Boekenridder (nieuws, 2010)

LINTJE VOOR SCHEIDEND CPNB-DIRECTEUR

Vertrekkend CPNB-directeur Henk Kraima is vandaag door demissionair staatssecretaris Marja van Bijsterveldt gedecoreerd als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De staatssecretaris reikte het lintje uit tijdens Kraima’s afscheidsfeest in de Stadsschouwburg te Amsterdam. Henk 'Van boeken krijg je nooit genoeg' Kraima heeft 24 jaar als directeur bij de CPNB gewerkt en is in die hoedanigheid een groot pleitbezorger geweest van het Nederlandstalige boek.

Kraima werd in 1986 directeur van de CPNB. Daarvoor werkte hij onder andere voor uitgeverij Meulenhoff. In Nederland heeft Kraima de Boekenweek en de Kinderboekenweek groot gemaakt en nieuwe campagnes als Juni - Maand van het Spannende Boek, Nederland Leest en de boekenmanifestatie Manuscripta geïnitieerd. Bij die campagnes waren er regelmatig relletjes. Zo ageerde de Bond tegen het Vloeken tegen een krachtterm in een geschenkboekje en waren auteurs tegen de keuze voor Salman Rushdie als auteur van het Boekenweekgeschenk.

Het laatste incident had betrekking op de Maand van het Spannende Boek, die vandaag eindigde. Nederlandse thrillerauteurs waren het er niet mee eens dat Scandinavië het thema was van deze maand. Kraima snapt die frustratie wel van de Nederlandse misdaadschrijvers, vertelde hij in een interview met Boekblad. ,,Die is er al 22 jaar. Maar: de Power of Plots opent met de Gouden Strop. Die wordt aan een Nederlandstalige auteur uitgereikt. De winnaar van de Gouden Strop belandt meteen in de top tien. Ik ben tien jaar weggehoond bij het Genootschap van Misdaadauteurs omdat we een buitenlandse auteur vroegen voor het geschenk, maar dat was alleen maar omdat Nederlandse schrijvers niet goed genoeg waren. Afgezien van Baantjer en Tomas Ross had niemand de kwaliteit om het drukker te laten worden in de winkels. (...) Er is altijd een partij die zich door ons gepasserd voelt. Die zich niet herkent in een poster. En de toon van de kritiek tegen ons is stevig.''

Er waren honderden collega’s, auteurs, uitgevers, boekverkopers, bibliothecarissen en andere vakgenoten op Kraima's afscheidsfeest. Onder hen waren thrillerschrijfsters Simone van der Vlugt en Esther Verhoef.

(Bron: o.a. Boekblad)

Harlan Coben - Verzoeking (2010)

Sensatiebeluste journaliste duikt (maar weer eens) in de jaarboeken


(Door Marjolijn de Cocq)

Beproefd auteur, beproefd recept, beproefd boek. De Amerikaanse thrillerschrijver Harlan Coben ligt in de boekwinkels met het versvertaalde Verzoeking (Caught), waarin televisiejournaliste Wendy Tynes de rol van speurneus op zich neemt. Ze heeft iets goed te maken, want door haar televisieprogramma Op Heterdaad is het leven verwoest van jeugdwerker Dan Mercer.

Tynes heeft hem publiekelijk te kijk gezet als kinderlokker, en verdedigt haar sensatiebeluste aanpak aanvankelijk al vechtende tegen de bierkaai. Als Mercer wordt vrijgesproken, mede vanwege haar 'ranzige riooljournalistiek' (advocaat) of het 'prejudiciële karakter van de verslaggeving' (rechter), leidt dat tot haar ontslag.

Maar Mercer, voor wie ze ooit de hots heeft gehad, zoekt contact met haar en zij besluit gehoor te geven aan het kleine stemmetje in haar hoofd dat haar vertelt dat ze er misschien toch naast zit. Wordt Mercer vervolgens voor haar ogen vermoord, dan beseft ze dat ze speelbal is geworden in een groter complot.

Coben husselt de ingrediënten met verve. De rouwdouwerige baas met het kleine hartje van Tynes bij NTC Network, haar schier skeletloos over de bank gedrapeerde puberzoon, de onwaarschijnlijke hulptroepen van het clubje werkloze vaders, het vermiste meisje en haar verscheurde ouders. En hij voegt daar ook nog een snufje nieuwe sociale media aan toe wat Verzoeking prettig actueel maakt.

Hoe komt het dat deze Coben dan toch een wat flauwe nasmaak heeft? Misschien dat de plot toch net wat te gekunsteld is en de Grote Verrassing ook weer niet zo bloedstollend verrassend. Wat in ieder geval Coben niet helpt is de duik van Wendy Tynes in de jaarboeken van de universiteit van Princeton, zo typerend voor Amerikaanse universiteiten en zo veelgebruikt in Amerikaanse thrillers als er een schandaal uit het verleden moet worden opgediept. Ja, daar zit natuurlijk een belangrijke aanwijzing, duh.

Harlan Coben - Verzoeking. Vertaling: Martin jansen in de Wal. Uitgeverij De Boekerij, 368 pag.

Wordt verwacht 192 (nieuws, 2010)

BRIEFKAART MET DOODSKIST

In de landen waar 'Boek der doden' al verschenen is, zijn er al een miljoen exemplaren van verkocht. Niet gek voor een thrillerdebuut. In oktober 2010 verschijnt deze 'complottheorie-religie-seriemoordenaar-thriller' (aldus een Britse boekverkoper bij uitgeverij A.W. Bruna in Nederlandse vertaling. Schrijver is de Amerikaanse arts en filmproducent Glenn Cooper.

New York lijkt geteisterd te worden door een seriemoordenaar. Het enige wat de slachtoffers met elkaar verbindt, is een witte briefkaart, met daarop een doodskist, hun naam en de dag waarop ze zullen sterven. Will Piper, profiler bij de FBI, wordt samen met de ambitieuze Nancy op de vreemde zaak gezet. Op geen enkele manier kan er een verband tussen de moorden worden gelegd, totdat een kleine aanwijzing naar een oud-studiegenoot leidt. Zou deze Mark, die als computerdeskundige voor het zeer geheime Area51 in de woestijn van Nevada werkt, er echt achter kunnen zitten? Op de hielen gezeten door zijn eigen FBI en de beveiliging van Area51, krijgt Will van Mark een antwoord.

Maar het antwoord zet zijn anders zo nuchtere en licht sceptische kijk op de wereld volledig op zijn kop. Al sinds de middeleeuwen bestaat er een geheime bibliotheek die het grootste geheim van de mensheid bewaart...

Glenn Cooper is van vele markten thuis. Hij studeerde archeologie aan Harvard voordat hij arts werd en zich specialiseerden in besmettelijke ziekten. Na een wetenschappelijke carrière werd hij directeur van een biotechnologisch bedrijf. In zijn vrije tijd begon hij met het schrijven van filmscenario's. Inmiddels is hij de eigenaar van een onafhankelijke filmmaatschappij. Zijn 'Boek der doden' begon als een filmscript voordat het werd omgezet naar een thriller. In 2011 verschijnt het vervolg 'Book of Souls' in Nederlandse vertaling onder de titel 'Boek der zielen'.

Op zijn website maakt Cooper gewag van de Nederlandse singer-songwriter Corjan de Raaf, die een lied heeft gecomponeerd, geïnspireerd op de thrillers van de Amerikaan. Cooper stelt enorm gevleid te zijn met dit lied. Hier is het lied op iTunes te beluisteren.

Andere nieuwe titels:

Frederick Forsyth - 'De Cobra' (28 september 2010). Nieuwe thriller van de auteur van de klassieker 'De dag van de Jakhals'. Als de Amerikaanse president geconfronteerd wordt met de drugsdood van de kleinzoon van een van zijn personeelsleden, besluit hij de handel in cocaïne totaal uit te roeien. Paul Devereaux, oud-hoofd van de afdeling Contraspionage van de CIA, zal de opdracht uitvoeren. Zijn codenaam: de Cobra.
Diverse auteurs - 'Stampvol spannende verhalen voor het goede doel' (oktober 2010). Voor meer informatie klik hier.
David Baldacci - 'Rechteloos' (12 oktober 2010). Thriller waarin Oliver Stone en andere leden van de Camel Club (uit o.a. 'De rechtvaardigen') van zich doen spreken. Een explosie tijdens het bezoek van de Britse premier aan Washington D.C. lijkt te wijzen op een terroristische aanslag. De Britse geheime dienst stuurt een van haar beste agenten om te helpen bij het onderzoek. Deze Mary Chapman komt al gauw in contact met Oliver Stone en de zijnen.
Peter Robinson - 'Lijdensweg' (november 2010). Wanneer studente Kirsten wakker wordt in het ziekenhuis, heeft ze aanvankelijk geen enkele herinnering aan hoe ze daar terecht is gekomen. Ze blijkt het eerste slachtoffer te zijn van een psychopaat die al gauw de student slasher' wordt genoemd.
Tom Clancy - 'Op leven en dood' (7 december 2010). Na zes jaar nieuwe Clancy-thriller. Voor meer informatie zie hier.
Daniëlle Hermans - 'De man van Manhattan' (januari 2011). Voor meer informatie klik hier.
Ruth Rendell - 'Slapende honden' (januari 2011). De allerlaatste Inspecteur Wexford-thriller. In dit 22ste avontuur wordt Wexford geconfronteerd met een oude zaak aan het begin van zijn carrière.
Suzanne Vermeer - 'Zwarte piste' (januari 2011). Après 'Après-ski' de tweede wintersportthriller van Vermeer. De gescheiden Saskia gaat als hulp werken voor een Nederlands echtpaar, dat in Zwitserland een aantal vakantiehuisjes heeft. Na een tijdje merkt Saskia dat daar niet alles is wat het lijkt.
John Sandford - 'In het heetst van de nacht' (januari 2011). Rechercheur Virgil Flowers dacht dat hij alles wel had gezien, dat niets hem meer kon verrassen. Hij had het mis. Dan stuit hij op een lijk met twee kogels in het hoofd en een citroen in de mond.
John Grisham - 'De bekentenis' (27 oktober 2010). Inhoud van deze nieuwe legal thriller is vooralsnog onbekend. Op 28 september 2010 verschijnt overigens Grishams eerste thriller voor 13-plussers 'De belofte'. Voor meer informatie klik hier.

Gerwin van der Werf - Gewapende man (2010)

'Jou krijg ik nog wel mannetje'


(Door Maarten Moll)

Er zijn romans die je na lezing van een aantal bladzijden zou willen wegleggen, om ze eigenlijk nooit meer op te pakken. Niet omdat het boek slecht is, maar omdat je bang bent dat de verwachtingen misschien niet worden ingelost. Gewapende man, van debutant Gerwin van der Werf, is zo'n roman.

Het eerste deel, dat een derde van de roman beslaat, is geweldig. Van der Werf bouwt zijn verhaal goed op, en laat de lezer na dat eerste deel verwachtingsvol achter.

Leon Wind is een musicoloog die in het dorp Zwinnerschans in Zeeuw-Vlaanderen onderzoek te doen, en zijn proefschrift te schrijven over L'homme armé, een anoniem muziekstuk uit de vijftiende eeuw. Hij denkt te weten wie de componist is, en hoopt bewijzen te verzamelen om zijn theorie te staven.

Maar. Leon Wind is niet zijn echte naam, en hij is niet naar Zeeuws-Vlaanderen gekomen om onderzoek te doen. Al snel wordt duidelijk dat zijn komst iets te maken heeft met Siewert 'Siep' Sipkema. Deze Siep is een oud-klasgenoot die hem vroeger vreselijk heeft gepest, is een beroemde voetballer van Club Brugge, en hij bestiert een houthandel in Zwinnerschans. Daar komt bij dat hij een leuke vrouw heeft. Kortom, een klassiek gegeven - een vreemdeling komt in een gesloten gemeenschap, waarna het gedaan is met de rust - ingebed in het klassieke thema van de wraak. Want, zoals Leon na een vernederende scène in de doucheruimte na de gymles, verzucht: 'Jou krijg ik nog wel mannetje.'

Het is allemaal niet nieuw, maar Van der Werf heeft een goede stijl, en weet de gesloten gemeenschap treffend neer te zetten. Wat prettig is, is dat hij met de nodige humor schrijft. Hij laat Leon zijn intrek nemen in een veredeld tuinhuis bij een gekke vrouw met een nog gekkere dochter. Maar dat tuinhuis heeft geen toilet, en Van der Werf heeft er duidelijk plezier in zijn hoofdpersoon er geregeld op uit te sturen om te gaan kakken. Ook is Van der Werf een begenadigde zinnenschrijver. 'Leuk wonen. Zulke dingen behoor je niet te zeggen tegen vijftigplussers, die wonen niet 'leuk', die zijn tussen vier muren in gevecht met de tijd.'

Na dat eerste deel had ik het boek weg willen leggen, want zo sterk als het eerste deel wordt Gewapende man niet meer. Dat heeft te maken met twee zaken. Overdaad en voorspelbaarheid. Dat teveel is een klassieke debutantenval. Van der Werf heeft te veel verhaallijnen in zijn roman gepropt, waardoor bovendien een zekere oppervlakkigheid over de roman komt. Met minder lijnen had hij meer diepte in zijn roman kunnen aanbrengen, waardoor bijvoorbeeld het wraakthema meer aan kracht zou hebben kunnen winnen.

Natuurlijk valt Leon voor de vrouw van Siep, natuurlijk is er iets aan de hand met zijn gekke hospita, natuurlijk gebeurt er iets met Sipkema, natuurlijk loopt het onderzoek naar het muziekstuk anders, en natuurlijk krijgt ook de proloog - waarin de vader van Leon van huis wegloopt - zijn exposé. Allemaal vaardig opgetekend, maar niet heel verrassend. En dat is jammer. Nu ontaardt de roman in een streekthriller, waardoor je de serieuze ondertoon die in het eerste deel nog mooi en dreigend aanwezig was, in de rest van de roman mist.

Niettemin is Van der Werf een belofte. Als het goed is, heeft hij de ballast van een beginnend schrijver nu overboord gezet. Ik zie uit naar zijn tweede roman.

Gerwin van der Werf - Gewapende man. Uitgeverij Contact, 296 pag.

(Bron: Het Parool)

Jan Costin Wagner - Voor de leeuwen (2010)

Zonder onnodige poespas



(Door Sonja deJong)

Wat is dat toch met die Scandinavische thrillerschrijvers? Ligt het aan het klimaat in het hoge Noorden of aan de volksaard, dat zij vrijwel zonder uitzondering zulke mooie, onderkoelde thrillers weten te produceren? Ook de in Finland wonende Jan Costin Wagner (1972) beschikt over dat subtiele talent om zonder bloederige details toch een enorme spanning op te wekken. En dan is Wagner van oorsprong nog wel Duits.

Net als zijn vorige boek IJsmaan is ook in Voor de leeuwen de jonge, maar droevige commissaris Kimmo Joentaa de hoofdpersoon. Een paar jaar geleden overleed de vrouw van wie hij zielsveel hield en sindsdien doet hij zijn werk min of meer op de automatische piloot.

Maar dan wordt een patholoog-anatoom uit Joentaas eigen politieteam vermoord. Kort daarna is een poppenmaker die levensechte lijken van papiermaché voor films boetseert, hetzelfde lot beschoren. Als blijkt dat beiden kort daarvoor in dezelfde televisieshow optraden, en als dan bovendien ook op de presentator van die show een aanslag gepleegd wordt, staan Joentaa en zijn team voor de onmogelijke opgave om zonder enige aanwijzing de dader te vinden.

Wagner vertelt zijn verhaal zonder onnodige poespas. Hij blijft heel dicht bij het echte politiewerk en weet juist daardoor te overtuigen. Van meet af aan is het voor de lezer duidelijk dat de dader een vrouw is, want Wagner laat haar in tussenhoofdstukken aan het woord. En beetje bij beetje ontdekt die lezer hoe zij tot haar daad kwam.

Het niveau van zijn eerste Joentaa-thriller IJsmaan (nu verkrijgbaar in een goedkope herdruk van 4,95 euro) haalt Wagner dit keer niet. Maar hij komt er wel heel dichtbij.

Jan Costin Wagner - Voor de leeuwen. Vertaling: Gerda Meijerink. Uitgeverij Cossee, 320 pag.

(Bron: Noordhollands Dagblad)

Ongegeneerd (nieuws, 2010)

BROSENS BROEDT OP CO2-THRILLER

Zijn zesde thriller, 'Project Luvarine', is net gepresenteerd en nu al heeft auteur John Brosens het verhaal voor zijn zevende al helemaal in zijn hoofd zitten. In november 2010 verschijnt er een nieuwe thriller van zijn hand waarnaar zeker in zijn woonplaats Barendrecht, zo verwacht de schrijver, reikhalzend wordt uitgekeken. Daarin heeft de schrijver zijn belevenissen en ervaringen rond de CO2-affaire vastgelegd. Brosens voert al een tijd met veel plaatsgenoten fel oppositie tegen plannen om CO2 ondergronds op te slaan in Barendrecht.

,,'Project Luvarine' gaat over malversaties in de voedselindustrie'', zegt Brosens. ,,Daar nemen in dit geval financiële belangen ongegeneerd voorrang op die van de volksgezondheid. In dat boek is alles nog fictie. Maar die lijn kan ik gewoon doortrekken naar de realiteit. In mijn volgende thriller kan iedereen lezen hoe de landelijke en regionale politici zich nog veel meer laten leiden door de waan van de dag dan wantrouwende burgers vrezen.''

,,Hoe leuk een en ander van overheidswege ook GROEN wordt gepresenteerd: financiële overwegingen stijgen per definitie boven alles uit'', vervolgt de auteur. ,,Politieke beslissingen draaien om geld, niet om mensen. Spindoctors, geheime agenda’s, misleiding, woordbreuk, manipulaties en het wekken van valse verwachtingen: het gebeurt allemaal echt. Ik hoef nauwelijks moeite te doen om daar een spannend verhaal van te maken.''

Wat zijn wederwaardigheden als schrijver betreft, zegt Brosens: ,,De lat komt steeds hoger te liggen. Het schrijfproces kent voor mij nog steeds leermomenten. Mijn plafond is nog niet in zicht.''

Toch meedoen (nieuws, 2010)

'ONZE JONGENS' GEGREPEN DOOR 'ONMACHT'

Dankzij thrillerauteur Charles den Tex kunnen ook militairen op missie in Afghanistan genieten van zijn thriller 'Onmacht'. Juni is de Maand van het Spannende Boek en tijdens deze maand krijgen lezers bij besteding van 12,50 euro het boek 'Onmacht' van Den Tex cadeau. 'Maar daarvoor moet je wel in de gelegenheid zijn om een boekhandel te bezoeken, iets dat de mannen en vrouwen op missie in Afghanistan niet kunnen', aldus de geschenkauteur.

Reden voor Den Tex - van wie een bekende in Uruzgan zit - om het initiatief te nemen 600 exemplaren van het geschenkboek naar Afghanistan te sturen. Met hulp van Defensie werd het boek over de verschillende kampen verspreid. ,,Zo kunnen ze toch meedoen aan een Nederlands fenomeen en kunnen wij laten zien dat we aan ze denken'', stelt Den Tex.

Onvergeeflijk (nieuws, 2010)

ONDANKS VERNIETIGENDE KRITIEKEN TOCH OP NUMMER 1

'The Overton Window', een politieke thriller van de Amerikaanse talkshowhost Glenn Beck, werd neergesabeld door recensenten. Toch staat het boek in zijn eerste week na verschijning op de eerste plaats van de bestsellerlijst van de New York Times.

Het verhaal van een jonge, knappe PR-functionaris die Amerika probeert te behoeden voor een honderd jaar oud complot om het te vernietigen, werd in de Los Angeles Times beschreven als 'belerend en onsamenhangend'. De nieuwswebsite Daily Beast vond behalve een slecht boek ook wel een instructief boek, omdat 'deze kleurplaat met nummertjes' precies de psyche weergeeft van de hedendaagse 'Wingnut' (iemand die er extreme politieke opvattingen op na houdt, red.).

,,Thrillers staan vaak vol lachwekkend proza, maar weinig boeken hebben zulk een onbenullige stijl als deze'', voegde de Washington Post er aan toe. Ook de Los Angeles Times vond het taalgebruik beneden alle peil.

Ondanks alle kritiek zorgden de fans van de ultraconservatieve tv-presentator ervoor dat zijn boek rechtstreeks op de bovenste plek van de bestsellerlijst af stormde. Becks boek eindigde boven de thriller 'Gerechtigheid' van Stieg Larsson. Beck was er uiteraard blij mee en verkondigde op z'n Geert Wilders: ,,We maken iedere auteur gek.'' De schrijver beschreef zijn roman als 'factie', fictie gebaseerd op feiten. Hij voorspelde al dat zijn critici 'onvergeeflijk' zouden zijn. ,,Ze zullen me ervan beschuldigen dat ik welke samenzweringstheorie dan ook aanhang. En ze zullen dat allemaal baseren op een roman die ze waarschijnlijk nooit zullen lezen.'' De in 1964 geboren Beck zet zich vaak af tegen de gevestigde politieke partijen. Hij is een overtuigd verdediger van traditionele Amerikaanse waarden tegen de invloed van progressieve stromingen.

(Bron: The Guardian)

Beurtschippers (nieuws, 2010)

AUTEURS VRAGEN UITGEVERS OPKOMST E-BOOK VOORTVAREND AAN TE PAKKEN

De populariteit van de e-reader is alweer tanende, blijkt uit onderzoek. En scheidend directeur van de CPNB, Henk Kraima, zei in een afscheidsinterview dat het e-book 'geen hoeperdepoep' voorstelt. Maar veertien Nederlandse auteurs hebben in een manifest de boekenbranche opgeroepen zich in te stellen op de komst van het e-book. ,,We moeten zorgen dat we deze boot niet missen'', schrijven de auteurs in het pamflet dat werd afgedrukt in het Financieele Dagblad. Onder de veertien auteurs is thrillerschrijfster Simone van de Vlugt.

De auteurs verheugen zich op een mogelijke doorbraak van het e-book, maar ze maken zich zorgen over de gevolgen voor het boekenvak die dat met zich mee kan brengen. ,,Sommigen grijpen hun kans en veroveren in rap tempo grote delen van de nieuwe elektronische markt. Veel andere ondernemers in het boekenvak, waaronder nogal wat uitgevers, staan als verlamd te kijken, als 19de-eeuwse beurtschippers die de eerste stoomtrein door de polder zien tuffen.''

Het boekenvak moet veranderen, is de kern van een zevenpuntenplan van de schrijvers. Ze vinden het vreemd dat een 'paar boekhandelsketens en distributieconcerns van papieren boeken zich met veel verve op het e-book hebben gestort, terwijl ze daar in essentie weinig of niets te zoeken hebben. (...) Een groot deel van de extra financiële baten van de e-books komt zo toch weer bij deze concerns terecht, en nogal wat uitgevers hebben zich, via ondoorzichtige afspraken, daaraan gecommitteerd.''

De veertien waarschuwen dat er een aantal zaken geregeld moet worden voordat zij hun werk in de vorm van e-books op de markt brengen. Zo moeten dezelfde beschermingsconstructies voor het e-book gelden als voor het papieren boek. ,,We steunen daarom de boekhandel in het streven om de e-books op te nemen in de regelingen rond de vaste boekenprijs. Datzelfde geldt voor het btw-tarief op e-books: dat is 19%, tegen 6% op papieren boeken. De prijs van e-books wordt zo nodeloos omhoog geduwd, terwijl een lage prijsstelling juist veel kan bijdragen aan de bescherming van het e-book.''

Het manifest draagt behalve de handtekening van Simone van der Vlugt ook die van Abdelkader Benali, Bernlef, Jan Brokken, Adriaan van Dis, Renate Dorrestein, Anna Enquist, Judith Koelemeijer, Geert Mak, Nelleke Noordervliet, Frank Westerman, Tommy Wieringa, Joost Zwagerman en Annejet van der Zijl.

Goesting (nieuws, 2010)

DE ZWAAN 'BOBT' WELLICHT DOOR

Peter de Zwaan schrijft niet alleen thrillers over onder anderen de antiheld Jeff Meeks, maar na de dood van geestelijk vader Willy van der Heide bouwde hij ook voortvarend de roemruchte Bob Evers-jeugdserie uit. In 2003, na het verschijnen van 'Rumoer in een rustgebied', vond De Zwaan het welletjes. De door cd-producent Weton Wesgram overgenomen uitgeverij De Eekhoorn besteedde toen niet veel aandacht meer aan het in de markt zetten van de Bob Evers-serie.

Maar in 2008 begon het toch weer te kriebelen toen hij aantekeningen terugvond voor een verhaal en schreef De Zwaan een nieuw Bob Evers-avontuur. Dat verscheen als een feuilleton in 38 afleveringen op zijn eigen site. Het verhaal 'Clandestiene streken op een cruiseschip', het 51ste deel in de reeks, komt in september 2010 toch bij De Eekhoorn uit, maar wel in een gelimiteerde oplage. Diehard B.E.-fans kunnen zich via de site www.bobevers.nl inschrijven voor een exemplaar.

Misschien komt er ooit een deel 52, meldt de schrijver. ,,Dat hangt af van twee dingen: mijn goesting én de belangstelling voor deel 51.''

Absoluut een uitdaging (nieuws, 2010)

THRILLERAUTEUR SCHRIJFT OVER VREDE VAN UTRECHT

In 1713 werd de Vrede van Utrecht getekend. Het was een wereldomspannend vredesverdrag dat aan de onderhandelingstafel gesloten werd en een eind maakte aan de Spaanse successieoorlog. Voor de viering van 300 jaar 'Vrede van Utrecht' werd de Stichting Vrede van Utrecht opgericht, die het jubileum van deze bijzondere historische gelegenheid op de kaart zal zetten met een cultureel programma.

Vanwege het internationale karakter heeft de stichting de Utrechtse auteur Daniëlle Hermans gevraagd een historische thriller te schrijven waar de Vrede van Utrecht een belangrijke rol in speelt.

Daniëlle Hermans debuteerde in 2008 met 'Het tulpenvirus'. Deze thriller neemt de lezer mee naar de Gouden Eeuw, naar de opkomst en ondergang van de zeventiende-eeuwse tulpenhandel: een financiële luchtbel die sterke overeenkomsten vertoont met de hedendaagse kredietcrisis. 'Het tulpenvirus' verscheen in acht landen, waaronder recentelijk in de Verenigde Staten, Australië, Spanje en Duitsland, en onlangs werden de filmrechten verkocht aan CTM Productions.

Inmiddels legt Hermans de laatste hand aan haar derde thriller 'De man van Manhattan' over de rol van de Nederlanders bij de oprichting en kolonisatie van New York. Deze zal in januari 2011 verschijnen.

Met haar thriller over de Vrede van Utrecht zal Hermans zich opnieuw wagen aan een historisch interessante periode. ,,Het is absoluut een uitdaging. Vanaf september 2010 zal ik beginnen met mijn research en het eerste schrijfwerk. Ik kijk daar ontzettend naar uit'', aldus Hermans.

Sebes & Van Gelderen Literair agentschap heeft de bemiddeling voor dit project gecoördineerd. A.W. Bruna Uitgevers zal, evenals Hermans' andere werk, deze thriller uit gaan geven.

Peter de Haan, directeur van de Stichting Vrede van Utrecht, zegt zeer tevreden te zijn met de keuze voor Hermans: ,,Wat past er beter bij een historische festiviteit, dan een Utrechts auteur die historische thrillers schrijft? We zien het boek van Daniëlle Hermans als een geweldige aanvulling op het programma en het is natuurlijk geweldig dat de stad Utrecht een centrale rol zal spelen.''

Over het hele programma van Stichting Vrede van Utrecht kan De Haan nog niet te veel kwijt: ,,Er zijn al volop activiteiten gaande en dit gaat tot eind 2013 door. Het definitieve programma voor het jubileumjaar 2013 zullen wij in september vrijgeven.'' De activiteiten die tot dusverre bekend zijn, zijn te vinden op www.vredevanutrecht2013.nl.

Geheel belangeloos (nieuws, 2010)

SPANNING VOOR HET GOEDE DOEL

'Stampvol spannende verhalen voor het goede doel'. Dat is de titel van een bundel die in oktober 2010 door uitgeverij A.W. Bruna voor nog geen tien euro op de markt wordt gebracht. Een flink aantal thrillerauteurs van Nederlandse en Vlaamse bodem, volgens de uitgever 'de succesvolste van dit moment', levert in de vorm van een kort verhaal een bijdrage hieraan. Onder hen zijn Willem Asman, Theo en Marianne Hoogstraaten, Suzanne Vermeer, Tomas Ross, Judith Visser, Daniëlle Hermans en Alex van Galen.

De opbrengsten van de verhalenbundel komen ten goede aan de non-profitorganisatie Room to Read, die boeken en scholing verzorgt in Azië en Afrika. In 2009 was er de verhalenbundel 'Stampvol verhalen voor het goede doel' (zonder het bijvoeglijke naamwoord 'spannende', dus) waaraan auteurs als Kluun, Joost Zwagerman, Herman Brusselmans, Ronald Giphart, Herman Koch en Susan Smit meewerkten. Tot nu toe zijn daarvan zevenduizend exemplaren verkocht, goed voor zo'n 35.000 euro. Omgerekend leverde elk verkocht exemplaar van die bundel vijf schoolboeken op, mede omdat iedereen gratis meewerkte: auteurs, ontwerper, zetter, papierleverancier, drukker en boekhandelaren.

Who the f... (nieuws, 2010)

ONBEGRIJPELIJK

Als de uitgeverij er zelf geen gewag van had gemaakt, was het waarschijnlijk niet eens opgevallen: de cameo van Tomas Ross in 'Verbroken', de nieuwe thriller van Karin Slaughter. In een persbericht meldt Cargo dat de Amerikaanse bestsellerauteur haar Nederlandse collega (die bij dezelfde uitgeverij publiceert) een kleine rol in het verhaal geeft. Op pagina 243...

Dat maakt natuurlijk nieuwsgierig. Daarom bladerde de redactie van De Spanningsblog bij ontvangst meteen door naar de bewuste pagina. Wat zou de Haagse schrijver voor een heldenrol vervullen in 'Verbroken'?

De pagina is gelezen en herlezen (de rest van het boek nog niet, dus daar heeft De Spanningsblog geen oordeel over) en we blijven een beetje gedesillusioneerd achter. Onze vaderlandse factfinder wordt slechts in één zin genoemd en wel deze: 'Tomas Ross gaat rond deze tijd van het jaar altijd skiën.' De zin maakt onderdeel uit van een dialoog tussen speurder Will Trent en ene Lena Adams. Ze praten over een 'zaak' die volgens Trent alle aandacht zou moeten trekken, maar dat juist niet doet. Trent vraagt Adams: 'Hebt u enig idee waarom de pers er niet bovenop zit?' Adams antwoordt: 'De krant verschijnt vandaag niet vanwege de vakantie', waarop het citaat met Tomas Ross volgt.

Onbegrijpelijk. Wat heeft Tomas Ross hier mee van doen? Oké, hij is journalist geweest, maar nu al lang niet meer. Iedereen (in Nederland) kent hem als een auteur die graag met feiten mag spelen in zijn fictie. En skiet Tomas Ross wel? Waarom niet iemand genomen die wel bekend is als journalist, John van den Heuvel of, voor ons part, Peter R. de Vries?

Slaughter wilde hiermee kennelijk de Nederlandse lezers en haar Cargo-collega Ross paaien, maar slaat hier de plank pijnlijk mis. Waarom kiezen voor een naam van een Nederlander die verder niets met het verhaal heeft te maken? Wat schiet de lezer op met deze geste van de ene auteur naar de andere? Hopelijk is de naam van Ross in overige vertalingen vervangen door die van een ander. We zien het al helemaal voor ons: een lezer in een ander land die zich vertwijfeld afvraagt 'Who the f... is Tomas Ross?'

Update: Onderstaande reactie stuurde Tomas Ross via de mail en De Spanningsblog geeft haar graag integraal weer:

Nieuws van de dorpspomp: Karen Slaughter noemt mij als fictieve journalist in haar nieuwe roman 'Verbroken' en daar struikelt heer Kuijt over.
Slaughter had godbeware Peter R. de Vries of John v.d. Heuvel moeten nemen. Dat zijn pas journalisten! Hoe aandoenlijk, Joop den Uyl waarschuwt Peking voor de laatste maal.
Over journalistiek gesproken. Wat is 't? Bladvulling? Rancune? ’t Geeft in elk geval het niveau van de vaderlandse kritiek en recensies wel aan, het mateloos geestelijk masturberen van geflopte journalisten die gaan blogspotten.
Groot Nieuws! Waarom zou Karen S. een bevriende kennis niet als bijpersonage mogen gebruiken, dat is niet meer dan een aardigheidje. Nee, lezers in al die landen waar ze vertaald wordt, raken in de war want Who the f… is Tomas Ross? Zou die vraag werkelijk opborrelen bij die lezers van een roman? Dan kun je wel aan de gang blijven.
Mijn bescheidenheid is spreekwoordelijk maar lezers in de VS kunnen de naam kennen als die van de enige Nederlandse auteur die meeschreef aan de roman 'Like a charm' (New York, 2004) en lezers in Zweden, Frankrijk, Oostenrijk, IJsland, Indonesië, Tsjechië, Duitsland, Denemarken, Japan en Noorwegen kennen de vertalingen van 'De Zesde Mei', 'De Vrouw die op Greta Garbo' leek, 'Donor', 'Het Raadsel van de Ringen', 'Er is meer' – en zo ook in de VS, Groot-Brittannië, Turkije en Frankrijk als scenarist van respectievelijk '06/05', 'De Brug', 'Unit XIII' en 'Schavuit van Oranje'. Who the f… is Peter Kuijt?

Tomas Ross

Update 2: Website Crimezone weet te melden dat Slaughter ook in de Amerikaanse editie de naam van haar Nederlandse collega opvoert. Op pagina 206 staat ook dat Thomas Ross (nu met een extra h) is gaan skiën.

Overigens is Slaughter niet de eerste buitenlandse schrijver die een Nederlander opvoert in een boek. Dat gebeurde eerder al in 'Absolute vrienden' van John le Carré. Op pagina 404 gebruikt de auteur als aardigheidje de identiteit van zijn Nederlandse uitgeefster Hanca Leppink als dekmantel voor de huur van een auto. De uitgever besteedde daar overigens geen aandacht aan. (met dank aan Theo Capel)

Uitgesproken (7)

'VERWACHT VAN MIJ GEEN BOEKEN VOL BLOED, GEWELD EN LIJKEN'

Regelmatig terugkerende rubriek met soundbites van thrillerauteurs uit interviews over het edele ambacht van het schrijven en over misdaadliteratuur. Hieronder opnieuw een tiental - onsterfelijke - uitspraken gedaan in interviews die in het archief van deze blog te vinden zijn. De illustratie is van Corine Hartman, thrillerauteur en beeldend kunstenaar.

48 UUR SEKS
Ik vraag vrouwelijke lezers vaak waarom ze zo dol op hem (romanpersonage Jack Reacher, red.) zijn. Wat ik hoor is dat seks met een totale vreemde voor hen vaak een ingewikkelde toestand is, óf man of vriend komt erachter en in het geval van een single vrouw is er de vraag: wat doe je in godsnaam na die ene wilde nacht? Maar met Reacher is er nooit iets 'ná de seks': hij vertrekt uiteindelijk toch weer. Dat gegeven wekt bij de vrouwen die ik erover spreek kennelijk vele fantasieën op: 48 uur geweldige seks en daarna zie je die kerel nooit meer terug.'' Lee Child (2009)

IN EEN BOEMELTREINTJE
,,Tijdens een promotietour zat ik onlangs in een piepklein boemeltreintje toen mijn mobiel ging: bleek het George Clooney te zijn! Hij zegt: 'ik ben gek van je boeken. Ik wil ze verfilmen met Brad Pitt, wacht, ik geef hem je even'. Daar zat ik dus, in een treintje vol oude dametjes met Pitt en Clooney te babbelen. Maar natuurlijk, achteraf heb ik nooit meer van ze gehoord, na die lunch waren ze me kennelijk alweer vergeten. Op dat moment zullen ze écht in de film geloofd hebben, maar een uur later geloven ze weer in wat anders: dat is Hollywood.'' Lee Child (2009)

DE ANDERE KANT OP
,,Ik ga vooraf niet eerst elke scène uitwerken, je moet de personages ook zelf een beetje hun gang laten gaan. Wat ik doe: ik bedenk voor ik ga schrijven eerst de belangrijke momenten van het boek, de momenten waarin de held emotionele keuzes moet maken. Rondom die sleutelscenes schrijf ik de rest. En dan kan het best gebeuren dat een personage opeens een hele andere, onverwachte kant op rent. En juist die momenten ben je je lezers schuldig als auteur. Een verhaal mag niet voorspelbaar zijn, nooit.'' Jeff Abbott (2009)

IEMAND ANDERS
,,Natuurlijk kun je als beginnend schrijver zelf uitgeverijen benaderen – de meesten doen dit ook - maar in mijn ogen werkt het altijd beter als iemand anders een uitgever vertelt dat je boek fantastisch is, dan dat je zoiets over je eigen boek moet gaan zeggen. Naast enige – mens eigen - schroom, waardoor niet iedereen zichzelf even goed kan verkopen, komt het toch wat minder geloofwaardig over als je jezelf op je borst staat te kloppen.'' Daniëlle Hermans (2009)

BREED UITGEMETEN
,,Ik ben geen echte kenner van de Scandinavische misdaadliteratuur, dat voorop, maar vaak vind ik het tempo te laag. Ontwikkelingen worden zo breed uitgemeten dat er nauwelijks ontwikkeling overblijft. Dat is zeker niet bij alle auteurs het geval, dat spreekt voor zich. Het is een algemeen idee. Mijn eigen voorkeur blijft Amerikaans en Engels.'' Charles den Tex (2009)

JOHNNY, JOHNNY, JOHNNY
,,Ik begrijp dat mensen altijd naar Johnny vragen. Ik heb ook wel eens met een script bij een producer gezeten die uiteindelijk alleen maar wilde dat ik een afspraak met Johnny voor hem regelde. En er zijn mensen die aannamen dat ik deze boekendeal kreeg vanwege mijn naam. Ze doen maar. Ik heb vooraf met Johnny gesproken over het feit dat mensen wellicht denken dat het boek over hem gaat, maar dat zal hem worst wezen en mij dus ook.'' Daniel Depp, halfbroer van Johnny (2009)

TWEE DINGEN
,,Ik vind twee dingen belangrijk: dat het goed is geschreven, met mooie ritmische zinnen en dat de karakters levensecht zijn. Ik ben altijd op zoek naar op het oog heel gewone mensen aan wie diep van binnen een steekje los zit. In een bepaalde situatie gedreven, komen ze dan op een gevaarlijk punt. Verwacht van mij geen boeken vol bloed, geweld en lijken.'' Elisabeth Mollema (2009)

OPEN DEUREN
,,Dit is nieuw, zo is er in Zweden nog niet over de onderwereld geschreven. En laat ik het maar zeggen; mijn boeken lijken totaal niet op de boeken van Stieg Larsson. Die vergelijking is leuk voor de uitgevers, maar niet voor mij. Recensenten wezen erop dat ik een gebied had blootgelegd dat nog niet eerder beschreven was. Niemand heeft beter over de Zweedse misdaad geschreven dan Jens Lapidus, schreef men. En: Jens Lapidus opende deuren die voor anderen gesloten bleven. Zelfs mijn grote voorbeelden, James Ellroy en Dennis Lehane hebben toch bijna altijd politiemannen als hoofdpersonen.'' Jens Lapidus (2009)

MOOI STREVEN
,,De enig juiste definitie van literatuur is nog nooit gegeven, terwijl het paradoxale is dat iedereen een literair boek als zodanig herkent wanneer men het leest. Maar vooruit, laat ik een gokje wagen. Een thriller wordt literair wanneer er meer te genieten valt dan een spannend verhaal alleen, vooropgesteld dat ook stijl en verteltechniek op niveau zijn. Het zijn de thrillerschrijvers die méér willen die oplopen tegen de eisen die daarenboven worden gesteld. Het blijft een gevecht tussen kunnen en willen.''
,,Een boek zou gelaagd moeten zijn, waardoor het dwingt tot nadenken. Het zou nieuwe inzichten moeten opleveren, of op zijn minst verrassende aspecten bieden. Het zou betrokkenheid met de maatschappij moeten tonen, een spiegel moeten zijn van de menselijke verhoudingen, en ons eigen bestaan op die manier in een bredere context moeten plaatsen. Het zou een draai moeten geven aan wat wij als de werkelijkheid ervaren. Het zou de lezer een klap tussen de ogen moeten geven, idealiter door al die facetten tezamen.''
,,Dat is heel wat, voor een thriller. Maar ernaar streven kan nooit kwaad.'' Lieneke Dijkzeul (2009)

BEN IK DAT?
,,Ik ben vaak verbaasd hoe duister en gewelddadig ik ben in mijn werk. Er zitten gruwelijke scènes in dit boek, extreem gewelddadig. Brute moorden. Ben ik dat? Ik wist niet dat ik die duistere kanten heb.'' Dan Brown (2009)

De was doen (nieuws, 2010)

JUSTIN CRONIN SCHREEF THRILLER OM DOCHTER TE IMPONEREN

De Amerikaanse auteur Justin Cronin schreef zijn vampierthriller 'De oversteek' om indruk te maken op zijn dochter. Dat zegt de schrijver van de bestseller in een vraaggesprek met persbureau Associated Press. Cronins boek is een instant succes: nog voordat het was gepubliceerd, verkocht Cronin de filmrechten al voor 1,75 miljoen dollar. En Stephen King liet in de veelbekeken ontbijtshow Good Morning America weten dat hij een fan van Cronin is.

'De oversteek' speelt zich af in de nabije toekomst en verhaalt over een mislukt experiment van de Amerikaanse overheid, waardoor er een einde komt aan de samenleving zoals wij die kennen. Uit de proef komen vampieren voort die aan een dodelijke strooptocht beginnen. De enige persoon die de wereld kan redden is een met mysterieuze krachten gezegend meisje, genaamd Amy.

Voor het schrijven van 'De oversteek' werd hij uitgedaagd door zijn dochter, vertelt Cronin. ,,In de herfst van 2005 was mijn dochter acht jaar houd. Ik vroeg me af welk volgend project ik op me zou nemen. Mijn dochter zei toen dat ik een boek zou moeten schrijven over 'een meisje dat de wereld redt en dat dat boek interessant moest zijn'. Ik denk dat mannen uitsluitend interessante dingen doen om een meisje te imponeren. En ik schreef dus dit boek om indruk te maken op mijn dochter.''

Cronin heeft altijd van vampierverhalen gehouden. ,,Ik groeide op op een dieet van vampiers. Ze zijn de monsters van dit moment, lijkt het wel. Er zijn boeken, tv-shows en films over vampiers. Maar de waarheid is dat vampiers nooit zijn weg geweest. Elke generatie vertelt het verhaal over de vampier weer op haar eigen manier.''

De Amerikaanse schrijver is overweldigd door het succes. ,,Als schrijver wil je lezers hebben. Jij wilt dat jouw fantasievrienden ook de fantasievrienden van andere mensen worden. Ik heb altijd net genoeg succes gehad om door te blijven gaan. Nu ziet het er naar uit dat ik enorm veel lezers heb. De lezers liggen mij na aan het hart. Ze zijn me dierbaar, ze zijn mijn beste vrienden. Ik zou bij al hun huizen stoppen om de was te doen als ik zou weten waar ze wonen.''

(Bron: AP, zie ook de bespreking van 'De oversteek')

Snel doorbladeren (nieuws, 2010)

TOMAS ROSS IN NIEUWE 'SLAUGHTER'

Eind deze week verschijnt het nieuwe boek van de Amerikaanse thrillerschrijfster Karin Slaughter. In 'Verbroken' werken Sara Linton en Will Trent opnieuw samen om een politiezaak op te lossen. Linton vraagt Trent om hulp in Grant County bij het onderzoek naar de moord op een jonge vrouw. Maar zijn komst wordt niet door iedereen gewaardeerd.

Saillant detail bij dit alles: 'Verbroken' kent een Nederlands tintje, zo laat uitgeverij Cargo weten. Slaughter heeft namelijk een kleine rol bedacht voor haar Nederlandse vakgenoot Tomas Ross. Wat die rol precies behelst, laat de uitgever in het midden. Maar wie zijn of haar nieuwsgierigheid niet kan bedwingen, moet maar eens snel doorbladeren naar pagina 243. Daar doet de factionschrijver zijn intrede.

Zowel Ross als Slaughter publiceert bij uitgeverij Cargo. De twee onderhouden een hartelijke relatie. Slaughter was vorig jaar aanwezig op het verjaardagsfeestje van de 65-jarige Ross en overhandigde hem het eerste exemplaar van zijn thriller 'Het meisje uit Buenos Aires'. Van Ross verschijnt trouwens ook nieuw werk. Met 'De tweede verlosser', die maandag 28 juni in de winkel ligt, heeft Ross zijn eigen 'De Da Vinci Code' geschreven. In het boek ontrafelt zich namelijk 'een mysterieus en verbijsterend complot' rond de verwezenlijking van een eeuwenoude profetie. ,,De komst van de verlosser lijkt nabij'', aldus een mededeling van de uitgever.

Flessenpost bekroond (nieuws, 2010)

THRILLERPRIJS VOOR JUSSI ADLER-OLSEN

De Deense schrijver Jussi Adler-Olsen heeft voor 'De Noodkreet in de fles', het derde boek in de Serie Q, de belangrijkste thrillerprijs in Scandinavië gekregen: Glasnøglen (De Glazen Sleutel). Deze onderscheiding wordt elk jaar uitgereikt door het Scandinavische Thrillergenootschap, een zelfstandige organisatie die bestaat uit Scandinavische schrijvers, recensenten, uitgevers en anderen die banden hebben met het thrillergenre.

De genomineerde schrijvers worden uitgekozen door een jury in verschillende Scandinavische landen, waarna de juryleden een winnaar kiezen. In 2006 en 2008 won de inmiddels overleden bestsellerauteur Stieg Larsson deze prijs.

Carl Valdemar Jussi Henry Adler-Olsen werd in 1950 in Kopenhagen geboren en studeerde af in politieke wetenschappen, economie en sociologie en filmwetenschappen. Na verschillende functies bij diverse uitgevers is Adler-Olsen sinds 1995 auteur. In 1997 verscheen zijn thrillerdebuut met 'Alfabethuset', dat drie jaar later in Nederlandse vertaling verscheen onder de titel 'Het alfabethuis'. Tussen 1999 en 2002 schreef Adler-Olsen met een beurs aan het boek 'Firmaknuseren' dat in 2002 bij Unieboek verschijnt als 'De bedrijfsterrorist'.

In de serie Q houdt politieman Carl Mørk zich bezig met cold cases. Inmiddels zijn in Denemarken in deze reeks verschenen 'Kvinden i buret', 'Fasandræberne' en de bekroonde 'Flaskepost fra P.'.
In mei verscheen bij uitgeverij Prometheus het eerste deel met de titel 'De vrouw in de kooi'. Naar verwachting komen dit jaar nog 'De vogelmoorden' en 'De Noodkreet in de fles' uit.

James Patrick Hunt - De verraders (2010)

Een koersvaste professional


(Door Hans Knegtmans)

Het is prettig een romanpersonage te ontmoeten dat vrijwel meteen sympathie inboezemt. Inspecteur George Hastings mist zijn weggelopen vrouw Eileen. Toch koestert hij geen wrok tegen haar of haar nieuwe vrijer Ted. Die dingen gebeuren. Eileen wilde kennelijk niet meer met hem getrouwd zijn. 'Een beetje zoals mensen die op iedereen willen stemmen, behalve op Bush.'

Ook zijn werk bij de politie van St Louis gaat niet over rozen. Om redenen die hem ontgaan, heeft rijkeluiszoon Bobby Cain een politiecarrière verkozen boven een baan met meer toekomstperspectief. Hastings ziet grimmig toe hoe de praatjesmaker hem voor de voeten loopt, met instemming van de korpsleiding.

Ondanks zijn persoonlijke beslommeringen en relationele gestuntel is Hastings een koersvaste professional. Maar goed ook, want de koelbloedige moord - met een machinegeweer - op twee leden van de regionale politie tart ieders verbeelding. Iedereen met een beetje hersens weet dat het doden van een politieman op even weinig bijval kan rekenen als de verkrachting van een vijfjarig kind. Dus de dader was of niet goed bij zijn hoofd, of hij had een grote hekel aan een van de slachtoffers. Hastings vermoedt het laatste.

Zoals zijn gelauwerde voorgangers Charles Willeford en Elmore Leonard kan James Patrick Hunt in een paar woorden een personage typeren, ongeacht aan welke kant van de wet hij opereert. Zo verneemt de lezer dat de sadistische gangster Mike Dillon ooit een man heeft doodgeschoten omdat die hem telkens 'Rex' noemde. En wanneer Hastings zijn collega Murphy vertelt dat hij drie vrouwen gaat verhoren, 'net als in een datingshow op tv', adviseert deze hem, ze toch maar afzonderlijk te ondervragen. Geintje onder vrienden.

Hunt heeft nog geen driehonderd pagina's nodig om, in een onthaaste stijl, een gelaagd verhaal te vertellen dat staat als een huis.

James Patrick Hunt - De verraders. Vertaling: Sanne van de Ven. Uitgeverij L.J. Veen, 285 pag.

(Bron: Het Parool)

Onwelgevallige reacties (nieuws, 2010)

FONDS VREESDE TOES' TOORN

Het Letterenfonds wilde niet aan misdaadauteur Jac. Toes openbaren wie de interne adviseur was die zich had gebogen over zijn aanvraag voor een werkbeurs uit angst dat de schrijver hem of haar wat zou aandoen. Dat schrijft Toes in zijn blog op de website Crimezone.

Toes stond dinsdag 15 juni voor de rechtbank in Arnhem om een afwijzing van zijn verzoek om subsidie bij het schrijven van zijn thriller 'Het leugenarchief' aan te vechten. Toes wil met dit proefproces de boycot doorbreken die Nederlandstalige misdaadschrijvers bij het aanvragen van financiële ondersteuning in zijn ogen stelselmatig zou treffen.

Aan de rechtszitting ging een 'lange mars door de instituties' vooraf, schrijft Toes in zijn blog. ,,Ik leverde vijf exemplaren van mijn laatst verschenen misdaadroman in plus een uitgebreid werkplan voor de roman waarvoor ik de werkbeurs aanvroeg. En ik stuurde kopieën mee van mijn belastingaangifte want je moet wel onder een bepaalde inkomensgrens zitten. De uitgever deed er een aanbevelingsbrief bij waarin hij verklaarde dat ik op dezelfde wijze word behandeld als literaire auteurs.''

Het maken van het werkplan was weggegooide tijd en energie, bleek achteraf. ,,De huisjuriste van het Fonds bekende later dat dat werkplan nooit is gelezen. Het ingezonden werk was al zo onliterair, legde ze uit, dat het geen zin had om te bestuderen wat er verder nog in de envelop zat.''

Een paar maanden later volgde de afwijzing. Wilde Toes weten waarom, dan moest hij dat schriftelijk aanvragen. ,,Daarop volgde een brief met een samenvatting van één alinea van de redenen. De originele leesadviezen bleven echter geheim.'' Van degenen die zijn werk hadden beoordeeld, kreeg Toes alleen de namen van de externe leesadviseurs, de schrijvers Jan van Aken en Marja Pruis. Toes: ,,Ik kende ze wel maar niet als experts op het gebied van de misdaadliteratuur.'' De naam van de derde beoordelaar, de adviseur van het eigen huis, werd niet bekendgemaakt. Toes: ,,Is dat erg? Ja, dat is het, want ik wil kunnen controleren of deze fondsadviseurs bijvoorbeeld vooringenomen zijn (omdat ze het genre misdaadliteratuur per definitie niks vinden) of financieel belang hebben bij een afwijzing.''

Na een schriftelijk verzoek op openbaarmaking van alle namen en stukken, kreeg Toes een telefoontje van de huisjuriste van het Fonds. ,,De reden voor de geheimhouding luidde dat de adviseurs in bescherming moeten worden genomen tegen onwelgevallige reacties van de auteurs van wie de aanvraag is afgewezen. Ten eerste is 'het wereldje maar klein' en ten tweede 'doen ze dat werk ook maar tegen een geringe vergoeding'. Zij moeten 'vrij' hun werk kunnen doen.'' Toes vroeg daarop, lichtelijk spottend: ,,Zijn jullie adviseurs soms bang dat ik ze aanvlieg als ik ze in het café tegenkom?''. Het serieuze antwoord luidde: ,,Ja.''

In de rechtszaal waren rechters overigens wel op de hoogte van de namen van de Fondsboordelaars en hun oorspronkelijke adviezen. Toes' advocaat, mr. Ruud Vos, stelde tijdens de rechtszitting dat de commissie die door het Letterenfonds is aangesteld, geen deskundigheid heeft inzake het thrillergenre. ,,Enkele leden hebben zelfs aangegeven dergelijke boeken nooit te lezen.''

Vos vond ook dat er sprake is van belangenverstrengeling: commissieleden van het Fonds genieten zelf ook werkbeurzen, vaak structureel en niet onaanzienlijk. ,,Het druist in tegen hun persoonlijk belang om veel nieuwe auteurs, zeker als het om een compleet genre gaat, uit dezelfde vijver te laten vissen.'' Het bracht Toes ertoe om te pleiten voor een commissie voor Misdaadliteratuur. ,,Juist in dit segment kun je prima onbevooroordeelde commissieleden vinden. Hier zijn immers mensen die wél van de pen kunnen leven en geen subsidie nodig hebben.''

Uitspraak over zo'n vijf weken. Zie ook eerdere berichtgeving.

(Bron: De Contrabas, Crimezone.nl)

True crime (nieuws, 2010)

Kampusch boekstaaft kidnap  

De Oostenrijkse Natascha Kampusch is bezig om haar herinneringen aan de acht jaar dat zij werd vastgehouden in een kelder, op te schrijven in een boek. Dit maakte een Oostenrijkse krant bekend.

Natascha Kampusch werd in 1998 op 10-jarige leeftijd door haar landgenoot Wolfgang Priklopil ontvoerd toen ze op weg was naar school.

Hij hield haar jarenlang vast in een ruimte onder zijn huis. In 2006 ontsnapte Kampusch, waarna Priklopil zelfmoord pleegde.

De memoires van van de inmiddels 22-jarige Kampusch zullen in het Duits uitkomen op 8 september. Behalve een boek wordt ook gewerkt aan een film. Deze zal in 2012 te zien zijn in de bioscopen.

Driedaags festival (nieuws, 2010)

KARIN SLAUGHTER OP MANUSCRIPTA

Boekenbeurs Manuscripta wordt dit jaar voor het eerst uitgesmeerd over drie dagen. Het evenement vindt plaats op zaterdag 4, zondag 5 en maandag 6 september. Na drie voorgaande edities met een steeds grotere programmering start dit jaar de feestelijke opening van het boekenseizoen op de zaterdagavond.

Naast de auteurs Adriaan van Dis en Arthur Japin komen bekroonde buitenlandse auteurs als Meir Shalev (onder anderen 'Een duif en een jongen) en Bernhard Schlink ('De voorlezer') speciaal voor het openingsprogramma van deze vierde editie naar de Westergasfabriek in Amsterdam.

Op Manuscripta tonen elk jaar in het eerste weekend van september meer dan honderd Nederlandse uitgevers de nieuwe titels van het komende seizoen, door middel van boekpresentaties, podiumoptredens, interviews met bekende en debuterende auteurs, signeersessies en exclusieve previews van boekverfilmingen.

Enkele bevestigde namen zijn: Karin Slaughter, Hans Dorrestijn, Gerbrand Bakker, Ronald Giphart, Carry Slee, Kabouter Wesley, Douwe Draaisma en Daan Heerma van Voss. Of er naast Slaughter ook andere thrillerauteurs naar Manuscripta komen, wordt later bekendgemaakt. Manuscripta is de zaterdagavond en zondag open voor publiek. De maandag is exclusief voor professionals uit het boekenvak. De kaartverkoop is gestart op www.manuscripta.nl.

Kiezen voor literatuur (nieuws, 2010)

GEEN BOEKENWEEKGESCHENK VAN SASKIA NOORT

,,Literatuur is de hoeksteen van de Boekenweek, zoals Saskia Noort dat is voor het Spannende Boek.'' Dat zegt scheidend directeur Henk Kraima van de Stichting CPNB in een interview met de Volkskrant. Kraima neemt op 30 juni in de Stadsschouwburg in Amsterdam afscheid van de boekenpromotor. Eppo van Nispen tot Sevenaer volgt hem op.

Volgens Kraima is het uitgesloten dat Saskia Noort, die in 2007 het geschenkboek 'Afgunst' voor de Maand van het Spannende Boek schreef, ook gevraagd wordt voor het Boekenweekgeschenk. ,,In de huidige vorm niet. In 1980 kon het, toen was de auteur van het geschenk Janwillem van de Wetering. Daarna mochten Henri Knap en Wim Kan ook nog, maar dat zou nu niet meer kunnen. We kiezen voor literatuur.'' In een verder verleden koos de CPNB overigens ook al voor een genreauteur. Zo schreef in 1964 Robert van Gulik met 'Vier vingers' een onvervalste detective als Boekenweekgeschenk.

In het interview biedt Kraima ook indirect zijn excuses aan aan een aantal Nederlandse auteurs. Maar hier gaat het niet om de vaderlandse thrillerschrijvers die zich recent gepasseerd voelden omdat de CPNB als thema voor deze Maand van het Spannende Boek de Scandinavische misdaadliteratuur had gekozen. Nee, de verontschuldigingen gaan richting de Nederlandse literaire auteurs, die boos waren toen Kraima in 2001 koos voor Salman Rushdie als schrijver van het Boekenweekgeschenk. Kraima: ,,Rushdie is een auteur van wereldfaam. Helaas voelde een aantal Nederlandse auteurs zich geschoffeerd. Dat is nooit mijn bedoeling geweest.''

(Bron: de Volkskrant)

Eerlijke vinders (nieuws, 2010)

MOORD IN HET DOOLHOF

De Limburgse schrijver Henry de Hoon laat zijn lezers flink veel moeite doen om zijn laatste boek 'Drielandenmoord' te kunnen vinden. Op zondag 27 juni stuurt De Hoon de liefhebbers van zijn werk het Labyrint op het Drielandenpunt in Vaals in, want daar heeft hij de thriller op enkele plaatsen verstopt. De vinders - het moeten volgens De Hoon wel eerlijke vinders zijn - krijgen een door hem gesigneerd exemplaar mee naar huis. De speurtocht is van 14.00 tot 15.00 uur. De Hoon is in het Labyrint aanwezig om over zijn boek te vertellen.

De misdaadroman speelt zich voor een deel af in de bekende dwaaltuin op het Drielandenpunt. In zijn speurtocht naar de dader van een moord komt inspecteur Tom Vriens niet alleen langs vele bekende plekken uit het Zuid-Limburgse grensgebied, maar hij beschrijft volgens zijn uitgeverij Tic ook veel personen die in deze omgeving werkelijk de revue zouden kunnen passeren.

Henry de Hoon (1959) schreef met 'Drielandenmoord' zijn vierde roman. Zijn vorige boek, 'Dood Vermogen', belandde op de longlist voor De Diamanten Kogel. Verder publiceerde hij korte verhalen in diverse bundels. Als columnist werkt hij mee aan Limburgs Land bij tv-zender L1.

(Het labyrint ligt aan de Viergrenzenweg 97 in Vaals. Meer info: www.drielandenpunt.nl. De entree voor volwassenen bedraagt € 3,25 en voor kinderen onder 12 jaar € 2,75.).

Soms wat braaf (nieuws, 2010)

ASPE MOET ALTIJD VERDER DOEN

,,Mijn eerste bedoeling is om mensen te amuseren. Dat is entertainment en daar is niks mee.'' Dat zegt Pieter Aspe, Vlaanderens bestverkopende thrillerauteur, in een interview met De Standaard. De krant had hem gevraagd te reageren op de kritiek die er op zijn werk en andere thrillers van Vlaamse bodem wordt gegeven. Zo gaat Aspe in op de stelling dat misdaadromans geen literatuur zijn. Hij erkent dat hij geen politieke pamfletten schrijft. Evenmin zijn er van zijn hand diepzinnige analyses over wereldproblemen te verwachten. ,,Dat wil echter niet zeggen dat wat in de echte wereld gebeurt nooit in mijn boeken sluipt. 'De vijand' (zijn jongste boek, red.) gaat onder meer over een moslimterrorist die iemand blijkt te zijn die vooral op geld uit is: een gewone gangster dus. Het idee is dat religieuze of politieke overtuigingen soms misbruikt worden voor geldgewin of machtsmisbruik.''

Aspe weerlegt voorts de kritiek dat hij 'altijd hetzelfde boek' met de redenering dat hij aan een reeks werkt en vanuit vaste personages schrijft. ,,Misschien ben ik inderdaad soms wat braaf, maar ik hoor van lezers heel vaak dat ze eerder in de evolutie van de personages zijn geïnteresseerd dan in de specifieke plot van het boek.'' Hij erkent dat hij vastzit aan de conventies van het thrillergenre. ,,Tegelijk hoor ik van mijn buitenlandse uitgevers dat mijn boeken voor hun markt niet interessant zijn omdat Van In (Aspes hoofdpersoon, red.) afwijkt van de klassieke speurder. Van In is gelukkig getrouwd, heeft jonge kinderen en wil van het leven genieten. Ik heb niks tegen brompotten als Morse of Frost, maar Van In zou niet meteen hun vriend zijn, denk ik.''

Juist omdat hij aan een serie schrijft kan hij minder verrassen. ,,Dat merk je bijvoorbeeld bij de uitreikingen van de Hercule Poirotprijs.'' De jury heeft in het verleden een paar debutanten bekroond van wie je nadien niets meer hoort, aldus Aspe. ,,Ik snap dat debutanten gestimuleerd moeten worden. Bovendien kunnen debutanten, juist omdat ze nieuw zijn, meer verrassen dan gevestigde namen. Maar door een debutant te bekronen leg je druk op zijn of haar schouders.'' Aspe belooft overigens dat in zijn nieuwe thriller 'Erewoord' het eind dubbelzinniger van aard zal zijn.

Aspe is een broodschrijver en daar is hij trots op, zegt hij. ,,Toen ik pas begon, wilde ik gewoon aan mezelf bewijzen dat ik het kon. Tot mijn grote verbazing werd ik gepubliceerd. Toen vroeg de uitgever of er een opvolger kon komen. Ik had daar geen minuut over nagedacht. Nu zit ik aan nummer 27 te schrijven en geloof ik dat ik het zelfs uithoud tot nummer 40.''

De ereburger van Blankenberge moet twee boeken per jaar schrijven om zijn winkel draaiende te houden. ,,In Vlaanderen kan je niet van je pen leven als je slechts om de zoveel jaar een boek schrijft. In Nederland verkoopt Aspe rond de vierduizend exemplaren per boek. ,,Het stijgt langzaam. Ik heb er geen cijfers van, maar ik vermoed dat dat meer is dan de meeste Vlaamse auteurs.''

Aspe heeft er geen problemen mee om toe te geven dat er buitenlandse auteurs zijn die beter schrijven dan hij. ,,Er wordt in ons taalgebied heel veel vertaald uit de top van de Angelsaksische en Scandinavische landen. Onlangs las ik 'De uitlevering' van de Zweden Roslund & Hellström. Dat niveau heb je niet bij ons, dat geef ik gerust toe. (...) Ik kan het mij niet veroorloven om twee maanden aan een boek te werken en het dan aan de kant schuiven omdat ik er niet meer in geloof. Ik moet altijd verder doen.''

(Bron: De Standaard)

Justin Cronin - De oversteek (2010)

Meegesleurd in een fascinerende wereld


(Door Sonja de Jong)

Het kon wel eens dé grote bestseller van 2010 gaan worden, dit vuistdikke boek van de Amerikaan Justin Cronin, waarin thriller, horror en fantasy samenkomen. Het doet hier en daar denken aan het werk van Stephen King, al heeft Cronin wel degelijk een heel eigen toon gevonden. Regisseur Ridley Scott kocht al vóór het gepubliceerd werd de filmrechten voor een astronomisch bedrag met zes nullen en het werd gelijktijdig in tal van landen over de hele wereld gelanceerd.

Kortom, een nieuwe hype lijkt geboren te zijn. En het plezierige is dat De oversteek al die drukte nog volop waard is ook. Het boek mag dan bijna 1000 pagina's tellen, maar het sleept je vanaf de eerste bladzij mee in een fascinerende wereld.

Het verhaal begint in het heden, rond 2010 dus. Een groep terminale kankerpatiënten maakt een soort 'doe-een-wens'-tocht door de jungle en wordt daar overvallen door dodelijke vleermuizen. Slechts vier patiënten weten levend terug te keren. Zij blijken tot ieders verbijstering volledig genezen te zijn. Leger en geheime dienst starten hierop in het allerdiepste geheim een wetenschappelijke zoektocht naar wat volgens hen wel eens de weg naar onsterfelijkheid zou kunnen betekenen. Jaren later moeten twaalf ter dood veroordeelde criminelen als proefpersoon dienen om het inmiddels gevonden virus op uit te testen. Het zesjarige meisje Amy moet de dertiende in het experiment worden, maar zij wordt op het nippertje gered door een FBI-man die wroeging krijgt.

Het project loopt desastreus uit de hand en de wereld wordt overspoeld door een nieuw soort wezens: de viralen, die het bloed van levende wezens drinken. Tientallen miljoenen mensen sterven en slechts kleine kolonies mannen en vrouwen weten hier en daar op primitieve wijze te overleven. Honderd jaren gaan voorbij en dan staat in een van die kolonies opeens een meisje voor de poort: Amy, in honderd jaar amper ouder geworden. Samen met haar trekt een groep uit op een avontuurlijke tocht om de viralen te bestrijden.

Cronin, die met dit boek - na twee 'literaire' romans - een geheel nieuwe weg in zijn schrijfcarrière inslaat, ziet kans de spanning vrijwel onafgebroken hoog te houden. Zijn grote kracht is dat hij zijn personages levensecht weet neer te zetten. Je leeft elke seconde met ze mee. Mede daardoor, en door zijn soepele vertelstijl (deskundig in even soepel Nederlands omgezet door vertalers Dennis Keesmaat en Boukje Verheij), is het verhaal, hoe fantastisch het zich ook ontwikkelt, geen moment ongeloofwaardig.

Met spijt leg je het boek na de laatste bladzij weg. Maar niet getreurd, want Cronin heeft al aangekondigd dat dit een trilogie gaat worden.

Justin Cronin, De oversteek. Vertaling: Dennis Keesmaat en Boukje Verheij, uitgeverij Cargo, 994 pag.

(Bron: Noordhollands Dagblad)

Bloedstollende ontknoping (nieuws, 2010)

HERCULE POIROTPRIJS VOOR PATRICK DE BRUYN

In de Stadsschouwburg van Brugge is op vanavond de Knack Hercule Poirotprijs 2010 voor de beste Vlaamse thriller uitgereikt aan Patrick De Bruyn. De laureaat kreeg een cheque van 5000 euro en een gegraveerde Montblancpen voor zijn boek 'Dodelijk verlangen'. De uitreiking maakte deel uit van Poirot in Bruges – Knack Thrillerfestival, de winnaar ontving zijn prijs uit handen van het Britse thrillerduo Nicci French.

De jury was onder de indruk van de psychologische thriller 'Dodelijk verlangen' 'omdat hij een verhaal vertelt dat ons allemaal kan overkomen'. Het leven van een doodgewoon Vlaams gezin in een anonieme Vlaamse verkaveling ontspoort compleet omdat een overspelige relatie uit de hand loopt, en de dochter ongewild bij een misdrijf betrokken raakt. De Bruyn weeft kundig de verschillende verhaallijnen door elkaar, zorgt voor verrassende wendingen, en stuwt zijn verhaal met veel vaart naar een bloedstollende ontknoping, aldus de jury.

'Dodelijk verlangen' is het achtste boek van De Bruyn, en maar liefst het vijfde dat voor de Knack Hercule Poirotprijs is genomineerd. De auteur toonde zich dan ook ontzettend verheugd dat hij dit keer de prijs won: ,,Dat ik al zo vaak genomineerd was, is op zich al fantastisch: het betekent dat de jury een constante kwaliteit ziet in mijn werk. Maar deze bekroning is natuurlijk het mooist van al.''

Er stond nog een misdaadauteur op het podium in Brugge. Pieter Aspe werd door de Knack Hercule Poirotjury bedacht met de Oeuvreprijs. Na Jef Geeraerts in 2007 is Aspe de tweede schrijver die deze prijs in de wacht sleept. De jury wil er 'de immense verdienste' van Aspe voor het Vlaamse thrillergenre mee eren.

In haar toespraak wees jurylid Linda Asselbergs onder andere op de verschillende lagen in het werk van Vlaanderens grootste: naast het spannende verhaal bevat elk boek ook steevast een flinke dosis maatschappijkritiek, zijn er verwijzingen naar tal van actuele situaties of figuren, en krijgt de goede verstaander ook een portie autobiografische informatie mee. Aspe ontving zijn prijs, een sculptuur van de Brugse kunstenares Maud Bekaert, uit handen van burgemeester Patrick Moenaert van Brugge.

Vijf titels werden genomineerd voor de Knack Hercule Poirotprijs 2010. Naast het winnende 'Dodelijk verlangen' van De Bruyn waren dat 'Wrede schoonheid' van Mieke de Loof, 'Sioux Blues' van Bavo Dhooge, 'De duim van Alva' van Kisling & Verhuyck en 'Terug naar Hiroshima' van Bob van Laerhoven. De bedoeling van de prijs, een initiatief van het magazine Knack, is de Vlaamse misdaadauteurs een steuntje in de rug te geven.

Het is de dertiende keer dat de prijs wordt uitgereikt. Vorige winnaars waren Guido Eekhaut ('Absint', 2009), Deflo ('Pitbull', 2008), Bob Van Laerhoven ('De wraak van Baudelaire', 2007), Herman Portocarero ('New Yorkse nachten', 2006), Johanna Spaey ('Dood van een soldaat', 2005), Mieke de Loof ('Duivels offer', 2004), Jonathan Sonnst ('Razborka', 2003), Stan Lauryssens ('Zwarte sneeuw', 2002), Pieter Aspe ('Zoenoffer', 2001), Piet Teigeler ('De zwarte dood', 2000), Jef Geeraerts ('De PG', 1999) en Staf Schoeters ('De Schaduw van de Adelaar', 1998).

Die ene goed doordachte vondst (nieuws, 2010)

TIPS VAN EEN KENNER

Te dikke boeken, slappe Saskia Noort-klonen en vrouwelijke hoofdpersonen met maar weinig herseninhoud. De jury's van de Gouden Strop en Schaduwprijs waren begin deze maand niet mals in hun kritiek op een deel van de inzendingen voor beide prijzen. Eén jurylid bekende wel eens uit frustratie over de geringe diepgang van een ingezonden thriller het boek door de woonkamer te hebben geslingerd.

In Vlaanderen is de situatie niet veel beter, constateerde John Vervoort. Deze veteraan (1958) onder de thrillerrecensenten levert besprekingen aan De Standaard en Het Nieuwsblad. De kwaliteit van de Vlaamse thriller moet omhoog, schrijft hij in een artikel in De Standaard. Als service geeft hij thrillerauteurs zes tips mee, die De Spanningsblog in verkorte vorm van harte overneemt. Goede raad is duur, maar nu even gratis en voor niks.

De eerste tip van Vervoort luidt: houd het simpel. ,,Als ik als recensent een boek lees, houd ik het potlood in de aanslag. Een van de dingen die ik steevast doe is een schema opstellen van de relaties tussen de diverse personages. Soms is dat organigram bijna even indrukwekkend en ingewikkeld als de stamboom van een Europees koningshuis.'' Verder heeft een goede plot volgens Vervoort niets te maken met tientallen onverwachte wendingen. Het gaat vaak om die ene goed doordachte vondst, die het verhaal een spannende draai geeft.

2. Personages zijn belangrijker dan plot
Vervoort stelt nog altijd te veel Vlaamse thrillers te lezen die bijna uitsluitend op de plot gericht zijn, terwijl de personages weinig om het lijf hebben. ,,Kijk naar de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson. De plot waaiert breed uit en weinigen zullen hem kunnen navertellen. Wat de boeken echt boeiend maakt, is de figuur van Lisbeth Salander, een geniale maar contactgestoorde punkmeid.'' Een ander sterk karakter is die van Hannibal Lecter, gecreëerd door Thomas Harris. Vervoort: ,,Maak je personages mysterieus, geef niet alles prijs. Geen enkele mens is zo doorzichtig dat hij zich volledig laat kennen.''

3. Een land of een stad is meer dan een decor
Vervoort zegt in thrillers heel weinig te lezen over de heikele politieke situatie in zijn land. ,,Terwijl een thriller hét vehikel zou kunnen zijn om die te behandelen.'' De recensent ziet amper een allochtoon opduiken in 'onze thrillers'.
,,Of hij is een moslimterrorist, een maffialid of een religieuze fanaticus.'' Vervoort verwijst verder naar de Zweden Roslund & Hellström, die sociale betrokkenheid koppelen aan stevige plots.

4. Schrijven doe je met stijl.
Te veel schrijvers zijn breedsprakerig, uitleggerig, en schrijven geforceerd, meent Vervoort. ,,Schrijvers moeten zich omringen met goede proeflezers en kritische uitgevers.'' Ook de jury van de Gouden Strop gaf dit advies in haar rapport mee.

5. Een schrijver is vooral een vakman
Een van de grand old ladies van de misdaadliteratuur, Ruth Rendell, vertelde Vervoort eens dat zij schrijven bekijkt als toegepaste kunst. ,,Een meubelmaker maakt stoelen, een schrijver maakt boeken'', aldus Rendell. Verder citeert Vervoort Nobelprijswinnares Nadine Gordimer, die ooit zei: ,,Er is maar één tip die ik beginnende schrijvers kan geven: lees, lees, lees.''

6. Weg met de flauwe grap
De criticus Vervoort ziet in Vlaanderen alleen de schrijvers Bavo Dhooge en Stan Lauryssens er in slagen om hun thrillers een portie humor mee te geven. Maar voor de rest mist hij de snedige opmerkingen, de spitse dialogen, het gebekvecht tussen personages, de leuke oneliners, de rake observaties, de ironische noot. ,,De thriller is bij uitstek het genre om te rollebollen met de taal en situaties op de hak te nemen. Een vleugje humor is een uitstekend middel om het verhaal te kruiden.''

(Bron: De Standaard)

Veertig plus (nieuws, 2010)

VLAAMSE ACTRICE SCHRIJFT THRILLER

De Vlaamse actrice Ann Ceurvels (41) heeft haar eerste thriller geschreven. Het boek gaat 'Weer' heten en verhaalt over weervrouw Fabienne. De thriller moet in september 2010 in de boekhandel liggen.

De actrice uit series als 'Windkracht 10' en 'Flikken' liet al eerder van zich lezen. Zo leverde ze een bijdrage aan 'Vrij vrouwelijk', een bundeling van erotische verhalen, geschreven door vrouwen. Die bundel verscheen vorig jaar bij uitgeverij Manteau.

,,Ik kreeg complimenten over mijn schrijfstijl en een voorzichtige vraag naar meer'', aldus Ceurvels in de Vlaamse media. ,,Op zich geen gek idee, ik heb altijd geschreven. Ik werk nu als copywriter voor VTM (commerciële tv-zender in België, red.), dat heeft me een extra duw in de rug gegeven.'' Op de vraag of het acteren nu een gesloten boek is, antwoordt ze: ,,Wat mij betreft niet, maar sinds ik veertig ben, krijg ik geen aanbiedingen meer.''

Inhoudelijke aanpak (nieuws, 2010)

BOEK LUCIA DE BERK WORDT VERFILMD

Producent Rinkel Film ('Van God Los', 'Nothing Personal') heeft de filmrechten gekocht van het boek van Lucia de Berk. De voormalig verpleegkundige werd in april van dit jaar vrijgesproken na een beschuldiging van meervoudige moord. Ze zat zes jaar lang onschuldig in de gevangenis.

Meerdere filmproducenten deden De Berk een aanbod, maar zij koos uiteindelijk voor Rinkel vanwege 'de inhoudelijke aanpak van haar verhaal', aldus de bekendmaking van de filmproducent. Het script wordt geschreven door Hans van Hechten, geïnspireerd op de autobiografie 'Lucia de B. Levenslang en tbs'. De regie komt in handen van Jelle Nesna ('Carmen van het Noorden'). De opnames van de film zijn gepland voor volgend voorjaar.

Lucia de Berk wordt in december 2001 gearresteerd op verdenking van moord op vier volwassenen en drie kinderen. Allemaal overleden ze in ziekenhuizen waar De Berk werkzaam was. De rechtbank veroordeelt haar in maart 2003 tot levenslang en een jaar later zelfs tot levenslang met tbs. Na onderzoek naar de bewijsvoering wordt de zaak in 2008 heropend. Op 14 april 2010 wordt zij vrijgesproken. Dan heeft ze inmiddels meer dan zes jaar gevangen gezeten.

De film vertelt volgens de producent het persoonlijke verhaal van Lucia de Berk. ,,Een verhaal over hoe het is om van misdaden beschuldigd te worden die je niet begaan hebt en hoe het is om zes jaar lang onterecht gevangen te zitten.''

Annet de Jong - Levend bewijs (2010)

De yogaklant, de heterofoob en de ijdeltuit


(Door Marjolijn de Cocq)

De onderwerpkeuze is telkens weer spot on, thrillerschrijfster Annet de Jong verloochent haar journalistieke achtergrond niet. Met Dossier Tobias (2009), waarmee ze op de longlist voor de Gouden Strop belandde, dook ze in de wereld van de kinderontvoeringen. In het eerdere Vuurkoraal, over een meisje dat bij het vieren van het behalen van haar eindexamen op Curaçao verdwijnt, was ze lekker Joran van der Slooterig.

In haar nieuwste boek Levend Bewijs duikt ze in de fertiliteitsindustrie, ook zo'n actueel onderwerp met de recente discussies over het invriezen van eicellen. Ze liet zich inspireren door een krantenbericht over het lesbische stel in Delfzijl dat een zwart kind kreeg terwijl de donor blank was, maar ook door eigen ervaringen in de vruchtbaarheidskliniek.

Ze husselt medische mogelijkheden, politieke standpunten en angstvisioenen dooreen in het herkomstverhaal van de achttienjarige Julius Fenix Visser, yogaklant en dromer met autistische trekjes. Met zijn lesbische nicht Aaf, helaas voor de verkikkerde Julius 'heterofoob', probeert hij het familiegeheim dat aan zijn verwekking ten grondslag ligt te ontrafelen.

Interessante plot, boeiende achtergrond, kan niet missen - zou je denken. Toch wel. Want de Jong ontspoort behoorlijk. De schrijftechnische ijselijkheden zijn soms op het hilarische af. 'De geur van gegrild vlees dwarrelde naar binnen'. 'Dit zet ik je betaald, Julius Visser, zei de reporter met geheven vinger en maakte zich uit de voeten'.

Erger nog zijn de karikaturale personages, met de potsierlijke ijdeltuit Eduard Manshold, chef de clinique van Medisch Centrum Babywens, op nummer één. 'Zijn natte spuugvinger gebruikte hij om zijn borstelige wenkbrauwen in model te brengen. In zijn diepbruine ogen ontwaarde hij een twinkeling'. En besluit je daar doorheen te lezen omdat het onderwerp boeit, dan weet De Jong de geloofwaardigheid van het hele verhaal nog verder te ondermijnen door de laatste losse eindjes veel te stevig te hechten. Doodzonde van een goed thema.

Annet de Jong - Levend Bewijs. Uitgeverij Q, 264 pag.