Emiko Jean - De terugkeer van Ellie Black (2025)

'Ik geloof dat ik word vermist'



(Door Peter Kuijt)

De Amerikaanse Emiko Jean was eerst insectenvanger, kaarsenmaker, bloemist en lerares, voordat ze de mogelijkheden van een carrière als auteur ging verkennen. En dat bleef niet zonder succes. Ze publiceerde Tokio voor altijd en Dromen in Tokio, goed verkochte romans voor jong volwassenen. Vorig jaar waagde ze een poging met fictie voor volwassenen. Haar thriller De terugkeer van Ellie Black verscheen onlangs bij uitgeverij Cargo. 

'De laatste 50  pagina's zijn waanzinnig, ik kon het boek niet wegleggen door alle verrassende wendingen in het verhaal', aldus een enthousiaste Stephen King op de achterkant van Jeans boek. Zo'n aanprijzing van deze grootmeester lijkt een geschenk uit de hemel, maar dan moet het wel waar zijn. Eerst maar de eerste 267 pagina's zien door te komen. 

En dat gaat best vlotjes. Om meteen de spanning erin te gooien, verblijdt Emiko Jean de lezer met een veelbelovende proloog. Twee wandelaars, een vader en zijn zoon, stuiten in de bossen van Washington op een meisje dat uit het groen tevoorschijn komt. Vuil gezicht, haar met klitten, knokig lichaam en bebloede trui. De vader vraagt naar haar naam en na veel aarzelen zegt ze: 'Ik heet Elizabeth Black. Ik geloof dat ik word vermist.'

Daar begint het avontuur van rechercheur Chelsey Calhoun, over wie, als we de aankondiging op de cover moeten geloven, een serie thrillers op stapel staat. Ellie Black duikt, na twee jaar spoorloos te zijn geweest, weer op. Waar heeft ze al die tijd uitgehangen? Is ze weggelopen? Ontvoerd? Aan Calhoun de taak om alle puzzelstukjes te verzamelen.

De verdwijning van Black doet Chelsey Calhoun denken aan haar zuster Lydia, die twintig jaar geleden vermist raakte. Sindsdien zocht Chelsey naar tekens, signalen, antwoorden, naar andere vermiste meisjes. Ze vraagt Ellie het hemd van het lijft, maar krijgt weinig medewerking van haar. Ellie wil niet aangeven waar ze die jaren was of wie haar heeft ontvoerd. Het heeft er veel van weg dat ze iemand in bescherming neemt en dat Ellie niet het enige meisje dat recent is verdwenen.   

Chelsey is vastbesloten om achter de waarheid te komen. Tegelijkertijd dwingt dat haar eigen getroebleerde verleden te overzien. Jean schotelt de lezer ondertussen onvoorziene verwikkelingen voor, die de vaart er aardig in houden. En Kings blurb klopt inderdaad: de verrassende finale maakt het boek bijkans niet weg te leggen. Op haar eigen website wordt de thriller van Emiko Jean omschreven als 'een feministische krachttoer over de kooltjes van hoop die gloeien in de nasleep van een tragedie'.  Dat is wat al te vergezocht, maar een tot nadenken stemmende pageturner is Jeans debuut voor volwassenen zeker. 

Een gelaagde en geslaagde thriller. 

Emiko Jean - De terugkeer van Ellie Black. Uitgeverij Cargo, 317 pag.

Vers bloed gezocht (nieuws, 2025)

Bestsellerauteur Anya Niewierra weg bij Moordwijven



Wie de website van het schrijverscollectief Moordwijven bezoekt, ziet nu een foto met vier auteurs: Marlen Visser, Liesbeth van Kempen, Ingrid Oonincx en Isa Maron. De Limburgse bestsellerauteur Anya Niewierra heeft het gezelschap kort geleden verlaten. 

Anya Niewierra was een opvallend succesvol schrijfster binnen het collectief. Haar boek De Camino werd een 'all time bestseller': het staat al 152 weken in de Bestseller60. Ook drie andere titels van Niewierra staan in deze verkooplijst: Het bloemenmeisje, De Nomade en Het dossier. De Camino wordt zelfs verfilmd.

Volgens de Moordwijven betekent dit succes dat doorbreken als auteurs mogelijk is, ook al komt niet elk boek in de schijnwerpers te staan. 'Niemand zag dat aankomen, ook Anya niet', zegt Liesbeth van Kempen in Het Parool. 'Het is natuurlijk een goed boek, maar er zijn veel goede boeken die niet deze aandacht krijgen. Lag het aan het thema over pelgrimstochten? Of aan optredens in de media? We kunnen er de vinger niet opleggen. En ook al lift je als collectief niet mee op dit succes, het blijft geweldig dat een van De Moordwijven dit heeft bereikt.'

Niewierra neemt nu afscheid van het collectief om meer ruimte en vrijheid te creëren in haar schrijfcarrière. De Moordwijven betreuren haar vertrek, maar zien hun tienjarig jubileum als collectief als een passend moment om deze verandering aan te kondigen. Van Kempen: 'Maar we willen weer uitbreiden. We hopen op vers bloed voor nieuwe impulsen. We hebben al mensen op het oog en die zullen we binnenkort benaderen.'

Het schrijverscollectief De Moordwijven werd geïnspireerd door het Engelse collectief Killer Women. Ze bundelden in 2015 hun krachten om elkaar te ondersteunen, te sparren over het schrijfproces en samen sterker te staan in de boekenwereld. Ondanks hun uiteenlopende schrijfstijlen en woonplaatsen verspreid over Nederland, houden ze intensief online contact en bouwen ze gezamenlijk aan verhalen en manuscripten.

Auteur van een 'game-changing thriller (nieuws, 2025)

Frederick Forsyth overleden



De Britse schrijver Frederick Forsyth is overleden. De auteur, onder meer bekend van zijn boek The day of the jackal, is 86 jaar oud geworden.

Frederick Forsyth in 2003 (foto: Das blaue Sofa)

Zijn overlijden werd gemeld door zijn agent. ‘We rouwen om het overlijden van een van ’s werelds grootste thrillerschrijvers’, zei Jonathan Lloyd in een verklaring. Frederick Forsyth overleed na een kort ziekbed in het bijzijn van zijn familie.

Forsyth maakte in 1971 naam met The day of the jackal, een politieke thriller over een Engelsman die wordt ingehuurd om de toenmalige Franse president Charles de Gaulle om het leven te brengen. Het boek kreeg meerdere filmbewerkingen en in 2020 verscheen er nog een serie met Eddie Redmayne in de hoofdrol.

De schrijver heeft meer dan 25 boeken geschreven. Forsyth stond naast The day of the jackal bekend om boeken als The Odessa file en The dogs of war.

De dag van de Jakhals is de 'all time favourite' van Tomas Ross. Maar ook Lee Child loopt weg met het boek. Hij noemt het een 'game-changing thriller, een van de meest veelbetekenende ooit'.

Het is vierenvijftig jaar geleden dat de thriller over een aanslag op president De Gaulle op de markt kwam. En ook al is het boek ruim een halve eeuw oud, Lee Child vindt dat de thriller nog steeds een frisse en nieuwe indruk achterlaat. Niemand was meer verbaasd over de loftuitingen dan Frederick Forsyth zelf. Het was niet alleen zijn eerste boek, hij had nog nooit eerder fictie geschreven, zeit hij in een interview met de BBC. 

De voormalige RAF-piloot en oorlogscorrespondent zat in 1970 zonder werk. 'Ik had schulden, geen woning, geen auto. Ik vroeg me in wanhoop af hoe ik uit deze misère kon komen. En toen kwam ik met de meest vreemde oplossing: ik ga een roman schrijven.'

In 35 dagen ramde hij The Day of the Jackal uit een oude typemachine. Het is een aangrijpend verhaal dat zich afspeelt in 1963 over een Brit die wordt ingehuurd om de toenmalige Franse president te vermoorden. 

Maar uitgevers waren niet geinteresseerd. De Gaulle was toen alive and kicking, de aanslag was dus duidelijk mislukt, dus waar was de spanning? 'En dat', zegt Child, 'is de sleutel tot het succes. Het was een hele andere benadering. Het boek ging meer over hoe de poging werd voorbereid dan of zij zou slagen of niet.' Het verhaal gaat over het verloop van het proces. 'Een compleet radicale ommezwaai', aldus Child. 'Niemand had dat eerder gedaan.'

Forsyth zei dat het boek in korte tijd is geschreven, maar er ging tijdrovende research aan vooraf. Hij legde contact met een professionele vervalser om uit te vinden hoe hij aan een vervalst Brits paspoort kon komen. Een wapensmid vertelde hem hoe hij een zo klein geweer kon maken, dat hij kon worden verstopt in een kruk. Forsyth introduceerde hiermee een thriller die lijkt op een documentaire. Elk feitje is gecontroleerd, elke straat, plein, regeringsinstelling of functionaris klopt.

Lee Child zegt dat Forsyths thriller een molensteen werd om de nek van andere thrillerauteurs. 'We moesten ook presteren op dat niveau. Het leidde tot verandering in het schrijven van thrillers. Auteurs gingen zich meer en meer concentreren op het detail.' 

In 2012 ontving Forsyth de Cartier Diamond Dagger 2012 van de Crime Writers' Association, een oeuvreprijs die jaarlijks wordt toegekend aan auteurs voor 'hun uitmuntende bijdrage aan het thrillergenre gedurende hun hele schrijversloopbaan. Eerdere winnaars waren onder anderen Lindsey Davis, Val McDermid, Sue Grafton, Elmore Leonard, Ian Rankin en Sara Paretsky.

In 2016 zei Forsyth nog dat hij geen onderwerpen meer heeft waarover hij wil schrijven. Na zijn laatste reis naar Somalië om research te doen voor de thriller The Kill List, zei zijn vrouw: 'Je bent nu veel te oud, deze plaatsen zijn verdomd gevaarlijk en je rent niet meer zo snel als je jaren geleden deed.' Hij probeerde nog online informatie over het land te vinden, maar de resultaten vielen hem zwaar tegen. 'Ik vond slechts statistieken, maar geen sfeer.' Toch kwam er in 2019 nog een 'Forsyth' uit, getiteld De vos.

Doe wat seks in je boek
'Er wordt gezegd dat Forsyth zijn bekendste thriller in vijf à zes weken schreef', zei thrillerschrijver Tomas Ross in het Radio 1 Journaal. 'Dat was wel zo, maar er gingen jaren van voorbereiding aan vooraf. Dat deed Forsyth terwijl hij correspondent was in Parijs. Vijf à zes uitgevers weigerden zijn manuscript. Toen vond hij een kleine uitgever die hem tipte: 'Doe wat seks in je boek.' Met hangen en wurgen heeft hij dat gedaan. Seks? Ik vind dat altijd zo'n overdreven gedoe in mijn genre.'

Forsyth was een grote inspiratiebron voor Ross. 'Ik was journalist en had er nooit aan gedacht om dat soort boeken te schrijven. Ik deed een opleiding culturele antropologie en was afgestudeerd op het onderwerp Molukkers. Nadat ik De dag van de Jakhals had gelezen, dacht ik: dit is een mooie manier om geschiedenis in een spannend boek te stoppen. Ik schreef in mijn debuut Honden van het verraad over Soekarno en de Molukkers. Ik wilde Forsyth nadoen en heb heel veel geleerd van het lezen en herlezen van De dag van de Jakhals. Hoe je op een spannende manier feiten en fictie vermengt. De authenticiteit maakte hem zo goed. Hij doseerde de feiten ook zo goed.'   

 

Wordt verwacht 630 (nieuws, 2025)

Elizabeth George weet niet van ophouden



In 1988 verscheen Totdat de dood ons scheidt, het eerste avontuur van Thomas Lynley, inspecteur van Scotland Yard. En 37 jaar later presteert schrijfster Elizabeth George (inmiddels 76 jaar) het nog steeds om een spannend verhaal rond deze speurder van adellijke afkomst te bedenken. 

De grande dame van de misdaadliteratuur schrijft met Een langzaam stervende zaak het 22ste Lynley-mysterie. Het boek, opnieuw vuistdik als we uitgeverij A.W. Bruna moeten geloven, verschijnt op 25 september. In het Nederlandse taalgebied zijn ondertussen al één miljoen thrillers van Elizabeth George verkocht.  

Moord in het land van mist en mijnen – Elizabeth George neemt Lynley mee naar het mysterieuze Cornwall.

Michael Lobb wordt dood aangetroffen op de vloer van de tinlegeringwerkplaats van zijn familie in Cornwall. Het is al verdacht genoeg dat zijn lichaam werd gevonden door een vertegenwoordiger van EcoMining, een bedrijf dat graag het land van zijn familie wil overnemen.

De situatie wordt nog vreemder wanneer blijkt dat Michael de meerderheidsaandeelhouder van het bedrijf was en het enige obstakel vormde voor het sluiten van een deal.

Inspecteur Thomas Lynley en zijn collega Barbara Havers worden ingeschakeld om de misdaad op te lossen en gerechtigheid te zoeken in een gemeenschap vol wantrouwende mensen die alle buitenstaanders vrezen…

Elizabeth George (1949) is de internationale bestsellerauteur van tweeëntwintig thrillers van de Inspecteur Lynley-reeks. Eveneens van haar hand is de YA-serie Het Fluistereiland. George begon op haar zevende al met schrijven. Na haar studie Engels en een master in psychologie werkte ze als docent Engels op een middelbare school. 

Elk volgend boek vindt ze lastiger om te schrijven, vertelde de Amerikaanse auteur in een interview op De Spanningsblog. 'Ik vind dat elke nieuwe roman een stap voorwaarts moet zijn in stijl en techniek. Ik wil ook steeds een andere structuur in mijn boeken. De personages worden complexer. Ik moet dieper in hun geschiedenissen graven. Soms heb ik iets bedacht over de achtergrond van een personage en realiseer ik me dat ik dat helemaal niet kan gebruiken in mijn boek. Dan moet ik er een hele subplot uit halen.'

Voor de enkeling die nog niets over de Lynley-serie weet:

In deze serie staan de verfijnde inspecteur Thomas Lynley en zijn directe, onorthodoxe partner brigadier Barbara Havers centraal. Tegen de achtergrond van het Britse platteland, stadse omgevingen en sociale contrasten ontrafelt het duo complexe misdaden, waarbij ze niet alleen met criminelen, maar ook met hun eigen persoonlijke en professionele verschillen moeten omgaan.

Lynley, de achtste graaf van Asherton, is charismatisch, welbespraakt en afkomstig uit de aristocratie. Havers daarentegen is praktisch, bot en afkomstig uit een arbeidersmilieu. Deze contrasten zorgen vaak voor spanningen, maar ook voor een onmiskenbare dynamiek die hen tot een effectief team maakt.

De verhalen onderscheiden zich door een diepgaande karakterontwikkeling en meeslepende, knap geconstrueerde plots. Familiedrama's, verborgen geheimen en morele dilemma's spelen een prominente rol, en zorgen voor een zorgvuldige balans tussen spanning, drama en emotie. De uitgever: 'Deze serie is voor fijnproevers die het heerlijk vinden om een klassieke slow read te lezen, waar ze lang van kunnen genieten.'

Kniesoor (nieuws, 2025)

Gouden Strop betaalt zich (nog) niet uit



De Hebban Thrillerprijs werd op 29 mei - een week na de Gouden Strop - toegekend, maar weet nu al deze onderscheiding te verzilveren. Winnaar A.C. Porter zag zijn De erfgenamen op een mooie 34ste plaats de Bestseller60 binnenkomen. De prijs, waarmee Marcel van de Ven en Willem Asman de Gouden Strop wonnen, heeft het nog niet tot de CPNB-verkooplijst kunnen schoppen.

Wordt hiermee dan toch de stelling van het Algemeen Dagblad onderstreept dat de Hebban Thrillerprijs de belangrijkste Nederlandse onderscheiding van het spannende boek is? Of hebben de volgers van De Spanningsblog op X gelijk die unaniem de Gouden Strop dat etiket gunnen? Een honderd procent score was er voor de in 1986 in het leven geroepen thrillerprijs.

Goed, er waren slechts vijf volgers op X die zich hierover uitspraken. Maar een kniesoor die daar op let. Toch?

Overigens doet het spannende boek het goed in de Bestseller60. Met negentien noteringen is bijna een op de drie boeken in de lijst afkomstig uit het spannende genre. Daaronder zijn maar liefst vier titels van schrijfster Anya Niewierra.    

Gesignaleerd 650 (nieuws, 2025)

Fabiano Massimi - De furie van Venetië



Liefhebbers van het werk van Philip Kerr, Ken Follett en Robert Harris kunnen zich verkneukelen, want vanaf deze week ligt De furie van Venetië in de winkel. Geschreven door Fabiano Massimi en uitgebracht door Xander Uitgevers. Geschiedenis in een spannend verhaal.

Venetië, 1934. Benito Mussolini en Adolf Hitler ontmoeten elkaar voor het eerst. Onder de menigte op het San Marcoplein bevinden zich oud-politiechef Siegfried Sauer en zijn partner Mutti, die naar Italië zijn afgereisd om zich aan te sluiten bij het antifascistische verzet.

De twee stuiten echter op een groot mysterie: in een psychiatrisch ziekenhuis ontmoeten ze Ida Dalser, die beweert de wettige echtgenote van Mussolini te zijn.

Welke geheimen bewaart zij nog meer? En kan zij het regime van Mussolini in gevaar brengen?

Fabiano Massimi komt uit Modena, Italië. Hij studeerde filosofie in Bologna en Manchester, en werkte als vertaler en redacteur. Ook was hij bibliothecaris bij de Delfini-bibliotheek in Modena. Eerder verschenen bij Xander De engel van München en De duivel van Berlijn.

Wordt verwacht 629 (nieuws, 2025)

Op Texel



Martyn van Beek schreef als Marit Vanström de thriller Huisgenoten. ThrillZone vond het de Beste Nederlandstalige Thriller 2024 en het boekenpanel van AD Mezza verkoos het tot Boek van de Maand. En ook belandde dit eerste deel in de Jackie Laurijssen-reeks op de shortlist van de Hebban Thrillerprijs 2025. Op 8 juli verschijnt deel twee bij uitgeverij HarperCollins Holland onder de titel Lotgenoten. Het verhaal speelt zich af op Texel en in de wereld van influencers.

Zij presenteert het perfecte plaatje, hij wil haar leven...

De jonge Melanie is net moeder geworden en deelt haar leven tot in het kleinste detail online. Tot ze opeens niets meer post en volledig van de radar verdwijnt. Waarom?

Criminoloog Jackie Laurijssen zit nog midden in een revalidatieproces na een auto-ongeluk, maar vermoedt direct dat er meer aan de hand is dan een digitale detox.

Samen met haar oud-collega Joszef Daalderop ontdekt ze een verband met de dood van meerdere vrouwelijke influencers. Het lijkt erop dat Melanie door dezelfde dader ontvoerd is.

Hun zoektocht brengt hen naar Texel, waar de tijd begint te dringen…

Marit Vanström (pseudoniem van de Waalwijkse auteur Martyn van Beek) is de auteur van de e-onlyserie over rechercheur Lianne Bloemen, waarvan inmiddels vijf delen zijn verschenen. Met Huisgenoten maakte ze/hij haar debuut op papier. Lotgenoten is het tweede deel in de reeks rond criminoloog Jackie Laurijssen.