Ragnar Jónasson - Sneeuwblind (2020)

Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw



(Door Peter Kuijt)

In de lente van 2008 is het leven van Ari Thór Arason nog licht. Zijn vriendin Kristin is eindelijk bij hem ingetrokken in zijn flatje in Reykjavik. Maar de financiële crisis in IJsland is al voelbaar. Ari, die zijn studie theologie heeft afgebroken voor een opleiding aan de politieschool, gaat voor de zekerheid dan ook in op het aanbod van politiechef Tómas in Siglufjörður om er als agent te komen werken.

In dat 1200 zielen tellende stadje, een van de meest noordelijk gelegen plaatsen in IJsland, speelt Sneeuwblind, het debuut van Ragnar Jónasson, zich af. Het is een gehucht, slechts bereikbaar door één smalle tunnel, dat in barre winters regelmatig afgesloten raakt van de buitenwereld. Een dorp ook waar niemand de deur op slot doet, want er gebeurt toch nooit iets. Zegt Tómas.

Dat verandert als een in Siglufjörður wereldberoemde schrijver de dood vindt in het plaatselijke theater en niet veel later een half ontblote vrouw meer dood dan levend wordt aangetroffen in haar besneeuwde tuin.

Het is onder meer aan Ari, die gebukt gaat onder het gemis van zijn in Reykjavik achtergebleven vriendin, om uit te vinden wat er is voorgevallen.

 Soepel geschreven ontwikkelt Sneeuwblind zich tot een moderne Agatha Christie-achtige detective, met fraai geschetste personages en doordachte dialogen. En vooral veel sneeuw, die maar blijft vallen. De finale komt wat abrupt, maar doet wel de prettige belofte van meer avonturen van agent Ari. Het is te hopen dat die snel een Nederlandse vertaling krijgen.

Ragnar Jónasson - Sneeuwblind. Uitgeverij A.W. Bruna, 286 pag.

Deze recensie verscheen eerder in het AD.