Cursus Masterclassen: slot
(Door Peter de Zwaan)
Dit is de laatste aflevering van de Cursus Masterclassen ter bestrijding van de zomerse buien. De grote vraag is natuurlijk: wat hebben we geleerd.
Weinig, denk ik, en dat is goed.
In een masterclass zang kan een pedagoog je leren hoe je je stem beter kunt gebruiken. In een masterclass kanovaren kom je aan de weet dat je je peddel onder water moet houden zolang je kracht zet.
In een masterclass schrijven kun je leren... wat eigenlijk? Veel meer dan het alfabet foutloos opzeggen, kom ik niet. Je hebt tien vingers en 26 letters. Met die vingers zet je letters in de volgorde die jou bevalt. Dat is het wel zo’n beetje. Hoe iemand anders het doet, maakt niet uit. Als je te veel naar iemand luistert die zich leraar noemt, of cursusleider, of masterclasser of stuk eigenwijs dat alles beter weet dan ga je misschien proberen je Grote Voorbeeld na te doen en dat is verkeerd. Dan hebben we straks tien of twintig of 363 beginnende schrijvers met dezelfde opbouw, aanpak en plotwendingen; hoe gelukkig zijn we dan in Letterland?
‘Ja maar, moet ik dan het wiel uitvinden dat al duizenden malen is uitgevonden?’
Inderdaad. Je moet je eigen wiel uitvinden op je eigen manier en iedereen die daarover aan je hoofd zeurt, zorgt voor oponthoud. Er is al genoeg waar je door wordt beïnvloed, bijvoorbeeld de boeken die je leest en de verhalen in tijdschriften, waarom moet daar de persoonlijk gekte en voorkeur van een cursusleider bij komen? Hoe unieker en persoonlijker je blijft, hoe beter.
Mijn eerste misdaadroman was Dietz. Hij verscheen bij Spectrum en pas maanden later zei directeur Bloemsma er iets over. Hij gaf me toen het beste advies dat ik ooit heb gehad. Het bestond uit een blik en een woord. Hij keek me aan en zei: ‘Doorgaan.’
Zo is het precies: doorgaan, het is de enige zinvolle samenvatting van elke cursus die over schrijven gaat. Je begint en je gaat door. Tot je er radicaal mee ophoudt en iets leuks gaat doen of tot het lukt en je misschien voor de rest van je leven aan het schrijven vastzit.
Persoonlijk zou ik liever piano kunnen spelen, maar ik ben schrijver. Weet dus wat je doet voor je tegen de spiegel zegt: ‘Nu ben ik auteur.’
Terzijde. De ‘Dietz’ die op voorspraak van Tomas Ross werd uitgegeven was de derde versie. De eerste was helemaal klaar voor ik ontevreden werd en de bliksemseboel weggooide. De tweede versie was beter, maar ging ook de prullenbak in. De derde versie werd boek en kreeg een nominatie voor de Gouden Strop.
Volhouden dus. ‘Doorgaan.’
Oké, we zijn er, je hebt de Cursus Masterclassen voltooid. Het is er een die niet veel zal hebben afgeweken van de cursus in Frankrijk of Italië waar je 250 euro of meer voor had moeten betalen - de problemen voor iedere schrijver zijn hetzelfde -, maar in Frankrijk en Italië doen ze er wijn bij.
Alle afleveringen zijn gratis. Je kunt wel een tegenprestatie leveren. Dit najaar verschijnt de Jeff Meeks-misdaadroman ‘De dwergbowler’. Koop hem en geniet. Het boek heeft zes sterren.
‘Zes? Maar het maximum is toch vijf?’
Als je die vraag stelt, moet je de stukjes over fantasie nog even nalezen. Veel succes.
Deze cursus is ook te volgen op www.peterdezwaan.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten