(Door Peter Kuijt)
‘Ik begon aan deze roman als gesjeesde student, bleef er tussen mijn twintigste en dertigste aan schaven en geloofde eigenlijk dat ik het boek nooit af zou maken.’ Dat schrijft de Amerikaanse Tess Sharpe in het dankwoord van De onversneden waarheid, haar sterke thrillerdebuut.
Harley is de dochter van Duke McKenna, wapenhandelaar en keizer van een drugsimperium in North County. Hij ziet in haar de opvolger van zijn ‘business’, leert haar vechten en met vuurwapens omgaan. Ze schiet bij wijze van spreken de noten uit de klauwtjes van een eekhoorn.
Maar naast de meedogenloze hardheid van Duke bezit Harley ook de genen van haar moeder die ze op haar achtste zag sterven. Zij geeft om de mensen in haar omgeving, zoals de vrouwen die ze bescherming biedt nadat ze door hun mannen zijn mishandeld. Maar om te overleven in de vete tussen Duke en een rivaliserende bende, moet ze uiteindelijk de strijd aangaan met haar vader.
Een beeldend geschreven thriller, met fraaie karakters, stevige krachtmetingen en een terechte waarschuwing tegen het kwaad van extreemrechts. Maar soms laat Sharpe de teugels wat vieren en krijgt haar heldin trekken van een softe muts die zich te veel zorgen maakt om haar geliefden. Met wat schrappen was De onversneden waarheid waarschijnlijk nog beter geworden.
Tess Sharpe - De onversneden waarheid. Uitgeverij De Fontein, 446 pag.
Deze recensie verscheen eerder in het AD.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten