'Allemaal geestelijke masturbatie'
Rubriek waarin thrillerauteurs zichzelf en hun werk presenteren aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Waarom en Wanneer. Vandaag: Tomas Ross, pseudoniem van Willem Hogendoorn (1944). Ross is een uitermate productief auteur, op zijn naam staan enkele tientallen boeken. Dit jaar verschenen er twee van zijn hand: De marionet en de Havank-pastiche Caribisch complot.
Ross is niet te spreken over de verkiezing van de beroerdste thriller van het jaar (zie elders op deze site). Hij ziet er nut niet van in om aandacht te besteden aan slechte misdaadromans. De schrijver hangt het standpunt aan van Rinus Ferdinandusse, één van de initiatiefnemers van de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland: 'Als je een boek echt slecht vindt, bespreek het dan niet.'
(Door Peter Kuijt)
- Wie heeft er in hemelsnaam baat bij het niet bespreken van slechte boeken? Daarmee verzwijg je toch het feit dat uitgevers ook rommel op de markt dumpen?
Tomas Ross: ''Slecht' is, net als 'goed' buitengewoon subjectief. De ene mening voor de andere. Zie bijvoorbeeld De Marionet, enerzijds de hemel in geprezen, anderzijds afgebrand. Dus wat stelt het 'voorlichtende' aspect dan nog voor? En waarom zou een lezer afgaan op de voor- of afkeur van die recensent? Zie ook dat absurde sterrensysteem ter 'beoordeling', bij de één vier, bij de ander géén.'
'Er bestaan geen objectieve maatstaven en de recensent schrijft allereerst omdat hij of zij per stukje betaald krijgt en het gas en licht moet betalen. Ik word toch al doodmoe van al die meninkjes in de krant in plaats van gewoon nieuws. Het nieuws is dat er een nieuwe roman is uitgekomen, leuk als ik, lezer, daarbij word geïnformeerd waar het over gaat (dan weet ik of het aansluit op mijn interesse) en dat is het. De lezer oordeelt dus zelf, desnoods ook in de winkel aan de hand van de achterflap of al bladerend.'
'Daar los van staat het interview met de auteur - daarin kan die mening, positief of negatief, van de recensent prima worden weergegeven, en nu fair want, zoals het hoort, 'hoor en wederhoor'. En als dán blijkt dat de interviewer (recensent) het mooi dan wel trifel vindt, is het genuanceerd. Kortom, wie er baat bij heeft, is de recensent die ervoor krijgt betaald, mogelijk de auteur die er aandacht mee trekt maar de potentiële lezer natuurlijk niet. Maar dan nog, het is bekend dat slechte of positieve recensies aandacht betekenen, dus publiciteit en nauwelijks tot niet uitmaken op de verkoop. Als je dus een thriller echt slecht vindt, is er alles voor te zeggen hem alleen al daarom niet te bespreken. Zo werkt de markt dan, geen aandacht spreekt – excuseer de woordspeling – vele boekdelen méér!'
- Wat is uw voornaamste bezwaar tegen de verkiezing van de slechtste thriller van het jaar?
'Wat levert het op behalve wat gegniffel en woede bij de desbetreffende auteur/uitgever? Een promotie voor het genre is het zeker niet. En je zult het met me eens zijn, er verschijnt al genoeg rotzooi dus waarom in vredesnaam daar de nadruk op leggen? Ik vind sowieso dit soort 'verkiezingen' (de grootste, de beste, de leukste) allemaal geestelijke masturbatie. Een hoog Endemol- en Stand.nl-gehalte.'
- Waarmee kan een criticus u op de kast jagen?
'Als hij of zij de zet- of spelfouten in mijn roman gaat opnoemen.'
- Waarom is het goed dat er toch recensenten bestaan?
'Tja, ik verwijt hem of haar niet gebrek aan kennis/deskundigheid maar zou die niet in die subjectieve recensies maar wel in achtergrondartikelen en/of interviews terug willen zien. Je veronderstelt toch een zekere 'liefde' voor het genre. Die mis ik ernstig in afbrekende recensies die bovendien koren op de molen zijn van al diegenen, de 'literatoren', die bevestigd worden in hun vooroordeel jegens het genre. Je kunt wel bijvoorbeeld tegen 'slechte wijnen' waarschuwen, daar bestaan immers objectieve maatstaven voor, maar niet tegen 'slechte' boeken; dat doet het Vaticaan al en dat is al erg genoeg. En nogmaals, je bereikt er alleen maar het omgekeerde mee, je wekt er aandacht voor. Doodzwijgen dus, daar ligt een mooie taak voor recensenten!'
- Wanneer - iets heel anders nu - verschijnt uw nieuwe thriller?
'Mijn nieuwe roman. Voor aanstaande mei: Het meisje van Buenos Aires waarin een Argentijnse op zoek gaat naar haar tijdens de Vuile Oorlog in Argentinië verdwenen vader en via via bij die andere Argentijnse komt, op het landgoed De Eikenhorst, wier vader zo’n mysterieuze rol speelde onder het Videla-regime. En gezien het succes van Havank/Ross' Caribisch Complot denk ik voorzichtig na over het volgende avontuur van de Schaduw.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten