Uitgesproken (2)

'HET GENRE IS ENORM VERLITERATUURD'

Regelmatig terugkerende rubriek met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Er zal daartoe gegrasduind worden in binnen- en buitenlandse media. Maar hier nog even een tiental - onsterfelijke - uitspraken gedaan in interviews die in het archief van deze blog te vinden zijn. By the way, de illustratie is van Corine Hartman, thrillerauteur en kunstschilder. Haar nieuwe boek 'Schijngestalten' verschijnt eind mei

STOFFELIJKE RESTEN
,,Veel thrillers hangen van stoffelijke resten aan elkaar. Op elke pagina wordt wel iemand over de kling gejaagd. Wij zijn daar niet in geïnteresseerd.'' Nicci French (2002)

VOETBALCOACH
,,Ik hoop dat ik met mijn boeken mensen provoceer, ze misschien kwaad krijg en uiteindelijk aan het denken zet. Wellicht dat een lezer hierdoor besluit om leraar te worden of een voetbalcoach.'' George Pelecanos (2002)

VLIEGENDE START
,,Als je het podium opkomt moet je eerste mop echt knallen, anders kun je het wel schudden. Dan lopen de mensen meteen weg. En zeker bij thrillers moeten de eerste pagina's explosief zijn. De markt is tegenwoordig overvoerd met misdaadromans, dus moet je wel opvallen met een vliegende start.'' Schrijver én stand-up comedian Mark Billingham (2001)

PSYCHOLOGIE
,,Het genre is enorm verliteratuurd. Vergeet ook niet de invloed van de Scandinavische schrijvers. Die hebben nog meer de neiging om te denken: psychologie is alles.'' Rinus Ferdinandusse (2001)

BROOD VERDIENEN
,,Ik heb geen flauw idee waar mijn interesse voor het schrijverschap vandaan kwam. Misschien heeft het wel te maken met het feit dat mijn vader vroeger veel verhalen vertelde. Hij verzon ze terwijl je bij hem op schoot zat. Mijn vader stierf toen ik dertig was en vier boeken had geschreven. Hij was bijzonder trots op me, maar kon er met zijn pet niet bij. 'Hoe kun je je brood verdienen met het vertellen van leugens', zei hij altijd. Hij heeft mijn eerste succes helaas nooit kunnen meemaken. Ook mijn moeder niet, zij overleed toen ik 19 was.'' Ian Rankin (2000)

BLASFEMIE
Een thriller is een ingewikkelde roman, zeg ik wel eens. Dat is namelijk een roman met een extra moeilijkheidsgraad, er hangt een plot aan. Als je dat tegen iemand zegt die nooit thrillers leest, maar uitsluitend romans, dan bezondig je je aan pure blasfemie.'' Peter de Zwaan (2000)

SCHRANSEN
,,Pageturners. Dat heeft zo'n negatieve klank. Ik heb dan voor ogen dat de lezer zo snel door de bladzijden jaagt, dat hij meteen vergeet wat hij zojuist heeft gelezen. Ik ken schrijvers die hoofdstukken van één pagina schrijven, 'to keep the pages turning', want lezen is een uitstervende kunst in de VS. Alsof je je met hoge snelheid door een heerlijke maaltijd zit te schransen en je niet eens merkt wat je proeft.'' David Baldacci (2000)

HARTZEER
,,Misdaadliteratuur is een groot woord, het is Agatha Christie, het is James Lee Burke, maar het is ook Dostojevski. 'Hamlet'? Een pure thriller. In de misdaadliteratuur worden de bakens verder verzet. Je durft meer, er is gevaar, er komen veel emoties vrij. In thrillers kun je allerlei onderwerpen uitdiepen. Je zult het misschien niet hebben gemerkt maar in 'Foute boel!' verken ik het rassenvraagstuk, vriendschap, hartzeer, het fenomeen verlies, de politiek.'' Harlan Coben (1999)

TRIEST
,,Waar ik problemen mee heb zijn de seksscènes. Dan schaam ik me dat ik het opgeschreven. Ik ben gefascineerd door wat er bij een moord met het menselijk lichaam gebeurt. Van de eerste foto's van moordzaken werd ik misselijk. Maar nu doet het me niets meer, ik vind het slechts triest dat een mens zo aan zijn einde kan komen.'' Mo Hayder (1999)

SUBPLOT
,,Elk volgend boek is lastiger om te schrijven. Ik vind dat elke nieuwe roman een stap voorwaarts moet zijn in stijl en techniek. Ik wil ook steeds een andere structuur in mijn boeken. De personages worden complexer. Ik moet dieper in hun geschiedenissen graven. Soms heb ik iets bedacht over de achtergrond van een personage en realiseer ik me dat ik dat helemaal niet kan gebruiken in mijn boek. Dan moet ik er een hele subplot uit halen.'' Elizabeth George (1999)

De vijf W's volgens... René Appel (interview, 2010)

'De Gouden Strop ís al een volwassen literaire prijs'

De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. Met zijn jongste boek Van twee kanten sleepte René Appel (1945) zijn elfde nominatie voor de Gouden Strop binnen. Twee keer mocht hij deze thrillerprijs ook daadwerkelijk mee naar huis nemen. Is elf keer scheepsrecht? 'Geloofwaardigheid is wat ik mis in veel hedendaagse thrillers.'

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt René Appel wel dat hij is?
,,Neutraal gezegd: René Appel is een 64-jarige Nederlander, die spannende boeken schrijft en daarmee redelijk succes heeft. De vraag suggereert natuurlijk dat ik een man met kapsones ben: wie denkt hij wel dat hij is. Of hij inderdaad kapsones heeft, moeten anderen maar vaststellen. In de eerste zin omschreef ik mezelf op een minimale manier. Er valt natuurlijk veel aan toe te voegen. René Appel is ook echtgenoot, vader van twee kinderen, grootvader van twee kleinkinderen, sportliefhebber, clubscheidsrechter bij voetbalvereniging Swift, wandelaar, Amsterdammer, filmliefhebber, lezer, secretaris van PEN Nederland, klant van vis- en groente- en fruitkramen op de Albert Cuyp, bewoner van een mooi huis langs een gracht en zo zou ik nog wel een tijdje door kunnen gaan.''

- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'Van twee kanten'?
,,Aan de ene kant is het een zeer herkenbare situatie voor lezers omdat het verhaal zich afspeelt in een 'normale' of alledaagse en dus zeer herkenbare Nederlandse situatie, maar aan de andere kant gebeuren er dingen die te erg zijn voor woorden, maar die ik natuurlijk wel heb opgeschreven. Ik denk dat dat voor veel lezers aantrekkelijk is. Daarnaast is een sterke kant de karaktertekening, zowel van de echte hoofdpersoon Fransien Wagtendonk als de man met wie ze veel te stellen heeft, Rob Laarman. Hoewel er verschrikkelijke dingen gebeuren in het verhaal blijft het volgens mij toch geloofwaardig, ook een sterk punt.''

- Waar gaat 'Van twee kanten' eigenlijk over?
,,Ik begrijp het woordje 'eigenlijk' in de vraag niet helemaal. Wordt er hier gevraagd naar een 'diepere laag', een laag onder het concrete feitelijke verhaal? Ik zal dus maar twee antwoorden geven. Eerst het verhaal zelf: een jonge vrouw, die in een kwestbare fase van haar leven verkeert, krijgt kennis aan een man met wie ze het geluk lijkt te hebben gevonden. Het tegendeel blijkt het geval te zijn. Als een behulpzame buurvrouw haar terzijde staat, komt ze alleen maar verder in de problemen. Meer verklap ik niet.''

,,Dan de 'diepere laag': 'Van twee kanten' is vooral een boek over manipulatie en bedrog. Het laat zien hoe mensen anders zijn dan ze lijken, en ook hoe 'gewone mensen' - als de omstandigheden hen in die richting sturen - tot de ergste dingen in staat zijn.''

- Wanneer wordt de Gouden Strop eindelijk een volwassen literaire prijs?
,,De Gouden Strop ís al een volwassen literaire prijs. Er zijn alleen veel mensen, met name degenen die behoren tot 'de literatuurpolitie', die dat nog niet willen erkennen.''

- Waarom zou 'Van twee kanten' met de Gouden Strop 2010 moeten worden bekroond?
,,Omdat het een prachtig boek is! Diepmenselijk, spannend, verrassend, een boek dat je in één adem of in één ruk uit zou willen lezen, zoals in twee recensies staat vermeld. Tja, wat moet ik er nog meer over zeggen? Misschien nog eens herhalen wat ik hierboven al heb gezegd, namelijk dat het een geloofwaardig verhaal is, en geloofwaardigheid is wat ik mis in veel hedendaagse thrillers (waarmee ik niets over mijn concurrenten van de shortlist wil zeggen).''

De bonusvraag:
- Van welke kant bekijkt u doorgaans het leven?
,,Hoewel mijn boeken over het algemeen als somber worden gekenschetst (onder meer door juryvoorzitter Koos Postema), ben ik zelf een behoorlijk optimistisch persoon. Nu ik dit schrijf, schijnt de zon, en kost het me dus geen enkele moeite om te zeggen dat ik het leven doorgaans van de zonnige kant bekijk. Leve het leven!''



René Appel - Van twee kanten. Uitgeverij Anthos, 288 pag. (foto auteur: Merlijn Doomernik)

De vijf W's volgens... Hans Declercq (interview, 2010)

'Het blijft inspirerend om te speuren naar de donkere kant van de mens'

De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. Hans De Clercq (1969) is een voormalig Belgisch wielrenner, maar Hans Declercq (1976) is socioloog en de auteur van Hoe zwart is de duivel?. Met dit debuut werd de Vlaming vorig jaar ook al genomineerd voor De Diamanten Kogel. Weet hij de nominatie voor de Gouden Strop 2010 wel te verzilveren? 'De boeken die ik zelf altijd snel uitgelezen heb, bevielen mij meestal zeer.'

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Hans Declercq wel dat hij is?
,,Iemand die het geluk had te mogen leven in interessante steden als Brussel, Kinshasa, Londen, en momenteel Barcelona. Iemand met interesse voor geopolitiek en landkaarten, en die eerder een non-fictie boek schreef over de Koerden in Irak. Maar vooral iemand die houdt van verhalen, van wat ze voor hem begrijpelijk maken, en van hoe ze hem andere invalshoeken om naar iets te kijken aanbieden.''

- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'Hoe zwart is de duivel?'?
,,Ik ben bezeten door Congo, en de lezer van 'Hoe zwart is de duivel?' wordt op reis meegenomen naar een land waar hij anders waarschijnlijk nooit komt. Door met veel Congolezen ter plekke te praten kan de lezer stappen in de schoenen van kindsoldaten, van verkrachte vrouwen en van nog veel meer personages die hij niet gemakkelijk in het gewone leven ontmoet. Karakters in het boek als Myriam, Rashidi en Eley zijn arme Congolezen waarmee de lezer in Vlaanderen of Nederland op het eerste gezicht weinig mee gemeen heeft. Toch kan hij sterk meeleven met hen, en merken dat die mensen helemaal niet zo anders zijn.''

,,Hoe de vorige Congolese president in 2001 vermoord werd, en hoe de nieuwe zo stevig in het zadel kwam te zitten, blijft in nevelen gehuld. Over de toedracht van de moord op Lumumba in 1961 kwam pas decennia later helderheid. Over de moord op Kabila presenteer ik mijn best guess. Ik hoop daarmee te kunnen helpen verklaren welke partijen zowel in Congo als in het westen baat hebben bij het nieuwe kleptocratische regime.''

,,Het boek speelt verder met de voorstellingen waarop veel schrijvers terugvallen als ze over Afrika verhalen. De epiloog van het boek is een krachtige vertelling, die een postmoderne twist geeft aan het boek. De feedback die ik krijg van mijn lezers, is dat ze het boek in zeer korte tijd uitlazen. Dat vind ik een goed teken. De boeken die ik zelf altijd snel uitgelezen heb, bevielen mij meestal zeer.''

- Waar gaat 'Hoe zwart is de duivel?' eigenlijk over?
,,Over een persoon die in moeilijkheden komt en niet weet wat er aan de hand is. Hij kan kiezen tussen wegvluchten enerzijds en anderzijds te duiken in het troebel water - iets wat niet zonder gevaar is - om uit te vissen wat er aan de hand is. Ik denk dat de meeste mensen in hun leven al voor deze keuze gestaan hebben.''

,,In 'Hoe zwart is de duivel?' struikelt een blanke man in Congo, zonder dat op te zoeken, over de intriges van de moord op de voormalige president. Hijzelf is huiverig maar de Congolese Myriam overtuigt hem verder te gaan. Hij kan zijn tegenstander pas verslaan als hij weet wie het is, wat ook een universeel gegeven is.''

- Wanneer is het moment aangebroken dat u zichzelf gaat beschouwen als een volwaardig misdaadauteur?
,,Ik weet niet of misdaadauteurs iets als een aparte categorie vormen. Voor sommige schrijvers gaat dat op, voor anderen niet. Laat mij in de filmwereld het voorbeeld geven van de Coen-broers; die maakten misdaadfilms, maar ook gans andere dingen.''

,,Voor mij komt het erop neer dat ik een verhaal waarmee ik loop, pas uitwerk tot een boek wanneer ik de noodzaak voel om het te vertellen. Ten tijde van het schrijven van 'Hoe zwart is de duivel?' was ik als journalist sterk met Congo begaan, en ik ergerde me blauw aan de onduidelijkheid die er bestond over het hoe en waarom van de moord op de voormalige Congolese president Laurent-Désiré Kabila, over hoe de zoon Joseph Kabila de macht overnam, en vooral over hoe het westen hielp bij het organiseren van verkiezingen die vooral bijdroegen tot het legitimeren van de macht van Joseph.''

,,Volgende boeken die ik hoop te schrijven, en waaraan ik bezig ben, hoeven geen misdaadboeken te worden. Het kunnen reisboeken worden, of romans over literatuur, of misdaadboeken die ook in een andere categorie kunnen ondergebracht worden. Als ik maar de noodzaak voel om het verhaal naar buiten te brengen.''

- Waarom zou 'Hoe zwart is de duivel?' de Gouden Strop 2010 moeten winnen?
,,Het is een atypisch misdaadboek, en het heeft politieke relevantie. Op die manier draagt het er een beetje toe bij dat misdaadboeken niet in een cordon terechtkomen. Wat een mooie titel zou het ook zijn op de erelijst!''

De bonusvraag:
- Hoe zwart is de duivel eigenlijk?
,,Tijdens het schrijven van het manuscript, stootte ik op de mooie Engelse uitdrukking: 'the devil ain't as black as they paint him'. Er wordt mee bedoeld dat de slechterik niet zo kwaad is als hij afgeschilderd wordt. Het blijft intrigerend om te speuren naar de donkere kanten van de mens. Mij valt het de laatste tijd op dat handelingen die je zou kunnen afkeuren, voortkomen uit een overlevingsdrang, en dat je in die vitaliteit iets lovenswaardig kunt zien.''

,,Ik leg de uitdrukking over de duivel in het voorlaatste hoofdstuk in de mond van the vilain of the piece. Aangezien Congo het decor vormt voor de roman, en de verhouding tussen blank en zwart automatisch een thema wordt, vond ik een verkorte weergave van die uitdrukking geschikt als titel.''



Hans Declercq - Hoe zwart is de duivel? Uitgeverij Van Halewyck, 254 pag.

De vijf W's volgens... Bram Dehouck (interview, 2010)

'Ik voel me nog altijd meer een lezer dan een schrijver'

De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. De West-Vlaamse 'communicatieverantwoordelijke' Bram Dehouck (1978) is één van de vijf genomineerden voor de Gouden Strop met zijn debuut De minzame moordenaar. Gaat zijn 'literaire thriller' de prijs winnen, of wordt het toch een 'misdaadroman'? ,,Ik heb een bloedhekel aan 'eliterair' gedoe.''

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Bram Dehouck wel dat hij is?
,,Ik voel me als een klein jongetje dat aan het grote raam van de misdaadauteurs komt piepen. Mijn fascinatie voor spannende boeken begon met 'Kruistocht in spijkerbroek' van Thea Beckman. Daarvoor dacht ik dat alleen honden boeken konden verslinden. Maar na dat boek las ik de ene dikke misdaadkluif na de andere. In mijn tienerjaren was dat vooral Stephen King, gevolgd door Val McDermid. Ik had mijn boeken graag lekker dik: 'De peetvader', 'De rattenoorlog', 'De verborgen geschiedenis', 'Papillon'… Momenteel blijf ik graag hangen bij auteurs als Robert Harris, Ian McEwan en Jeffery Deaver. Aangezien ik al tientallen spannende boeken las, maar er tot nu toe slechts eentje schreef, voel ik me nog altijd meer een lezer dan een schrijver.''

- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'De minzame moordenaar'?
,,Doorheen het boek krijg je begrip voor de moordenaar, zelfs sympathie. De moordenaar is geen ziekelijke pervert, maar een gewone man met een verwrongen gevoel van gerechtigheid. Bovendien zijn de moordenaar en de slachtoffers erg herkenbaar. Zelf zou ik gemakkelijk een slachtoffer van de minzame moordenaar kunnen zijn. Tot slot krijg ik unaniem lovende reacties over de setting: het met oorlogsgraven bezaaide Ieper in West-Vlaanderen.''

- Waar gaat 'De minzame moordenaar' eigenlijk over?
,,Een sympathieke agent verandert in een sympathieke seriemoordenaar. Door een traumatische ervaring verandert hij van een gewone man met gewone verlangens in een berekenende moordenaar die geen blijf weet met zijn woede. Hij probeert een onschuldige te laten opdraaien voor zijn daden, maar het is nog maar de vraag of hem dat lukt. Het is geen whodunnit, maar een can-this-man-really-get-away-with-it.''

- Wanneer wordt u gegrepen door een 'literaire thriller' of een 'misdaadroman'?
,,Ik houd ervan als de schrijver angst, ontroering of opwinding opwekt bij de lezer. Maar ook als die emoties beschreven worden bij een personage levert dat vaak mooie passages op. Ian McEwan is daar een meester in. Net zoals Stephen King. Sterke beschrijvingen of slimme plotwendingen, ik smul ervan.''

,,Soms gaat het om één enkele zin, zoals de openingszin van 'Kind 44' door Tom Rob Smith: 'Toen Maria had besloten om dood te gaan, moest haar kat verder maar voor zichzelf zorgen.' Prachtig!''

,,Het heeft me de laatste tijd wel verbaasd dat de term literaire thriller zo beladen is. Ik was me daar nauwelijks van bewust toen mijn debuut verscheen. Uiteraard is het enerzijds een marketingtruc; de term wordt ten onrechte op van alles en nog wat gekleefd. Anderzijds bestaan ze wat mij betreft ook echt, thrillers die literair zijn. Als een moeilijk te omlijnen subgenre.''

,,Voor mij zijn het misdaadromans die extra aandacht besteden aan taal en stijl, en die niet rechtlijnig op een plot afstevenen, maar ook ruimte laten voor inhoudelijke diepgang. De term 'literaire thriller' is geen waardeoordeel voor mij, het heeft enkel te maken met smaak. Ik vind een sterke rechtlijnige plot net zo waardevol als een prachtige beschrijving. Al word ik zelf meer aangetrokken tot het laatste, net zoals ik ook meer voel voor paprikachips dan chips met picklessmaak.''

,,'Literair' wordt haast onvermijdelijk geassocieerd met 'elitair', maar ik houd niet van elitair. Literatuur hoeft helemaal niet elitair te zijn, integendeel. Ik heb een bloedhekel aan 'eliterair' gedoe. Ik vind het jammer dat de term 'literaire thriller' verbrand is, en daarom lijkt het me best dat de term voor eens en voor altijd van boekflappen wordt gebannen. Al was het maar omdat goede boeken soms niet gelezen worden net omdat ze dat etiket krijgen.''

- Waarom zou 'De minzame moordenaar' de Gouden Strop 2010 moeten winnen?
,,Het boek voldoet alvast aan enkele eisen van de jury's. Het hoofdpersonage is een door het leven getekende speurder, er zit een belangrijk vrouwelijk personage met hersens in, twee zelfs, en de plot is fris en origineel.''

De bonusvraag:
- Hoe minzaam is Bram Dehouck?
,,Mijn mate van minzaamheid varieert van dag tot dag en hangt vooral af van factoren zoals nachtrust, wegwerkzaamheden en blootstelling aan geluidsoverlast. Maar doorgaans ben ik goed geluimd. Ik aai graag dieren, en ik ben vriendelijk tegen mijn medemensen. Soms ben ik wat onhandig of onbeholpen, maar als ik mijn vrienden en kennissen mag geloven, is dat best charmant.''

,,Ik streef ernaar een minzaam schrijver te zijn. Ik denk dat minzaamheid als auteur ook met (zelf)relativering te maken heeft. Romans zorgen uiteindelijk voor ontspanning, ik heb dus graag dat het gezellig blijft. Genoeglijk zitten schrijven, lekker liggen lezen, en niet te veel blablabla. Heerlijk is het!''



Bram Dehouck - De minzame moordenaar. Uitgeverij Van Halewyck, 176 pag.

De vijf W's volgens... Lieneke Dijkzeul (interview, 2010)

'Het genoegen is om in zo weinig mogelijk woorden raak te schieten'

De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. Na haar nominatie voor de Gouden Strop 2008 met haar tweede misdaadroman Koude lente gaat kinderboekenschrijfster en thrillerauteur Lieneke Dijkzeul (1950) opnieuw voor de hoofdprijs, maar nu met 'De geur van regen'. 'Hoe meer zelfkritiek hoe beter.'

(Door Peter Kuijt)

- Wie denkt Lieneke Dijkzeul wel dat zij is?
,,Op dit moment iemand die heel blij is met haar tweede nominatie voor de Gouden Strop, en in het dagelijkse schrijversleven iemand die moeizaam haar weg zoekt in de veelheid van gedachten en ideeën die zich tijdens het schrijven aandient. Iemand dus die altijd in tijdnood zit, want een mensenleven duurt maar kort. Dat dilemma is - tegenstrijdig als het klinkt - precies de reden waarom je schrijft, in een poging enige orde te scheppen in die chaos van indrukken, en daar wat begrip aan over te houden van hoe de boel in elkaar steekt.''

- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'De geur van regen'?
,,Mijn eigen boeken aanprijzen is niet gemakkelijk, maar als het dan toch moet: ik probeer te laten zien dat er verborgen onrecht bestaat dat niet met behulp van de wet ongedaan kan worden gemaakt, wat mijn hoofdpersoon dwingt het recht in eigen hand te nemen. Volgens de wet is zij dus een crimineel, maar moreel gezien kun je daar vraagtekens bij zetten.''

,,Zo'n kleine, persoonlijke geschiedenis kan een dergelijk thema inzichtelijk maken, maar dat vereist wel een sobere aanpak, om alles wat naar melodrama zweemt te vermijden. De spanning die van een thriller uiteraard wordt verwacht, zit hem bij mij dan ook niet in grootscheepse achtervolgingen en veel wapengekletter, maar in het stapsgewijs opbouwen van de druk waaronder mijn personage moet leven. Mijn inspecteur Vegter gebruik ik deels om het contrast tussen zo'n verwrongen en de normale wereld te benadrukken. Het genoegen voor mij is om daar mijn stijl op af te stemmen en in zo weinig mogelijk woorden raak te schieten.''

- Waar gaat 'De geur van regen' eigenlijk over?
,,Over een vrouw die weet dat ze met een leugen leeft, maar pas besluit daar een eind aan te maken als ze beseft dat ze bezig is zichzelf te vernietigen en te laten vernietigen. Dat doet ze, tot haar eigen verbazing, rigoureus.''

- Wanneer wordt het thrillergenre eindelijk serieus genomen?
,,Dat kan alleen maar wanneer thrillerauteurs zichzelf serieus nemen, in die zin dat ze willen laten zien dat ze meer in hun mars hebben dan een spannend verhaaltje verzinnen. Stijl, diepgang, psychologie, maatschappijbeeld, een thema dat het verhaal overstijgt, het zouden normale eisen moeten zijn. Hoe meer zelfkritiek, hoe beter.''

,,Tja, en dan de recensenten nog. Wanneer vallen Pasen en Pinksteren ook alweer op één dag?''

- Waarom zou 'De geur van regen' de Gouden Strop 2010 moeten winnen?
,,Waarom niet? Nee, nonsens, ik kan daar geen zinnig antwoord op geven. Daar is een jury voor aangesteld, en je kunt alleen maar hopen dat die met oprecht enthousiasme en zonder vooroordeel zijn werk doet.''

De bonusvraag:
- Hoe ruikt regen in een koude lente?
,,Fris en zuiver, maar zonder belofte.''



Lieneke Dijkzeul - De geur van regen. Uitgeverij Anthos, 270 pag. (foto auteur: Tessa Posthuma de Boer)

De vijf W's volgens... Carla de Jong (interview, 2010)

'Ik word gedreven door een fascinatie voor menselijk gedrag'

De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. Na haar goed ontvangen psychologische roman In retraite, heeft Carla de Jong met haar tweede boek, de thriller Serpent, de shortlist gehaald. Weet de Amsterdamse bestuursadviseur haar nominatie te verzilveren? 'Een lezer schreef me dat hij na weken nog steeds af en toe dacht 'Hoe zou het met ze zijn?', alsof de hoofdpersonen vrienden van hem waren.'

(Door Peter Kuijt)


- Wie denkt Carla de Jong wel dat zij is?
,,Ik probeer vooral te zijn. Maar aan zo’n antwoord heeft de lezer natuurlijk niet zo gek veel. Over een andere boeg: bij het afscheid van mijn vorige werkkring kreeg ik van collega’s een ingelijst persoonlijkheidsprofiel cadeau. Natuurlijk, zoals dat gaat bij afscheid, groeide ik ter plekke tot een levende mythe uit. Een greep uit de eigenschappen waarmee ze mij typeerden: eerlijk, beetje chaotisch; vaardig in het uitzoeken van de best passende lippenstift; laat wat er ook gebeurt anderen in hun waarde en een echt mens met emotie. Ook dichtten ze me de charme en overtuigingskracht toe om de bar langer open te laten zijn. Dat is inderdaad een goede eigenschap van me.''

- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'Serpent'?
,,Serpent is, denk ik, een lekker boek met toch een stevige inhoud. Het speelt zich af in de wereld die psychiatrie heet en geeft daarvan een mooi en genuanceerd beeld. De dunne scheidslijn tussen patiënt en hulpverlener komt er goed uit. Het verhaal is vanuit twee perspectieven geschreven: dat van een vrouwelijke rechercheur en dat van haar mannelijke geliefde, een psychiater. Beiden komen 'van papier af'. Een lezer schreef me dat hij na weken nog steeds af en toe dacht 'Hoe zou het met ze zijn?', alsof het vrienden van hem waren. Wel heb ik mijn vrouwelijke hoofdpersoon iets ondoorgrondelijker gemaakt dan de man, zodat de lezer nieuwsgierig is naar hoe het echt zit met haar. In mijn volgende boek 'Outcast' keert zij terug. Verder hoor en lees ik vaak dat mijn dialogen sterk zijn.''

- Waar gaat 'Serpent' eigenlijk over?
,,'Serpent' gaat over mensen die leven met een groot geheim, dat ze koste wat het kost willen verbergen, met verwoestende gevolgen. In een psychiatrisch ziekenhuis wordt een arts-assistente om het leven gebracht. De onderzoekende rechercheur, Birgitta Reve, duikt in haar speurtocht diep in het verleden van de vermoorde vrouw. Birgitta heeft een verhouding met een van de psychiaters van het ziekenhuis, wat een complicerende factor in het onderzoek vormt. Niet in de laatste plaats omdat zij zelf een groot geheim met zich mee torst.''

- Wanneer breekt voor u het moment aan dat u zich fulltime op het schrijven stort?
,,Die vraag wordt me steeds vaker gesteld. Ik combineer mijn schrijverschap met mijn baan als bestuursadviseur en tot nu toe inspireren en voeden die twee elkaar. In mijn reguliere werk ben ik voortdurend met mensen bezig, wat een appel doet op mijn extraverte en empatische kant. Bovendien voel ik me er maatschappelijk door verankerd. Schrijven geeft me de kans om te reflecteren op alle dingen die ik waarneem en meemaak. In beide beroepen kan ik mijn creativiteit kwijt en word ik gedreven door een fascinatie voor menselijk gedrag en de drijfveren die daaraan ten grondslag liggen. Mijn schrijfproductie is ondanks (en misschien zelfs dankzij!) twee banen hoog, dus zolang het me lukt om beiden te combineren, doe ik dat graag.''

- Waarom zou 'Serpent' de Gouden Strop 2010 moeten winnen?
,,Ik ga de komende weken de andere boeken die nu zijn genomineerd lezen en misschien kom ik wel tot een andere conclusie. Die hou ik in dat geval uiteraard voor me!''

De bonusvraag:
- Wanneer gedroeg u zich voor het laatst als een serpent?
,,Ik vind mezelf niet zo’n serpent, er zijn wel valsere vrouwen dan ik. Maar zo eens per maand wil ik nog wel eens mijn tanden laten zien als er iemand voor mijn voeten loopt. Vaak is dat natuurlijk de man, maar die kan er tegen. Althans daar lijkt het op na ruim twintig jaar.''



Carla de Jong - Serpent. Uitgeverij Archipel, 296 pag. (foto auteur: Tessa Posthuma de Boer)

Wordt verwacht 187 (nieuws, 2010)

EEN BELANGRIJK DOEL

'Naargeestig, stemt tot nadenken en uiterst origineel'. Een cryptische aanbeveling, maar wel eentje van thrillerauteur Mo Hayder en die is dan ook mooi meegenomen. Hayders reactie slaat op 'Rusteloos land', het thrillerdebuut van de Britse schrijfster Belinda Bauer, dat in september 2010 bij uitgeverij A.W. Bruna verschijnt. Volgens de uitgever betreft het een psychologische thriller over een kind dat het opneemt tegen een seriemoordenaar. ,,'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' meets 'De schreeuw van het lam''', aldus A.W. Bruna.

Elke dag na school en in de weekeinden, wanneer zijn vriendjes voetbalplaatjes ruilen, gaat de twaalfjarige Steven graven. Hij heeft een doel, een belangrijk doel. Als hij de botten van zijn oom Billy vindt, die op elfjarige leeftijd is verdwenen, zal zijn familie eindelijk rust hebben.

Waarschijnlijk is Billy om het leven gebracht door een seriemoordenaar die nog vastzit. Steven is vastbesloten om de krakende kieren en stinkende wonden in zijn familie te dichten. Hij schrijft de seriemoordenaar een brief, zonder zijn identiteit bekend te maken. Dan begint een kat-en-muisspel tussen een wanhopige jongen en een verveelde kindermoordenaar.

Belinda Bauer (1962) groeide op in Engeland en Zuid-Afrika. Ze studeerde journalistiek, film en scenarioschrijven en heeft gewerkt als verslaggever en scriptschrijver. In 1993 won ze met haar script van 'The Locker Room' de Carl Foreman/Bafta Award voor jonge Britse scenaristen. Bauer woont in Wales.

GEVAARLIJKE AFSTAMMELINGEN

Vampiers zijn hot, maar engelen doen het ook goed in het thrillergenre. Denk alleen maar aan al die engelenbeelden die op de covers van literaire thrillers staan. Op de cover van 'Het uur van de engelen' van de Amerikaanse Danielle Trussoni staat ook al zo'n gevleugeld wezen. Het boek, het eerste deel van een trilogie over de strijd tussen Goed en Kwaad, tussen mens en engel, ligt vanaf juni 2010 in de winkel.

Als twaalfjarig meisje is Evangeline door haar vader naar het St. Rosa-klooster in New York gebracht. Nu, elf jaar later, wordt haar rustige leven op zijn kop gezet wanneer ze tijdens haar werk in de bibliotheek een opmerkelijk verzoek van de heer Verlaine, een onderzoeker, ontvangt. Hij vraagt naar specifieke correspondentie met de moeder-overste uit 1943 en 1944.

Evangeline wil weten wat die jaartallen betekenen en komt zo achter de geschiedenis van een eeuwenoude verborgen strijd: het conflict tussen de angelologen, engelengeleerden, en de verschrikkelijk mooie, maar uiterst gevaarlijke afstammelingen van engelen en mensen, de Nephilim. Evangeline blijkt zelf in de traditie van de angelologen te staan en ze begint haar missie te begrijpen. Samen met Verlaine probeert ze te achterhalen wat de Nephilim van plan zijn om zo de aarde te behoeden van de ondergang. De strijd is nog niet voorbij...

Danielle Anne Trussoni (Wisconsin, 1973) heeft onder ander voor de The New York Times Magazine en The Telegraph Magazine geschreven en is bekend geworden met haar boek 'Falling Through The Earth'. Dit boek over de diepe sporen die de Vietnamoorlog bij haar vader heeft achtergelaten, werd door The New York Times tot een van de tien beste boeken van 2006 verkozen. Trussoni zet zich dan ook in voor de 'East Meets West Foundation', een hulporganisatie in Vietnam om mensen een beter leven te geven. Momenteel woont ze in Frankrijk om research te doen voor haar tweede thriller in de serie over engelen.


Andere nieuwe titels:

Suzanne Vermeer - 'De suite' (juni 2010). Alleenstaande moeder Joyce Ruitenbeek is manager van een populair hotel op Tenerife. Op een avond wordt ze overmeesterd door twee mannen die haar bedwelmen. De volgende dag komt ze bij in een hotelsuite, maar weet zich niets meer te herinneren.
Ake Edwardson - 'De laatste winter' (juni 2010). In de Göteborgse wijk Vasastan wordt op een decemberochtend in een chique appartement een gewurgde vrouw en een man in ernstige shock aan. De man zweert dat hij bij het ontwaken zijn vrouw levenloos naast zich in bed aantrof. Enkele dagen later vindt er een volstrekt identieke moord plaats.
Petros Markaris - 'Het kindermeisje' (juli 2010). De Atheense commissaris Kostas Charitos is met vakantie in Istanbul. Maar Charitos wordt gevraagd zich te verdiepen in het onderzoek naar de stokoude Griekse Maria Chambou. Zij heeft in Griekenland haar broer vermoord en is vervolgens naar Istanbul gevlucht om nog meer rekeningen te vereffenen.
Eric van Lustbader - 'De vertrouweling' (augustus 2010). Jack McClure moet als vertrouweling van de Amerikaanse president de verdachte moord op een senator onderzoeken. Maar op dat moment is hij in Moskou waar hij verwikkeld raakt in een conflict tussen een maffialid en een geheim agente.
John Sandford - 'Slecht geweten' (augustus 2010). Negentiende Lucas Davenport-thriller. Niet alleen de Republikeinse Conventie strijkt in Minneapolis neer, ook een bende dieven. Hun doelwit: goedgevulde campagnekoffertjes en slecht beveiligde geldtransportwagens. En dan worden er ook nog twee moordaanslagen voorbereid: één op de president, de ander op Davenport.
Matthew Reilly - 'Het pact van Paaseiland' (september 2010). Alleen als het avonturier Jack West lukt om zes eeuwenoude stenen samen te brengen en een verloren gewaand tijdmechanisme te activeren, kan de mensheid worden gered. Natuurlijk wordt Jack West tegengewerkt.
Andy McNab & Liz Rigbey - 'De Afghanistan missie' (september 2010). Sergeant Dave Henley is met het eerste peloton van de R-compagnie op missie in de Afghaanse provincie Helmand. De nog onervaren militairen gaan het gevecht aan met een vijand die meestal ongrijpbaar is en onverwachts toeslaat met bermbommen en hinderlagen.
Elizabeth George - 'Lichaam van de dood' (juli 2010). Terwijl inspecteur Thomas Lynley nog met buitengewoon verlos is nadat zijn vrouw is vermoord, wordt Isabelle Ardery als plaatsvervangend chef binnengehaald bij de Londense politie. Wanneer er op een begraafplaats in Stoke Newington een lichaam wordt gevonden, krijgt Isabelle de kans om te laten zien wat ze waard is.

Heleen Niele - Vals (2010)

Zwak plot, jammer


(Door Sonja de Jong)

Hoera, we hebben er weer een nieuwe thrillerschrijfster van Nederlandse bodem bij. Heleen Niele (1964), die in 2007 debuteerde met Bitter zoet, zet haar naam nu met haar tweede boek Vals definitief op de kaart.

Vals heeft vrijwel alles wat een goede thriller moet hebben: een verrassende intrige, een snufje romantiek en een flinke dosis spanning. Alleen de plot komt nogal uit de lucht vallen en dat is jammer.

Hoofdpersoon is Ies Siderius. Zij heeft een eigen kroeg en is sinds een jaar of drie gelukkig getrouwd met Nout. Maar dan, precies op het moment dat zij eindelijk zwanger is en dat Nout na lang twijfelen durft te kiezen voor een carrière als popmuzikant in plaats van alle duffe baantjes die hij tot dan toe heeft gedaan, staat de politie bij Ies voor de deur. Nout heeft zichzelf voor de trein geworpen.

Ies gelooft er niks van. Zij is ervan overtuigd dat iemand hem geduwd moet hebben.

In flashbacks krijgt de lezer daarna het verhaal van Nouts leven. Zijn moeder wil dat hij de opvolger wordt in het familiebedrijf, maar Nout wil muzikant worden. Samen met zijn vriend Jack speelt hij in een bandje en hij is het creatieve brein achter hun muziek. Een niet te overwinnen plankenkoorts dwingt hem echter al snel het podium op te geven. Wel blijft hij liedjes leveren aan Jack, die zelf op dat gebied niet veel presteert. Tot hij Ies leert kennen die hem het zelfvertrouwen geeft om toch weer het podium op te gaan.

Helaas heeft Nout op dat moment, in zijn jacht op snel geld, al kennis gemaakt met de Amsterdamse maffia. Als hij zijn leven na veel gedoe weer helemaal op de rails lijkt te hebben, slaat die keihard toe. En ook Jack blijkt niet blij te zijn met het feit dat hij niet langer kan leunen op het talent van Nout.

Niele heeft zich voor dit boek uitputtend verdiept in de wereld van de popmuziek en haar beschrijvingen van het bandleven en alles eromheen komen bijzonder overtuigend over. Ook de onderwereld lijkt voor haar geen geheimen te hebben. Voeg daarbij het feit dat zij over een vlotte pen beschikt en in weinig woorden mooie karakters neerzet en het is bijna een ideaal boek. Alleen die zielloze plot, die is gemakzuchtig.

Heleen Niele - Vals. Uitgeverij Cargo, 319 pag.

(Bron: Noordhollands Dagblad)

Brandpunt (nieuws, 2010)

NICCI FRENCH EREGAST(EN) OP THRILLERFESTIVAL BRUGGE

Op vrijdag 18 en zaterdag 19 juni vindt 'Poirot in Bruges', het Knack Thrillerfestival in Brugge plaats. De Vlaamse bestsellerauteur Pieter Aspe en zijn Britse collega('s) Nicci French zijn de eregasten.

In Brugge werd afgelopen maandag 'Poirot in Bruges' aan de pers voorgesteld. Het nieuwe evenement zal zich voltrekken in de Stadsschouwburg van Brugge. Het thrillerfestival wordt geopend met de uitreiking van de Knack Hercule Poirotprijs voor de beste Vlaamse thriller. De winnaar ontvangt zijn prijs, een cheque van 5000 euro en een gegraveerde Montblancpen, uit handen van het schrijversduo Nicci French. Pieter Aspe, de andere eregast van het festival, wordt er geïnterviewd samen met Herbert Flack, die commissaris Van In vertolkt in de VTM-serie Aspe. Het Nederlandse ensemble Rigor Mortis zorgt voor muzikale intermezzo's.

Op zaterdag 19 juni is een Beurs van het Spannende Boek in de foyer van de schouwburg het brandpunt van een reeks activiteiten rond misdaadliteratuur. Aanstormend talent signeert er zij aan zij met gevestigde auteurs. Zeker 25 Vlaamse thrillerschrijvers zullen aanwezig zijn op het nieuwe festival.

Naast het crème de la crème van de Vlaamse thrillerscene zal ook Nicci French er zijn opwachting maken. Zij worden later in de theaterzaal geïnterviewd door dé Vlaamse thrillerspecialisten: Poirotjuryleden John Vervoort (recensent De Standaard) en Fred Braeckman (recensent Knack en De Morgen). Daarnaast zijn er ook diverse debatten, pleidooien van topadvocaten, een workshop creatief schrijven met Bob Van Laerhoven, intieme voorleessessies op diverse locaties in het theatergebouw, een moordspel, misdaadwandelingen, en in de kelder ensceneert de federale politie een heuse crime scene. De dag wordt afgesloten met de preview van 'Blauw bloed', niet het gelijknamige royaltyprogramma van de EO, maar een nieuwe aflevering uit de VTM-reeks Aspe die wordt ingeleid door de hoofdrolspelers Herbert Flack en Francesca Vanthielen.

(Bron: Knack.be)

Roslund & Hellström - Drie seconden (2010)

Bolletjesslikkers en infiltranten


(Door Maarten Moll)

Drie seconden is de vijfde thriller van het Zweedse schrijversduo Anders Roslund en Börge Hellström. In hun thrillers spelen maatschappelijke thema's, zoals vrouwenhandel, prostitutie, eigenrichting, de doodstraf en drugssmokkel altijd een belangrijke rol. Vaste waarde is de dwarse politie-inspecteur Ewert Grens.

In Drie seconden draait het om het gegeven of de politie en de regering gebruik mogen maken van criminele infiltranten. Piet Hoffmann is een ex-crimineel die door een speciale, geheime afdeling van de Stockholmse politie wordt ingezet om in een Poolse drugsbende te infiltreren. Drie seconden begint als hij een groep Poolse bolletjesslikkers hun bolletjes (amfetamine) laat uitspugen. Daarbij gaat er iets mis, waardoor de 'gewone' Stockholmse politie op het spoor komt van de drugslijn.

Terwijl Hoffmann van de Poolse drugsbaronnen opdracht krijgt de drugshandel binnen de grote gevangenissen in Zweden op touw te zetten, bijt Ewert Grens zich vast in de zaak. Roslund en Hellström hebben met de onconventionele Grens een fascinerend karakter geschapen. Ze diepen dat karakter - Grens rouwt in dit boek om zijn gestorven geliefde - tegen de achtergrond van de drugszaak mooi uit, waardoor Drie seconden een diepere laag krijgt.

Dan krijgt Hoffmann toestemming, onder andere van een staatssecretaris, om als crimineel in een Zweedse gevangenis te worden geplaatst. Mooi is hoe Roslund en Hellström Hoffman met poëzie en tulpen drugs de gevangenis in laten smokkelen. De grote vraag is - terwijl Grens steeds meer te weten komt, ook over de inzet van criminelen bij de politie - of zijn dekmantel het zal houden in een gevangenis met de meest beruchte misdadigers van Zweden, én een afvaardiging van de Poolse organisatie waar Hoffmann voor werkt. Meer van de plot weggeven is hier onverstandig.

Rosland en Hellström weten de spanning goed op te bouwen, en geven en passant een geloofwaardig en tegelijkertijd onthutsend beeld van hoe op het hoogste niveau met infiltranten wordt omgegaan, waarbij beslist geen vuile handen mogen worden gemaakt. Drie seconden is een uitstekende thriller. Met ieder boek worden Roslund & Hellström iets beter.

Roslund & Hellström - Drie seconden. Vertaling: Jasper Popma en Wendy Prins. Uitgeverij De Geus, 544 pag.

(Bron: Het Parool)

Sean Doolittle - De perfecte buren (2010)

Geen kwaad woord over Clark Falls


(Door Hans Knegtmans)

De perfecte buren valt onder het subgenre 'stadje-waar-het-niet-pluis-is'. Mits goed uitgevoerd kan dit een spetterende thriller opleveren, en in zijn Nederlandse debuut toont Sean Doolittle zich een begeesterde verteller. Paul en Sara Callaway verruilen Boston voor het provinciestadje Clark Falls. Sara heeft een bestuurlijke functie bij de universiteit aangenomen, Paul een professoraat in de Engelse letterkunde.

De verhuizing begint tumultueus. Terwijl Paul een sixpack bier haalt, probeert een zwarte insluiper Sara aan te randen. Paul weet hem met een golfclub te verjagen. De buurtbewoners laten geen middel onbenut om de geschrokken nieuwkomers op hun gemak te stellen. Overbuurman Roger Mallory is niet alleen voorzitter van de Ponca Heights buurtvereniging, maar ook oprichter van de Organisatie voor een Veiliger Leefomgeving. Vanwege het incident roept hij de buurtvereniging in spoedvergadering bijeen. Zo iemand is hij wel.

Nee, geen kwaad woord over Clark Falls. Paul gaat met de mannen golfen en wordt zelfs lid van de buurtwacht. Dan zorgt de dertienjarige Brit Seward, dochter van de buren Pete en Melody, onbedoeld voor de eerste rimpel in de vijver. Brit is een voorlijke boekenwurm, en de schoolmeester in Paul beijvert zich haar wegwijs te maken in de volwassenenliteratuur. Wanneer Roger hem waarschuwt dat dit 'het soort situatie is die verkeerd kan worden opgevat' neemt Paul zich voor, wat meer afstand te nemen van de bemoeizieke potentaat. Te laat dringt het tot hem door dat vrienden van Roger weinig te kiezen hebben. En dat, wanneer iemand het bij hem verbruid heeft, zijn leven een verrassende wending kan nemen.

Doolittle goochelt vaardig met flashbacks en flashforwards en de lezer vraagt zich soms af hoe het komt dat een bepaalde passage hem zo bekend voorkomt. Een extra pluspunt is de galgenhumor die de hoofdpersoon in zijn vele benarde ogenblikken goed van pas komt.

Sean Doolittle - De perfecte buren. Vertaling: Ellis Post Uiterweer. Uitgeverij De Boekerij, 320 pag.

(Bron: Het Parool)

Cijfers over letters (nieuws, 2010)

OPLAGE SPANNEND GESCHENKBOEK BREEKT WEER RECORD

Jaar na jaar breekt de oplage van het geschenkboek voor Juni - Maand van het Spannende Boek records. En in 2010 is dat niet anders. Scheidend CPNB-directeur Henk Kraima was vooraf nog sceptisch dat de startoplage van 'Erken mij' van Esther Verhoef, het geschenkboekje van vorig jaar (805.000 exemplaren), niet zou worden gehaald. Mogelijk zou de boekhandel door de crisis wel een pas op de plaats gaan maken. Maar vandaag kon Kraima bekendmaken dat 'Onmacht', het geschenk dat Charles den Tex schreef voor de Maand van het Spannende Boek, verschijnt in een oplage van 865.000 exemplaren. Inderdaad, opnieuw een record.

Nog meer cijfers over letters: Uit een onderzoek van GfK Retail & Technology Benelux blijkt dat 1 op de 10 Nederlanders afgelopen jaar een Scandinavische thriller heeft gelezen. Bijna 1 op de 5 titels in de Top 60 van bestverkochte thrillers is afkomstig uit Scandinavië. Een groot deel van de populariteit is te danken aan de Zweedse schrijver Stieg Larsson. Zijn drie delen van de Millennium Trilogie bezetten de eerste, derde en vierde plaats op de lijst van de zestig bestverkochte spannende boeken van het afgelopen jaar. Het aandeel spannende boeken uit Scandinavië in deze top zestig is 18 procent, een verdrievoudiging ten opzichte van een jaar eerder.

De hoogste Nederlandse thrillerauteur in de lijst is Saskia Noort (Anthos) met 'De verbouwing'. Noort geldt als een van de succesvolste Nederlandse misdaadauteurs van dit moment. Haar boek 'Terug naar de kust' staat al zeven jaar onafgebroken in de top zestig.

Volgens de CPNB blinken Scandinavische thrillers uit in realisme, waardoor Nederlanders ze aantrekkelijk vinden. ,,Het is er altijd koud en er zijn genoeg afgelegen plekken om te kunnen moorden'', aldus programmaleider Esther Scholten. Overigens ligt het moordcijfer in Scandinavië helemaal niet zo hoog, zocht Scholten uit. ,,Als je de moorden in de thrillers bij elkaar optelt, is dat een vertwaalfvoudiging van de werkelijke cijfers.''

De zestig titels in de lijst zijn geschreven door 28 auteurs, inclusief duo's zijn dat veertien vrouwen en negentien mannen. Vrouwen leveren 35 titels, een lichte toename ten opzichte van vorig jaar. Acht schrijvers zijn met drie of meer titels aanwezig. Daarmee bezetten ze in totaal 56 procent van de lijst, een toename van 9 procent. Karin Slaughter (Cargo) komt zeven maal voor en is daarmee de meest genoteerde. ,,Auteurs worden meer en meer merken'', vatte Kraima de cijfers oneerbiedig samen.

Bij de in totaal 17 uitgevers is de top-3 onveranderd gebleven. Ambo|Anthos (NDC|VBK) staat aan kop met 14 titels, gevolgd door A.W. Bruna (WPG) met 11 en De Bezige Bij (WPG) met 9.

Zoals bekend is het thema van de Maand van het Spannende Boek is dit jaar 'Mørd en Dødslag', met als ondertitel 'Meeslepende misdaadverhalen uit Scandinavië'. De actiemaand wordt voor het vierde achtereenvolgende jaar geopend met The Power of Plots - de Avond van het Spannende Boek. Dit jaar is dat op dinsdag 1 juni in de Melkweg in Amsterdam. Naast Charles den Tex zijn veel Scandinavische thrillerauteurs aanwezig, zoals 'the grand old lady' Maj Sjöwall, Jo Nesbø, Roslund & Hellström, Arnaldur Indridason, Jens Lapidus, Anne Holt, Asa Larsson, Matti Rönkä, Leif Davidsen, Mikkel Birkegaard, Pia Juul en Camilla Läckberg. Muziek is er van de Noorse singer-songwriter Bernhoft.

De avond wordt om 19.45 geopend met de uitreiking van de Schaduwprijs en De Gouden Strop 2010. De avond is toegankelijk voor publiek. Voor meer informatie: www.maandvanhetspannendeboek.nl

Op woensdag 2 juni organiseert sponsor NS op station Den Haag Centraal de NS Thriller Wissel. Treinreizigers krijgen dan de mogelijkheid een spannend boek dat zij reeds hebben gelezen te ruilen voor een ander. Charles den Tex is aanwezig om te signeren.

De nominaties (nieuws, 2010)

VLAAMSE DEBUTANTEN OP SHORTLIST GOUDEN STROP

De Vlaamse auteurs Hans Declercq en Bram Dehouck maken met hun eerste thriller kans op de Gouden Strop. Zij moeten het opnemen tegen hun Nederlandse collega's René Appel, Carla de Jong en Lieneke Dijkzeul. Dehouck is met zijn boek 'De minzame moordenaar' ook in de race voor de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige spannende debuut. De nominaties voor beide thrillerprijzen zijn vandaag bekendgemaakt op een bijeenkomst in de Rode Hoed in Amsterdam.

De jury van de Gouden Strop moest dit 'boekjaar' een recordaantal inzendingen van 87 spannende boeken beoordelen. Op 31 maart werd een longlist van elf titels gepresenteerd, waarvan er uiteindelijk vijf overbleven: 'Van twee kanten' van René Appel, 'Hoe zwart is de duivel?' van Hans Declercq, 'De minzame moordenaar' van Bram Dehouck, 'De geur van regen' van Lieneke Dijkzeul en 'Serpent' van Carla de Jong. De winnaar, die een geldbedrag krijgt van tienduizend euro en een sculptuur van de Amsterdamse beeldhouwer Marianne van den Heuvel, wordt op dinsdag 1 juni onthuld tijdens de Power of Plots, de Avond voor het Spannende Boek in de Melkweg in Amsterdam.

Ook de jury van de Schaduwprijs kreeg een recordaantal inzendingen, twintig, te verwerken. Naast Dehouck zijn ook oud-commissaris Joop van Riessen ('Vergelding'), Anita Terpstra ('Nachtvlucht') en Frank van Zwol ('Het Thule incident') genomineerd. De winnaar van de Schaduwprijs, die eveneens op de Power of Plots wordt bekendgemaakt, ontvangt uit handen van Marion Pauw (winnares Gouden Strop 2009) een cheque van duizend euro en een zeefdruk van Dick Bruna.

Over de kwaliteiten van de nominaties van de Gouden Strop liet de kwinkslagen rondstrooiende juryvoorzitter Koos Postema vandaag weinig los. Hij bekende wel een voorliefde te hebben voor thrillers met oude, door het leven getekende speurders (Wallander, John Rebus). Willem Asman, juryvoorzitter van de Schaduwprijs, daarentegen riep debutanten op 'fris en origineel' te zijn. ,,Te veel debuten, ook dit jaar, het moet gezegd, zijn meer van hetzelfde. Daarom deze oproep aan debutanten: trek andere registers open, leg de lat hoger. Matige Saskia Noort-imitaties zijn er al voldoende.'' Uitgevers moeten de nieuwkomers 'stimuleren tot grotere hoogten', vindt Asman. ,,Haal er meer uit in de zin van 'haal er meer uit', zoals uitgebreide beschrijvingen van broodbeleg, snufjes in auto’s en feitjes over industrieën, beroepen en hobby’s van de auteur.'' Asman en zijn collega-juryleden zouden ook graag meer vrouwelijke hoofdpersonen 'met hersens' zien.

Wordt verwacht 186 (nieuws, 2010)

EEN BLOEDERIG BUNDELTJE

'Een literaire thriller met magisch-realistische elementen'. Dat is de omschrijving die uitgeverij Q meegeeft aan 'De blauwe vogel', het thrillerdebuut van de in Ghana getogen dichter Nii Ayikwei Parkes. De recensent van The Financial Times bestempelde het boek, dat in juni 2010 verschijnt als 'een prachtig geschreven fabel'.

In een afgelegen dorp in Ghana wordt een bloederig bundeltje gevonden. De politie kan de oorsprong ervan niet achterhalen en roept de hulp in van forensisch expert Kayo Odammten. Kayo's technische hulpmiddelen en wetenschappelijke logica brengen het onderzoek niet veel verder: het object in het bundeltje is menselijk, maar bevat geen botten en kan dus geen lijk zijn.

In het dorp doet het gerucht de ronde dat er een vloek rust op een van de mannelijke inwoners. Zou het gerucht waar zijn? En wat doet de lokale bevolking? Neemt ze het recht in eigen handen?

Nii Ayikwei Parkes (1974, Groot-Brittannië) is opgegroeid in Ghana en woont nu in Manchester. Parkes schrijft poëzie, proza en artikelen. Van zijn hand verschenen eerder drie poëziebundels. Met de opbrengsten van een van zijn bundels richtte hij een fonds op voor schrijvers in Ghana. De dichter las overal ter wereld voor uit zijn werk: onder andere in New York, Londen, op Java en in Paradiso in Amsterdam. Parkes was ook artist in residence voor de BBC en writer in residence aan de California State University.

EEN ACHTHOEKIGE LAP

Hij schreef er al een non-fictieboek over, 'La Santa Alianza', maar in juni 2010 publiceert de Peruaanse schrijver Eric Frattini ook een thriller over de aanslag op paus Johannes Paulus II, getiteld 'Het labyrint van water'. Centraal staat de vraag: was de schutter Mehmet Ali Agca, die begin dit jaar vrijkwam, wel de hoofdverdachte? Frattini legt in het boek verbanden tussen de actualiteit en de bijbelse geschiedenis.

Afdera Brooks' grootmoeder ligt op sterven in haar huis in Venetië en vraagt haar kleindochter de inhoud van een kluis in New York op te halen. Het eeuwenoude manuscript dat Afdera daarin vindt lijkt een verloren evangelie te zijn, het evangelie van Judas Iskariot.

Afdera's poging de oorsprong van het geschrift te achterhalen voert haar van Zürich naar Alexandrië en van Cairo naar Akko. Iedereen met wie ze in contact komt, wordt kort daarna dood aangetroffen, met een achthoekige lap op het lichaam. Maar er is geen weg terug, zeker niet als ze bij de spullen van haar twintig jaar geleden verongelukte ouders eenzelfde stuk stof vindt. Op het spel staan Afdera's persoonlijke geschiedenis en de geschiedenis van het christendom.

Eric Frattini (Lima, 1963) is een essayist, schrijver, professor aan de politie-academie, Midden-Oostencorrespondent en politiek analist. Hij woonde enkele jaren in Tahiti (Polynesië), Asuncion (Paraguay), Beirut ( Libanon), Nicosia (Cyprus) en Jeruzalem (Israël).

Zijn werk is gepubliceerd in diverse landen waaronder Portugal, Italië, Frankrijk, Roemenië, Bulgarije, Polen, Rusland, Brazilië en de Verenigde Staten. Frattini, een liefhebber van reizen, stak onder andere de Stille Oceaan over op een rieten vlot en doorkruiste Borneo in een Land Rover. Hij woont tegenwoordig in Madrid.

Kale muren (column, 2010)

TYPEMACHINE

(Door Peter de Zwaan)

Ik heb mijn typemachine weggedaan, het moest er een keer van komen. De Underwood met toetsen die zo zwaar gingen dat je er beter met een hamer op kon tikken dan met je vingers stond steeds meer grijs verleden te worden in een hoekje van mijn werkkamer. Ik heb er mijn eerste boek op getikt. Het is nooit uitgegeven, maar ik heb er, als tienjarige, wel typen door geleerd. En een beetje boek is het eigenlijk toch wel geworden. Mijn vader naaide alle typevellen keurig aan elkaar met groen draad (hij had net even geen zwart draad meer) en deed er een kartonnen kaft om waarop ik later een tekening maakte. Mooi boek, één exemplaar, gesigneerd door de schrijver. De titel ben ik vergeten. Het was iets heel allitererends. 'Vreemde vakantieverwikkeling van vier vrienden', dat staat me bij, maar ik weet zeker dat er nog een woord met een v in zat. Verre vrienden? Vreemde vrienden? Geen vette vrienden, hoop ik.
Ik heb de typemachine mee gehad naar Frankrijk waar ik een jaar heb gewoond en stukjes maakte voor een blad dat Pep heette.
Ik heb er mijn eerste misdaadroman op gemaakt: 'Dietz', uitgegeven door Spectrum en, toen ik in Amerika verbleef, door de jury van De Gouden Strop voorzien van een nominatie waar ik geen moer aan heb gehad omdat ik onbereikbaar was voor de journalisten die een interview wilden.
De typemachine is weg omdat ik de ruimte nodig heb voor de beschaving die steeds maar voortschrijdt, en soms te snel.
Op de plaats waar de Underwood stond liggen nu de prints van mailtjes die ik krijg over E-books, niet E-boeken, omdat Nederlands niet mag. Het aantal mailtjes loopt snel op, want iedereen bemoeit zich nu ineens met die gemaksboeken waar je geen papier meer voor nodig hebt. E-books zijn de toekomst.
Hoera.
Als het aanslaat zullen eerst alle boekwinkels verdwijnen, en daarna de boekenkasten.
Heeft iemand daar eigenlijk al eens bij stilgestaan? Al die huizen waar geen boek meer in is te vinden, met kale muren en bijzettafeltje waarop alleen het omroepblad ligt?
Als u over tien jaar spijt hebt van de onstuimige ontwikkeling op boekengebied en de aanblik van al die mooie, veelkleurige boekenruggen mist dan komt u maar langs, mag u even genieten. Ik heb dertig jaar gewacht met het verwijderen van de typemachine en ik ben van plan om de papieren boeken te koesteren tot ver na mijn dood.

(Deze column is ook te lezen op www.peterdezwaan.nl. Op de foto hierboven is Peter de Zwaan aan het werk op zijn Underwood. ,,Moet zijn gemaakt in Frankrijk, ik denk in 1968.'')

Peter de Zwaan (1944, Meppel) heeft tientallen publicaties op zijn naam staan, misdaadromans en jeugdboeken. Voor zeven van zijn thrillers werd hij genomineerd voor de Gouden Strop, de prijs voor het beste Nederlandstalige spannende boek. Met 'Het Alibibureau' won hij in 2000 de Gouden Strop. In augustus 2010 verschijnt bij uitgeverij Cargo zijn nieuwe Jeff Meeks-thriller 'Voortvluchtig'. Kijk op de site van Peter de Zwaan voor meer informatie. (Foto Peter de Zwaan: Bob Bronshoff)

Uitgesproken (1)

'IK WEET EIGENLIJK NIETS VAN THRILLERS...'

De Spanningsblog start vanaf vandaag met de regelmatig terugkerende rubriek Uitgesproken. Met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Er zal daartoe gegrasduind worden in binnen- en buitenlandse media. Maar om alvast in de stemming te komen hier alvast een tiental uitspraken gedaan in interviews die op deze blog te vinden zijn. By the way, de illustratie is van Corine Hartman, thrillerauteur en kunstschilder.


KARAKTER
,,Het is misschien wel het belangrijkste onderdeel van mijn karakter. Zo lang ik me kan heugen, heb ik geschreven. Ik móét schrijven, het is alles. Het is zoals ik ben.'' Esther Verhoef (2006)

MANIERTJE
,,We mogen onszelf niet zien als succesvolle auteurs. Het gevaar zou zijn dat we gaan denken: ach, we schrijven gewoon een boek en het wordt een bestseller. We moeten telkens onszelf zien te verbeteren. Als het een maniertje gaat worden, dan is het gedaan met ons.'' Nicci French (2006)

ELITE
,,Toen ik nog jong was en net mijn literatuurstudie achter de rug had, wilde ik door de literaire elite als schrijver geaccepteerd worden. Maar dat gebeurde niet, omdat ik thrillers schreef.'' Ian Rankin (2006)

DIE TOON
,,Sommige schrijvers beweren dat ze voor hun boek research hebben gedaan bij de politie. Maar met een of twee dagen meelopen ben je er niet. Als je niet aan den lijve hebt ondervonden wat het is om voor je leven op iemand anders te vertrouwen, dan krijg je die toon er gewoon niet in.'' Simon de Waal (2005)

VERKOOPCIJFERS
,,Ik hou me niet bezig met verkoopcijfers en genootschappen. Zolang ik me kan afsluiten van het idee dat mijn thrillers onderhevig zijn aan marktwerkingen, blijf ik er lol in houden.'' Esther Verhoef (2005)

BELSPELLETJES
,,Wat ik ook zo vreemd vind aan literair proza, is dat mensen in die boeken nooit tv kijken. Ze lezen ook zelden kranten. De alledaagse werkelijkheid waarin mensen leven, dringt niet in die romans door. Mensen die de hele dag thuis zitten kijken wel eens naar belspelletjes en dat schrijf ik dan weer wel op.'' René Appel (2005)

SUCCES
,,Ik weet eigenlijk niets van thrillers. Sommigen vergelijken mij met Nicci French, maar ik moet bekennen dat ik nog nooit iets van Nicci Gerrard en Sean French gelezen heb. Ik weet dat ze het erg goed doen en als ik maar een fractie van hun succes zou mogen beleven, dan zou ik heel gelukkig zijn. In mijn hele leven heb ik nog maar één Grisham en één Cornwell gelezen. Ik las laatst 'Mystic river' van Dennis Lehane, die man kan schrijven, zeg!'' Michael Robotham (2004)

CYNISME
,,Mijn vrouw zegt altijd: Die thrillers zijn een mooie output voor je om je agressie en je cynisme kwijt te raken. Ik ben heel saai, hoor. Ga zelden naar de film. Het leukste vind ik om gewoon boven te zitten en boeken te lezen, dingen te verzinnen. En spelletjes met de kinderen doen.'' Tomas Ross (2004)

SEKSSCÈNE
,,Het moet me geen moer meer interesseren wat mijn omgeving daarvan zal vinden. Het is technisch gewoon een uitdaging om een hele mooie seksscène te creëren. Geweld is overigens moeilijker te beschrijven. Aanvankelijk had ik in 'De eetclub' ook een kind laten sterven bij die woningbrand. Ik werd er helemaal naar van, ben tenslotte ook moeder. Ik ben bang dat je dan iets over je afroept.'' Saskia Noort (2004)

POLIO
,,Op mijn zesde schreef ik een boekje over een man die bij mijn vader op de zaak werkte, polio had en heel erg dik was. Men dacht dat hij nooit meer zou kunnen lopen, maar het lukte hem toch. Het verhaal telde maar vijf pagina's en heette 'Rolio with Polio'. Mijn vader heeft het boekje nog steeds, ik hoop niet dat het ooit op een internetveiling terechtkomt.'' Karin Slaughter (2003)

In het nauw (nieuws, 2010)

THEO MAAASSEN IN DEN TEX-SERIE

De acteurs Daan Schuurmans en Theo Maassen (foto) vertolken de hoofdrollen in de nieuwe VPRO-serie 'De macht van meneer Miller', naar het gelijknamige boek van Charles den Tex. Deze zomer beginnen de opnames van de vierdelige serie, die vanaf 7 november te zien is bij de publieke omroep.

Pieter Kuijpers en Edward Stelder zijn verantwoordelijk voor het scenario, de regie is in handen van Peter de Baan en David Lammers. De eerste aflevering is op zondag 7 november te zien op Nederland 3.

In 'De macht van meneer Miller' werkt Michael Bellicher voor een van de grootste adviesbureaus ter wereld. Alles waar hij van droomt, lijkt binnen handbereik. Tot hij na jaren zijn broer weer ziet. De ontmoeting schokt hem. Michael gaat onderuit. Op zijn werk wordt hem de wacht aangezegd.

Om te voorkomen dat hij de volgende dag zijn kantoor niet meer in kan, sluit hij zich op in de kantine. De stomste beslissing van zijn leven. Die nacht is hij getuige van iets wat hij nooit had mogen zien. Vanaf dat moment wordt Michael steeds verder in het nauw gedreven. Tijdens zijn vlucht stuit hij voortdurend op ‘meneer Miller’, een ongrijpbare man die alles over hem lijkt te weten.

Charles den Tex won in 2006 zijn tweede Gouden Strop voor deze thriller. De eerste kreeg hij in 2002 voor 'Schijn van kans', in 2008 won hij voor de derde keer deze prijs met 'Cel', het vervolg op 'De macht van meneer Miller'. Op 7 mei verschijnt Den Tex' nieuwe thriller, 'Wachtwoord', waarin opnieuw Michael Bellicher de hoofdrol speelt.

Wordt verwacht 185 (nieuws, 2010)

EEN HOPELOOS VASTGELOPEN ZAAK

'De sensatie voor de Maand van het Spannende Boek', meldt uitgeverij Atlas welgemutst over 'De handen van Kalman Teller' van Gauke Andriesse. Deze thriller van de schrijver uit Voorhout waarin de Amsterdamse privédetective Jager Havix opnieuw de touwtjes in handen probeert te krijgen, verschijnt in mei 2010.

Als de jonge Mira Roes in het ziekenhuis slachtoffer wordt van een verkeerd uitgevoerde medische ingreep, is dat voor haar en haar man Frederik het begin van een tien jaar durende lijdensweg langs tal van medische beroepsorganen en gerechtelijke instanties. Ondanks haar ernstige verminkingen vallen de rechterlijke uitspraken keer op keer in haar nadeel uit en lijkt het er steeds meer op dat de schuldige de hand boven het hoofd wordt gehouden.

Als haar zaak hopeloos is vastgelopen, besluit haar protégé, de vermogende Joodse zakenman Kalman Teller, de hulp in te roepen van privédetective Jager Havix. Wanneer Havix een belangrijke getuige weet te achterhalen, loopt het spoor dood. Maar Kalman Teller laat Havix niet meer met rust. Waarom is hij zo vasthoudend en wat is er waar van de geruchten dat deze overlevende van de Holocaust zo'n teruggetrokken bestaan leidt, omdat hij iets heeft te verbergen?

Gauke Andriesse (1959) werkte tien jaar als ontwikkelingseconoom in het Andesgebergte van Ecuador. Nu reist hij regelmatig naar Indonesië en de Filippijnen om instellingen te ondersteunen die microkredieten verlenen. Van zijn hand verschenen eerder 'De dode opdrachtgever' (2007), 'De verdwenen schilderijen' en 'Stilzwijgen'. Dat laatste boek werd vorig jaar genomineerd voor de Gouden Strop.

Willem Asman - Koninginnedag (2010)

'Aanqlag op koninging'


(Door Peter Kuijt)

Op de cover van Koninginnedag, het jongste boek van thrillerschrijver Willem Asman, ontbreekt een aanduiding om wat voor boek het gaat. Is het een roman of toch een thriller? Pas binnenin blijkt uit de driecijferige NUR-code dat de uitgeverij Koninginnedag beschouwt als een literaire thriller. Kennelijk was de uitgever er echter niet zó van overtuigd dat het stempel ook wel op het omslag kon. Na lezing is die twijfel wel begrijpelijk.

De aankondiging eerder dit jaar dat Asman het drama op Koninginnedag 2009 in Apeldoorn als thema van zijn vierde thriller zou gebruiken, leidde tot nogal wat reacties in de plaatselijke pers. Asman zou 'over andermans leed' geld willen verdienen, het was 'een walgelijke uitbuiting van menselijk drama' en een nabestaande kondigde stappen aan als de naam van een overleden dierbare in het boek zou voorkomen. 'Eerst lezen, dan oordelen', was een andere opmerking.

Die laatste reactie is eigenlijk de enig juiste. De aanslag in Apeldoorn waarbij Karst Tates zeven mensen en zichzelf doodde, komt maar zijdelings in het boek ter sprake. Er worden geen complottheorieën ontvouwd, de tragedie speelt eigenlijk een bijrol.

Centraal in het boek staat een niet met name genoemde jonge vrouw, die als communicatieadviseur wordt geacht het 'stijfburgerlijke' imago van premier Jan Peter Balkenende op te frissen. Zij bevindt zich met de minister-president op 30 april 2009 op een congres van de Europese christendemocratische partij EVP in Warschau als de Nederlandse delegatie een sms'je krijgt van Jack de Wolf, in wie we de doorgaans glimlachbrede spindoctor Jack de Vries herkennen, met de enigszins gemankeerde tekst 'AANQLAG OP KONINGING'.

Halsoverkop vertrekt Balkenende met het regeringsvliegtuig uit Polen. Op weg naar Zestienhoven wordt er in het toestel gewerkt aan een verklaring die hij zal afleggen. Aan boord zit ook de jonge vrouw, van wie niemand weet welke relatie zij heeft met de Suzuki Swift-rijder.

Het verhaal wordt verteld door de vrouw, die afkomstig is uit een rood nest waar alleen werd gevlagd op 4 en 5 mei. Ze herinnert zich hoe ze door spindoctor Jack aan Balkenende wordt voorgesteld. Ze verhaalt over haar sessies met de premier om diens omgang met de media te verbeteren. Maar er komen ook gebeurtenissen in haar ouderlijk gezin aan de orde.

Koninginnedag is een intrigerende, vlot geschreven roman waarin de indringende bijpraatmomenten van de vrouw en de premier hoogtepunten zijn. Met een scherp oog voor de actualiteit brengt Asman niet alleen de financiële crisis en het gevaar van Wilders ter sprake, maar verwijst hij ook naar terzijdes als het 'ietsisme' van Ronald Plasterk en sneert hij naar Jan Mulder die eerst reclame maakt voor ING om daarna als Matthijs van Nieuwkerks tafelheer bankiers te fileren.

Maar de spanning ontbreekt ten enen male in Koninginnedag. Het verhaal hinkt te veel op twee sporen, de privé-herinneringen van de vrouw en de nasleep van de aanslag, zonder een juiste balans te vinden. De gebruikelijke wending aan het slot is niet verrassend genoeg. De verwachtingen die Asman wekte met zijn uitstekende, vorige politieke thriller Wondermans eindspel, zijn helaas niet waargemaakt. Koninginnedag is geen thriller.

Willem Asman - Koninginnedag. Uitgeverij Cargo, 224 pag., 17,50 euro.

Ver bovenaan (nieuws, 2010)

STIEG LARSSON BESTVERKOCHT IN EUROPA

De afgelopen twaalf maanden waren Stieg Larsson, Stephenie Meyer en Dan Brown de bestverkochte auteurs op de Europese markt.
Van de eerste tien in de lijst scoren de eerste acht ook in Nederland sellers. Dat zijn naast de top-drie Paolo Giordano, Carlos Ruiz Zafón, Tatiana de Rosnay, Camilla Läckberg en Henning Mankell. Anna Gavalda en Roslund & Hellström maken de toptien compleet, aldus Boekblad.

Enige Nederlander in de lijst is Herman Koch met 'Het Diner'. Hij stond in januari nog op de zevende plaats, maar is nu gezakt naar 12. Van de 25 boeken in de lijst zijn er tien oorspronkelijk Engelstalig, de rest is vertaald.

Stieg Larsson staat met zijn trilogie ver bovenaan. Hij heeft over de afgelopen twaalf maanden 4004,5 punten, terwijl Stephenie Meyer, ook met meerdere boeken, 'slechts' 2104 punten behaalde. De nummer drie moet het doen met 1681,5 punten. De Europese bestsellerlijst is op basis van de top-10 gegevens van zeven Europese landen. Voor elke maand dat een boek op de bestsellerlijst staat, krijgt de auteur punten. 50 punten voor de eerste plaats, 49 voor de tweede enzovoorts.

Deze Europese bestsellerlijst loopt van april 2009 tot en met maart 2010 en is tot stand gekomen door de lijsten van Nederland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Zweden en het Verenigd Koninkrijk.

1. Stieg Larsson
2. Stephenie Meyer
3. Dan Brown
4. Paolo Giordano
5. Carlos Ruiz Zafón
6. Tatiana de Rosnay
7. Camilla Läckberg
8. Henning Mankell
9. Anna Gavalda
10. Roslund & Hellström

Bron: Boekblad

Wordt verwacht 184 (nieuws, 2010)

HET VERLEDEN HERSCHRIJVEN

Lezers die het werk van Herman Koch en Renate Dorrestein, maar ook Patricia Highsmith waarderen, zullen zeker in hun nopjes zijn met 'Het fantoomalbum', het derde boek van de Amerikaanse schrijfster Carolyn Parkhurst. Dat verwacht althans uitgeverij L.J. Veen, die deze 'verbluffende murder mystery' in september 2010 in de boekhandel doet belanden.

'Het fantoomalbum' gaat over bestsellerschrijfster Octavia Frost. Ze heeft net haar nieuwste boek afgerond. Het betreft een bijzondere roman, waarin ze de laatste hoofdstukken van al haar vorige romans heeft herschreven. Hierbij zijn allerlei verwijzingen naar haar persoonlijke leven verdwenen, zoals een afschuwelijke gebeurtenis die haar familie jaren eerder heeft getroffen. Ze heeft haar verleden herschreven.

Op weg naar haar uitgever leest Frost op de lichtkrant op Times Square dat haar zoon Milo, een beroemde zanger, wordtd beschuldigd van de moord op zijn vriendin. Hoewel Octavia en Milo al jaren geen contact meer hebben, gaat ze op stel en sprong naar hem toe. Heeft ze haar zoon tot moord gedreven? En wat is er al die jaren geleden precies gebeurd?

Carolyn Parkhurst (1971) publiceerde in 2003 haar eerste roman, 'The Dogs of Babel', waarin ze vertelt over een taalkundige die op een kwade dag zijn vrouw dood aantreft. Ze is gevallen (of gesprongen) uit een appelboom. De enige getuige lijkt de hond Lorelei te zijn. Hij probeert de hond zo ver te krijgen dat die hem gaat 'vertellen' wat er is gebeurd. In 'Lost and Found', uit 2006, portretteert Parkhurst de deelnemers aan de gelijknamige realityshow: een moeder uit een buitenwijk en haar opstandige dochter, twee onlangs gescheiden broers, een stel voormalige kindsterren, twee pasgetrouwde herboren christenen en een koppel 'verse' miljonairs.