Andere regels en wetten (nieuws, 2019)

Regisseur debuteert met thriller over waargebeurde zaken



Hij regisseerde telefilms als Saint Amour, Novemberlicht, Gebroken Rood, Kilkenny Cross, Anna en wist met zijn tv-drama's ook over de grens de handen op elkaar te krijgen. Sinds een jaar of elf schrijft Eric Oosthoek fictie. Van zijn hand verschijnt begin september Onder verdenking, het eerste deel van een serie misdaadromans die gebaseerd zijn op waargebeurde zaken.

Severyn & Govaert is een nieuwe reeks misdaadromans over het leven en werk van twee Amsterdamse crime-fighters: Maarten Severyn, tactisch rechercheur bij de recherche en Lydia Govaert, officier van justitie bij het Openbaar Ministerie. Severyn & Govaert beschrijft de strijd tegen de misdaad van binnenuit, zo laat Eric Oosthoek (1948) weten.

In het eerste deel Onder verdenking slaat een serieverkrachter opnieuw toe en vermoordt voor het eerst zijn slachtoffer. Een Marokkaans-Nederlandse journalist ontvangt een kogelbrief. Hij vecht een eenzame strijd tegen het feodale bewind in zijn moederland. De intimidaties vanuit Rabat gaan van kwaad tot erger, van intimidatie en bedreiging tot zware mishandeling.

Maarten Severyn onderzoekt beide zaken. Ondertussen probeert hij het plotselinge overlijden van zijn vrouw te verwerken en begint hij een privé-oorlog tegen de man die haar dood reed. Zonder officiële onderzoeksopdracht gelden er voor Maarten andere regels en wetten.

Een fragment uit Onder verdenking:

Het meisje lag op haar rug, de grijsblauwe ogen halfgeopend, gestold in een moment van acceptatie. De benen gespreid, rechtervoet naar buiten gedraaid. Rechterarm boven het hoofd, hand plat op de grond. De andere arm langs het lichaam, vuist gebald. Ze was geheel ontkleed, had alleen sokken en schoenen nog aan, hardloopschoenen, de beha zat rond haar hals geknoopt.

Eric Oosthoek publiceert de negendelige reeks zelf bij zijn eigen uitgeverij All Fiction. Hij werkte meer dan dertig jaar bij de publieke omroep als dramaregisseur en scenarioschrijver. Daarna is hij zich volledig gaan concentreren op het schrijven van fictie. In dat genre is Onder verdenking zijn debuut.

Schrappen, herschrijven en toevoegen (nieuws, 2019)

Mijlpaal voor Loes den Hollander



Ze heeft meer dan een miljoen boeken verkocht. Haar voornaam is inmiddels een 'merk' geworden. Dus als haar uitgever het over 'De nieuwe Loes!' heeft, dan weet de goede verstaander al voldoende. Er is een nieuwe thriller van Loes den Hollander op stapel. En Toen ik dood was is meteen een mijlpaal: de vijfentwintigste!

Op 1 november ligt-ie volgens haar uitgever De Crime Compagnie officieel in de winkel. Maar ergens half oktober is al een speciale presentatie van Toen ik dood was gepland, laat de schrijfster op Facebook weten.

Ze voegt er meteen aan toe dat er nog wel wat hobbels genomen moeten worden. Dat ligt voornamelijk aan haar eigen gedachtekronkels. Deze week schreef ze nog: 'De eindtekst houdt zich verborgen, ik kan er niet bij. Ik ga dus het verhaal afronden en morgen starten met de redactie. Er moet nog het nodige geschrapt, herschreven en toegevoegd worden, maar dat is te overzien. Eerst nog de voorlopig laatste zin schrijven en het document afsluiten. (...) Nu alles even loslaten, dat einde komt vanzelf.'

Ook haar eigen gedrag speelt haar parten. 'Zoals gewoonlijk bedenk ik weer allerlei bezigheden die niet kunnen worden uitgesteld om het moment van loslaten maar te kunnen omzeilen.'

En dan was er nog een weerspannige tekstverwerker die vorige maand roet in het eten gooide. Het 'horrorscenario voor een schrijver' voltrok zich voor haar ogen. Ze besloot na 500 woorden eerst nog met hond Thora naar de duinen te gaan om dan later verder te schrijven. 'Ik sloot het document af en het volgende moment had ik in plaats van ruim 57.000 woorden nog maar één woord over. De rest was weg, foetsie.' Twee gewoonlijk met computerperikelen behendige vrienden konden de tekst niet meer terugvinden.

Gelukkig had Den Hollander ooit na het lezen van een verhaal van de in 2005 overleden schrijver Karel Glastra van Loon die ook lappen tekst in de krochten van zijn computer zag verdwijnen, de gewoonte ontwikkeld om elke avond een backup van haar document op twee usb-sticks te zetten. 'Daardoor was ik alleen die 500 woorden kwijt. Die woorden zijn weg, dus ik zal ze opnieuw moeten bedenken. Blijft de vraag op welke knop ik in vredesnaam heb gedrukt om dit voor elkaar te krijgen.'

De uitgeverij geeft niet veel prijs over 'De nieuwe Loes'. Dit is de tekst uit de brochure:

In elke relatie is het mogelijk: verlaten of verlaten worden. Het kan gepaard gaan met verbijstering, aarzeling, schrik en pijn. En met woede.

Maar is dat dan een reden om iemand te laten verdwijnen of, erger nog, te vermoorden?

Soms is het antwoord: ja.

Maar hoe zorg je er dan voor dat niemand jou in verband brengt met wat er is gebeurd?

Loes den Hollander, die directeur was van een gezondheidsinstelling in Noord-Holland, debuteerde in 2006 met de thriller Vrijdag. Zeven jaar later schreef ze op verzoek van de Stichting CPNB de cadeaunovelle Nooit alleen. In het voorjaar van 2018 werd ze getroffen door een hersenaneurysma. Daar is ze inmiddels van hersteld. In april van dit jaar sloot ze een column voor De Spaningsblog af met de volgende zinnen:

Ik heb het nog, ik kan het nog.

Ik bedenk weer lugubere details. Binnenkort valt het eerste slachtoffer.

Zelden zó blij geweest.

Waardering (nieuws, 2019)

Nieuwe prijs voor beste thrilleruitgever 



Er zijn prijzen voor schrijvers, voor vertalers, voor illustratoren. Maar naar een speciale prijs voor een uitgever die zijn of haar vak verstaat, is het met een lantaarntje zoeken. Het Britse genootschap van misdaadauteurs roept er nu eentje in het leven.

De Crime Writers' Organisation (CWA) reikt elk jaar ruim tien prijzen uit en die awards, oftewel Daggers, gaan bijna zonder uitzondering naar schrijvers. Dit jaar komt er een nieuwe Dagger bij, die voor de Best Crime and Mystery Publisher of the Year.

Het is de eerste nieuwe Dagger in meer dan tien jaar tijd. Vicevoorzitter Maxim Jakubowski van de CWA verklaart tegenover The Bookseller: 'Met deze Dagger vullen we een lacune in de soorten prijzen die we te vergeven hebben. Uitgeverijen zijn uitermate belangrijk voor het thrillergenre. Ze zijn het vehikel om de misdaadliteratuur in de aandacht van de lezer te brengen en verdienen onze waardering.'

Bij het toekennen van de Dagger kijkt de CWA naar 'uitmuntendheid en diversiteit in het op de markt brengen van thrillers'. Bepalende factoren zijn onder andere een focus op nieuw talent en blijvende ondersteuning van bekende auteurs. De shortlist voor de Best Crime and Mystery Publisher of the Year wordt aan het einde van de zomer bekendgemaakt. De winnaar krijgt de Dagger overhandigd tijdens de jaarlijkse ceremonie die op 24 oktober plaatsvindt.

De Daggers werden in 1955 in het leven geroepen. Winston Graham, schrijver van de historische roman Poldark, was de eerste winnaar van een Dagger.

Bron: The Bookseller

Obsessie (nieuws, 2019)

De oude dominee verzamelt botten 



Het kan verkeren. In de zomer van 2018 verklaarde Robert Harris dat hij zijn volgende thriller zou situeren in een periode van enkele decennia na nu. Maar het verleden blijkt kennelijk toh aantrekkelijker. De tweede slaap, die op 1 oktober bij uitgeverij Cargo verschijnt, neemt de lezer 550 jaar mee terug in de tijd.

Waarom Harris is afgestapt van zijn plan om een 'sf-thriller' te schrijven en zich in plaats daarvan te verdiepen in een spannende roman in de late Middeleeuwen, is onbekend. Misschien heeft zijn jongste thriller, Conclaaf uit 2016, er mee te maken. Die had een behoorlijk kerkelijk tintje - de verkiezing van een nieuwe paus - en kreeg Harris de smaak te pakken van religieuze thrillers. De tweede slaap zit ook vol verwijzingen naar Onze Lieve Heer en diens vreemde kostgangers.

'Een onverwachte ontdekking uit het verleden zal de toekomst voor altijd veranderen', schrijft de uitgeverij in een persbericht over het boek. Harris neemt de lezer mee naar het jaar 1468. Een jonge pater, Christopher Fairfax, reist te paard naar een afgelegen dorpje in Exmoor om de begrafenis van zijn voorganger te begeleiden.

In de heuvels en bossen om het plaatsje liggen oude munten, glasscherven en menselijke botten voor het oprapen, en de oude dominee blijkt in zijn huis een bijzondere verzameling van deze artefacten te verbergen. Het lijkt er zelfs op dat zijn dood te maken heeft met zijn obsessie voor het verleden.

Christopher Fairfax wordt meegezogen in de geheimen van de afgezonderde gemeenschap in Exmoor. Alles wat hij denkt te weten over zichzelf, zijn geloof en de geschiedenis van zijn wereld komt onder druk te staan.

De Brit Robert Harris (1957) heeft ruim een dozijn goedverkopende thrillers op zijn naam staan, waaronder de Cicero-trilogie, Enigma, Vaderland, Geest en De angst-index. Zijn werk is vertaald in veertig talen. In november zal de film J'accuse de bioscopen bereiken. Het is de verfilming van Harris' bestseller De officier door regisseur Roman Polanski.

Perfecte pion (nieuws, 2019)

Het is niet pluis in de Cloud 



Wie 's nachts wakker ligt van de technologische ontwikkelingen en machtige bedrijven als Facebook maar eng vindt, zal niet blij zijn met de thriller Cloud die in september bij Karakter Uitgevers verschijnt. Rob Hart, de Amerikaanse journalist én uitgever van spannende boeken, schetst hierin een 'angstaanjagend verhaal over de nachtmerrie-achtige wereld die we zelf aan het creëren zijn'. 

Cloud speelt zich af in de nabije toekomst, in een soort bedrijfsmatige gevangenis. En er is belangstelling voor de thriller, zo blijkt. Aan meer dan twintig landen zijn de rechten reeds verkocht en regisseur Ron Howard (A Beautiful Mind, Inferno, The Da Vinci Code) heeft de filmrechten in handen gekregen.

Cloud is een gigantisch techbedrijf dat een groot deel van de Amerikaanse economie heeft opgeslokt. Paxton had nooit gedacht dat hij voor Cloud zou werken, laat staan dat hij zou gaan wonen in een van de enorme woon-werkcomplexen van het bedrijf. Maar vergeleken met wat er buiten het bedrijf nog over is, is het eentonige leven in de amusementshallen, open kantoren en enorme pakhuizen eigenlijk zo slecht nog niet. Het is beter dan het alternatief.

Zinnia had nooit gedacht dat ze Cloud zou infiltreren. Maar nu is ze undercover, binnen de muren, en riskeert ze alles om de duistere geheimen van het bedrijf aan het licht te brengen. En Paxton, met zijn alledaagse verwachtingen en angsten? Hij zou de perfecte pion zijn. Als ze bereid is om hem te offeren.

Als de waarheid over Cloud Corporation aan het licht komt, moet Zinnia alles inzetten op een wanhopige gok, die hun beide levens op het spel zet. Het dwingt Paxton om zijn zorgvuldig opgebouwde leven in twijfel te trekken. Samen zullen ze ontdekken hoe ver het bedrijf bereid is te gaan... om de wereld te verbeteren.

Rob Hart is de auteur van de serie thrillers over privédetective Ash McKenna en de korteverhalenbundel Take Out. Samen met James Patterson schreef hij Scott Free. Hij heeft gewerkt als politiek verslaggever, communicatieadviseur, en ambtenaar in New York. Momenteel is hij uitgever bij MysteriousPress.com en geeft hij les bij LitReactor, de community voor schrijvers en boekenlezers. Hij woont op Staten Island met zijn vrouw en dochter.

Drie op een rij (nieuws, 2019)

Gluren bij de buren 



Gouden Strop-winnaar Michael Berg heeft zijn handen vol aan de voorbereidingen van het thrillerfestijn Het lijk was nog warm dat op 16 november in Heerlen plaatsgrijpt. Daarnaast moeten nog de puntjes op de i in zijn nieuwe thriller worden gezet. Maar de publicatiedatum is door uitgeverij The House of Books al bekendgemaakt: op 2 oktober verschijnt Ik zie je. 


Michael Berg houdt het ditmaal dicht bij huis: hij schrijft over een bestsellerauteur die naarstig om inspiratie verlegen zit. Het gaat om de internationaal vermaarde Carol Brodie. Ze heeft al vijf jaar geen boek geschreven.

Ze ontvlucht haar huis in Londen en vliegt naar Zuid-Frankrijk waar ze een gite huurt, ondertussen hopend dat de verhaallijnen er voor het oprapen liggen. Maar het komt niet van schrijven. Carol raakt geïntrigeerd door haar overbuurvrouw die naakt baantjes trekt in haar zwembad.

Met een telescoop begint Carol de vrouw te bespieden (gluren bij de buren, het is al vaker in een thriller voorgekomen...). Op een avond heeft de vrouw bezoek van een man en ziet Carol hoe de twee ruzie krijgen en dat de vrouw de man neerslaat.

Dood?

In plaats van de politie te bellen, besluit Carol zelf uit te zoeken wat er gebeurd is. En de geoefende thrillerlezer weet: de poppen zijn aan het dansen en de rapen zijn gaar...

Michael Berg zette zichzelf bij het grote publiek op de kaart met Nacht in Parijs, waar hij in 2013 de Gouden Strop mee won. Met Het meisje op de weg en Broertje maakte hij opnieuw indruk, beide boeken waren genomineerd voor de Gouden Strop. Met Ik zie je gaat hij, zo laat zijn uitgeverij weten, voor 'drie op een rij'.