Peter Römer: 'De Scandi-thriller is herkenbaar, de Nederlandse niet'
Hoe kan het dat, op de boeken van een paar auteurs na, de Nederlandse thriller het grote publiek niet bereikt, terwijl bijna elk spannend boek uit Scandinavië goed scoort? Peter Römer, voorzitter van het Genootschap van Nederlandstalige Misdaadauteurs, weet daar het antwoord wel op. 'Als je blind een Nederlandse thriller koopt, heb je geen idee wat voor leeservaring je te wachten staat.'
Peter Römer, naast GNM-voorzitter ook auteur van de succesvolle Baantjer-reeks, laat in een artikel in de Volkskrant zijn licht schijnen over het hedendaagse thrilleraanbod. De analyse is degelijk en goed onderbouwd. 'Wie met enige regelmaat de plaatselijke boekhandel bezoekt, zal het niet zijn ontgaan dat bij de afdeling spannende boeken het aandeel van de Scandinavische thrillers de laatste jaren aanmerkelijk is gegroeid. Het is volkomen normaal iemand in blind vertrouwen een Scandi-thriller cadeau te doen, terwijl men niet zo snel een willekeurig spannend boek van eigen bodem meeneemt.'
Volgens hem komt dat doordat Scandinavië een lange geschiedenis heeft van populaire, goedgeschreven politieromans. Al in de jaren zestig fileerde het echtpaar Sjöwall en Wahlöö met hun policiers het Zweden van hun tijd. Daarna kwam Henning Mankell met zijn inspecteur Kurt Wallander en brak ook Stieg Larsson - na zijn dood - door met de Millennium-trilogie. In al die Scandi-thrillers speelt het sociaal-economische engagement een grote rol. Dat geldt evenzeer voor de rauwe natuur. De tegenstelling stad-platteland is in bijna elke thriller uit het noorden aanwezig.
En dan was er ook het succes van de Scandinavische thrillerseries die nog steeds voortduurt. Römer noemt in zijn analyse series als The Bridge en The Killing als voorbeeld. Daarna gooide Netflix er nog een schepje bovenop. Römer heeft goede hoop dat ook de Nederlandse thrillerserie op tv het boek een duwtje in de rug geeft. Hij verwijst daarbij naar populaire reeksen als Penoza en Undercover.
Nee, dan de Nederlandse misdaadroman. 'De Nederlandse thriller heeft een breder palet, is minder goed vast te pinnen op gemeenschappelijke overeenkomsten', schrijft Römer. 'Als je blind een Nederlandse thriller koopt, heb je geen idee wat voor leeservaring je te wachten staat. Wat natuurlijk niets zegt over de kwaliteit van het werk.'
Dat kwaliteitsstempel krijgt de Scandi-thriller al bij publicatie, zo lijkt het. De Scandi-thriller is een merk geworden. 'Het is uiteindelijk de perceptie dat de Scandi-thriller beter moet zijn dan het Nederlandse spannende boek, en dat leidt automatisch tot meer aanzien.'
De analyse is helder, maar Römer geeft niet aan wat er moet gebeuren om de Nederlandse thriller meer erkenning te laten vergaren. Op Twitter reageert bestsellerschrijfster Saskia Noort als volgt: 'Ik weet niet hoor, maar mijn thriller staat op 1 en wordt vrij goed gewaardeerd. Vind het altijd knap hoeveel moeite er hier ook weer gedaan wordt om succes van NL thrillerschrijfsters volkomen te negeren.' En iets later: 'Het is vreemd dat er slechts 2 thrillerschrijfsters genoemd worden terwijl genre in NL levend gehouden wordt door ons. Nog vreemder mij niet te noemen, met een achtste thriller, en een 7 x nr 1 notering. De lezer verkiest niet de Scandi-, maar de door vrouwen geschreven -thriller.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten