, daar wil ik duidelijk in zijn.
Als je zo nodig schrijver wilt worden kan een beetje houding van ‘ik ben eigenlijk de beste, maar ik hou me in omdat ik niet overdreven veel wil opscheppen’ geen kwaad.
Ik heb mezelf na die eerste Masterclass meteen ontClasst en dat vertel ik de organisator van de nieuwste prachtcursus in het mooie buitenland. Altijd tevergeefs.
Ik moet het niet zo serieus nemen.
Het is zo gezellig en na afloop is er wijn en - godbetere het - een barbecue.
Geen deelnemer verwacht dat hij na afloop van de cursus wenende uitgevers aan zijn voeten treft die smeken: publiceer bij mij.
Ik moet het vooral als een aardigheidje zien en het verdient ook nog. Plus natuurlijk kost en inwoning, hahaha.
Zoiets zeggen ze en ze reageren tamelijk verbolgen als ik voet bij stuk hou.
Na afloop van het telefoongesprek denk ik wel eens: ben ik echt op de wereld om, onbedoeld en zelfs met een diep gevoel van liefde, eindeloos veel vijanden te maken?
Waarschijnlijk wel, niets aan te doen, het zij zo.
Ziezo, dit was de inleiding. Een inleiding hoort bij elke cursus opdat de deelnemers weten waar de Grote Leider staat.
Dan kan ik nu overgaan tot mijn Masterplan.
Omdat u op net de verkeerde een camping zit te verzuipen, bied ik u een schriftelijke Cursus Masterclassen aan, geschikt voor collega’s die ooit best een masterklasje willen geven en voor hun slachtoffers. Kost niets en je hoeft er niets voor te doen. Sterker: je mag er niets voor doen, want het moet me niet gebeuren dat iemand je na de cursus zo gesticht is dat hij/zij/het als een wilde gaat schrijven en mij de resultaten toestuurt.
‘Kijk eens hoe goed ik ben geworden?’
Dat doe ik toch niet, kijken, dus laat maar.
De cursus begint met Les 1: Het begin.
Daarover in deel twee.
Deze cursus is ook te volgen op www.peterdezwaan.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten