'Ik voel me nog altijd meer een lezer dan een schrijver'
De vijf genomineerden voor de Gouden Strop 2010 presenteren vandaag zichzelf en hun kansrijke thriller aan de hand van de vijf journalistieke W's: Wie, Wat, Waar, Wanneer en Waarom én een bonusvraag. De West-Vlaamse 'communicatieverantwoordelijke' Bram Dehouck (1978) is één van de vijf genomineerden voor de Gouden Strop met zijn debuut De minzame moordenaar. Gaat zijn 'literaire thriller' de prijs winnen, of wordt het toch een 'misdaadroman'? ,,Ik heb een bloedhekel aan 'eliterair' gedoe.''
(Door Peter Kuijt)
- Wie denkt Bram Dehouck wel dat hij is?
,,Ik voel me als een klein jongetje dat aan het grote raam van de misdaadauteurs komt piepen. Mijn fascinatie voor spannende boeken begon met 'Kruistocht in spijkerbroek' van Thea Beckman. Daarvoor dacht ik dat alleen honden boeken konden verslinden. Maar na dat boek las ik de ene dikke misdaadkluif na de andere. In mijn tienerjaren was dat vooral Stephen King, gevolgd door Val McDermid. Ik had mijn boeken graag lekker dik: 'De peetvader', 'De rattenoorlog', 'De verborgen geschiedenis', 'Papillon'… Momenteel blijf ik graag hangen bij auteurs als Robert Harris, Ian McEwan en Jeffery Deaver. Aangezien ik al tientallen spannende boeken las, maar er tot nu toe slechts eentje schreef, voel ik me nog altijd meer een lezer dan een schrijver.''
- Wat zijn volgens u de sterke kanten van 'De minzame moordenaar'?
,,Doorheen het boek krijg je begrip voor de moordenaar, zelfs sympathie. De moordenaar is geen ziekelijke pervert, maar een gewone man met een verwrongen gevoel van gerechtigheid. Bovendien zijn de moordenaar en de slachtoffers erg herkenbaar. Zelf zou ik gemakkelijk een slachtoffer van de minzame moordenaar kunnen zijn. Tot slot krijg ik unaniem lovende reacties over de setting: het met oorlogsgraven bezaaide Ieper in West-Vlaanderen.''
- Waar gaat 'De minzame moordenaar' eigenlijk over?
,,Een sympathieke agent verandert in een sympathieke seriemoordenaar. Door een traumatische ervaring verandert hij van een gewone man met gewone verlangens in een berekenende moordenaar die geen blijf weet met zijn woede. Hij probeert een onschuldige te laten opdraaien voor zijn daden, maar het is nog maar de vraag of hem dat lukt. Het is geen whodunnit, maar een can-this-man-really-get-away-with-it.''
- Wanneer wordt u gegrepen door een 'literaire thriller' of een 'misdaadroman'?
,,Ik houd ervan als de schrijver angst, ontroering of opwinding opwekt bij de lezer. Maar ook als die emoties beschreven worden bij een personage levert dat vaak mooie passages op. Ian McEwan is daar een meester in. Net zoals Stephen King. Sterke beschrijvingen of slimme plotwendingen, ik smul ervan.''
,,Soms gaat het om één enkele zin, zoals de openingszin van 'Kind 44' door Tom Rob Smith: 'Toen Maria had besloten om dood te gaan, moest haar kat verder maar voor zichzelf zorgen.' Prachtig!''
,,Het heeft me de laatste tijd wel verbaasd dat de term literaire thriller zo beladen is. Ik was me daar nauwelijks van bewust toen mijn debuut verscheen. Uiteraard is het enerzijds een marketingtruc; de term wordt ten onrechte op van alles en nog wat gekleefd. Anderzijds bestaan ze wat mij betreft ook echt, thrillers die literair zijn. Als een moeilijk te omlijnen subgenre.''
,,Voor mij zijn het misdaadromans die extra aandacht besteden aan taal en stijl, en die niet rechtlijnig op een plot afstevenen, maar ook ruimte laten voor inhoudelijke diepgang. De term 'literaire thriller' is geen waardeoordeel voor mij, het heeft enkel te maken met smaak. Ik vind een sterke rechtlijnige plot net zo waardevol als een prachtige beschrijving. Al word ik zelf meer aangetrokken tot het laatste, net zoals ik ook meer voel voor paprikachips dan chips met picklessmaak.''
,,'Literair' wordt haast onvermijdelijk geassocieerd met 'elitair', maar ik houd niet van elitair. Literatuur hoeft helemaal niet elitair te zijn, integendeel. Ik heb een bloedhekel aan 'eliterair' gedoe. Ik vind het jammer dat de term 'literaire thriller' verbrand is, en daarom lijkt het me best dat de term voor eens en voor altijd van boekflappen wordt gebannen. Al was het maar omdat goede boeken soms niet gelezen worden net omdat ze dat etiket krijgen.''
- Waarom zou 'De minzame moordenaar' de Gouden Strop 2010 moeten winnen?
,,Het boek voldoet alvast aan enkele eisen van de jury's. Het hoofdpersonage is een door het leven getekende speurder, er zit een belangrijk vrouwelijk personage met hersens in, twee zelfs, en de plot is fris en origineel.''
De bonusvraag:
- Hoe minzaam is Bram Dehouck?
,,Mijn mate van minzaamheid varieert van dag tot dag en hangt vooral af van factoren zoals nachtrust, wegwerkzaamheden en blootstelling aan geluidsoverlast. Maar doorgaans ben ik goed geluimd. Ik aai graag dieren, en ik ben vriendelijk tegen mijn medemensen. Soms ben ik wat onhandig of onbeholpen, maar als ik mijn vrienden en kennissen mag geloven, is dat best charmant.''
,,Ik streef ernaar een minzaam schrijver te zijn. Ik denk dat minzaamheid als auteur ook met (zelf)relativering te maken heeft. Romans zorgen uiteindelijk voor ontspanning, ik heb dus graag dat het gezellig blijft. Genoeglijk zitten schrijven, lekker liggen lezen, en niet te veel blablabla. Heerlijk is het!''
Bram Dehouck - De minzame moordenaar. Uitgeverij Van Halewyck, 176 pag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten