Het feest dat Abuseteam heet
(Door Peter de Zwaan)
Wat het uitgeven van boeken moeilijk maakt, is niet het zoeken van schrijvers: die hangen aan lantaarnpalen, vullen cafés waar droefenis heerst en liggen op de stoep bij de voedselbank. Het zoeken van een drukker is ook niet het grootste probleem, net zo min als het zoeken van een kiene corrector die goed is in voltooide deelwoorden en het plaatsen van komma’s.
Het probleem zit ’m in PostNL en KPN.
PostNL is het overzichtelijkst. Het bedrijf verandert een paar keer per jaar de tarieven zonder dat goed aan te kondigen. Het rekent landen als Griekenland soms wel en een jaar later niet tot de EU als het gaat om de portotarieven. Het vindt het logisch aanduidingen te gebruiken waar de mensen van de klantenservice nooit van hebben gehoord. Het vindt pakketjes pakketjes en brieven postpakketjes. Of zo. Als je je, voor je je met PostNL bemoeit, vult met duizend liter geduld en liefde dan kom je er wel uit. Voor een poosje, want zes maanden later is alles anders.
Moeilijker ligt het met KPN.
Nu niet zeggen: als dat bedrijf niet bevalt dan neem je toch een andere provider, er zijn er zat. Dat laatste klopt, maar als je verandert, dan krijg je een ander emailadres en dat leidt maanden lang tot boze berichten via Facebook en boze telefoontjes over de landlijn van lezers die de verandering die je hebt doorgegeven niet hebben gelezen en die jou daar de schuld van geven.
KPN weet dat en heeft om de trouwe gebruikers te jennen het Abuseteam opgericht. Abuse heeft meerdere betekenissen, maar ‘misbruik’ is de belangrijkste.
Het doel van het team is om zoveel mogelijk te laten mislukken en het doet a hell of a job.
Voorbeeld. Een paar keer per jaar laat ik mailtjes uitgaan over nieuwe boeken. Voor het gemak stel ik het aantal mailtjes hier op 1000.
Een jaar of wat geleden kon ik 1000 mailtjes redelijk probleemloos verzenden. Toen, opeens, kwamen er honderden terug. Het Abuseteam had toegeslagen en bepaald dat meer dan 500 in een uur niet mocht. Daarna was 400 al te veel en begin 2024 liep ik vast na 125 mailtjes per uur. Waarom dat kleine aantal? Vraag het aan het Abuseteam en je krijgt geen antwoord. Het heeft met ongewenst gebruik te maken of zoiets, en met oplichting en nog een en ander.
Het bijzondere is dat je niet (nooit) van tevoren weet hoeveel mailtjes je mag verzenden. Niemand bij KPN buiten de leden van het Abuseteam weet het, want het team werkt zelfstandig en onafhankelijk. Het kan doen wat het wil, zo vat ik het even samen, en het doet ook wat het wil.
Er bestaat een mogelijkheid om toch meer mails te versturen. Je moet dan ‘gewoon’ iets aanklikken. Begrijpt ú waarom het moordcijfer in dit land zo laag is? Elke keer als ik met het Abuseteam te maken krijg, denk ik aan boomtakken en touw, maar ik zal wel weer de enige zijn.
‘Gewoon’ aanklikken lukte me niet en zelfs de ict'er die de klus zou klaren, kwam er aanvankelijk niet uit.
‘Je kunt ze versturen,’ meldde hij uiteindelijk. Mooi niet, want, beweerde het Abuseteam: ‘Het is uw eerste keer en daarom moet u een week wachten.’
Waarna ik de hele planning kon vergeten en mijn opzet om de nieuwe boeken op tijd onder de aandacht te brengen was mislukt, puur door wat ik beschouw als misbruik (Abuse) van macht door het team.
Bomen en touw? Toch eens nakijken of de Fransen vroeger al last hadden van een Abuseteam. Zo ja, dan snap ik waarom ze de guillotine uitvonden.
Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten