Stephen King - De buitenstaander (2018)

Halverwege wordt Kings thriller een horrorverhaal



(Door Hans Knegtmans)

De buitenstaander, Stephen Kings nieuwe thriller, begint in al zijn gruwelijkheid veelbelovend. In het plaatsje Flint City (Oklahoma) wordt de elfjarige Frankie Peterson beestachtig vermoord. De vermoede dader, leraar Engels en jeugdhonkbalcoach Terry Maitland, heeft ceremonieel een tak in zijn reet gestoken, en hem de keel afgebeten.

Rechercheur Ralph Anderson barst bijna van verontwaardiging bij de gedachte dat dit onmens jarenlang zijn zoontje Derek de kneepjes van het honkbal heeft bijgebracht. Hij draagt zijn manschappen op de moordenaar te arresteren op het moment dat die quasionschuldig als trainer in de dug-out een honkbalwedstrijd van zijn team bijwoont.

Het onderzoek verloopt aanvankelijk vlekkeloos. Het forensisch bewijsmateriaal stapelt zich op, en de ene na de andere getuige herkent Maitland ogenblikkelijk bij de line-up. Ongelukkig genoeg houdt die vol onschuldig te zijn, al was het maar omdat hij ten tijde van de moord een congres bezocht, meer dan honderd kilometer van Flint vandaan. Ook hij beschikt over talloze getuigen.

Zo moddert de politie door. Uiteindelijk oppert een van Andersons collega's de naam van speurder Holly Gibney, die de vaste Kinglezers nog kennen uit de Mr. Mercedes-trilogie. Geïnspireerd door haar analytische hoogstandjes komt het politieteam de dader op het spoor. Niet dat de zaak dan gepiept is. Stephen King laat zijn affiniteit met het bovennatuurlijke de vrije loop. Dat betekent dat de speurders op zoek moeten naar iemand met bijzondere krachten die je niet zomaar in de boeien slaat.

Zo verandert de thriller in een horrorverhaal. Aan het eind van de rit vat Holly samen welke elementen nog ontbreken: 'Waar hij vandaan kwam. Wie zijn slachtoffers waren - niet alleen de kinderen die hij heeft vermoord, maar ook degenen die hij voor het moorden liet opdraaien. We weten niet hoelang hij heeft geleefd. Wat hij wás.' Holly heeft gelijk, en haar geestelijk vader spreekt haar niet tegen. Zou King het wel best vinden zo? Vrijblijvendheid mag, als het maar lekker spannend is? Je kunt het je haast niet voorstellen.

De vertaling is redelijk, behalve het verslag van een honkbalwedstrijd. Dat loopt over van speltechnische onzin. Het dieptepunt is de beslissende worp. Die wordt in de vertaling tot 'slag' uitgeroepen, terwijl het volgens King een 'wijd' is. Een slag had onmiddellijk het einde van de wedstrijd betekend, en dit duel gaat nog even door. Volgende keer een sportjournalist raadplegen.

Stephen King - De buitenstaander. Uitgeverij The House of Books, 592 pag.

Deze recensie, met toestemming van de auteur overgenomen, verscheen eerder in Het Parool.