De hond heeft het gedaan
'Het is niet zo dat ik er telkens naar streef de slachtoffers op een zo origineel mogelijke manier te laten vermoorden', zegt Gerard Nanne over zijn thrillers. 'Het misdrijf, de moord of moorden zijn slechts een onderdeel van het verhaal. Het hangt steeds af van de omstandigheden. Soms past een nekschot beter in een verhaal dan bijvoorbeeld een verwurging. Hoe ik dat verzin is lastig uit te leggen. Het verhaal vraagt om een bepaalde insteek. Mijn taak als schrijver is om me daarnaar te voegen.'
In zijn nieuwste thriller De dochter van Maria Kalkman worden er mensen doodgebeten door een hond.
'Ik heb lang getwijfeld over het idee om in dit boek een hond als moordwapen te gebruiken. Ik hou van dieren en heb jarenlang een hond gehad. Een airedale terriër. Een schat van een beest. Maar omdat het verhaal erom vroeg, besloot ik er uiteindelijk toch voor te kiezen.'
Her rechercheursteam dat de moorden onderzoekt, komt terecht in de wereld van de hondenvechtsport. 'Ik voerde hiervoor gesprekken met een hondengedragsdeskundige en een hondentrainer. En ik ben in de wereld van de hondenvechtsport gedoken door daarover te gaan lezen. Geen wereld waar je blij van wordt, kan ik je zeggen. Ik ben dan ook niet te veel in detail getreden over de gruwelijkheden die zich in deze absurde wereld afspelen, maar heb me beperkt tot de voor mijn verhaal noodzakelijke feiten', aldus Nanne.
Dat in veel van Nannes boeken dezelfde rechercheurs bij de moorden betrokken worden, is een bewuste keuze. 'Het werken met een vast rechercheteam geeft je de nodige houvast bij het schrijven', erkent de schrijver. 'Ik heb ook gemerkt dat lezers het waarderen als je de voor hen oude bekenden weer laat opdraven. Toch schuilt er ook het gevaar in dat de lezer raakt uitgekeken op de telkens weer terugkerende hoofdpersonen. Ik vang dat steeds meer op door niet meer uitsluitend vanuit het perspectief van de onderzoekers te schrijven, maar ook vanuit bijvoorbeeld dader of slachtoffer. En dat werkt goed.'
Gerard Nanne is geboren in Velsen en verhuisde in 1972 met zijn vrouw naar West-Friesland. Na een studie aannemer werkte hij zestien jaar als zelfstandig ondernemer. Vanaf 1998 is hij zich gaan toeleggen op het schrijven van misdaadverhalen, waarvoor hij ook een opleiding volgde bij Script+ in Amsterdam. In 2002 debuteerde hij met Het lied van de Lijster. Sinds 2012 schrijft Nanne ook columns voor het Noord Hollands dagblad.
'Het is niet zo dat ik er telkens naar streef de slachtoffers op een zo origineel mogelijke manier te laten vermoorden', zegt Gerard Nanne over zijn thrillers. 'Het misdrijf, de moord of moorden zijn slechts een onderdeel van het verhaal. Het hangt steeds af van de omstandigheden. Soms past een nekschot beter in een verhaal dan bijvoorbeeld een verwurging. Hoe ik dat verzin is lastig uit te leggen. Het verhaal vraagt om een bepaalde insteek. Mijn taak als schrijver is om me daarnaar te voegen.'
'Ik heb lang getwijfeld over het idee om in dit boek een hond als moordwapen te gebruiken. Ik hou van dieren en heb jarenlang een hond gehad. Een airedale terriër. Een schat van een beest. Maar omdat het verhaal erom vroeg, besloot ik er uiteindelijk toch voor te kiezen.'
Her rechercheursteam dat de moorden onderzoekt, komt terecht in de wereld van de hondenvechtsport. 'Ik voerde hiervoor gesprekken met een hondengedragsdeskundige en een hondentrainer. En ik ben in de wereld van de hondenvechtsport gedoken door daarover te gaan lezen. Geen wereld waar je blij van wordt, kan ik je zeggen. Ik ben dan ook niet te veel in detail getreden over de gruwelijkheden die zich in deze absurde wereld afspelen, maar heb me beperkt tot de voor mijn verhaal noodzakelijke feiten', aldus Nanne.
Dat in veel van Nannes boeken dezelfde rechercheurs bij de moorden betrokken worden, is een bewuste keuze. 'Het werken met een vast rechercheteam geeft je de nodige houvast bij het schrijven', erkent de schrijver. 'Ik heb ook gemerkt dat lezers het waarderen als je de voor hen oude bekenden weer laat opdraven. Toch schuilt er ook het gevaar in dat de lezer raakt uitgekeken op de telkens weer terugkerende hoofdpersonen. Ik vang dat steeds meer op door niet meer uitsluitend vanuit het perspectief van de onderzoekers te schrijven, maar ook vanuit bijvoorbeeld dader of slachtoffer. En dat werkt goed.'
Gerard Nanne is geboren in Velsen en verhuisde in 1972 met zijn vrouw naar West-Friesland. Na een studie aannemer werkte hij zestien jaar als zelfstandig ondernemer. Vanaf 1998 is hij zich gaan toeleggen op het schrijven van misdaadverhalen, waarvoor hij ook een opleiding volgde bij Script+ in Amsterdam. In 2002 debuteerde hij met Het lied van de Lijster. Sinds 2012 schrijft Nanne ook columns voor het Noord Hollands dagblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten