Kritische blik 12

(rubriek over thrillerrecensies in andere media)

GROOTSE VORM

In 'De laatste adem', de nieuwste thriller van de Schotse schrijfster Denise Mina, krijgt vaste hoofdpersoon Paddy Meehan een flink klap te verwerken: haar gewaardeerde collega - en eerste geliefde - Terry Patterson is vermoord. Alles wijst op een IRA-afrekening. Meehan probeert de waarheid boven tafel te krijgen en voor ze het weet verkeren zij en haar vijf jaar oude zoontje in levensgevaar.

Recensent Elvin Post van het Algemeen Dagblad is zeer te spreken over Mina's laatste. ,,Denise Mina brengt de verschillende lijntjes - er is ook nog een subplot met een vermeende kindermoordenaar - keurig bij elkaar en steekt wederom in grootse vorm.'' 'De laatste adem' krijgt van Post vier van de vijf sterren.

GEMISTE KANS

Matti Y. Joensuu is een politieman in Helsinki, maar ook schrijver van een reeks thrillers rond inspecteur Timo Harjunpää. Hij wordt ook wel de Finse Henning Mankell genoemd.

'Het Duivenritueel' is na 'De honger naar liefde' het tweede boek dat van Joensuu in vertaling is verschenen. Het verhaal: De ouders van Lena zijn liefdeloos en kil, die van Matti zijn net aan het scheiden. De twee scholieren trekken veel met elkaar op, zonder zich ervan bewust te zijn dat ze al lange tijd in het oog gehouden worden door een seriemoordenaar, die heeft besloten dat ze moeten sterven.

Terwijl de moordenaar zijn offerrituelen voorbereidt, probeert inspecteur Harjunpää hem op het spoor te komen. Hij vermoedt dat de man die in het centraal station van Helsinki voor de metro werd geduwd het eerste slachtoffer was, en hoopt dat de bewakingsvideo’s de dader hebben vastgelegd.

Best spannend, stelt Harriët Salm in Trouw, ,,maar de concurrentie met Mankell kan Joensuu toch niet aan.'' De held van Joensuu steekt bleekjes af bij Mankells politieman Wallander, die volgens Salm een echt karakter is. ,,Bovendien is de plot van 'Het Duivenritueel' te simpel. Het is ,,meer dat van een spannend jongensboek: een gek houdt huis, de politie speurt, dat is het. Jammer ook dat het thema huiselijk geweld uit zicht raakt: een gemiste kans.''

WARM BAD

Tana French kreeg onlangs een Edgar voor haar debuut 'De offerplaats'. Dat schept verwachtingen voor haar tweede thriller 'De gelijkenis'.

Om een moordenaar uit zijn tent te lokken, neemt rechercheur Cassie Maddox de plaats in van de vermoorde Lexie Anderson, op wie zij sprekend lijkt. Kandidaat-verdachten zijn de vrouw en drie mannen met wie Lexie samenwoonde. De woongroep voelt gaandeweg als een veilig, warm bad, waarin Cassie alias Lexi zich wat al te graag onderdompelt. ,,Dat is niet goed voor de zaak, niet goed voor Cassie, en ook niet voor de lezer'', concludeert Marcella van der Weg in HP/De Tijd, ,,want daardoor laat French de teugels te veel vieren.''

TREFZEKERE PERSONAGES

,,'Daglicht' is het derde boek van Marion Pauw, maar pas het eerste waarin ze de ijzeren greep van een volwaardige auteur toont.'' Ziehier de eerste zin van recensent Gert Jan de Vries in NRC Handelsblad. Verderop stelt de criticus dat Pauw 'stilistisch sterk gegroeid' is en dat haar 'inleving overtuigt'. Wat wil een auteur nog meer?

In 'Daglicht' vertelt Pauw over Ray, een tbs'er die autistisch is en die vastzit voor moord. Gezien zijn karakter en gezien de omstandigheden kan Ray de moord haast niet hebben gepleegd. Maar wie dan wel? In andere hoofdstukken focust Pauw zich op Lisa, een alleenstaande moeder en advocate met een groot hart. Zij wil Ray's onschuld bewijzen.

Trefzekere personages, uitstekend gedoseerde scènes en frisse sardonische humor, kenmerken volgens De Vries het boek. ,,En toch gaat er iets mis. Pauws voorliefde voor het weerzinwekkende, het grensoverschrijdende duikt in de plot van het boek alsnog op. En dat is zonde, want daar is het schadelijk, terwijl het - mits ver naar voren geplaatst - juist spanning had kunnen opwekken.''