Patricia Cornwell - Het Front (2008)

Patricia Cornwell, de merkenfetisjist

(Door Peter Kuijt)

'Voorwerpen vertellen iets over de persoon die ze bezit. Daarom verwerk ik ook zo veel merknamen in mijn verhalen.' Dat zei de Amerikaanse bestsellerauteur Patricia Cornwell zo'n tien jaar geleden in een interview. Terwijl ze haar betoog hield, woog ze haar blinkend gouden Breitling Aerospace van ruim vier ons in haar hand en lurkte ze aan een flesje mineraalwater, merk Evian. Kort na het interview zou ze met haar helikopter, een Bell Jet Ranger, naar North Carolina vliegen om wat rechtszaken bij te wonen.

De 52-jarige auteur is nog immer gefocust op merken, getuige haar laatste thriller Het Front, na Het Risico uit 2007 het tweede avontuur van rechercheur Winston Garano van de staatspolitie van Massachusetts. Al op de eerste pagina vliegen de merknamen de lezer om de oren: Armani, Prada, DKNY, Hugo Boss, Gucci, Hermès en Ralph Lauren. En verderop gaat het nog even door over Starbucks, iPhone, Ducati, Moto Guzzi, Fresca, YouTube en de voorjaarscollectie van Escada. Je zou bijna denken dat Cornwell met de hulp van sponsors haar boeken schrijft.

De merkenlawine ontneemt een beetje het zicht op de verhaallijn en die is toch al zo vaag. Rechercheur Garano wordt door de hyperambitieuze openbaar aanklaagster Monique Lamont opgezadeld met de opdracht om de moord op een Britse vrouw in april 1962 alsnog op te helderen. Ze vermoedt dat de moord het werk is van de destijds beruchte Boston Strangler. Cold cases zijn hot, denkt Lamont, die de publiciteit kan gebruiken om een grote carrièrestap te kunnen maken.

Garano is uitermate sceptisch over het te verwachten succes, maar duikt toch in de zaak. Hij ontdekt dat niet alleen Lamont, maar ook andere betrokkenen er een dubbele agenda op nahouden. Niets is wat het lijkt.

Het Front lijkt ook in geen velden of wegen op de doorwrochte thrillers die Cornwell placht te schrijven. Het verhaal rammelt, de dialogen lopen verre van soepel en geen enkel karakter is het onthouden waard. Of het moet Garano's karakteristieke oma zijn die het verdrijven van slechte entiteiten en kwelgeesten tot haar dagelijkse bezigheden rekent en haar kleinzoon maant laurierbladeren in zijn motorlaarzen te stoppen, want dat beschermt hem tegen onheil.

In januari 2009 verschijnt Scarpetta, een nieuw deel in de thrillerserie rond patholoog-anatoom Kay Scarpetta, de wereldberoemde heldin van Cornwell. Laten we Het Front maar beschouwen als een matig tussendoortje. Voor een gematigde tussendoorprijs, dat dan weer wel.

Patricia Cornwell - Het Front. Uitgeverij Sijthoff, 176 pag., 9,95 euro.

Wordt verwacht 64 (nieuws, 2008)

THRILLERDEBUTEN OVER DUBLIN, KENIA EN MANHATTAN

Uitgeverij Mynx presenteert in de najaarsaanbieding drie thrillerdebutanten. Hoewel, een van hen is geen groentje meer: Het gaat om Booker Prize-winnaar John Banville, die onder het pseudoniem Benjamin Black zijn eerste thriller heeft afgescheiden. De andere debutanten heten Nick Brownlee en Charlie Huston.

Blacks eerste thriller heet 'Neergang' en verschijnt in oktober 2008. Hoofdpersoon is Quirke, een weduwnaar met een getroebleerd verleden en een drankprobleem. Hij heeft zich teruggetrokken in de duistere en klinische zalen van de afdeling Pathologie, waar het altijd nacht is.

Op een avond komt hij na een feestje een lijk tegen dat hij niet kent, dat er niet had moeten zijn en waarvoor zijn zwager, de eminente kinderarts Malachy Griffin, het overlijdensbericht blijkt te hebben vervalst. Dit is Quirkes kennismaking met Christine Falls. Hij raakt geheel in de ban van de dode jonge vrouw en besluit op eigen houtje een onderzoek in te stellen naar haar leven en naar haar dood. Daarbij stuit hij op een duister geheim dat reikt tot in het katholieke hart van de hogere kringen in Dublin.

Benjamin Black werd als John Banville geboren in 1945 in Wexford. Hij geldt als de ongekroonde koning van de hedendaagse Ierse literatuur. Met een tiental romans heeft hij de reputatie opgebouwd van een virtuoos stilist met een subtiel gevoel voor humor. Voor 'De Zee' uit 2005 ontving Banville de Booker Prize.

MOORDLUSTIGE EXPATS

'Bloedgeld' van de Britse journalist Nick Brownlee heet 'een avontuurlijke politiethriller' te zijn, 'vol keiharde actie en met veel gevoel voor het Afrikaanse leven'. Het boek ligt in januari 2009 in de boekhandel.

Jake Moore, voormalig Brits rechercheur, houdt in Mombasa het hoofd boven water met het organiseren van vistrips voor toeristen. De Keniaanse detective Daniel Jouma vraagt hem om hulp bij een gruwelijke moordzaak die slechts het spreekwoordelijke topje van de ijsberg blijkt te zijn. Het duo Moore-Jouma rakt verwikkeld in een complot van lokale gangsters, moordlustige expats en een mysterieuze en psychopatische maffiabaas die mensensmokkel bedrijft.

Nick Brownlee heeft als journalist lange tijd in Kenia rondgereisd en er verschillende reisverhalen geschreven voor Britse landelijke dagbladen. Nu heeft hij zijn eigen persbureau. Van zijn hand verschenen eerder enkele non-fictieboeken over onder andere cannabis, popmuziek en een boek vol antwoorden op vragen als hoe komt de Big Ben aan zijn naam, waarom slaapt 51 procent van de Britten naakt en hoe zet je een perfect kopje thee. Brownlee woont in het Lake District waar hij inmiddels aan het vervolg op 'Bloedgeld' werkt.

SLECHTE VOETEN

'Aas' staat stijf van de spanning, snelle dialogen en achtervolgingen en zit vol met kleurrijke personages'. Zegt de uitgeverij over het debuut van de Amerikaanse auteur Charlie Huston, dat in oktober 2008 in Nederlandse vertaling verschijnt.

In 'Aas' maakt Hank Thompson zijn opwachting. Ooit een basketbalbelofte, nu een aan lager wal geraakte barkeeper in de Lower East Side van Manhattan. Het enige wat het leven hem heeft opgeleverd is - ook al - een drankprobleem, slechte voeten, veel schuld en een gebrek aan ambitie. Tot hij schijnbaar om niets bijna wordt doodgeslagen door een stel Russische gangsters. Dan stuit onze barkeepter op een kluis met daarin 45 miljoen dollar. Het volgende moment zit werkelijk iedereen achter hem aan, van Russische gangsters tot een corrupte agent. De lijken beginnen zich op te stapelen en Hank moet vluchten voor zijn leven.

Charlie Huston werd geboren in Californië. Hij schreef scripts voor onder meer Marvel Comics en een aantal filmscenario's. 'Aas' (originele titel 'Caught Stealing') vormt samen met 'Six Bad Things' en 'A Dangerous Man' een trilogie over de antiheld Hank Thompson. Als een van de weinige auteurs wist Huston de filmrechten van zijn boek eerder te slijten dan het boek zelf.

Andere nieuwe titels:

Lin Anderson - 'Duister graf' (november 2008)
Jeff Abbott - 'Woede' (november 2008)
Volker Kutscher - 'Schaduw over Berlijn' (november 2008)
Laurent Botti - 'Levensmist' (oktober 2008)

Esther en Berry Verhoef (interview, 2008)

Pendelen tussen donker en licht

Esther en Berry Verhoef pendelen tussen misdaad en huiselijkheid, Nederland en Frankrijk, donker en licht. De thrillerschrijvers vestigden zich in 2004 in Frankrijk, maar gaan voorlopig weer in Brabant wonen. Door het succes van hun boeken moeten ze te vaak in Nederland zijn. Op de valreep een gesprek met het schrijversechtpaar Escober in de Dordogne.

(Door Mieske van Eck)

In het afgelegen gehucht in de Dordogne waar Esther en Berry Verhoef wonen, is het zonnig en licht. In hun binnentuin flitsen hagedisjes in en uit de kieren in de muren, zwaluwen krijgen vliegles, oleanders bloeien. Het is hier eerder lieflijk dan gevaarlijk. Als het aan Esther en Berry Verhoef ligt, blijft misdaad en moord ook veilig tussen de kaften van hun boeken. Ze mogen dan graag in snelle auto's rijden en een fascinatie hebben voor wapens, ze hebben het leven en hun drie kinderen te lief om grote risico's te willen lopen. 'Schrijven is een veilige vorm van opwinding zoeken', lacht Berry. Meer spanning hebben ze niet nodig, zeker niet nu de kinderen nog jong zijn.

In hun huis in de Dordogne vinden Esther en Berry Verhoef rust en ruimte om te schrijven. Maar tijd kun je niet kopen. Daarom komen ze terug naar Nederland. Door het succes van hun boeken moeten ze te veel pendelen. 'We moeten per jaar een keer of veertien in Nederland zijn. Dat is te veel. Zo zitten we elk jaar bijna een maand in de auto en zijn we te vaak weg van de kinderen. Maar we blijven hier wel onze vakanties doorbrengen. We draaien het gewoon om.'

Voor de kinderen is het wennen, net als toen ze weg moesten uit Nederland. 'Onze oudste dochter laat alweer een huilende juf achter, net als vier jaar geleden in Nederland. En onze jongste - nu zeven jaar - is echt een Française met Nederlandse ouders. Ze is een beetje bezorgd dat ze haar zullen uitlachen om haar Franse accent. Maar haar Nederlands is juist charmant', vertelt Esther. 'Het voordeel is dat ze tweetalig opgroeien.' Berry: 'Toen we laatst met hen in Parijs waren, viel me op dat zij helemaal niet in het buitenland waren. Heel de wereld is hun thuis.' Esther: 'De ober snapte er niets van, die toeristen met die Frans rebbelende kinderen.'

Het huis in Frankrijk was de droom van Berry, die een passie heeft voor het opknappen van krotten. 'We waren niet eens francofielen', zegt Esther. Het is een vroegere boerderij gebouwd in de stijl Périgordine, naar de streek Périgord, waar zij wonen. Kenmerkend zijn de muren van keien, de platte tegeltjes op het dak en die typisch holle en bolle, rode dakpannen, die om en om op het dak liggen. Die keien waren bedekt met een pleisterlaag. Berry heeft ze helemaal schoon gebikt. Monnikenwerk.

Het eerste jaar was het leven zwaar in Frankrijk. 'Dat afkopen van de kinderen met cadeautjes, zoals Simone in Rendez-vous (Verhoefs eerste literaire thriller, red.) had ik ook heel erg', bekent Esther. Met zijn vijven in een caravan. Heel klein en heel oud, maar wel met een hemels uitzicht en met het vooruitzicht op een droomhuis, waar alleen nog even een dak op moest en vloeren en deuren in moesten worden gemaakt. Het huis was omgeven door drie meter hoge doornstruiken. Esther: 'Het sprookje van Doornroosje heb ik hier pas goed begrepen. Berry heeft de tuin stukje bij beetje moeten terugveroveren op de natuur.'

Esther kwam met haar eerste dierenboek in 1995. Het laatste, Alles over katten fokken schreef ze tussen Rendez-vous en Close-up in. 'Zo'n boek was er nog niet en ik kon het schrijven. Ik probeer in de dierenboeken antwoorden te geven op vragen waar ik zelf mee zit.'

Na zo'n vijftig dierenboeken was het genoeg. 'De drang tot het schrijven van romans is er toch doorheen geknald. 's Nachts werkte ik aan Onrust, overdag aan mijn dierenboeken. Ik heb me zelden zo gelukkig gevoeld. In Onrust kon ik eindelijk dingen uit mijn gevoelsleven kwijt.'

VAMPIERENLEVEN

Esther werkt 's avonds en 's nachts tot in de ochtend. Daarna neemt Berry het over. 'Tijdens mijn schrijfperiodes leid ik een vampierenleven. Ik heb dan een ander ritme dan ons gezin en de rest van de wereld', zegt Esther. 'Schrijven houdt je af van normaal leven. Ik loop toch een deel van het jaar wazig rond. Er zijn periodes dat ik meer dan genoeg heb aan mijn personages. Dan wil ik niemand zien en alleen werken. Als ik schrijf, probeer ik de buitenwereld uit te schakelen, de lezers, de media, de recensenten, fans en niet-fans. Dit is het verhaal dat ik wil vertellen. Er zit ook een beetje faalangst bij natuurlijk. De verwachtingen zijn ook zo ontzettend hoog. Lukt het me wel weer? Misschien is het zomaar op. Dat grenst aan het neurotische.'



'Als mijn personages eenmaal vorm hebben gekregen, word ik een stuk rustiger. In het begin is het ook nog zoeken. Soms ben ik maandenlang onuitstaanbaar op sociaal vlak. Ik kan niet gaan zitten wachten van het komt wel.' Zo pendelt ze tussen uitersten. 'Onzekerheid, maar ook weten 'nu is het goed, ik heb alles gegeven wat ik heb'.'

Verhoef schrijft behoorlijk veel, soms twee boeken per jaar. 'Ik zou nog veel productiever kunnen zijn. Ik wil helemaal niet rustig aan doen. Schrijven is wat ik van jongs af aan het liefste doe. Ik word ook onrustig als ik niet aan een boek werk.' Het schrijven is een enorme drijfveer. 'Ik wil gelezen worden', zegt Esther. 'Bij mijn nieuwe boek, Alles te verliezen, heb ik het laatste hoofdstuk het eerst geschreven. Het vreemde is dat ik steeds losse scènes, dialogen, indrukken, gedachten opschrijf. Die blijken achteraf samen te vallen. Maar bij dit boek hadden we voor het eerst ook vooraf een plotidee. Dat was nieuw. Je moet dan je gevoel gaan sturen. Dat had ik nog nooit eerder gedaan. Uiteindelijk vind ik de plot niet zo belangrijk. Het gaat erom of je mee kunt leven met de personages. De mensen die je tot leven wekt zijn het belangrijkst. Nu was het werken eraan best lastig. Normaal gesproken zou ik mijn personages heerlijk laten ontsporen. Nu had ik al bedacht wat wel en niet bij hun karakter zou passen.'

Schrijven begint voor Esther met een gevoel. 'Als dat er niet in zit, lukt het niet. Ik kan niet schrijven op commando.' Berry is meer de man van de plot, de grote lijnen. Esther de vrouw van de beschrijvingen en de psychologie. 'We vullen elkaar heel goed aan.'

Berry: 'Wij kunnen niet verzonnen krijgen wat er echt gebeurt. De werkelijkheid achterhaalt ons.' En zeg niet dat zware misdaad, zoals in de Sil Maier-romans, niet voorkomt in Den Bosch. 'Er speelt in Brabant meer dan je kunt bedenken.' Esther: 'Ik ken mensen die als romanpersonage ongeloofwaardig zijn. Daarom moet je het kleine uitvergroten en het grote verkleinen. De werkelijkheid is vaak zo bizar.'

FILMRECHTEN

Esther Verhoef-Verhallen is in 1968 geboren in Den Bosch en groeide op in Brabant. Zij schrijft al van kinds af aan, maar debuteerde pas in 2003 met haar eerste misdaadroman 'Onrust'. Daarvoor schreef ze boeken over huisdieren, waarvoor zij zelf ook fotografeerde.

Van Verhoefs thrillers 'Rendez-vous' (2006) en 'Close-up' (2007) zijn er samen 450.000 exemplaren verkocht. Beide romans worden vertaald in het Engels, Duits en Russisch. De filmrechten voor 'Rendez-vous' zijn naar Endemol gegaan.De KRO heeft belangstelling voor het uitzenden van de verfilming van 'Rendez-vous'. In 2007 stonden 'Rendez-vous' en 'Close-up' 2 en 3 in het bestseller-jaaroverzicht van de CPNB. Ze won onder meer de NS Publieksprijs, de Zilveren Vingerafdruk en de Diamanten Kogel en kreeg drie nominaties voor de Gouden Strop.

Berry Verhoef (1967) is geboren in Waalwijk. In Den Bosch leerde hij Esther kennen. Hij werkte mee aan haar dierenboeken en schreef twee bier-encyclopedieën. Verder heeft hij een passie voor verbouwen en renoveerde hij in Brabant een aantal verwaarloosde woningen. Ze kennen elkaar dik 22 jaar, trouwden in 1991 en hebben een
zoon en twee dochters. In 2004 trokken ze naar Frankrijk, waar ze een bouwval in de Dordogne opknapten.

Vorig jaar verscheen hun gezamenlijke roman 'Chaos' onder het pseudoniem Escober. 'Chaos' verschijnt in 2009 in Amerika. Dit jaar kwam 'Ongenade' uit, het laatste deel van de Sil Maier-trilogie. Tot nu toe zijn er van de drie delen samen meer dan 60.000 exemplaren verkocht. In november komt de nieuwe roman 'Alles te verliezen' van Esther Verhoef uit.

Voor meer informatie: www.escober.nl, www.estherverhoef.nl

Bron: Brabants Dagblad; foto: Mieske van Eck

In juli 2008 publiceerde het Brabants Dagblad een groot interview met het schrijversechtpaar Esther en Berry Verhoef. Hierboven de ingekorte versie. Zie ook interviews met Esther Verhoef uit 2003 en 2006.)

Te weinig daadkracht (nieuws, 2008)

RUTH RENDELL HEKELT TRAGE AANPAK VROUWENBESNIJDENIS

De Britse overheid doet te weinig om te voorkomen dat jonge meisjes worden besneden. Dat is de stellige overtuiging van Ruth Rendell, misdaadschrijfster en lid van de House of Lords namens de Labour Party.

Volgens Rendell moet besnijdenis niet gezien worden als een 'curieuze gewoonte', maar als 'kindermisbruik'. ,,Want dat is het'', zei Rendell in een interview voor More4 News. Rendell werkte in 2004 mee aan de totstandkoming van een nieuwe wet, die het strafbaar stelt dat kinderen naar het buitenland worden gestuurd voor een besnijdenis. In Engeland is besnijdenis, het verwijderen van de clitoris, verboden sinds 1985. Onder de nieuwe wet werd ook de maximum strafmaat verhoogd van vijf naar veertien jaar. Maar sindsdien is er nog niemand veroordeeld.

,,Zweden heeft vervolging ingesteld tegen overtreders, evenals Italië. Ik denk dat onze regering tot dusver niet voldoende actie onderneemt'', aldus Rendell. Naar schatting lopen tienduizenden jonge meisjes in Engeland het risico op genitale verminking. Rendell gaf toe dat gevoeligheden op culturele vlak het moeilijk maken om dit probleem daadkrachtig aan te pakken. ,,Je moet jezelf afvragen: als het om kleine blanke meisjes zou gaan, zou het dan zover komen?'' Ze zou graag zien dat meisjes vanaf de geboorte regelmatig worden onderzocht, een systeem dat in Frankrijk in gebieden met grote Afrikaanse populaties reeds gemeengoed is. ,,Dat zou voor elk meisje moeten geleden, ongeacht nationaliteit en sociale achtergrond.''

In Rendells laatste misdaadroman rond inspecteur Wexford komt ook een verhaallijn voor over vrouwenbesnijdenis. In de thriller 'Not in the Flesh' komt Wexford er tot zijn afgrijzen achter dat een vijfjarig meisje op wrede wijze is toegetakeld en voor haar leven verminkt. ,,Met dit verhaal hoop ik mensen te bereiken die niets van dit onderwerp afweten'', aldus Rendell in The Guardian.

(Bron: The Guardian)

Wordt verwacht 63 (nieuws, 2008)

IN AFWACHTING VAN DAN BROWN

Het is nog steeds wachten op een nieuwe thriller van Dan Brown, dus daarom gooit uitgeverij Luitingh - die eerder met veel succes 'De Da Vinci Code' publiceerde - maar een nieuwe Brown-kloon op de markt. Zijn naam is Mark Alpert (1962), een Amerikaanse natuurkundige en wetenschapsjournalist. Hij is ook redacteur van het populair-wetenschappelijke tijdschrift 'Scientific American'.

Zijn debuut dat in achttien landen verschijnt en in Nederland vanaf november 2008 in de winkels ligt, heet 'Het Einstein Enigma' en gaat - wat een verrassing - over een te kraken code. Ging het in 'De Da Vinci Code' nog om een groot geheim van de christelijke kerk, in 'Het Einstein Enigma' gaat Alpert nog een stapje verder. Het boek heet een actiethriller te zijn over de grote raadsels van ons universum. Alperts eigen website beweert dat de thriller uitermate geschikt is voor liefhebbers van het werk van Albert Einstein, de Chuck Norris-film 'The Delta Force', robots en Ferrari's.

Alperts thriller begint wanneer drie oud-medewerkers van Einstein kort na elkaar het tijdelijke met het eeuwige verwisselen. Een van hen weet vlak voor zijn dood een geheimzinnige code in het oor te fluisteren van zijn voormalige pupil, hoogleraar David Swift. Het zou gaan om een theorie waarmee Einstein alle krachten van de natuur kon verklaren. Samen met de briljante natuurkundige Monique Reynolds probeert David het raadsel op te lossen, daarbij op de hielen gezeten door de FBI en een Russische terrorist die een verwoestende explosie in de Amerikaanse hoofdstad Washington voorbereidt.

STOÏCIJNS EN EENZAAM

Calumet City is een wijk in het zuidoosten van Chicago. Een wijk ook waar je liever niet wilt komen. Te link. 'Calumet City' is ook de titel van het thrillerdebuut van de Amerikaan Charlie Newton, dat in oktober 2008 verschijnt.

Het boek gaat ook over de wijk in Chicago. Hoofdpersoon in deze door Lee Child als 'cop noir' bestempelde thriller is Patti Black, de meest gedecoreerde politievrouw van het korps in Chicago. Black werd in haar jeugd misbruikt door haar stiefouders en dat maakte haar tot de vrouw die ze nu is: stoïcijns, eenzaam, niet in staat lief te hebben.

Als Black en haar team een inval doen in een gebouw dat door de bende 'Gangster Disciples' werd gebruikt, gaat er van alles mis op spectaculaire wijze. Niet veel later wordt het lichaam van een vrouw gevonden, ingemetseld in een muur van de kelder van het gebouw.

Eerder die dag heeft er iemand op de burgemeester geschoten. De politiecommissaris wil dat Black het verband onderzoekt tussen die aanslag, een radicale zwarte wethouder en een stemming over casinovergunningen. Maar Blacks grootste zorg is het lijk in de kelder, want met het vaststellen van de identiteit van de vrouw dreigt haar eigen gruwelijke, maar inmiddels lang begraven verleden te worden opgerakeld.

Charlie Newton werd ruim vijftig jaar geleden in Chicago geboren en heeft een veelbewogen halve eeuw achter de rug. Hij was piraat in het Caribisch gebied, zette restaurants en hotels op, trainde raspaarden, verkocht film- en televisierechten in het Midden-Oosten, scheidde en raakte diep in de schulden. Zijn tweede thriller speelt zich af in een andere wijk van Chicago: 'Paradise City'.

Andere nieuwe titels:

James Rollins - 'Zandstorm' (januari 2009)Dean Koontz - 'De ziener' (november 2008)Elizabeth Corley - 'Schuldeloos bloed' (januari 2009)
Michael Byrnes - 'Heilig bloed' (januari 2009)
Katherine Neville - 'Het Vuur' (januari 2009)
Greg Iles - 'De naakte waarheid' (november 2008)
Eric van Lustbader - 'Robert Ludlum's De Bourne Sanctie' (januari 2009)
Stephen King - 'Na zonsondergang' (verhalenbundel) (november 2008)
Ted Dekker - 'Adam' (januari 2009)

Bjorn Stibbe - De zwendelaar (2008)

Hebzucht, ijdelheid en zwendel

(Door Mieske van Eck)

Waar geld is, is zwendel. Waar veel geld is, is nog meer zwendel. Geen wonder dat een gewiekste zakenman het Noord-Hollandse dorp Rietschoten - Blaricum? Bloemendaal? - uitkiest voor zijn 'unieke' beleggingsfonds Imperiumbouwer.

Het gaat alles behalve goed op de aandelenmarkt en beleggers snakken naar gouden kansen. Behendig bespeelt William Scarborough hebzucht, ijdelheid en schuldgevoel bij de allerrijksten. Zelfs zijn assistent Victor van Zanten trapt erin. Ook de onberispelijke oudere advocaat Bram de Lint en de heel wat minder onkreukbare bankier Boudewijn Faber weet Scarborough voor zijn karretje te spannen.

Het recept van Scarborough is groots en meeslepend. Hij huurt een oud landgoed en laat dat helemaal opknappen en volhangen met kunstwerken, die hij deels lospraat bij de rijke Rietschotenaren. Een Rembrandt, een Rubens en een Mondriaan zijn de grote trekkers, maar wat er verder hangt is ook niet mis. Scarborough nodigt de meest veelbelovende dorpelingen uit voor een bezichtiging en de presentatie van zijn fonds. Geen mens heeft door dat deze goedgeklede en met geld smijtende kunstliefhebber een gewetenloze oplichter is. Hoewel niemand weet waar Scarborough vandaan komt en wat zijn verleden is, laat het dorp zich meeslepen en schokt het honderden miljoenen.

Al snel blijkt dat hij niet alleen de boel bedondert, maar ook over lijken gaat. Victor van Zanten en zijn vriendin en kunstkenner Jessica Dobson vrezen voor hun leven nadat de zeepbel op groteske wijze uiteen is gespat.

De zwendelaar is een aardig debuut van Bjorn Stibbe, al is het boek hier en daar wat te uitvoerig en valt er op taalgebied nog wel wat te verbeteren. Stibbe werkt zelf voor een bank en heeft op verschillende plaatsen in de wereld gewoond en gewerkt. Hij weet de sfeer van hoopvolle verwachting en wanhoop in zo'n bedrogen dorp goed te treffen.

Bjorn Stibbe - De zwendelaar. Uitgeverij A.W. Bruna, 320 pag.

Bron: Brabants Dagblad